အိိမ္ကေလး
အိိမ္ကေလး
ဟုတ္ကဲ႕မဂၤလာပါခင္ဗ်…စာေရးသူေရးသားေသာ ဇတ္လမ္းမ်ားစြာကို ျကိုက္နွစ္သတ္ျကေသာ…စာေရးသူ၏ ခ်စ္ခင္ရတဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြအမ်ားျကီးရွိျကပါတယ္… ဟုတ္ကဲ႔ပါ ခုလို လိႈက္လိႈက္လဲလဲ အားေပးမူ႕အတြက္လည္း စာေရးသူအေနနဲ႔ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္ ပင္ပန္းရျကိုးလည္း နပ္ပါတယ္… သို႕ေပမဲ႕ စာေရးသူ အေနနဲ႔ ဇတ္လမ္းေလးေတြ ေရးသားတဲ႕ ေနရာမွာ စာဖတ္သူပရိတ္သတ္ေတြကို အသိပညာေလးတစ္ခုခုေတာ့ ရေစခ်င္ပါတယ္ ဒါကလည္း စာေရးသူရဲ႕ ရင္ထဲမွ အရမ္းကို ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕စိတ္ကေလးပါ… တကယ္ေတာ့ စာေရးသူဟာ ခုဒီဇတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ေနတဲ႕ သူထက္ အသိပညာ ဗဟုသုတ ျကြယ္ဝ ခ်င္မွ သာျကြယ္ဝပါလိမ့္မယ္…
စာေရးသူထက္ အသိပညာေတြ ျကြယ္ဝေနသူ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထို႔ေျကာင့္ စာေရးသူအေနနဲ႕ လက္လွမ္းမွီသေလာက္သာ ဗဟုသုတအျဖစ္ေရးပို႔ေပးတဲ႕ေနရာမွာ စာေရးသူဟာ ပညာေတြ ဘြဲ႕ေတြမ်ားစြာရရွိထားတဲ႕လူတစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ႔အတြက္ စကားျကီးစကားက်ယ္ေျပာတယ္လို႔လဲ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး …စာေရးသူ ညဏ္မွီသေလာက္သာေရးသားလိုက္ပါေျကာင္း …
အကယ္၍ ဒီဇတ္လမ္းေလးနဲ႕ တိုက္ဆိုင္မူ႔ရွိခဲ႔ေသာသူမ်ားရွိခဲ႕ပါက စာေရးသူအေနနဲ႕ တမင္ရည္ရြယ္ထားခ်င္းမရွိဘူးဆိုတာ ကိုသိေစခ်င္ပါသည္။
[စာေရးသူ]
အိမ္ကေလး(ျမိတ္)
ေရးသားေသာ…
#"မ်တ္ရည္ျဖည့္ထားေသာ…ပုလင္းေလး"#
ယခုလို ေတာ္တလင္း သီတင္းကြ်တ္ တို႔ လို လ' မ်ိဳးဆိုလ်ွင္ စာေရးသူတို႕ ျမိတ္ျမိဳ႕ကေလးမွာ မိုးမ်ားမွာေစြလို႕ပင္ေကာင္းေနေသးသည္။
ျမိတ္ျမိဳ႕နယ္တစ္ဝိုက္ေတာ့ မိုးသားမ်ား အျမဲလိုလို အံု႕ဆိုင္းဆိုင္းရွိေနျမဲပင္။မိုးစက္မိုးေပါက္တို႔က ကမ႓ာေျမေပၚသို႕ ခပ္ျကမ္းျကမ္ထိေတြ႔နမ္းရႈံ႕ျကသည္။ေရွ့ေတာ္ေျပးလ်ွပ္ေရာင္နဲ႕အတူ မိုးခ်ဳန္းသံတို႔က ေကာင္းကင္တစ္ဝႈိက္ဝဲ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းတဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းညံစီ္ေနသည္မွာေတာ့ အသူရာနတ္မင္းနဲ႕ သိျကားမင္းဦးမာဃတို႕ရဲ႕ စစ္ခ်ီသံနွင့္ တူေလစြဟုစာေရးသူထင္မိပါေတာ့သည္။
စာေရးသူတို႕ ျမိတ္ျမိဳ႕ဟာ နယ္စပ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ေသာ္လည္း စည္ကားလွပါသည္။ အလုပ္အကိုင္ဆိုလ်ွင္လည္းေပါမ်ားလွပါသည္။
ကုမၼဏီစက္ရံု ၊ ေပါင္းမ်ားစြာရွိသည့္အျပင္ သားငါးရွာေဖြေသာ ေလွျကီးေလွငယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကုန္တင္ကုန္ခ်ေသာ သေဘၤာျကီးအမ်ိဳးမ်ားစြာရွိပါသည္။
ထို႔ေျကာင့္ တျခားျမိဳ႕ရြာမွ လူအမ်ားစုဟာ အလုပ္အကိုင္ေပါမ်ားလွေသာစာေရးသူတို႕ ျမိတ္ျမိဳ႕ကေလးမွာ အေျခတက်ေနထိုင္ျကပါသည္။
လူမ်ိဳးစံု စရိုက္မ်ိဳးစံု ဝါသနာမ်ိဳးစံုျဖင့္ တစ္ေန႕တာစားဝတ္ေနေရးကို ေနပူမေရွာင္မိုးရြာမေရွာင္ ခက္ခက္ခဲခဲရုန္းကန္ျကရပါသည္။
တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းတဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းလ်ွပ္စစ္ေျကာင္းေတြေျကာင့္ စာေရးသူဟာ ဖုန္းကေလးကို power ပိတ္လိုက္ပါသည္။
လ်ွတ္စစ္မီးျဖင့္တည္ထားေသာ ေရေႏြးေလးကို ခြက္ကေလးနွင့္ခံ၍ ေကာ္ဖီမူန္႕ေလးကို ေဖာက္ထည့္လိုက္ပါသည္။ ယခုလို မိုးခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလးနွင့္ ေကာ္ဖီေသာက္ရတဲ႕ အရသာကို စာေရးသူနွစ္သက္မိပါသည္။ေကာ္ဖီတစ္က်ိဳက္ေမာ့၍
ေရာက္တတ္ရာရာေတြးရင္း စာေရးသူစာေရးသားေသာ စားပြဲခံုေပၚမွ နာေရးယပ္ေတာင္ေလးကို အမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္မိလိုက္ပါသည္။
ေသျခင္းတရားကို ရြာမွာထက္ျမိဳ႕ျပေတြမွာပို၍ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ဒါကလည္းမဆန္း ျမိဳ႕ျပလူဦးေရမွာ ရြာေတြမွာထက္ပို၍အဆမတန္ မ်ားျပားသည္မွာအမွန္ပင္။ စာေရးသူတို႔ျမိတ္ျမိဳ႕မွာဆိုလ်ွင္ ပို၍မ်ားျပားလွပါသည္။
ေန႕စဥ္နီးပါးလို အသုဘယာဥ္တန္းမ်ားကို ေတြ႕ေန ျမင္ေန ျကားေနရသည္မွာ သံေဝဂသာ ယူတတ္မည္ဆိုပါက စာေရးသူတို႔ ျမိတ္ျမိဳ႕သည္ တရားအျမန္ရနိုင္မည္ဟု ထင္မိပါေတာ့သည္။ စာေရးသူလည္း နာေရးယပ္ေတာင္ေလးကို ျကည့္ျပီးသံေဝဂရစြာျဖင့္အနိစၥတရားကို နွလံုးသြင္းဆင္ျခင္မိေလေတာ့သည္။တစ္ေန႕ေတာ့စာေရးသူတို႔လည္းအတူတူဒီလမ္းကို သြားျကရမည္သာ။ တကယ္ေတာ့ ေမြးဖြားျခင္းဆိုကတည္းက ေသျခင္းရဲ႕ ခရီးအစဦးပဲလို႔ ဆရာေတာ္ျကီးမ်ားေဟာျကားခဲ႔သည္။
ေသလမ္းကို ေလ်ွာက္ျကတဲ႕သူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မီးစာကုန္ ဆီခမ္းလို႕အိုနာေသျကသည္။တခ်ိဳ႕ျကေတာ့လည္းအရြယ္ေကာင္းတုန္းမွာ ဥပေစၥဒ ကံေတြနဲ႕ ေရနစ္လို႔ေသျကတယ္
…ကားေမွာက္လို႔ေသျကတယ္ …သူမ်ားသတ္လို႔ေသျကတယ္… အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ … တခ်ိဳ႕ျကျပန္ေတာ့လည္း လူ႔ဘဝဆိုတာဘာမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး အမိဝမ္းက ကြ်တ္တာနဲ႕ေသျကတယ္ … အမိဝမ္းထဲမွာေသျကတယ္ …အေမက ရက္ရက္စက္စက္ဖ်တ္ခ်လို႕ေသျကျပန္သည္မွာေလာကမွာမ်ားစြာရွိလွေပသည္။
လူ႔ျပည္ကအပ္တစ္စင္းနဲ႕ နတ္ျပည္ကအပ္တစ္စင္း အပ္ထိပ္ခ်င္းထိဖို႕လြယ္ကူသည္။ လူ႕ဘဝရဖို႕ကားမလြယ္ကူလွဟု စာေရးသူဖတ္ဖူးပါသည္။ ကံျကီးလို႕ရတဲ႕ လူ႔ဘဝကို တခ်ိဳ႕က အဓိပၸယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းသြားျကသလို တခ်ိဳ႕ျကေတာ့လည္း အခ်ည္းအနွီးနဲ႕ပင္ တန္ဖိုးရွိတဲ႕လူ႕ဘဝကို အဆံုးသတ္သြားျကပါသည္။
ေလာကတြင္ အဓိပၸယ္ရွိတဲ႕လူထက္ အခ်ည္းနီးလူေတြက ပိုမ်ားသည္ဆိုလ်ွင္ စာဖတ္သူအေနနဲ႕လက္ခံရေပမည္။
နာေရးယပ္ေတာင္ေပၚက နာမည္ေလးကို စာေရးသူ ရင္းရင္းနွီးနွီးသိပါသည္။ ကိုထြန္းေအာင္တဲ႕ အသက္က(၂၅ နွစ္)စာေရးသူတို႕နွင့္ မတိမ္းမယိမ္းပင္ စာေရးသူူနွင့္ စတင္ရင္းနွီးကတည္းက ကိုထြန္းေအာင္ကအျကမ္းလိုင္း(အရက္သမားကိုဆိုလိုတာပါ) ကိုထြန္းေအာင္ကို စာေရးသူသတိထားမိတုန္းကသူ႔မ်တ္နွာနွင့္ ဗိုက္သာေဖာင္းပြေနျပီး လူက အရိုးေပၚအေရးတင္…
စာေရးသူက အရက္ကိုေလွ်ာ့ေသာက္ဖို႔ သတိေပးခဲ႔ေပမဲ႕သူက ေတာ့ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ပါဗ်ာ…ဆိုတဲ႕ဆင္ေျခနဲ႕အရက္ပုလင္းကို ေရမေရာပဲ တစ္ခြပ္ျပီးတစ္ခြပ္ေသာက္ေနသည္ကို စာေရးသူသတိထားခဲ႕မိပါသည္။ ကိုထြန္းေအာင္မွာ အရက္၏ေက်းကြ်န္ျဖစ္ေနျပီဆိုတာ စာေရးသူသိလိုက္ပါသည္။ အသက္၂၅ဆိုတာ ခြန္အားညဏ္အား အေကာင္းဆံုးအရြယ္ ဘဝအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တတ္ျကြလန္းဆန္းေနရမည့္အရြယ္ျဖစ္သည္။ယခုေတာ့ လူ႔ဘဝကို အခ်ည္းအနီးအဆံုးသတ္သြားရွာသည္။
နွေမ်ာ္စရာေကာင္းေလစြ… ကိုထြန္းေအာင္တြင္ ဇနီးမယားရွိ၏။ ေလာကအလယ္လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရမဲ႕ သားသမီးမ်ားလည္းရွိပါသည္။
အဲ႕ဒီ႕တာဝန္ေတြကို လ်စ္လႈ်ရႈျပီး ကိုထြန္းေအာင္တစ္ေယာက္ အဘယ္ေျကာင့္မ်ားပုလင္းထဲ ေခါင္းနစ္ျပီးဒူးေထာက္အရွံးေပးသြားရသနည္း။
စာေရးသူ ေလ့လာမိသေလာက္ကေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္က အတန္းပညာကတစ္ပိုင္းတစ္စ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ကတစ္ခါက်ျပန္ ေဟာ…အသက္ကေလး၂၁ေလာက္မွာ ကေလးအေဖျဖစ္ခဲ႕ျပန္တယ္ စာေရးသူနဲ႔ေတြ႔တဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္တို႕လင္မယားမွာ ကေလးနွစ္ေယာက္ရွိေနပါျပီ… ပညာကလဲ နိမ့္က် ဗဟုသုတကလဲမရွိရွာ နည္းပါးတဲ႕ဝင္ေငြနဲ႕ တေျဖးေျဖးျမင့္တတ္လာတဲ႕ ကုန္ေစ်းနႈန္းေတြကကိုထြန္းေအာင္တို႕မိသားစုအတြက္ ကိုထြန္းေအာင္ခမ်ာ မနိုင္ဝန္ ထမ္းထားရတဲ႕ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျကီးေတြျဖစ္ေနပါတယ္…
ေငြေျကးက တစ္လနဲ႕တစ္လက အဆင္မေျပျပန္ လင္မယားနွစ္ေယာက္ တက်တ္က်တ္မ်ားလိုက္တဲ႔ စကား… ကိုထြန္းေအာင္တို႕ မိသားစု ထမင္းအိုးေလးမွာ တခါတေလ ညအေတာ္ေလးေမွာင္မွ တည္ျပီးစားရတဲ႕အခါလည္းရွိပါတယ္… တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဝင္ေငြထြက္ေငြ မညီမ်ွေတာ့ ေငြပိုဆိုတာေဝးစြ… တစ္ေန႔လုပ္တဲ႕ ေန႕စားဝင္ေငြက မိသားစုတစ္ေန႔ဝမ္းေရးပင္အနိုင္နိုင္ရယ္… အဲ႕ေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္ရဲ႕ စိတ္ထြက္ေပါက္က ညေနတိုင္းအရက္ဆိုင္ထိုင္တတ္လာတယ္…
အသူရာခင္းေသာလမ္းကား အဘယ္မွာစိတ္ခ်မ္းေျမ႔စြာရွိပါမည္လဲ…
ညေနတိုင္းလိုလို လင္မယားနွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆဲသံဆိုသံေတြ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြေစာင့္ျကီးေအာင့္ျကီးခ်သံေတြ… တစ္စ တစ္စ ျကီးထြားလာတဲ႕ေဒါသေတြနဲ႕ သူ႔ကိုငါဆဲ ငါ့ကိုသူဆဲ မခံနိုင္တဲ႕အဆံုး လင္မယားနွစ္ေယာက္ထသတ္ျကျပန္ေရာ … တဝုန္းဝုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ အိမ္ပစၥည္းလဲျပိဳသံေတြ အိုးခြက္ေတြ ခြမ္းခနဲ ခြမ္းခနဲ ရိုက္ခြဲသံေတြ ကေလးေတြရဲ႕ ေအာ္ငိုသံေတြ … က်တ္သေရကင္းမဲ႕စြာ ျကားေန၊ ျမင္ေနရတဲ႔ အဲ႕ဒီ႕အိမ္ေလးဟာ … ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္လဲအ က်ည္းတန္လြန္းသည္။ မိမိအတြက္ျကေတာ့လဲ မေကာင္းဘူး မိသားစုအတြက္လဲ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဘူး… စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာမေကာင္းတဲ႕ အဲ႕ဒီ႕အရက္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲကေတာ့ … ေငြကိုယူသည္။ အခ်ိန္ကိုယူသည္္ …ျပီးေတာ့ဘဝေတြကိုပါယူသည္။ …ေနာက္ဆံုးလူကိုပါယူျပန္ေရာ… အရက္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းအဆံုးသတ္ကေတာ့ ေျကြခ်ိန္မတန္ပဲေျကြလြင့္သြားျကတာပါပဲ…
ေသဆံုးသြားတဲ႕သူအတြက္ကေတာ့တစ္ပူေအးသြားေပမဲ႕ က်န္ရစ္တဲ႕သူေတြမွာေတာ့ မျငိမ္းေသာ…မီးကိုရင္မွာပိုက္ထားရင္း ေလာကအလယ္မ်တ္နွာငယ္စြာျဖတ္သန္းရေခ်ဦးမည္။
အရက္၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားနွင့္ပတ္သတ္ခဲ႕ဖူးေသာ …ဇတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ စာေရးသူ ျမင္ခဲ႕ ျကားခဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕ဖူးပါသည္။… ထိုအထဲက မွ သင္ခန္းစာလဲရ ဆင္ျခင္စရာလဲ ေကာင္းတဲ႔ အရက္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ ဇတ္လမ္းေလးကို စာဖတ္သူမ်ား သင္ခန္းစာ ရေစရန္ အလို႕ငွာ ေရးသားတင္ျပလိုက္သည္။
၂၀၁၆…ျသဂုတ္လ ကဟု စာေရးသူ ထင္မိပါသည္။
အခ်ိန္ေတြက တစ္နွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္သာ ျကာေသးေသာ္လည္း စာေရးသူ ျပန္ေတြးလိုက္လ်ွင္ အရာအားလံုးဟာ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေနခဲ႕မိပါသည္။ ရင္နာစရာလဲေကာင္းပါ၏ ။
"!ရွင္ထင္တာေတြ ေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႕"
!"ထင္တာမဟုတ္ဘူးကြျမင္တာ…ျမင္တာ…"!
"!ရွွင္မဟုတ္တမ္းကားေတြ လာမစြပ္စြဲနဲ႕ေနာ္!"
!"ဘာ…ငါက စြပ္စြဲတယ္ …ဟုတ္လား…!မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ျကားမွာ ငါက ႏြားကြ…ႏြား!…ဒီေလာက္လက္ပူးလက္ျကပ္မိတာေတာင္မွ မင္းက ေျဗာင္လိမ္ခ်င္ေသးတယ္!ကဲကြာ"
"!ျဖန္း!'
!ရွင္…ရွင္! ကြ်န္မကို ရိုက္တယ္ဟုတ္လား!"
!ေအး…ရိုက္တယ္ကြာ…ဘာျဖစ္လဲ!"
"!!ရွင္…ရွင္ ကြ်န္မအေျကာင္းသိရမယ္… "!
!"ေျသာ္…မင္းက လင္ငယ္အားကိုးနဲ႕ ငါ့ကို ျပန္သတ္မယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"!
"!ရွင္မဟုတ္တာေတြ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္…အဲ႔ဒီ႕လူေတြအားလံုးက ရွင္ေခၚလာျပီးအိမ္မွာအရက္ဝိုင္းလာတည္တဲ႕လူေတြျကီးပဲ မဟုတ္လား…!
!"ေအး… ငါ့အအေပါင္းသင္းေတြက အရက္ေလးေသာက္တတ္တာက လြဲရင္ အားလံုးခပ္ေအးေအးပဲကြ …မင္းကိုက မေနတတ္မထိုင္တတ္ ဖ်တ္ဖ်တ္ထေနတာ!"
"!ဟင္!" ရွင္…ဒါကြ်န္မကို သတ္သတ္ေစာ္ကားတာပဲ ရွင္နဲ႕မေပါင္းဘူးကြာမယ္"!
!"ေအး…ကြာ …ငါကလည္းကြာခ်င္ေနတာ !"
"အေဖ …အေမ…"!
အခ်င္းမ်ားေနတဲ႕ လင္မယားနွစ္ေယာက္ရ႕ဲ အေနာက္မွာေတာ့ အျဖဴအစိမ္းအက်ၤ ီေလးနဲ႕ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ လြယ္အိပ္ကေလးကို ပုိက္လို႕ ထီးကေလးေစာင္းထားတဲ႕အသက္၁၅နွစ္သာရွိေသးတဲ႕ သူတို႕ရဲ႕သမီးျကီး ကိုးတန္းေက်ာင္းသူမေလးျဖစ္ပါသည္။
အပ်ိဳေဖာ္လည္းဝင္လာေတာ့ သူ႔ခမ်ာ မိဘေတြ ရန္ပြဲကို ခဏခဏ ျကားေန ေတြ႔ေနရေတာ့ ရွက္ရွာမွာေပါ့။
ခုလည္း ကေတာက္ကစ ျဖစ္ေနတဲ႕ မိဘနွစ္ပါးရဲ႕အေနာက္မွာ မ်တ္ရည္ျကည္ဥ ျပီးငို ရွိက္ေနရွာသည္။
မိဘေတြ ကေတာက္ကစ ရန္ျဖစ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ …သားေတြသမီးေတြ စိတ္ဆင္းရဲရရွာသည္မွာ စာဖတ္သူလဲ သိပါလိမ့္မည္။
ကိုယ့္ဖက္က ျကည့္ေတာ့ ကိုယ္အမွန္ သူ႔ဖက္က ျကည့္ေတာ့သူအမွန္ ဒါဆို ဒီျပသာနာမွာ တစ္ခုခုေတာ့ကြဲလြဲခ်က္ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
စာေရးသူနဲ႔ရင္းနွီးကတည္းက ကိုသိန္းမင္းက အေသာက္အစား ရွိသည္။
ေနာက္ျပီးအေပါင္းသင္းလဲ အေတာ္ေလးခံုမင္သူျဖစ္ပါသည္ ။
ညေနခင္းဒါမွမဟုတ္ အလုပ္နားရတဲ႕အခါမ်ိဳးဆိုရင္
သူတို႔အိမ္မွာ အေပါင္းသင္းေတြနွင့္ ဝိုင္းတစ္ဝိုင္းေတာ့ရွိေနသည္။
အဲ႕ဒီ႕လို ဝိုင္းေထာင္ျပီဆိုရင္ မိန္းမျဖစ္သူ မမာမာေအာင္က အရက္ဝိုင္းအတြက္ အျမည္းလုပ္ေပးရေတာ့တယ္။
အဲ… တစ္ခါတစ္ေလ အေပါင္းသင္းေတြထဲက ေသာက္စားထားလို႔ ေခါင္းမေထာင္နိုင္ေတာ့တဲ႕သူဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕အိမ္မွာပဲ အိပ္လိုက္တာပဲ…
ဲ… အိမ္ကက်ဥ္းက်ဥ္းရယ္သာ…
ကိုသိန္းမင္းတို႔ လင္မယားနွစ္ေယာက္နဲ႕ အငယ္ဆံုးနို႕စို႕ ေလးနဲ႕က ခန္းစီးေလးကာျပီးအိပ္ျကတယ္…
ဘုရားခန္းဖက္မွာေတာ့ သမီးျကီးနဲ႔ သားအလတ္ေကာင္ေလးအိပ္ျကတယ္…
တကယ္လို႕အဲ႔လို ငမူးေတြ တစ္ေယာက္ေယာက္အိပ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ကေလးမေလးနဲ႔ အလတ္ေကာင္ေလးက မိဘေတြရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ကန္႕လန္႕ေလး အိပ္ရရွာတယ္…
ကိုသိန္းမင္းနဲ႕ ေပါင္းသင္းတဲ႕ သူေတြထဲမွာ စရိုက္မ်ိဳးစံုရွိလွတယ္။
အိမ္မွာပုလင္းတည္ျပီဆိုရင္ ေသာက္စားျကရင္း အရည္မရ အဖတ္မရ စကားေတြေဖာင္းပြေအာင္ေျပာေတာ့တာပဲ… အရက္သမားစကားဆိုေတာ့ ပညာသားေတြပါေပမဲ႔လည္း အရက္သမားစကား အလကားဆိုသလိုပါပဲ အလကားေတြပါပဲ…
အဲ႕ျကားထဲ… စရိုက္ဆိုးတဲ႕ တခ်ိဳ႕အေပါင္းသင္းေတြဆိုရင္ အိမ္ေပၚအရက္တတ္ေသာက္ရံုတင္ မဟုတ္ဘူး…
မိန္းမျဖစ္သူကို ပါ ထိကပါး ရိကပါးလုပ္လာတတ္ျကတယ္…တခါတေလ မီးဖိုမွာအျမည္းလုပ္ေပးဖို႕ေျကာ္ေလွာ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ အေနာက္ကေန ခါးကို မေတာ္တစ ထိလိုက္ တင္ပါးကို မေတာ္တစ ထိလိုက္နွင့္ အရက္သမားမယားဆိုေတာ့ လက္တည့္စမ္းခ်င္ျကသည္။
မိန္းမျဖစ္သူက လင္သားကို ေျပာျပန္ရင္လဲ ကိုယ့္လင္နဲ႕ အရက္ဝိုင္းမွာ ျပသာနာ တစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္မွာစိုးရိမ္မိသည္။
ျငိမ္ေနေလ အသင့္ရဲသည္ဆိုသလိုပါပဲ တခါတရံ ေက်ာင္းက ျပန္လာသည့္ သမီးျဖစ္သူကိုပါ ငမူးတစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စ က မိဘ ေတြအလစ္ခိုက္ တင္ပါးထိလိုက္ ေနာက္ေက်ာကိုမသိမသာပြတ္လိုက္နွင့္ထိကပါး ရိကပါးလုပ္သည္ဟု အေမျဖစ္သူကို ေျပာျပသည္။
အဲ႕ေတာ့ အေမျဖစ္သူ မာမာေအာင္က သမီးျကီးကို အရက္ဝိုင္းရွိေနရင္ အျပင္ကိုုေရွာင္ခိုင္းတဲ႕အထိျဖစ္လာတယ္…
လင္ျဖစ္သူကိုေျပာျပေပမဲ႕ …
!"မင္းတို႕သာအေနထိုင္ဆင္ျခင္…"
ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႔ သာအဆံုးသတ္သြားေတာ့မိန္းမ ျဖစ္သူက ဘာမွ ေျပာလို႕မရေတာ့ဘူး ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ ငမူးေတြနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ရမွာေပါ့လို႕စိတ္ထဲေတြးျပီး ေနလိုက္တယ္…ဒါေပမဲ႕လည္း ကိုယ့္လင္သားနဲ႕ ပတ္သတ္ေနေတာ့ အျမည္းလုပ္ေပးရ အရက္ဝယ္ေပးရနဲ႔ မာမာေအာင္ခမ်ာ မကင္းနိုင္ရွာပါဘူး…
လင္ျဖစ္သူကလဲ အေပါင္းသင္းမက္ေမာေတာ့။ အရင္ကတည္းက အထက္စီးနဲ႕ ဆက္ဆံလာတဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ဇနီးမယားရဲ႕ စကားကို အေရးတယူမရွိေတာ့ဘူး…
မာမာေအာင္ခမ်ာ စုပ္လည္းစူး၊ စားလည္းရူး ဆိုသလိုပါပဲ လင္ဆိုးမယား တဖါးဖါးဆိုသလို ဝဋ္ေျကြးရွိသမ်ွခံေပးဦးေတာ့…
ဒါေပမဲ႕…………
ခုလို ငမူးေတြရဲ႕ရိသဲ႕သဲ႕ျပဳလုပ္မူ႕ေတြကို ကိုသိန္းမင္းအမွတ္မထင္ျမင္ေတြ႔သြားေတာ့ ျပသာနာေတြျဖစ္လာတယ္… ကိုသိန္းမင္းရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ေတြက ျပင္းထန္တာေျကာင့္ မာမာေအာင္ရဲ႕သိကၡာေတြ အမ်ားပတ္ဝန္းက်င္အေရွ႔မွာ က်ဆင္းခဲ႔ရျပန္တယ္… ရွက္စိတ္နဲ႕ေဒါသစိတ္ေျကာင့္ မာမာေအာင္ အငယ္ဆံုးသားေလးကို ခါးခြင္တင္ျပီး မိဘေတြရွိတဲ႕ပထက္ကမ္းဖက္ကို အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႕ ထြက္သြားေတာ့တယ္… စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္လို႕ထြက္သြားတာဆိုေတာ့ အျကီးမေလးနဲ႕ အလတ္ေကာင္ေလးကို ေက်ာင္းတစ္ဖက္နဲ႕မို႕ထားခဲ႔မိတယ္္…
ကိုသိန္းမင္းလည္း လင္မယားခ်င္းစကားမ်ားျပီးတာနဲ႔ တားမေနဘူး သြားရာခ်င္သြားဆိုတဲ႕သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ သူလဲ အိမ္ေပၚကေန ရပ္ကြက္က အရက္ဆိုင္ကို ထြက္လာခဲ႕ေတာ့တယ္…
သမီးျကီးကေတာ့ သူ႔အေမ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ရင္ အနီးနားပတ္ဝန္းက်င္ကို သြားေနျကဆိုေတာ့ ျပန္လာမယ္ပဲထင္ခဲ႕မိတယ္… ကေလးမေလးက ထမင္းအိုးေလးတည္ျပီး ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးျကတယ္ အစ္မျကီးေတာ့ အမိရာဆိုေတာ့ ေမာင္ေလးကိုလဲ သူပဲေရမိုးခ်ိဳးသနပ္ခါးလိမ္းေပးတာေပါ့ဗ်ာ…
ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္းေလာက္က်ေတာ့ ကိုသိန္းမင္းက အေဖာ္တစ္ေယာက္ေခၚလာတယ္ …ကိုသိန္းမင္းလည္းအေတာ္ေလးမူးေနျပီ…ေျခေတြေတာင္ယ္ိုင္လို႕
အရက္သမားတို႕မည္သည္ ေခါင္းေထာင္သ၍ ေသာက္နိုင္သည္ဆိုသလိုပါပဲ… ဆိုင္က ပါလာတဲ႔ အရက္တစ္လံုးကို အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖာ္နဲ႕အတူထပ္ေသာက္ဖို႕ျပင္ျကတယ္…
ကိုသိန္းမင္းက သမီးျဖစ္သူကို "နင့္အေမမလာေသးဘူးလား"လို႔ေမးလိုက္တယ္…
"မလာေသးဘူးအေဖ"
ကေလးမေလးက ပုဆစ္ထုပ္ထိုင္ရင္း ထဘီရင္လ်ားနဲ႕သနပ္ခါးလိမ္းရင္းေျဖတယ္'"
!"ေအ႕…နင့္အေမ …ဗိုက္တာမ ျပန္မလာလဲေကာင္းတယ္!ခု အိမ္မွာဘာရွိေသးလဲ"
"ဘာမွမရွိဘူးအေဖ"
!"နည္းနည္းရွာျကည့္စမ္းပါ ဟအိုးေတြခြက္ေတြထဲကို"
ေန႔လည္ကတည္းက အေမအိုးေတြခြက္ေတြေဆးထားတယ္ ဘာမွမရွိဘူးအေဖ"
ထိုအခါအတူေသာက္ေဖာ္ ဧည့္သည္ကမေနသာတဲ႔အဆံုး
"ကဲသမီး ဘာမွရွာမေနနဲ႔ေရာ႔ ဦးနားက ပိုက္ဆံယူသြား ဟင္းနည္းနည္းဝယ္လာေပး ပိုတာသမီးတို႕မုန္႕ဝယ္စားလိုက္"
ကေလးေတြဆိုေတာ့ အားနာရေကာင္းမွန္းလဲမသိရွာဘူး မုန္႔ဖိုးရမည္ဆိုေတာ့ ဧည့္သည္ေပးတဲ႕ ပိုက္ဆံေလးကို ယူျပီးရပ္ကြက္ထဲက ထမင္းဆိုင္မွာ ဟင္းသြားဝယ္ျကတယ္ ပိုတာကိုေတာ့ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္မုန္႕ေတြဝယ္ျပီးျပန္လာခဲ႕တယ္…
အဲ႕ဒီ႕လို နဲ႕အရက္တစ္လံုးကို နွစ္ေယာက္သားဖက္ေသာက္လိုက္ စကားေျပာလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္က ညရွစ္နာရီအထိေရာက္လာတယ္… ကိုသိန္းမင္းလည္းေခါင္းမထူနိုင္ေတာ့ဘူး… ဧည့္သည္လဲ စားပြဲခံုမွာ ေခါင္းတင္ရင္းေမွာက္ေနျပီ…
ကေလးနွစ္ေယာက္က သူ႔တို႕အေမ လာနိုးနိုး လာနိုးနိုးေနနဲ႔ ဝရံတာဖက္ ေခါင္းေလးျပဴျပီးေမ်ာ္ေနရွာတယ္…
ဒါေပမဲ႕ အခ်ိန္ေတြသာ တေျဖးေျဖးေမွာင္လာတယ္ အေမ႕ရဲ႕ အရိပ္ေယာင္ကို မေတြ႔မိျကဘူး…
ညဆယ္နာရီထိုး ရပ္ကြက္ မီးသတ္တဲ႔ အခါက်ေတာ့မွ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ အိမ္တံခါးေလးပိတ္ျပီီး အရက္ဝိုင္းမွာလဲေနတဲ႕ အေဖျဖစ္သူကို ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ မနိုင္တနိုင္ မ'ျပီး သူတို႕မိဘေတြ အိပ္ရာထဲ ကို ဆြဲသြင္းျကတယ္…
ဧည့္သည္ကိုေတာ့ လဲေနတဲ႔ေနရာမွာပဲ ေစာင္ကေလးလႊာေပးထားလိုက္တယ္… ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ကေတာ့ အေဖ့ရဲ႕ ေျခရင္းမွာပဲ အိပ္စက္ျကေတာ့တယ္…
…ဒီလိုနဲ႕ ညသန္းေခါင္းေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခုခုက တတ္ဖိထားျပီး ဖမ္းခ်ဳပ္ထားသလိုမ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္…
သူမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ေျခမွာ ထမီမရွိေတာ့ဘူး…ေျကာက္ကလည္းေျကာက္အေမွာင္ထဲမွာ ေအာ္ဟစ္အကူညီေတာင္းမည္ျပဳလိုက္ေတာ့ … သူမရဲ႔ နွဳတ္ခမ္းနွစ္လႊာကို လက္ျကမ္းျကမ္းျကီးတစ္စံုက အတင္းအျကပ္ပိတ္ဆို႕ထားတယ္…
!အု"
"အု!…အု!"
ေျခေထာက္နဲ႕ ရုန္းကန္ဖို႕အျကိမ္ျကိမ္ျကိုးစားခဲ႕ေပမဲ႕…အခ်ည္းအနည္းသာ…
"နင္ေအာ္တာနဲ႕ငါနင့္ကိုသတ္ပစ္မွာ ဒီမွာဓါးေတြ႕လား စမ္းျကည့္!…
တိုးဖြဖြ ျခိမ္းေျခာက္သံကို လူစိမ္းဆီကျကားလိုက္ရတယ္…
ကေလးမေလးမွာ ရုန္းကန္၍လည္းမရ ေအာ္မည္ဆိုေတာ့လည္း နွဳတ္ခမ္းနွစ္လႊာကို အတင္းျကပ္ပိတ္ဆို႔ထားတာေျကာင့္ မည္သို႔မ်ွ မယဥ္နိုင္ေတာ့ပဲ…
နာက်င္မူ႕ကို အံျကိတ္၍ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ေသာက်ားဆိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ခံတြင္းမွာသက္ဆင္းခဲ႕ရေလေတာ့သည္။
နံနက္မိုးေသာက္အလင္းေရာက္ေတာ့ …ကိုသိန္းမင္းလႊာထားတဲ႕ေစာင္ထည္ကို ခြာျပီးငုတ္တုတ္ ထထိုင္လိုက္တယ္… ေျခရင္းတြင္တရွံ႕ရွံ႕ရွိက္ငင္ေနတဲ႕သမီးနဲ႕ အစ္မျဖစ္သူကို ငူငိုင္ငိုင္ျကီးျကည့္ေနတဲ႕သားကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရေတယ္…
အစ ပထမေတာ့ သူ႕အေမနဲ႕ ရန္ျဖစ္လို႔ အိမ္ေပၚကဆင္းသြားတာကို ငိုေနတာပဲလို႔ ကိုသိန္းမင္း ထင္ခဲ႕မိတယ္…
!"မနက္ေစာေစာစီးစီးနင္က ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ "!
!"အေဖ…အေဖ…!
မ်တ္ရည္အဝဲသားနဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေျပးဝင္လာတဲ႕သမီးေလးမ်တ္နွာကို ကိုသိန္းမင္း ဇေဝဇဝါ ျဖစ္စြာျကည့္လိုက္မိတယ္…
ထိုေနာက္ သမီးျဖစ္သူရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြမွာ ေသြးစက္အခ်ိဳ႕စိုစြတ္ေနတာကို ကိုသိန္းမင္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ……
!"သမီး ျပစမ္း…အဲ႕ဒီ႕လက္ကေသြးက ဘာျဖစ္တာလဲ…"
သမီးျဖစ္သူကို ေမးလည္းေမး ေသြးစက္အခ်ိဳ႕ကို ျကည့္လိုက္ေတာ့ …
သမီးရဲ႕ ထဘီအနားစမွာေသြးစက္အခ်ိဳ႕ ေစာေစာကသမီးထိုင္ထားတဲ႕ေနရာမွာလဲ ေသြးကြက္ျကီး နွစ္ကြက္ကို ထပ္မံေတြ႔ရျပန္တယ္…
အစကေတာ့ သမီးျဖစ္သူ အမ်ိဳးသမီးဓမၼတာဟုထင္မိေသးသည္။ဒါေပမဲ႕သမီးရဲ႕မ်တ္ရည္နဲ႕အတူတရွိက္ရွိက္ထြက္က်လာတဲ႔ စကားလံုးေတြေျကာင့္ တဒဂၤသတိလက္လြတ္ျဖစ္မိသြားသည္။
"ည…ညက… ညက…အေဖနဲ႕အတူတူအရက္ေသာက္တဲ႕ဦးေလး…သမီး…သမီးကို…?…? သြားတယ္…"
!"ဘာ!'
ေအာ္သံနဲ႕အတူကိုသိန္းမင္းတစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္က ဓားမကိုေျပးဆြဲေတာ့သည္။… မနက္ေစာေစာစီးစီးကိုသိန္းမင္းရဲ႕ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္လာတဲ႕ အသံေျကာင့္ အိမ္နီးနား ပတ္ဝန္းက်င္က နားစြံ႔ေနျကသည္။
!ေျပာ…စမ္း…ေျပာစမ္း…ဘာ…ငါ့ကိုျပန္ေျပာစမ္းပါ…
!"ေတာက္!'ကြာ! ေခြးမသား!
ကိုသိန္းမင္းေဒါသေတြကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ဓါးမ တစ္လတ္နဲ႔ ရပ္ကြက္လမ္းထဲ ထြက္လာေတာ့ ဟိုလူက ကိုသိန္းမင္းကို ဘာျဖစ္တာလဲေမး ဒီလူက ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးျကသည္။ [စပ္စုခ်င္ျကသည္မွာလူ႕သဘာဝမဟုတ္ပါေလာ]
ကိုသိန္းမင္းတစ္ေယာက္ ဓါးမ တစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႕ ရပ္ကြက္အရက္ဆိုင္ကိုေဒါသတျကီး ေရာက္လာျပန္တယ္…ဆိုင္က မဖြင့္ေသးဘူးဆိုင္ရွင္နဲ႕ေတြ႕တယ္ … ညက သူနဲ႕ပါလာတဲ႕လူကိုေမးေတာ့… ဆိုင္ရွင္က မလာဘူး ဘာျပသာနာျဖစ္ျပန္ျပီလဲေမးတယ္… ကိုသိန္းမင္းမေျဖဘူး နွဳတ္ဆိတ္ျပီးေတာ့ ထြက္သြားတယ္… ကိုသိန္းမင္းက အရက္မေသာက္ထားလို႔လားမသိဘူး တခုခုကို စူးစူးစိုက္စိုက္ေတြးေတာျပီး… စာေရးသူဆီ ေရာက္လာတယ္… အဲ…သူ႕သမီးျကီးလည္းပါလာတယ္…စာေရးသူတို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနဲ႕သူတို႕ မိသားစုနဲ႕ကလည္းအေတာ္တန္ခင္မင္ျကတယ္ေလ။
သူတို႕ေနတဲ အိမ္နဲ႕ စာေရးသူတို႔ ငွားေနတဲ႕အခန္းကသိပ္မေဝးပါ။
!'"ကိုေနမ်ိဳး"
စာေရးသူဆီ ေရာက္လာေတာ့ ကိုသိန္းမင္း မ်တ္နွာ တစ္ခုခုကို မ်ိဴသိပ္ထားသလိုပဲ …
"ေျသာ္…လာေလ ကိုသိန္းမင္း အိမ္ေပၚတတ္ပါဦး …
" မတတ္ေတာ့ဘူး ကိုေနမ်ိဳး… ကြ်န္ေတာ္႔သူ႔တို႕အေမကို ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႕ … "
"ေျသာ္…ရပါတယ္…ခဏေလးေနာ္ ကိုသိန္းမင္း"
စာေရးသူလည္း ကမန္းကတန္းအိမ္ေပၚတတ္ စားပြဲခံုေပၚက စာေရးသူရဲ႕ ဖုန္းစုတ္ကေလးကို ယူ၍ ကိုသိန္းမင္းကို ေပးလိုက္ပါသည္။
ရံဖန္ ရံခါ ကိုသိန္းမင္းတို႕ မိသားစုက စာေရးသူဆီမွာ ဖုန္းအခမဲ႕ လာလာဆက္ျကပါတယ္…သူတို႕မွာေတာ့ ဖုန္းေလးေတြအရင္က ရွွိပါတယ္ ပ်တ္လို႔ ၊ေပ်ာက္လို႔၊ ေစ်းျကီးလို႕ဆိုျပီး ထပ္မဝယ္ေတာ့တာပါ။
ကိုသိန္းမင္းက စာေရးသူနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို သြားျပီး ဖုန္းကို တီးတိုးတီးတိုးေျပာဆိုေနပါတယ္။
ကိုသိန္းမင္းရဲ႕ သမီးအျကီးမေလးက စာေရးသူနဲ႕မနီးမေဝးမွာ မ်တ္ရည္အရြဲသားနွင့္ေတြ႔ရပါသည္။
စာေရးသူလဲ သူ႕အေဖရိုက္ထားတယ္လို႕ပဲ ရိုးရိုးေလးေတြးမိလိုက္ပါသည္။
စကၠန္႕၃၀ေလာက္ပဲ ျကာမည္ထင္သည္။
ကိုသိန္းမင္းလက္ထဲက ဖုန္းေလး စာေရးသူလက္ထဲကို လာျပန္ေပးပါသည္။
"ခဏေလးေနာ္ ကိုေနမ်ိဳး သူ႔အေမကို ဖုန္းသြားေပးေနလို႕ ခဏမွ ျပန္ေခၚေပးလိုက္မယ္တဲ႔"!
"ေဟာဗ်ာ ကိုသိန္းမင္းရယ္…"… ရပါတယ္ဗ်ာ…ေျပာစရာလူေတြမွ မဟုတ္ပဲ ဆက္ပါ…ဆက္ပါ…"
ကိုသိန္းမင္းရဲ႕ မ်တ္နာျကီးက မေသာက္ထားေပမဲ႕လဲ နီရဲတြတ္ေနပါသည္။
မ်တ္နွာျပင္ဟာ အရင္ေန႕ေတြကထက္ အျပံဳးအရယ္နည္းျပီး တည္ျငိမ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါသည္။
တစ္ခဏေလာက္သာျကာမည္ထင္သည္။
စာေရးသူလက္ထဲက ဖုန္းေလးျမည္လာတာနွင့္ နံပတ္စိမ္းျဖစ္ေနတာေျကာင့္ ကိုသိန္းမင္းကို ေပးလိုက္ပါသည္။
ေစာေစာကလိုပင္ ကိုသိန္းမင္းက ဖုန္းကို ယူ၍ စာေရးသူနွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အသံကို နွိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ေျပာေနျပန္သည္။
ထိုေနာက္ ဖုန္းေျပာျပီးသည္နွင့္ စာေရးသူုကို ေက်းဇူးတင္စကားဆိုျပီး နွဳတ္ဆတ္ကာ သားဖနွစ္ေယာက္ ထြက္သြားျကသည္။
စာေရးသူလဲ ထိုအေျကာင္းရာကို ညေနမွသာ သိရပါေတာ့သည္။
မာမာေအာင္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ အမ်တ္ေဒါသေထာင္းေထာင္းထတဲ႕ မ်တ္နွာျကီးနဲ႔အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာပါသည္။
ကိုသိန္းမင္းက ရွက္ျခင္း၊ ေဒါသ ထြက္ျခင္း ေျကာင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ထူပူေနပါတယ္။
မာမာေအာင္က သမီးကို လက္ဆြဲျပီး ညက ျဖစ္တဲ႕ အျဖစ္ပ်တ္ေတြကို ရပ္ကြက္လူျကီးအိမ္မွာ တိုင္တန္းသြားဖြင့္ပါတယ္။
ရပ္ကြက္လူျကီးကလဲ ျဖစ္ေျကာင္းကုန္စင္ က သက္ငယ္မုဒိမ္းမူ႕ပေျမာက္တာေျကာင့္ ရဲစခန္းကို အေျကာင္းျကား ျပစ္မူ႕က်ဴးလြန္သူကို အျမန္ဖမ္းဆီးရမိဖို႕ျကိုးစားခ႕ဲပါသည္။
စာေရးသူလဲ ျကားျကားခ်င္း အရမ္းကို အံ႕ျသ သြားမိပါသည္။ ဤသတင္းမွာ ရပ္ကြက္ထဲမွာလဲ ဟိုးေလးတေျကာ္ေျကာ္ျဖစ္သြားခဲ႕ပါသည္။
ကေလးမေလးက ပညာေရးတစ္ပိုင္းတစ္စနွင့္ ဘဝက ပ်တ္ခဲ႕ရွာေလသည္။ ယူျကံဳးမရျဖစ္မိပါ၏။
ဒီလိုနဲ႕ နွစ္ရက္ေျမာက္ေန႕မွာပဲ ျပစ္မူ႕က်ဴးလြန္သူကိုရပ္ကြက္က ဖမ္းဆီးရမိခဲ႕ပါသည္။
ျပစ္မူ႕က်ဴးလြန္သူ အသိတစ္ေယာက္၏ သတင္းေပးမူ႕ေျကာင့္ ရပ္ကြက္က ကာလသားအခ်ိဳ႕ က ငါးေလးလံအနီးက ဝါလပ္ေလွတစ္စီးတြင္ ဖမ္းဆီးရမိခဲ႕သည္ဟု သိရပါသည္။
စာေရးသူတို႕လည္း ျပစ္မူ႕က်ဴးလြန္သူကို ရပ္ကြက္လူျကီးအိမ္တြင္ သြားျကည့္သည့္အခါ မ်တ္နွာတစ္ခုလံုးမွာ ဖူးေရာင္ေနသည့္ ျပစ္မူ႕က်ဴးလြန္သူအားေတြ႔ရေလေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ကိုသိန္းမင္းက သတ္မယ္ျကီးတကဲကဲလုပ္ေနလို႕ ရပ္ကြက္လူျကီးမ်ားက ထိန္းထားရေလသည္။
ထိုသူမွာ
အသက္အားျဖင့္ ၃၀ေလာက္ပင္ ရွိေလာက္သည္ဟု စာေရးသူခန္႕မွန္းမိပါသည္။
ေန႕လည္ေလာက္က်ေတာ့ ရဲစခန္းကို ပို႔လိုက္သည္ဟု ျကားသိရပါသည္။
ျပီးသူက ျပီးသြားေပမဲ႕ မျပီးေသးသည့္ဇတ္လမ္းကား ရွိေသးသည္။
ထိုအျဖစ္ပ်တ္ကား ရပ္ကြက္ထဲတြင္ ဟိုးေလးတေျကာ္ေျကာ္ျဖစ္ခဲ႕တာေျကာင့္ အမ်ားသူငါ၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ကိုသိန္းမင္းတို႕ သမီးေလးအေျကာင္းအား သတင္းျကီးေနရွာသည္။
!'ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္"
"!သနားပါတယ္ဟယ္…
"!မေနတတ္ မထို္င္တတ္လို႕ျဖစ္မွာေပါ့!"
ဆိုတဲ႔ လူတကာရဲ႕ နွဳတ္ဖ်ားမွာေက်ာင္းသူုမေလးခမ်ာ ရွက္ရြံ႕လြန္း၍ထင္သည္ မခံစားနိုင္ေတာ့ပဲ မိမိကိုယ္ကို ျကိုးဆြဲခ်၍ အဆံုးစီရင္ သြားေလေတာ့သည္။ စာေရးသူတို႕လဲ စိတ္မေကာင္းယံုမွတစ္ပါးမည္သို႕မ်ွ မတတ္နိုင္ခဲ႔ပါ။
ကေလးမေလးအေလာင္းကို ေဆးရံုသယ္ျကေတာ့လည္း လူေတြရဲ႕နွဳတ္ဖ်ားမွာေျပာ၍ပင္မဆံုးနိုင္ေသးပါ။
အသုဘ ပို႕ျပန္ေတာ့လည္း ထိုအေျကာင္းက ကားထဲတြင္ ပါလာတတ္သည္။
လူေတြဟာ သူတစ္ပါးအေျကာင္းကို ေျပာရသည္ကို ခံတြင္းေတြ႕သေလာက္ မိမိအေျကာင္းဆိုလ်ွင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဖာေထး၍ေျပာဆိုတတ္ျကသည္ဟုစာေရးသူ မွတ္ခ်က္ခ်မိေလသည္။
ကေလးမေလးေသဆံုးျပီး ၃ရက္ေျမာက္ေန႕မွာပဲ မာမာေအာင္က က်န္ခဲ႕တဲ႕ သားလတ္နဲ႕ အငယ္ဆံုးနို႕စို႕ေလးကို ေခၚျပီး သူမတို႔ရဲ႕ မိဘေတြ အိမ္ကို အျပီးေျပာင္းေရြ႕သြားပါေတာ့သည္။
အိမ္တစ္လံုးထဲမွာ တစ္ဦးတည္း က်န္ရစ္သူက ကိုသိန္းမင္းေပါ့… ကိုသိန္းမင္းကို စာေရးသူတို႕ ျကည့္တဲ႕အခ်ိန္မွာ သူအေတာ္ေျပာင္းလဲေနပါျပီ… အရက္ကိုေတာ့သူလံုးဝ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး
ပိန္လွိီေနတဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနတဲ႔ မ်တ္ကြင္းေတြနဲ႕အတူ အရက္ရဲ႕ ဒဏ္ကို သူတစ္ဦးတည္းအိမ္တစ္လံုးထဲမွာ ျကိတ္မွိတ္ျပီးခံစားေနရရွာပါတယ္…
ရံဖန္ ရံခါလည္း !"သမီး…သမီး…လို႕ ေယာင္ယမ္း၍ ေအာ္ေနရွာပါတယ္…
ကိုသိန္းမင္းရဲ႕စိတ္ေတြဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး…
တခါတေလ တငိုငို တရယ္ရယ္နင့္ သမီးျဖစ္သူကိုလိုက္ေခၚလိို႕"
!"အေဖမွားပါျပီ သမီးရယ္… အေဖ့ဆီ ျပန္လာပါေနာ္… အေဖ့ဆီျပန္လာပါ"
ဆက္လက္ေမ်ာ္