چرا وقتی به هم می‌رسیم می‌گوییم ۱۲۰ سال زنده باشی؟

در ایران باستان سال کبیسه را به این صورت محاسبه می‌کردند که به جای اینکه هر چهار سال یک روز اضافه کنند، هر ۱۲۰ سال یک ماه را جشن می‌گرفتند و تمام ایران این جشن برپا بود. بعضی‌ها ممکن بود یک بار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن‌ها را دوباره ببینند، به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگ‌ترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می‌کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنت بسیار زیبا درآمد. ازاین‌رو، وقتی به هم می‌رسیدند می‌گفتند ۱۲۰ سال زنده باشی.