گلودرد استرپتوکوکی

گلودرد استرپتوکوکی یکی از شایع‌ترین انواع گلودرد است که عامل آن استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A می‌باشد. این بیماری معمولاً در سنین کودکی به‌صورت شایع مشاهده می‌شود و حدود یک‌سوم گلودردهای اطفال را تشکیل می‌دهد. تب، گلودرد، تورم در حلق، و التهاب غدد لنفاوی گردن معمولاً از علایم این بیماری می‌باشند. هر چند تا حدودی بر اساس علایم این بیماری تشخیص امکان‌پذیر است، اما تأیید تشخیص فقط بر اساس کشت حلق انجام می‌شود. انتقال این بیماری از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا اتفاق می‌افتد. به همین دلیل، این بیماری در محیط‌های پرازدحام، مثل مدارس، در سربازخانه‌ها، شایع‌تر است.

علاوه بر علایم تب که معمولاً بالای 38 درجه است، و التهاب حلق، وجود لایه‌ای از ترشحات چرکی به رنگ سبز یا سفید روی لوزه‌ها و تورم غدد لنفاوی گردن، همزمان ممکن است علایم غیراختصاصی، به‌صورت سردرد، تهوع، و استفراغ، درد معده، و درد عضلانی و احساس خستگی شدید نیز وجود داشته باشد.

دوره‌ی نهفتگی این بیماری حدود سه روز است. یعنی پس از اینکه فرد سالم با فرد مبتلا تماس پیدا کرد، بعد از سه روز علایم بیماری ظاهر می‌شود. پس از تأیید تشخیص، با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌تراپی، می‌توان علاوه بر اینکه دوره‌ی بیماری را تا حدودی کاهش داد، از ابتلا به عوارض شدید و وخیم گلودرد استرپتوکوکی، از قبیل تب روماتیسمی، جلوگیری کرد.
درمان انتخابی، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌تراپی، به خصوص ترکیبات پنی‌سیلین، است. همچنین، برای کاهش تب و درد عضلانی، از مسکن‌ها مثل استامینوفن، داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی، و آسپیرین (البته غیر از اطفال، چون ممکن است باعث ابتلا به سندروم Reye شود) استفاده می‌شود.

تب روماتیسمی عارضه‌ی وخیمی است که ممکن است به دنبال گلودرد استرپتوکوکی ایجاد شود. در این بیماری علاوه بر اینکه مفاصل ممکن است درگیر شود، بعضی از افراد ممکن است درگیری قلبی شوند، که می‌تواند تا مدت‌ها و حتی تا پایان عمر باعث عارضه‌ی قلبی در این افراد شود. معمولاً تنگی دریچه‌ای عارضه‌ای است که بیشتر به دنبال ابتلا به تب روماتیسمی اتفاق می‌افتد.