အခ်စ္ဆံုး မို႔ပါ အပိုင္း (25)
အခ်စ္ဆံုး မို႔ပါ
အပိုင္း (25)
ေန ေဆာင္းသူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ သူနားလည္သည္။
သို႕ေပမဲ႕ သူက တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားျပီေလ
ေနမန္္းေလးကို ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း သူရဲ႕ အိမ္သို႕
ျပန္ရမည္
မျပန္ခင္ သူရဆီ သြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ေန သူရဆီသို႕ ထြက္သြားလိုက္သည္။
သူရလည္း ဒီေန႔ အလုပ္နား၍ အိမ္တြင္ကပ္ေနသည္။
ဘဲလ္တီးသံၾကား၍ သူရတံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။
"ဟာ ငေန မင္းဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ မင္းကြာငါ့ဆီ
ဖုန္းေလးေတာင္ဆက္ေဖာ္မရဘူး"
"ငါမအားလို႔ပါကြာ"
"လာထိုင္ ငေန ခုမင္းဘာလုပ္ေနလဲကြ"
"ငါ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ယံေတာ္ လုပ္ေနတယ္"
"တယ္ဟုတ္ေနပါလား အယ္လဲ႕ မင္း မဟုတ္မွလြဲေရာ
အဲ႕ေကာင္မေလးနဲ႕"
"ဟာ မင္းကလည္းကြာ ခုထိမေသခ်ာေသးပါဘူး"
"ေနာက္ေတာ့ ေသခ်ာမယ္ဆိုတဲ႕သေဘာေပါ့"
"ဟာကြာ ရွင္းေလ ရႈပ္ေလ ျဖစ္ကုန္ျပီ ဒါနဲ႕ မင္းသိျပီးျပီလား"
"ဘာကိုလဲ ငေန"
"ေဆာင္း မေသဘူးဆိုတာ"
"ေဟ့ေကာင္ ငေန မင္းေသြးရူးေသြးတန္း ေလ်ွာက္မေျပာနဲ႕
ငါေသေတာင္ မယံုဘူး"
"ငါရုပ္က လိမ္မဲ႕ရုပ္လား ခုတင္ဘဲ သူတို႔အိမ္ျပန္လာတာ"
"ငေန မင္းမရူးစမ္းပါနဲ႕ကြာ လူခ်င္းတူတာေနမွာပါကြာ
သူစ်ာပနကို ငါကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ခဲ႕တာပါကြာ"
"ငါတကယ္ေျပာေနတာ မင္းမယံုရင္ သူ႔အိမ္မွာသြားၾကည့္လ္ုက္"
"ေအးကြာ မယံုဘူး သြားၾကည့္မယ္ ေနာက္ေန႔သြားျဖစ္ေအာင္
သြားမွာ ဒါနဲ႕ေမးပါရေစဦး"
"ဘာေမးမွာလဲ ေမး"
"သူမေသဘူးဆိုေတာ့ မင္းဘယ္လိုမွ မခံစားရဘူးလား"
"ဘာကိုလဲဟ"
"မင္းကလည္းကြာ တံုးတာ မင္းသူနဲ႕ျပန္လက္တြဲလို႔ရတယ္ေလ"
"ငါသူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးသူရ ငါတစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို
ခ်စ္ေနမိျပီ"
"ဟာ မင္းကလည္း မေျပာင္းလဲတုန္းကေတာ့ ေျပာင္းလဲ
ေအာင္ေျပာလိုက္ရတာ ေျပာင္းလဲသြားေတာ့လည္း
ခံစားခ်က္ အၾကြက္းအက်န္ေတာင္ မထားေတာ့ဘူးလားကြာ
မင္းသိပ္ရက္စက္တယ္ ငေန ေဆာင္းခမ်ာ ဘယ္ေလာက္
ခံစားလိုက္ရမလဲ သူက မင္းကို အရမ္းခ်စ္တာ"
"သူခု အတိတ္ေမ့ေနတယ္ ဘာကိုမွသတိမရဘူး
သူအားလံုး ေျပာင္းလဲသြားျပီ သူမေျပာင္းလဲတာက
ငါ့အေပၚထားတဲ႕ သူ႔အခ်စ္ေတြဘဲ သူငါ့အေပၚ
ဒီေလာက္ခ်စ္ခဲ႕တာ ငါဘာလို႔ သူ႕က္ု ေမ့နိူင္သြားရတာလဲ
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ မေဝခြဲတတ္ေတာ့ဘူး ငါသူ႕အေပၚ
အရမ္းရက္စက္ရာ က်ေနမွန္းလည္း ငါသိတယ္ ဒါေပမဲ႕
ငါသူ႕ထက္ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိေနျပီ
ငါက္ုယ္ငါ မွားတယ္လို႔မထင္ဘူး ငါသူ႔ကို အခ်ိန္ၾကာၾကီး
ေစာင့္ခဲ႕တာဘဲေလ"
ေန စကားေတြ တစ္သီတစ္တန္း ေျပာေနမိသည္။
"မင္းဟာကလည္းကြာ ငါဘယ္သူ႕ဘက္ ပါရမွန္းေတာင္
မသိေတာ့ဘူး ဒါမဲ႕ မင္းမွားတယ္ငေန"
"ငါမွားရင္လည္း ဒီအမွားက္ု ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး လက္ခံမွာပါ"
"ေရာ့ မိုးေအးေအးေလးနဲ႕ coffee ေသာက္လိုက္"
"ေက်းဇူးဘဲကြာ "
ႏွစ္ေယာက္သား ေကာ္ဖီေသာက္ရင္ အေတြးမ်ားစြာျဖင့္
"သူရ ငါအိမ္ခဏျပန္လိုက္ဦးမယ္ကြာ ေနာက္မွေတြ႕ၾကတာေပါ့"
"ေအး ပါကြာ"
ေန သူရအိမ္က ထြက္လာျပီးသူ႕မိဘ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ႕သည္။
ေန တံခါးဘဲလ္တီးလိုက္သည္။လူၾကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။
သူကားေပၚကလူကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟာ သခင္ေလး "
ေနျပံဳးျပလိုက္သည္။
ေနရဲ႕ကားေလး စင္တီေအာက္ထဲ ဝင္သြားသည္။
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ေအာ္ေခၚလ္ုက္ေသာ အသံ
"မာမီ မာမီဘယ္မွလဲ သားျပန္လာတယ္ပါဆို"
ေဒၚခင္ခင္ျပံဳး ထြက္လာသည္။
"ဟယ္ သားေလး အမေလး အေမ့သားေလး"
ေနအား သြားဖက္ကာ ပါးေတြလည္း နမ္း
"ျပစမ္း အံမယ္ ငါ့သားက ဝလာတယ္ေတာ့"
ေနကိုယ္လံုးေလးကို လွည့္ျပီးေျပာေနသည္။
(ဟင့္ေတာ္ၾကာ တစ္မ်ိဳးထင္ေနမွာစိုးလို႕)
"ေမေမ သားဗိုက္ဆာတယ္ "
"ဗိုက္ဆာတယ္ ဟုတ္လား လာလာ ေမေမေနာက္လိုက္ခဲ႕"
"ဟုတ္"
ေဒၚခင္ခင္ျပံဳး သားက္ု ထမင္းစားခန္းေခၚျပီး ထမင္း ဟင္း
ေတြ ခူးေပးေနသည္။
"ကဲ စားလို႔ရပါျပီရွင္"
"ဟာ မရဘူး ေမေမကိုယ္တိုင္ ခြံေက်ြး"
"အမေလး ဒီကေလးနဲ႕ေတာ္ ကဲခြံေက်ြးဆိုလည္း
ခြံေပးရမွာေပါ့"ေန ျပံဳးမိသည္။
ထမင္းစားေနရင္း "ေမေမ ဒယ္ဒီအလုပ္မွာလား"
"ဟုတ္တယ္ မင္းဒယ္ဒီအလုပ္သြားတယ္ ျပန္လာေတာ့မာပါ"
"ဟုတ္ "
ထမင္းစားျပီး ေနအခန္္းထဲဝင္သြားသည္။ဒီအခန္းေလးထဲမွာ
သူနဲ႕ ေဆာင္း အမွတ္တရဓာတ္ပံုေတြ မ်ားစြာ
သူအကုန္စုျပီး မီးရိႈ႕ ပစ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ဓာတ္ပံုေလးေတြစုျပီး မီးရိႈ႕ရင္း
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ေဆာင္း ငါ့ကို ခြင့္မလြတ္ပါနဲ႕"
ေန ဓာတ္ပံုေလးေတြ မီးရိႈ႔ျပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လာကာ
ဧည့္ခန္းေလး ဆီသို႕ သူရဲ႕ဒယ္ဒီ ဦးလင္းသိုက္
ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနသည္။
"ဒယ္ဒီ "
"aww သား မင္းမာမီက မင္းအနားယူေနတယ္ ေျပာလို႔
ဒယ္ဒီမေခၚေတာ့တာ လာထိုင္ပါဦးကြ"
"ဟုတ္ဒယ္ဒီ"
ေန ဆိုဖာတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ကဲ အေျခေန ဘယ္လိုလဲ သား"
"ဘာကိုလဲ ဒယ္ဒီ"
"ေဆာင္းက မေသဘူးဆိုေတာ့ မဂၤလာပြဲ ျပန္လုပ္မယ္
မဟုတ္လား"
ထိုစဥ္ ေဒၚခင္ခင္ျပံဳး ေရာက္လာသျဖင့္
"ဘယ္လို ေဆာင္းမေသဘူးဟုတ္လား "
"ဟုတ္တယ္ ခင္"
"ဝမ္းသာလိုက္တာ ကိုၾကီးရယ္ ဒါဆို သားတို႕ႏွသ္ေယာက္
ကို လက္ထပ္ေပးလို႕ရျပီေပါ့ သား ဝမ္းမသာဘူးလား"
"ေဆာင္း မေသတဲ႕အတြက္ သား ဝမ္းသာပါတယ္ ေမေမ
ဒါေပမဲ႕ "
"ဒါေပမဲ႕ ဘာျဖစ္လဲသား "
"သားသူ႕ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီ"
"ဘယ္လို"
"ဟုတ္တယ္ သားမွာ တစ္ျခား ခ်စ္ရမဲ႕သူရွိေနျပီ"
"ဟုတ္ရဲ႕လားသားရယ္ ဒါတစ္ဘဝလံုးနဲ႕ ဆိုင္တဲ႕ကိစၥပါ
သားေပါ့ဆဆမေတြးလိုက္ပါနဲ႕"
"သားဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ ေမေမသား သူ႔ကိုဘဲ လက္ထပ္မွာပါ
ေဆာင္းကေတာ့"
"မရဘူး မင္း ငါ့ကိုမ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ မလုပ္နဲ႕
ေနေသြးေမာင္ မင္းေဆာင္းကိုဘဲ လပ္ထပ္ရမယ္
ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ငါမျပင္နိူင္ဘူး"
"ဒယ္ဒီ"
"ဘာမွ မေျပာနဲ႕ မၾကားခ်င္ဘူး"
"ဒယ္ဒီသားကို သံစဥ္နဲ႕ သေဘာ မတူလည္း သားသံစဥ္ကိုဘဲ
လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ ဒယ္ဒီသိထားပါ သားက ဒယ္ဒီ
အမိန္႔တိုင္း လိုက္လုပ္နိုင္တယ္ ဒါေပမဲ႕ အခ်စ္နဲ႕
ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ သားက ဒယ္ဒီ ၾကိဳးဆြဲရာ
ကေပးမဲ႕ ရုပ္ေသးရုပ္ မဟုတ္ဘူး'
ေန ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ အေပၚတက္သြားေတာ့သည္။
အခန္းထဲ ေရာက္သည္နွင္႔သံစဥ္ ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
သံစဥ္လည္း ေနဆက္မဲ႕ ဖုနါးကို ေမ်ွာ္ေနတာပါ
ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ ေနဖုန္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုင္လိုပါသည္။
"ဟဲလိုေသြး အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္"
"ကိုယ္အဆင္ေျပပါတယ္ ခုကိုယ့္အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတယ္
မင္းေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား'
"ေျပပါတယ္"
"မနက္ျဖန္ ကိုယ္မင္းဆီ ျပန္လာမယ္ အေရးၾကီး
ေျပာစရာ ရွိလို႕"
"ဘာအေရးၾကီး ကိစၥလဲ"
"ေနာက္မွ ေျပာမယ္"
"inn ပါ "
"ေနာက္မွ ေတြ႔မယ္ ေနာ္ လြမ္းတယ္ အရမ္းလည္း ခ်စ္တယ္"
ေနေျပာခ်င္ရာ ေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားသည္။
"ဟြန္႕ လူဆိုး "
ေနာက္ေန႕
သံစဥ္ ေန ကို သူတ္ု႕ လက္ရွိေနေနတဲ႕ resort မွာဘဲ
ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
သူမေတြ႕ပါျပီ ဒီေန႔မွ ပိုခန္႕ ေနသလို
ေန သုမအနားေရာက္ေတာ့
"ဟာ ခုမွဘဲ အေမာေျပေတာ့တယ္ "
"ဟင္ ဘာျဖစ္လ္ု႕"
"မင္းမ်က္နွာေလး ေတြ႕လိုက္ရလို႕"
"ပိုျပီ"
"လိုတာပါ ကိုယ္က္ု အေျဖမေပးေသးဘူးလား"
"ဟင္ ေျပာထားတာျဖင့္ ဘာမွေတာင္ မၾကာေသးဘူး"
"ဘာလဲ ကိုယ့္အခ်စ္ကို မယံုတာလား"
"ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဆိုေတာ့ "
ေန သူမကို ဖက္လိုက္သည္။
"မင္းကို အသက္နဲ႕လဲျပီး ကာကြယ္ေပးတာ ကိုယ့္အခ်စ္ရဲ႕
သက္ေသဘဲ ျမန္ျမန္အေျဖေပးပါေတာ့ကြာ
မင္းရဲ႕ အေျဖက ကိုယ့္ဘဝၾကီးကို ေျပာင္းလဲေပးနိူင္တယိ"
"ဟင္ ဘာဆိုင္လို႔"
"ခ်စ္တယ္မလား"
"ဟြန္႕ လူဆိုးၾကီး ဒါေတာင္မသိဘူးလား"
ေနျပံဳးကာ"က္ုယ္က ခ်စ္လူဆိုးေလးပါကြာ အရမ္းခ်စ္တယ္
သိလား ကိုယ့္ကိုလည္း ခ်စ္တယ္လို႕ေျပာေလ"
"ေျပာခ်င္ပါဘူး"
"မေျပာရင္ ဖက္နမ္းလိုက္မွာေနာ္"
"အဲ ခ်စ္တယ္ ရျပီလား"
ေန ျပံဳးလိုက္ျပီ ရုတ္တရက္ သူမ နႈွတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္သည္။
သူမ ထိုအနမ္းကို ျငင္သာစြာ ခံယူေနမိသည္။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဘာမဆ္ု ရင္ဆိုင္ဖို႕ အသင့္ ျဖစ္ျပီထင္တယ္
နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတယ္ ခြင့္လြတ္ေနာ္ အတ်ဲေတြ
ေဝဖန္ေပးၾကဦး အားလံုး good night