ဝကၤပါထဲကေဆာင္းတစ္ညတာ အပိုင္း ၁

ဝကၤပါထဲကေဆာင္းတစ္ညတာ
အပိုင္း ၁

"မမႏိုေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ခရီးထြက္ၾကမလား"
သက္ပိုင္ဦးအေမးေၾကာင့္ႏိုဒါကသဲသုတကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"သားကေတာ့ေအးေဆးပဲမမ ဂ်ပန္စာသင္တာခဏနားထားတယ္ ခရစ္စမတ္ေရာက္လို႔ "
"ေကာင္းၿပီေလ ဘယ္သူေတြကိုေခၚသြားၾကမွာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူထာဝရနဲ႔ကိုမုန္းတို႔ကိုေခၚၾကည့္မယ္ေလ"
"ဘယ္ေတာ့သြားၾကမွာလဲ"
"ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆိုထြက္မယ္"
ႏိုဒါ၊သက္ပိုင္ဦးႏွင့္သဲသုတတို႔သေဘာတူညီခ်က္ရယူကာလမ္းခြဲလာခဲ့ၾကသည္။
"ကို မိန္းမတို႔ခရီးထြက္ၾကရေအာင္"
"မသြားခ်င္ဘူး မီးေလးကိုပဲေခၚသြား"
ႏိုဒါတို႔ခရစ္စမတ္ေဟာလီေဒးထြက္လာသျဖင့္သူမတို႔မိသားစုရန္ကုန္မွာ႐ွိေနသလို၊ခြင့္ရထားေသာသက္ပိုင္ဦးႏွင့္သဲသုတကိုႏိုဒါကေခၚၿပီးေတြ႔ကာခရီးသြားျခင္းကိုသေဘာတူလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ေမာင္ေလး အမုန္းေရ"
"ေျပာအစ္မ "
အသံေညာင္နာနာႏွင့္ထူးလိုက္သည့္အမုန္းဆူးအသံေၾကာင့္ကိုမိုးသီးစကားကိုျပန္ၾကားေယာင္ၿပီးျပဳံးလိုက္မိသည္။
"အစ္မတို႔ခရီးထြက္ဖို႔ လိုက္မလား"
"လိုက္ခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ့"
"ေတာ္ၿပီ ေနာက္ႏွစ္ရက္သြားမယ္ အယ္ ခဏေလး ေသာက္ခ်င္ရင္နဲနဲေတာ့ေလ်ွာ့ေသာက္ေနာ္"
"ဘာ အစ္မကကြၽန္ေတာ့္ကိုအရက္သမားလို႔ထင္ေနလို႔လား"
"မ မဟုတ္ပါဘူးေမာင္ေလးရယ္ မီးေလးပါေတာ့ မေကာင္းလို႔ေျပာျပတာပါ"
တစ္ဖက္မွေအာ္သံေၾကာင့္ႏိုဒါလန္႔ကာဖုန္းကိုနားႏွင့္ေဝးေဝးထားလိုက္ရသည္။
"ေနာက္ႏွစ္ရက္မဟုတ္လား ကြၽန္ေတာ္လိပ္စာေပးမယ္လာေခၚ"
အမုန္းဆူးကအေလာတႀကီးေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားသျဖင့္ခြန္းဆက္ဆီသူမ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ဟယ္ ဝမ္းသာလိုက္တာမမရယ္ ျပန္ေရာက္တုန္းခရီးသြားခိင္တာနဲ႔အေတာ္ပဲ ခြန္းလိပ္စာပို႔ထားမယ္"
"ေကာင္းၿပီ ညီမေလးေရ"
သူမဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ဆက္ရန္ျပင္ေနစဥ္ေယာက်္ားျဖစ္သူကသူမကို မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္ေနသျဖင့္
"ကို႔ကိုေခၚတယ္ေနာ္ ကိုယ့္ဘာသာမလိုက္ခ်င္တာ"
"ဟိုႏွစ္ေယာက္မွမလိုက္ခ်င္တာ ဘယ္လိုထားခဲ့လို႔ျဖစ္မလဲ"
ေယာက်္ားစကားကိုသူမ မၾကားခ်င္ဟန္ေဆာင္ကာသူႀကီးသမီးဇီးသီးဆီဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
"လိုက္ခ်င္တာေပါ့ ခြင့္တင္ၾကည့္မယ္ေလ မနက္ျဖန္အေၾကာင္းျပန္မယ္ "
သူမဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး ထည့္စရာ႐ွိတာမ်ားကိုအိတ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
...................။...................
ထြက္မည့္ေန႔ မီနီဘတ္စ္တစ္စီးႏွင့္ႏိုဒါတို႔ေတြအမုန္းဆူးေနသည့္လိႈင္သာယာတို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
"အစ္မႏိုဒါတို႔ေတာင္ ေရာက္လာၿပီပဲကြၽန္ေတာ္အဆင္သင့္မျပင္ရေသးဘူးခဏေစာင့္"
အိမ္ေပၚမွအမုန္းဆူးကလွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါႏွင့္သက္ပိုင္ဦး ကားေပၚမွဆင္းလို္က္သည္ႏွင့္ထာဝရကသက္ပိုင္းဦးလက္ကိုလာကိုင္ကာ
"ကိုကို ထာဝရတို႔ဒီလိုခရီးထြက္ရမယ္လို႔မထင္ထားဘူး"
"ဟုတ္တယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါခ်စ္ေလးရဲ႕"
"သြားၾကမယ္"
အမုန္းဆူးကေက်ာပိုးအိတ္ကိုလက္ကဆြဲ၍အိမ္ေပၚမွဆင္းလာကာေျပာလိုက္ၿပီးႏိုဒါ့ကိုၾကည့္ကာမ်က္ခံုးပင့္သြားသည္။
"အစ္မကိုျမင္ၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး".
အမုန္းဆူးကျပဳံးတံု႔တံု႔ေျပာလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါကပို၍သိခ်င္ေနမိသည္။
"ကားေမာင္းတဲ့ဦးေလးႀကီး ကားမေမာင္းနဲ႔ဦး"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲမမႏိူ"
"မမႏိုကဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ေမာင္ေလးအမုန္းဆူး အေျဖမေပးသ၍မသြားဘူး"
"ဟာ အစ္မကလည္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာရင္စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္"
"မဆိုးဘူးေျပာ"
ေျပာသာေျပာရသည္အမုန္းဆူးေျပာမည့္စကားကိုႏိုဒါမ်က္ခံုးခပ္လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
"အစ္မကေတာ္ေတာ္ပုတာပဲ ေဒါက္အျမင့္ႀကီးစီးတာေတာင္"
"ေဩာ္ ဘာမ်ားလဲလို႔ ဦးေလး ေမာင္းေတာ့ အစ္မကေမြးတိုင္းမွီကြဲ႔"
ႏိုဒါကစိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္သျဖင့္အမုန္းဆူးသက္ပ်င္းခ်လိုက္ကာအားလံုးလိုက္ရယ္လိုက္ၾကသည္။
တီတီ တီတီ
"ဟယ္လို ညီမေလးခြန္းလား "
"..........."
"အဲ့ဒါဆိုလည္း အစ္မတို႔လာခဲ့မယ္"
သူမဖုန္းခ်လိုက္ကာ
"ခြန္းကညီမေလးဇီးသီးဘက္မွာေစာင့္ေနတယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့ဘက္ကိုပဲသြားမယ္"
ဒ႐ုိင္ဘာဦးေလးႀကီးကိုသူႀကီးသမီးဇီးသီးလိပ္စာေပးၿပီးေမာင္းလာခိုင္းလိုက္သည္။ ကားကအေဝးေျပးလမ္းမတြင္ေျပးေနၿပီး ကားေပၚကလူမ်ားကသီခ်င္းနားေထာင္သူကနားေထာင္၊စကားေျပာသူကေျပာႏွင့္သူတို႔ေတြေပ်ာ္ေနၾကသည္။
"ဟိုမွာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေစာင့္ေနၾကတယ္"
လမ္းမတြင္ထြက္ေစာင့္ေနေသာသူႀကီးသမီးဇီးသီးႏွင့္ခြန္းဆက္ကိုျမင္ကာသက္ပိုင္ဦးကေျပာလိုက္သည္။
"လာၾက လာၾက. ဂ်ပုမေပးအိတ္"
"ကိုႀကီးမုန္းေနာ္ ဘာဂ်ပုမလဲ မမႏိုၾကည့္ေျပာထားဦး"
ခြန္းဆက္ကႏႈတ္ခမ္းစူကာအမုန္းဆူးကိုေျပာလိုက္သည္။ အမုန္းဆူးကသူမ၏ဆံပင္ကိုဆြဲဖြလိုက္သျဖင့္သူမကလည္းေခါင္းကိုေ႐ွာင္လိုက္သည္။
"ကဲ့ ေမာင္ေလးအမုန္းဆူး.စမေနနဲ႔ '
"ဟင္ မမဇီးသီး ဒီေတာင္းႀကီးကဘာေတြထည့္ထားတာလဲ"
စားစရာေတြအျပည့္ထည့္ထားတာ "
"ေဟး ေပ်ာ္လိုက္တာ"
ႏိုဒါကေျပာၿပီး သူႀကီးသမီးဇီးသီးကိုလက္ဝါးခ်င္း႐ုိက္လိုက္သည္။
"ေမာင္းရေတာ့မလား"
"ေမာင္းေတာ့ဦးေလးေရ "
ကားေပၚတြင္ ဒီတစ္ခါစသံမ်ားစိတ္ဆိုးသံမ်ားပိုလာေတာ့သည္။
....................။....................
"ဇီးသီး နင္ကလည္းအစာဆိုၿပီး အသုပ္ေတြႀကီးပဲ ထမင္းလည္းပါမလာဘူး"
"ဆန္ပါလာပါတယ္ ထမင္းကအခ်ိန္မရလို႔မခ်က္လာတာ"
"ေရေရာ "
"ဟယ္ ေရေတာ့ေမ့လို႔မထည့္လာဘူး"
"ဒီမွာလည္း ေရတစ္ဗူးပဲက်န္ေတာ့တယ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
"လမ္းမွာ ဆင္းဝယ္လို႔ရတာပဲ"
သူတို႔ေျပာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ဆိုင္မေျပာႏွင့္အိမ္ေတြေတာင္မ႐ွိေပ။
"ဦးေလးသြားတဲ့လမ္းကဟုတ္ရဲ႕လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဒီလမ္းကိုဦးေလးသြားေနက်ပါ "
သက္ပိုင္ဦးကဂ်ာကင္ထဲတြင္ထည့္ထားေသာေသနပ္ကိုအသာစမ္း၍ဒ႐ုိင္ဘာဦးေလးႀကီးကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။
"ဟင္ ဟို ဟိုမွာ"
ထာဝရကလက္ညိဳးထိုးကာေအာ္ေျပာလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါတို႔ေတြအားလံုးလွမ္းၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ မီးေရာင္ေတြထြက္ေနသည့္ေစ်းပြဲေတာ္တစ္ခုကိုေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္အားလံုးေပ်ာ္သြားၾကသည္။
"ေရရေတာ့မယ္"
ကားရပ္သည္ႏွင့္သူႀကီသမီးဇီးသီးကကားေပၚမွဆင္းကာေျပာလိုက္သျဖင့္ႏိုဒါက
"ညီမေလး လူေတြအမ်ားႀကီးပဲေနာ္ လူစုကြဲလိမ့္မယ္ သူတို႔ကိုခဏေစာင့္လိုက္ဦး"
ကားထဲကလူေတြကိုေစာင့္ရန္ႏိုဒါကသမီးျဖစ္သူလက္ကိုဆြဲ၍ေျပာလိုက္သည္။
"ဦးေလးေရာမလိုက္ဘူးလား"
ကားဒ႐ုိင္ဘာကိုႏိုဒါကေမးလိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာ့ဘူး တူမႀကီးတို႔ပဲသြားပါ ဦးေလးတစ္ေရးေလာက္အိပ္လိုက္ဦးမယ္"
သူမတို႔ေတြဒ႐ုိင္ဘာဦးေလးႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးပြဲေတာ္အဝင္ဝသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ပြဲေတာ္ျခံထဲသို႔ေရာက္လာသည္ႏွင့္မီးေရာင္စံုမ်ားလင္းေနၿပီး အေပ်ာ္စီးသည့္ယဥ္မ်ားကိုလည္းေတြ႔ရသည္။
"မာမီ ငွက္သိုက္စားခ်င္တယ္"
အခ်ိဳအမ်ွင္မ်ားကိုလံုးေနသည့္ေနရာသို႔လက္ညိဳးထိုးရင္းႏိုဒါ့သမီးကေျပာလိုက္သည္။
"အစ္မ ကြၽန္ေတာ္တို္႔ေတြမွာဖုန္းပါတာပဲ တစ္နာရီအတြင္းျပန္ဆံုၾကမယ္"
အမုန္းဆူးကေျပာၿပီးသူႀကီးသမီးဇီးသီး၊သဲသုတႏွင့္ခြန္းဆက္ကိုေခၚကာထြက္သြားသည္။ သက္ပိုင္ဦးကလည္းသူ႔ခ်စ္သူကိုေခၚကာထြက္သြားသျဖင့္ႏိုဒါကသမီးျဖစ္သူကိုဆြဲ၍အခ်ိဳအမ်ွင္ေတြ႐ွိသည့္ေနရာသိူ႔ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
....................။.................
"မာမီ အျပာေရာင္ငွက္သိုက္(အခ်ိဳအမ်ွင္ေတြကိုလံုးထားသည့္အခ်ိဳ) ယူမယ္"
ငွက္သိုက္ကအျပာေရာင္ႏွင့္ပန္းေရာင္႐ွိသျဖင့္ကေလးမ်ားတန္းစီေနၿပီး လုပ္ေပးသည့္လူကသံုးေယာက္႐ွိသျဖင့္ျမန္ေနသည္။
"မမဇီးသီး စီးၾကမယ္"
အျမင့္ႀကီးတြင္ခါးပတ္ႏွင့္ထိုင္ၿပီးစီးရသည့္ယဥ္ကိုျပ၍သဲသုတကေျပာလိုက္သည္။
"အျမင့္ႀကီးမစီးရဲပါဘူး "
"လာပါ ဇီးသီးရယ္ သြားစီးၾကမယ္"
အမုန္းဆူးကပါဝင္ေျပာေနသျဖင့္သူႀကီးသမီးဇီးသီးကေခါင္းမညိတ္ခ်င္ပဲညိတ္လိုက္သည္။
"မခြန္းေရာ စီးမယ္မဟုတ္လား"
"စီးမွာေပါ့ "
"အဲ့ဒီ့ ဂ်ပုမလား မစီးပဲေနမလား"
"အမုန္းမေနာ္ လာမစနဲ႔ မမႏိုလည္းပုတာပဲ"
"သူကေဒါက္ဝတ္ထားတာ ၿပီးေတာ့သူေခၚလာတာဆိုေတာ့ သူ႔ကိုပုတယ္လို႔ေျပာလို႔မေကာင္းဘူး ေအး ငါၾကည့္ရတာနင့္ထက္ေတာင္ပိုပုမယ္ပံုပဲ"
အမုန္းဆူးစကားေၾကာင့္မိန္းကေလးသံုးေယာက္သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
"လာ လက္မွတ္သြားဝယ္ၾကမယ္"
သူတို႔ေလးေယာက္လက္မွတ္ေရာင္းေသာေနရာသို႔လာလိုက္ၾကသည္။
"လက္မွတ္ဝယ္ခ်င္လို႔"
"လက္မွတ္ကတစ္ေယာက္စီးရင္ေနာက္တစ္ေယာက္အလကားစီးရမယ္"
"ဟာ ေကာင္းတာေပါ့ မိသဲ၊မိခြန္း၊ဇီးသီးနင္တို႔လက္မွတ္ဝယ္ၾက ငါအလကားစီးလို႔ရတယ္"
"ႏွစ္နာဦးမယ္"
"မိမုန္းတို႔ကလုပ္ၿပီ"
"ကဲ့ပါ ဝယ္ၾကရေအာင္ေတာ္ၾကာစီးဖို႔တန္းစီးေနရရင္မလြယ္ဘူး"
သူတို႔ေတြလက္မွတ္ဝယ္ကာယဥ္စီးဖို႔တန္းစီးေနၾကသည္။
"ကိုကို"
"ဘာလဲခ်စ္ ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ၊ဘာစားခ်င္လို႔လဲ"
"အရမ္းေအးတာပဲ"
"ဟုတ္တယ္ ဒီဘက္လာရင္ေအးမယ္လို႔ခ်စ္ကိုေျပာထားတာပဲ လာကိုကိုဖက္ထားေပးမယ္"
သက္ပိုင္ဦးကေျပာၿပီးထာဝရကိုဖက္ထားလိုက္သည္။
"ကိုကို ဟိုမွာမီးလႈံေနၾကတယ္"
တဲတစ္တဲလိုသစ္သားနဲ႔ေဆာက္ထားၿပီးတဲေဘးတြင္ထိုင္ခံု႐ွည္ေလးမ်ားတြဲေဆာက္ထားကာ တဲအလယ္တြင္မီးပံုတစ္ပံုကအ႐ွိန္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ေတာက္ေနသည္။
"အခုမွေႏႊးသြားတာပဲ"
"စားစရာေတြကအပူေတြခ်ည္းပဲခ်စ္ေလးဘာစားခ်င္လဲ"
"ဟိုမွာေတြ႔ရတဲ့ အားလူးေခ်ာင္းေၾကာ္စားခ်င္တယ္"
"ဒါဆို ဒီနားမွာခဏေနေနာ္ ကိုကိုသြားဝယ္ေပးမယ္"
သက္ပိုင္ဦးကေျပာၿပီးထြက္သြားသျဖင့္ထာဝရမီးဖိုေဘးတြင္က်န္ခဲ့သည္။
"မာမီ ႐ွဴးးေပါက္ခ်င္တယ္"
"အိမ္သာလိုက္႐ွာေပးမယ္"
ႏိုဒါကသမီးျဖစ္သူဂ်က္နက္ဖာကိုေခၚကာအိမ္သာကိုလိုက္႐ွာလိုက္သည္။
"ဟင္ ဒီေနရာပဲျပန္ေရာက္လာတာလား"
သူမတို႔ ဘယ္လိုသြားသြားငွက္သိုက္မႈန္႔ေရာင္းသည့္ေနရာသာျပန္ေရာက္လာသျဖင့္မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္သြားမိသည္။
"မာမီ မရေတာ့ဘူး"
"ခဏေလး ဒီမွာအစ္ကို အိမ္သာသြားခ်င္လို႔ ဘယ္ေနရာလဲသိလား"
"ဟိုဘက္ေထာင့္ဘက္ကေနညာဘက္ခ်ိဳးသြား အဲ့ဒီ့မွာ႐ွိတယ္"
"ေက်းဇူးပါေနာ္"
ထိုလူၫႊန္းျပသည့္အတိုင္းလာခဲ့ၾကၿပီး အိမ္သာဘက္တြင္မီးသိပ္မ႐ွိေတာ့ပဲ ပြဲတန္းဘက္ကမီးေရာင္မလင္းတလင္းေတာ့ျဖာက်ေနသည္။ သူမသမီးျဖစ္သူကိုအိမ္သာထဲဝင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး အျပင္တြင္ေစာင့္ေနစဥ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကပါသူမနားတြင္ေစာင့္ေနသည္။ မီးအလင္းေရာင္ကသူမတို႔နားတြင္ေကာင္းေကာင္းရသျဖင့္သူမတို႔ေဘးကနံရံတြင္သူမအရိပ္ကိုအတိုင္းသာျမင္ေနရေပမည့္ထိုမိန္းမ၏အရိပ္ကိုမေတြ႔သျဖင့္သူမ
ၾကက္သီးေမႊးညင္းထသြားရသည္။
"မီးေလး ၿပီးၿပီလား"
"ၿပီးၿပီမာမီ"
သူမကသမီးျဖစ္သူ၏လက္ကိုတင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ကာလူအုပ္ထဲတိုးဝင္လာ၍လူမ်ား၏အရိပ္ကိုမသိမသာအကဲခတ္ေနမိသည္။ တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စကအရိပ္႐ွိေပမည့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကအရိပ္မ႐ွိသျဖင့္သူမ ဖုန္းကိုထုတ္၍တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကိုေခၚေပးမည့္မရေပ။
"မီးေလး မာမီတို႔အျပင္ျပန္ထြက္ဖို႔အေပါက္႐ွာျကမယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲမာမီ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး ကားထဲမွာမာမီယူစရာ႐ွိလို႔"
"ဟိုမွာ ကစားစရာေတြအမ်ားႀကီးပဲ သြားကစားခ်င္တယ္"
"ကားဆီသြားၿပီးမွ လိုက္ပို႔မယ္"
သူမေျပာၿပီးသမီးျဖစ္သူလက္ကိုဆြဲကာဘယ္လိုအေပါက္ဝ႐ွာ႐ွာ အရင္ေနရာပဲျပန္ေရာက္လာသျဖင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ႐ွာဖို႔သူမ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။