- วัยที่มีความสุขที่สุดก็คือ "วัยเด็ก" อาจเป็นวัยที่ยังไม่มีภาระ เล่นสนุกสนานไปวันๆ ไม่มีความทะเยอทะยานอยากจะไขว่คว้าอะไร แค่ทำในส่วนของตัวเอง รับผิดชอบในเรื่องการเรียนเท่านั้นเอง
- ลองนึกดูถึงช่วงเวลาที่เป็นเด็ก ตอนนั้นปรารถนาที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ อยากมีงานทำ มีอาชีพที่ตนใฝ่ฝัน อยากขับรถ อยากหาเงิน อยากจะไปไหนโดยที่ไม่ต้องขออนุญาตใคร
- แต่พอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่จริงๆ อาจมีโอกาสได้ทำและได้เป็นในสิ่งที่เคยใฝ่ฝันไว้ แต่ก็กลับอยากที่จะไปเป็นเด็กอีกครั้ง มีวิถีชีวิตและความสุขที่เรียบง่าย ไม่ทะเยอทะยานไขว่คว้าอะไรที่ไกลตัว ไม่ต้องรับผิดชอบในหน้าที่ ครอบครัว และสิ่งรอบตัวต่างๆอย่างในทุกวัน
- บางทีการอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่พอใจกับชีวิตในปัจจุบัน ไม่ได้ท้อแท้หรือสิ้นหวังกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่แค่เพียงหวนคิดถึงช่วงเวลาที่ชีวิตมีแต่ความสนุกสนานเบิกบาน ซึ่งอยากให้เกิดขึ้นในชีวิตบ้างเป็นบางคราว
- และไม่ว่าสังคมจะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน ตัวเราเองจะเติบโตไปแค่ไหน เราก็สามารถมีหัวใจที่เป็นเด็กได้ แม้จะมีภาระหน้าที่ต่างๆมากมายเพียงใด ขอให้เรามีหัวใจที่เป็นเด็กอีกครั้ง สนุกสนานกับชีวิตในแต่ละวัน ทำงานเป็นเหมือนการละเล่นอย่างหนึ่ง
- ในบางครั้งหากรู้สึกเหนื่อยล้า ลองนึกถึงช่วงเวลาที่สนุกสนานในวันเด็ก จดจำช่วงเวลาเหล่านั้น แล้วหันกลับมาสู่ความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ นำรอยยิ้มที่สดใสที่เคยเป็นตอนเป็นเด็ก กลับมาหัวเราะและเบิกบานไปกับชีวิต ณ ปัจจุบัน