Introducing my lover boy “Moo-ton” (เรื่องของ "หมูตอน" และโรคไข้หัดสุนัข)

---

Hello Everyone,

Actually, this is not my first video on Dtube but it was the first video that I enjoyed doing. I made this video for my lovely boy. His name in Thai word is “Moo-Ton” means “Fat Pig” because he is very big when he was born. This is the story of him about eatting his one favorite snack and do everything for eat it.

Thank you for watching my video. See you on my next video

katto

---

▶️ DTube
▶️ IPFS

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว Steemit

“หมูตอน” เคยมาเล่าเรื่องของเขาให้ฟังแล้วใน ผมชื่อ “หมูตอน” ครับ 「私の犬です」 วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องของเขาต่อละกันค่ะ

“หมูตอน”เป็นลูกของสุนัขข้างถนนที่ฉันเลี้ยงไว้ มีพี่น้องคอกเดียวกัน 6 ตัว แต่ 4 ตัว ตายหลังเกิดมาได้แป๊บเดียว เพราะถูกสุนัขอีกตัวเอาไปกัดเล่น แม่หมาช่วยได้แค่ 2 ตัว ฉันจึงเข้าไปดูแลลูกสุนัขมา 2 ตัวนี้ทุกวัน ตอนนั้นยังไม่ได้นำมาเลี้ยงในบ้าน เพราะในบ้านมีสุนัขอีกตัว ซึ่งดุมาก

ประมาณ 1 อาทิตย์ต่อมา ลูกสุนัขทั้งสอง ตัวร้อนจัด จึงเข้าบ้านมาเสิร์ชใน internet เกี่ยวกับอาการของลูกสุนัข คิดว่า น่าจะเป็น “โรคไข้หัดสุนัข” ในนั้นบอกว่า โรคนี้ มักเกิดกับลูกสุนัข และมักจะไม่ค่อยรอด ฉันจึงรีบออกไปดู ปากฏว่า ลูกสุนัขตัวหนึ่งพึ่งตาย เพราะตัวยังอุ่นๆ จึงต้องรีบหาอีกตัวไปโรงพยาบาล โดยนำตัวอุ่นๆ ของลูกสุนัขอีกตัวไปด้วย เพราะสองตัวนี้ สีเดียวกันอย่างกับฝาแฝด

ระหว่างไปโรงพยาบาล ลูกสุนัขอีกตัวเริ่มไม่รู้สึกตัวแล้ว และเมื่อถึงโรงพยาบาล ตอนนั้นฉันใจไม่ดีเลย ไม่น่าชะล่าใจเลย ตอนนั่งรอคิว พยาบาลก็ถามชื่อลูกสุนัข ฉันคิดได้ชื่อเดียว เพราะตอนนั้นชอบภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่พระเอกชื่อ “หมูตอน” จึงบอกพยาบาลไปว่าชื่อ “หมูตอน”

พยาบาลบอกว่า “หมูตอน” เป็นโรคไข้หัด ซึ่งมีโอกาสรอดแค่ 10% โดยวิธีให้น้ำเกลือ เพื่อให้ร่างกายของเขา สร้างภูมิคุ้มกันขึ้นมา ซึ่งจะให้น้ำเกลือ 3 วัน อาจจะรอดหรือไม่รอด หมอตอบไม่ได้ แต่ถ้ารอด สมองเขาจะไม่ปกติเท่าไหร่

เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันจึงต้องนำ หมูตอน เข้ามาเลี้ยงในบ้าน โดยหาลังกระดาษใหญ่ประมาณหนึ่งวางข้างๆ เตียงฉัน แล้วให้เขาอยู่นอนนั้น ขาหน้าข้างขวาของหมูตอนซึ่งมีขนาดเท่านิ้วโป้งมือของฉันนั้น มีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ และยังนอนแบบไม่รู้สึกตัวอยู่ พอวันที่ 2 ตอนเช้า ฉันได้ยินเสียง อี๊ดๆๆ เหมือนเสียงลูกหนู จึงตื่นมาดู กลายเป็น “ลูกหมู” ต่างหากที่ร้องอยู่ เขาฟื้นแล้ว เขารอดแล้ว แถมเดินได้แล้วด้วย เดินจนเข็มน้ำเกลืองอ นำเกลือไม่เดิน ต้องไปโรงพยาบาลอีกรอบ เพื่อให้พยาบาลดู ขาเขาเล็กมาก หาเส้นเลือดยาก พยาบาลเลยเปลี่ยนมาเสียบเข็มที่ขาซ้ายแทน กว่าจะครบ 3 วัน ขาเล็กๆ ของหมูตอนเกือบพลุ่นไปด้วยรอยเข็ม

สุดท้าย “หมูตอน” ก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านกับฉัน โดยมีสุนัขอีกตัว “พี่น้ำตาล” คอยดูแล เลียหมูตอนซะตัวเปียกเลย พอ หมูตอน โตขึ้นมา ก็เหมือนจะมีผลจาก “โรคไข้หัด” จริงๆ อย่างหมอว่า คือ กว่าจะเห่าได้ ช้ามาก เหมือนเด็กที่ไม่ยอมพูดน่ะค่ะ ตัวใหญ่แต่ขี้กลัวมาก จึงไม่เคยกัดใคร กัดเป็นหรือเปล่ายังไม่รู้เลย สายตาก็ไม่ค่อยดี มองอะไรไกลๆ ไม่เห็น เหมือนจะสายตาสั้น และไม่ชอบให้ถ่ายรูป เห็นกล้องจะเบือนหน้าหนีทันที กว่าจะได้รูปที กดไปเป็นสิบๆ แล้วค่อยมาเลือก

โรคไข้หัดสุนัข (Canine Distemper)
เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัส ซึ่งเป็นโรคติดต่อร้ายแรงในสัตว์ (ไม่ติดคน) และยังไม่มียาที่รักษาได้โดยตรง โรคดังกล่าวมักเกิดกับ สัตว์ป่าหลายชนิด เช่น แรคคูน, หมาป่า, จิ้งจอก, สกั๊งค์ และสัตว์เลี้ยงในบ้าน เช่น สุนัข หรือแมว ลูกสุนัขที่พึ่งเกิด หากไม่ได้ฉีดวัคซีน ตามกำหนดมีแนวโน้มที่จะเสี่ยงต่อการติดเชื้อหรือเป็นโรคไข้หัดนี้ได้

อาการของโรคไข้หัดสุนัข
เชื้อไวรัส จะแพร่กระจายผ่านทางอากาศและโดยทางตรงหรือทางอ้อม (เช่น เครื่องใช้ เครื่องนอน) เมื่อสุนัขหายใจเอาเชื้อไวรัสเข้าไปแล้ว จะเข้าไปโจมตีต่อมทอนซิลและต่อมน้ำเหลืองของสุนัข และไวรัสจะเพาะเชื้ออยู่ประมาณ 4-7 วัน จากนั้น จะเข้าสู่กระแสเลือด แพร่กระจายไปยังระบบทางเดินอาหาร และสุนัขจะเริ่มแสดงอาการป่วย ซึม เบื่ออาหาร และมีไข้สูงจัด จากนั้น ไวรัสจะทำลายระบบทางเดินหายใจ ระบบทางเดินปัสสาวะ ระบบทางเดินอาหาร และระบบประสาท

อาการในระยะเริ่มแรกของ โรคไข้หัดสุนัข อาการที่สังเกตได้ง่ายที่สุด คือ จะมีไข้สูง ประมาณ 39.7° C หรือมากกว่า ตาแดง และมีขี้ตามาก มีน้ำมูกไหลออกจากจมูก สุนัขที่ติดเชื้อจะมีอาการเซื่องซึม และเหนื่อย อาจจะมีอาการไอ และอาเจียนอย่างต่อเนื่อง ในระยะต่อมา เชื้อไวรัสจะเริ่มทำลายระบบอื่น ๆ ของร่างกายสุนัข โดยเฉพาะระบบประสาท สมองและไขสันหลัง สุนัขอาจเริ่มมีอาการชัก หรือเป็นอัมพาตได้

Image Source

โรคนี้ บางครั้งเรียกว่า "hard pad disease" (โรคแผ่นเท้าหนา) เนื่องจากสายพันธุ์ของเชื้อไวรัสบางชนิด อาจทำให้เกิดการขยายตัวที่ผิดปกติ เกิดการหนาของฝาเท้าของเท้าสัตว์ ในสุนัขหรือสัตว์ที่มีระบบภูมิคุ้มกันต่ำ อาจส่งผลให้ตายภายใน 2-5 สัปดาห์ หลังจากเริ่มติดเชื้อ

การรักษา
หากสัตว์เกิดอาการเบื่ออาหาร ไข้ขึ้นสูง มีอาการท้องร่วงอย่างหนัก มีน้ำออกจากตาและจมูก ควรรีบพาไปหาหมอโดยด่วน ระหว่างการรักษา ควรทำความสะอาดตาและจมูกของสุนัขอย่างสม่ำเสมอ โรคนี้ไม่มียาที่รักษาได้แน่นอน ทำได้เพียงแต่การบรรเทาอาการ โดยการใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อควบคุมอาการที่เกิดขึ้น ในสัตว์บางตัว อาจจะต้องใช้ยาเพื่อควบคุมอาการชักด้วย

การดูแลสุนัขที่ป่วยเป็นโรคไข้หัด
ในช่วงแรก อาการจะรุนแรง สุนัขที่ติดเชื้อจะต้องมีการติดตามผลเพื่อป้องกันโรคปอดบวม หรืออาการท้องร่วง ขั้นรุนแรง ระบบประสาทส่วนกลาง (CNS) ต้องได้รับการตรวจอย่างเนื่อง เพราะอาจเกิดอาการชักและการรบกวนจากระบบประสาท ส่วนอื่น ๆ สุนัขจะโอกาสรอดชีวิตหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับความแรงของเชื้อไวรัส และความแข็งแรงของระบบภูมิคุ้มกันในตัวสุนัขเอง ซึ่งสุนัขมีโอกาสรอดได้ แม้ว่า จะมีอาการชัก หรือระบบประสาทส่วนกลางถูกรบกวน หลังจากการฟื้นตัว 2-3 เดือน สุนัขจะกลับมาเป็นปกติ และไม่มีเชื้อไวรัสหลงอยู่

Image Source

การป้องกัน
การป้องกันที่ดีที่สุด คือ การฉีดวัคซีนเป็นประจำและ หากพบว่ามีสัตว์ที่ติดเชื้อ ควรแยกทันที ควรต้องระมัดระวังเป็นพิเศษกับลูกสุนัขที่พึ่งเกิด เนื่องจากมีความไวต่อโรคนี้ที่สุด

ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเป็นกำลังใจให้นะคะ
私のブログを読んでくれてありがとうございました。
@katto