Het Oordeel - Jihad zonder haat

wootzu (42)in #ideologie • 5 years ago

Jihad zonder haat

Jihad is die periode waarin een moslims' gedemoraliseerde toestand leidt tot actief verzet tegen de moraliserende krachten van een om te werpen groep of maatschappij… naar de ideeën van de zelf toegewezen of zelf gekozen opvolgers van Mohammed en zoals ze via hen, de imams, door de geledingen van de moskeeën gaan.
De imams hanteren een beredeneerde claim op erfrecht of bloedverwantschap aan Mohammed, die heeft geleidt tot een groeiende complexiteit van islam, als de psychodynamiek van onderwerping. De “groei” van islam is zoals het ego “groeit” in complexiteit. Zoals het ego “groeit” in complexiteit, zo “voedt” een mens z'n schizofrene neigingen. Islam is daarin de definitieve weg van psychopathie die de mentale structuur in geweld laat “groeien” tot psychose.

Je kan als zodanig door islam slechts leren om je weg kwijt te raken, maar je kan je weg er niet door leren vinden… Om je weg te vinden hoef je slechts dat los te laten, waardoor je je weg kwijt bent. Je kan zodoende leren om je eigen leven niet te leiden, maar je kan niet leren om verlicht te zijn, want het is je intrinsieke toestand.

Verlichting is uitsluitend individueel realiseerbaar en het is niet overdraagbaar… uitsluitend egoïsche systematiek is overdraagbaar. Het feit dat imams in groeiende mate kundig zijn in Mohammeds' islam is het symptoom van een valse religie.

Het is slechts een gewoon leven wat vervulling zal brengen... en geen grootsheid wil het in zich dragen… noch is de passie ervan over te brengen.

De ware jihad is die periode in het individu waarin het ego begint te verdwijnen, waarmee de strijd in de mind zichtbaar wordt… door de denksystemen die de mind zijn gaan regeren, maar die worden doorzien.
En ze zullen alle komen te vervallen als zinvol, zonder dat er iets voor in de plaats komt.
Waardoor niet alleen een mens anders gaat functioneren, namelijk meer vanuit eigen wijsheid en dus met wezenlijke waarden zoals principes. En doordat een mens er anders door gaat functioneren, zal een land dat zich van egoïsche systemen afhankelijk heeft opgesteld, nieuwe wetten moeten formeren op basis van wat een bevolking wil en wat past bij het moment dat er geleefd wordt... Levend.
De echte jihad is geen strijd… De ware strijd is geen strijd. De ware strijd is een “strijd”: een strijd doordat de mind vrij is en het daardoor in staat is een ego te formeren. En het is dus niet de islamitische jihad, want dat is wel een strijd.
De islamitische jihad is de valse strijd die eenieder uitdaagt die niet aan de strijd meedoet. De onschuldigen die niet willen vechten, worden zo tot vechters gemaakt, en dan is islam de onbetwiste ultieme strategie. Al kan die nog steeds niet winnen van de waarheid, want zodra je begrijpt wat islam doet, kan je je er gemakkelijk tegen verdedigen. Het feit dát je begrijpt dat islam strategisch ondermijnend staatisme is, is afdoende om te begrijpen wat er moet gebeuren. Er hoeft geen dode bij te vallen. De waarheid spreekt voor zichzelf en niets kan het stoppen.

De echte strijd is geen strijd om te voeren met elkaar: het is het einde van alle strijd; het is de strijd om alle strijd te beëindigen door het herkennen van de strijd in jezelf.

De jihad van deze jaren is de laatste van z'n soort. Het kwaad heeft z'n gezicht getoond, ideologie, ook al denkt het zich te verstoppen met taal en schijnheilige kleding. En op de manier dat islam het spel speelt, krijgt het de wraak van de hele mensheid tegen zich: op de grond, maar ook doordat we de eigen corrupte overheden en corporaties gaan aanpakken, zodat islam niet langer gefinancierd kan worden. Daardoor zal het kwaad zich nog meer proberen te verstoppen: door zich anders onder ons te bewegen en zich meer Westers te gaan gedragen volgens muruna methoden… maar het is al gezien. Islam zal zeggen dat de hele wereld hen vervolgt, en dat ze zwak en vluchtend zijn, maar ze zijn vluchtend door en met islam. En de vlucht is daarom niet echt: de vlucht is de invasie strategie van islam. Ze zullen zeggen dat islam vrede is, maar het zijn slechts de taqiyya leugens van een gespleten mind, want de acties zijn er incongruent mee… de resultaten zijn exact het tegenovergestelde van de woorden: islam is niet vrede, islam is gewelddadige jihad.

De ware strijd is het begin van het begrip waar spiritualiteit werkelijk over gaat. De ware strijd is slechts een periode waarin het ego begint te doven doordat de mind wordt doorzien in z'n overtuigd beeldvormende werking. En doordat alles een leugen is wat de mind als het ego bouwt, knapt de egoïsche mind langzaam af op zichzelf. De mind vernietigd z'n eigen constructie door de aandacht er eerlijk bij te laten zijn. En door de mind nietig te maken, heeft de mind de beleving dat het vernietigd wordt… waardoor een mens depressief wordt en aan zelfmoord denkt. De mind ziet soms geen andere optie dan zelfmoord… iets wat met islam tot zelfvernietiging leidt vanuit ideologische conditionering, en die zelfs heilig wordt genoemd.
De Koran kan dan ook niet herschreven worden om een nieuw paradigma te bevatten op basis van de moslims zelf: om te kunnen implementeren in hun eigen landen en voor hun eigen mensen… Islam is zelf z'n eigen problematiek. De verandering moet daarom van buitenaf komen, want geen moslim mocht ooit z'n religie verlaten zonder ter dood gebracht te worden.
Het is dan ook een groots gebeuren. Het is mogelijk de grootste en meest spectaculaire gebeurtenis van de geschiedenis van de mensheid: de bevrijding van de moslims… En consequent, de bevrijding van de mensheid van alle cult.

Het vereist open en eerlijk gesprek tussen alle tribal ouderen: mannen en vrouwen, vrouwen en mannen en kinderen... maar dat wordt bemoeilijkt door de extremisten, doordat ze het islamitische volk verscheuren en ontwortelen met de Koran als islamitische doctrine. En het zegt geen uitweg te hebben anders dan de dood… maar ieder mens kan wat die geleerd heeft, ten alle tijden laten vallen, of het gebruiken zo die wilt. Islam is slechts een set symbolische maskers vanuit een schizofrene conditie met de mentale identiteit van zelf-cultiverende psychopathie… waardoor de cult bestaat. En het houdt zichzelf al eeuwen zo in stand, door er veel en snel kinderen in te laten ontstaan en eenieder die eruit stapt te vermoorden.
De sociale controle is groot onder moslims, want daar leren ze de identiteit van elkaar mee traumatiseren, waardoor niemand zich er van kan ontdoen en er geen wezenlijke groei kan zijn.
De salafistische teksten die in moskeeën gesproken worden, cultificeren moslims als maar verder, door hun overtuigingen te verankeren aan trauma's die niet-moslims demoniseren, waardoor ze acties tegen hen zullen willen ondernemen. De salafistische teksten zijn de ingeleide van meer complexe moslim sociopathie doordat ze meer ideologisch suggereren. Het uit zich in de demoraliserende symptomen van afstomping, apathie en ongerichte haat, terwijl het zich met trots en vrijheid aankleed, als reden dat het bestaat. Eenmaal deze, meer ideologische golf zich in een islamitische gemeenschap uit, blijkt het de ingeleide van de theocratische autocraten die onthoofden bij belediging.

De gematigde onder-cultuur van islam is schizofreen door de houding ten opzichte van niet-moslims die constant schijnheilig expressie krijgt… waarmee het zich in actie verankerd, maar tevens op een negatieve manier. De ideologische midden-cultuur van islam structureert een sociopathie in de schizofrenie van de gematigde toestand... waardoor er vervolgens geen wezenlijke weerslag meer op het innerlijk is… waarmee het negatieve expressie kan vinden, terwijl het ontdaan blijft van enige gevoelsweerslag. De gewelddadige boven-cultuur van islam kan vervolgens psychotisch worden zonder rem.
Islam maakt van de mind een gedrocht van barbaars middeleeuwse proporties, die de moslims van de midden- en onder-cultuur als eerste tot slachtoffers maakt.