You are viewing a single comment's thread from:
RE: Ang aming DAKILANG ilaw ng tahanan
Naalala ko yung mama ko. Parang parehas ang nanay natin. Ang kaibahan lang nagkaisip na ako na maysakit sya. Sa halip na kami ang inaalagaan nya, kami ang nag-aalaga sa kanya. Ang tagal naming inalaagaan ang nanay ko. 14 lang ako nung iniwan nya kami. Yung mothers day minsan ang nagpapalungkot sa akin. Ang naiwang alaala sa akin ng nanay ko ay yung unti tuning pagbagsak ng kalusugan nya. Kinder pa lang ako pagewang gewang na sya maglakad. Kasabay ng pagedad ko ang paglala ng kondisyon niya. Pero nanatili syang ina. Pinipilit kumilos kahit kitang hirap na hirap maalagaan lang kaming mga anak nya.Binuhay mo sa akda mo ang imahe ng nanay ko. Gusto kong manalo ang gawa mo!!! Feeling ko ito ang mananalo. haha
salamat @beyonddisability.parehas tayo..tuwing mothers day nasa puntod ako ni mama at umiiyak.sobrang miss ko kasi sya.mama's boy kasi ako at panganay pa kaya close kmi ni mama..dati kapag ina ang pinag uusapan, kahit nasa jeep ako,tumutulo talaga ang luha ko..salamat sa papuri.kaya yung mga may nanay pa jan at buhay pa parehas ang magulang,sulitin nyo sila..