"ဦးနဲ႔ခလိန္း"

"ဦးနဲ႔ခလိန္း"

ပိုးအိ ရင္တို႔အရမ္းေပ်ာ္ေနတာပါဦးေနကိုျမင္လိုက္ရေတာ့....
ဦးေနကပိန္သြားသလိုလို မ်က္ႏွာကေခ်ာင္သြားသလိုလို
ပိုးအိအရမ္းေပ်ာ္လြန္းလို႔ဦးေနလို႔ေခၚတာေတာင္ပင္အသံကမထြက္ေခ်..,...

ေနေရာင္လည္းထိုနည္းအတိုင္းပင္
သူမေလးကိုၾကည့္ေတာ့လည္း အရမ္းေပ်ာ္ေနပံုပင္
ကေလးမေလးနဲနဲေတာင္ေခ်ာင္က်သြားသလိုပင္....

ေနာက္ဆံုးပိုးအိက
"ဦးေန ျပန္လာၿပီေနာ္ ပိုးအိကိုphထဲမွာေျပာတုန္းကက်ေတာ့
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာဦးမယ္ဆိုၿပီး ခုက်ေတာ့..."

"အဲ့ဒါsupriseျဖစ္မွာေပါ့ပိုးအိရဲ႕ ပိုးအိကိုေျပာျပထားရင္ညည္းကသိေနမွာေပါ့
ေနာက္ၿပီးညည္းေက်ာင္းမွာဘာေတြလုပ္ေနသလဲဆိုတာလည္းသိရေအာင္ေလ"

ေနေရာင္ကေနာက္သလိုေျပာလိုက္ေပမဲ့ပိုးအိမိမိကိုယ္ကိုမလံုသလိုလို...အင္း....ဦးေနကိုငါကိုရန္ေလးခင္ေနတယ္ဆိုတာေျပာျပလိုက္ရမလား
ဟာ...မျဖစ္ေသးပါဘူး...

ဦးေနကဟိုတစ္ခါငါစကားမေျပာေပမဲ့သူတို႔လာေျပာတာေတာင္ႀကိဳက္တာမဟုတ္
ခင္သြားၿပီဆိုလို႔ကေတာ့....အင္း.....

ေနေရာင္ကသူေျပာေတာ့ေတြေတြေလးစဥ္းစားေနသည့္ပိုးအိကို
"အဲ့ဒီေလွကားမွာပဲရပ္ေနေတာ့မွာလား ဒီမွာကားေပၚကပစၥည္းေတြလာခ်ကူဦးေလ"
ထိုအခါမွပိုးအိအေတြးစတို႔ပ်က္ျပယ္ကာ
"ဟုတ္ကဲ့ လာၿပီဦးေန"

ပိုးအိအျမန္ပင္ဦးေနရဲ႕ကားဆီသြားၿပီး ပစၥည္းေတြကူခ်မည္အျပဳ
"ဟယ္ ဦးေနပစၥည္းေတြကမ်ားလိုက္တာဘာေတြလဲဟင္"
"သယ္စမ္းပါ ညည္းေလးေနာက္က်ရင္သိရမွာေပါ့"

ထိုစဥ္မီးဖိုခန္းထဲမွႀကီးျမထြက္လာၿပီး
"သား လူေလးျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ႀကီးျမခ်က္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကြက္တိပဲေနာ္
သားမွာထားတဲ့ဟင္းေတြခ်ည္းပဲေနာ္"
ထိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ပိုးအိေနေရာင္ကိုခ်က္ခ်င္းပင္ၾကည့္ကာ

"ဦးေန ပိုးအိက်ေတာ့မေျပာဘူး ႀကီးျမတို႔အန္တီမခိုင္တို႔က်ေတာ့ေျပာတယ္"
အန္တီမခိုင္လည္းမနက္ကတည္းကအိမ္လာသြားၿပီး

"ဒီေန႔ ပိုးအိေလးေပ်ာ္ရမယ့္ေန႔တဲ့"အဲ့ဒီလိုလာေျပာသြားတာပါ
ခုဦးေနေရာက္ေတာ့လည္းျကီးျမကတစ္ခါ.....
ပိုးအိေတြးရင္းေတြးရင္းဝမ္းလည္းနဲ စိတ္ေတြဆိုးကာ လက္ထဲမွအထုတ္ေတြပစ္ခ်ၿပီး အိမ္ထဲသို႔ဝင္မည္အျပဳ

"ပိုးအိ ဒါဘယ္လဲ..ပစၥည္းေတြခ်လို႔မၿပီးေသးဘူးေလ"
"မ ခ် ေပး ႏိုင္ ဘူး"ဆိုကာအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားေလသည္

ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ေနေရာင္လည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ
မိမိကမွားသည္ပဲေလ သြားဆူလို႔လည္းမရ ႐ိုက္လည္းမ႐ိုက္ရက္...
႐ွိပါေစေလ မိမိၿပီးရင္ေခ်ာ့လိုက္မယ္ေလဆိုကာ ပစၥည္းေတြဆက္ခ်ေနလိုက္သည္

ပိုးအိစာက်က္ေတာ့လည္း စာဖတ္ခန္းထဲသြားက်က္မေနေတာ့
မိမိအခန္းထဲမွာပဲ အခန္းတံခါးေလးlockခ်ကာစာထိုင္က်က္ေနလိုက္သည္

ထမင္းမစားရေပမဲ့ အခန္းထဲ ေရခဲေသတၱာေလးတစ္လံုး႐ွိေနတာေၾကာင့္
ဗိုက္ဆာလ်ွင္လည္းအသင့္ပင္ ခက္တာကေန႔လည္ကကိစၥကိုေတြးၿပီး
ဝမ္းနဲမိတာေတာ့အမွန္ပင္ သူမကိုခုထိ ဒီအိမ္ရဲ႕မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔မသတ္မွတ္ႏိုင္ေသးပါလား.....

ေနေရာင္ထမင္းစားေတာ့လည္းႀကီးျမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ
ဟင္းေတြက မိမိနဲ႔ပိုးအိအႀကိဳက္ျဖစ္ေပမဲ့ စားလို႔လည္းမေကာင္းေတာ့တာေၾကာင့္လက္ေဆးမည္အျပဳ

"လူေလး ေနေရာင္စားမေကာင္းလို႔လား"
"အယ္...ေကာင္းပါတယ္ႀကီးျမ "
"ဘာလဲ ပိုးအိေလးမ႐ွိလို႔စားမဝင္တာလား ဒီတူဝရီးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ မေတြ႕ေတာ့လည္း ေမးၾက"
"ေဟာ ခုေတြ႕က်ျပန္ေတာ့လည္းမတည့္ ျမန္ျမန္ျပန္ေခ်ာ့လိုက္ဦး
ကေလးမေလးကို ေနႏိုင္တာလည္းမဟုတ္ပဲ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါႀကီးျမ ကြၽန္ေတာ္ကိုကမွားတာပါ ေခ်ာ့လိုက္ပါ့မယ္"
"ေအးကြယ္ ကေလးမေလးကခုဆိုထမင္းေတာင္မစားရေသးဘူး"

ေနေရာင္အျမန္ပင္ကားေမာင္းထြက္သြားကာဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔...
သူမေလးက လြယ္လြယ္ႏွင့္ေခ်ာ့လို႔ေတာ့မရ

ပိုးအိစာက်က္လို႔မရတာေၾကာင့္ သခ်ၤာထိုင္တြက္ေနလိုက္သည္
Aww ဘာလိုလိုနဲ႔ငါေတာင္႐ွစ္တန္းၿပီးေတာ့မွာပါလား
ပိုးအိေတြးရင္းပထမႏွစ္ဝက္ပထရခ်ိန္တုန္းကဦးေနေျပာေသာ
"ပိုးအိ ဒုတိယႏွစ္ဝက္က်ရင္လည္း ဒီတိုင္းေလးပဲျဖစ္ပါေစေနာ္"ဆိုတဲ့
စကားေလးကိုျပန္ၾကားေယာင္ကာ

"ဟြန္႔ လူကိုက်စာႀကိဳးစားခိုင္းၿပီး သူက်ေတာ့ျဖင့္ လူကိုမိသားစုဝင္လိုသေဘာမထားဘူး ဘာဘူး ညာဘူး"ေျပာေနခ်ိန္

"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"တံခါးလာေခါက္တာေၾကာင့္ပိုးအိဇတ္ေလးပုကာၿငိမ္ေနလိုက္သည္
"ပိုးအိ ဦးေနပါ ထမင္းမစားရေသးဘူးမလား
ဦးေန ပိုးအိႀကိဳက္တဲ့ေၾကးအိုးနဲ႔ေရခဲမုန္႔ေလးေတြဝယ္ခဲ့တယ္"
ေရခဲမုန္႔နဲ႔ေၾကးအိုးဆိုတာေၾကာင့္ ပိုအိတံေတြးေလးၿမိဳခ်ကာ
"မစားဘူး ဘာမွမစားဘူး စာက်က္ေနတယ္ေနာ္ လာမ႐ႈပ္ၾကနဲ႔"

ေနေရာင္ထင္သလိုျဖစ္မလာတာေၾကာင့္
အံမယ္ သူကစာက်ယ္ေနတယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔
"အဲ့ဒါဆိုမစားဘူးေပါ့ဟလား ပိုးအိ"
"ဟုတ္တယ္မစားဘူး "
စားခ်င္တာေပါ့လို႔ ဘယ္လိုႀကီးေမးေနပါလိမ့္
"ေကာင္းၿပီေလ ေနာက္မွေနာင္တမရနဲ႔ေနာ္"

"ႀကီးျမေရ.... ႀကီးျမ"
"ေဟ....လာၿပီလူေလး "
"ဒါေတြကိုေလ...ကြၽန္ေတာ့္ကားဝင္လာတုန္းက အိမ္ေ႐ွ႕မွာ႐ွိေနတဲ့ေခြးေလးကိုေကြၽးလိုက္ပါေနာ္သနားပါတယ္ေမ်ွာ္ေန႐ွာတာ ဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့"ဟုပိုးအိအခန္းနားပါးစပ္ေလးကပ္ကာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးေျပာလိုက္ေလသည္

ဟင္ေခြးေကြၽးမည္တဲ့ သူမ ႀကိဳက္တဲ့ဟာေလးေတြကို မူခ်င္အံုးပိုအိျဖဴေရဆိုကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေနာင္တရေနခ်ိန္
ေနေရာင္ကသူအဲ့လိုေျပာတာေတာင္ ပိုးအိကထြက္မလာတာေၾကာင့္
ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာေနပါလား အမိက

"ႀကီးျမ အား....ကြၽန္.....ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ အား...ႂကြက္တက္ေနၿပီ
မ....မရေတာ့ဘူး"လို႔ေအာ္လိုက္ေတာ့
ဟင္ ဦးေနႂကြက္တက္ေနၿပီတဲ့ ႂကြက္တက္ရင္ႏွိပ္ေပးရမယ္တဲ့ ႀကီးျမကလူႀကီးဆိုေတာ့ ဦးေနငရဲ
ပိုးအိခ်က္ခ်င္းပင္ကုတင္ေပၚမွေျပးဆင္းကာ
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဦးေနကျပံဳးျပံဳးႀကီးရပ္လ်က္...
ေဘးမွာဘယ္ႀကီးျမမွလဲမ႐ွိ ေၾကးအိုးနဲ႔ေရခဲမုန္႔ဗူးကလည္းဦးေနလက္ထဲ၌သာ

ထိုအခါမွပိုးအိ အညာခံလိုက္ရမွန္းသိလိုက္ရေလသည္
ပိုးအိခ်က္ခ်င္းအခန္းထဲျပန္ဝင္မည္ျပဳေတာ့ ေနေရာင္ကပိုးအိလက္ကိုလွမ္းကိုင္ၿပီး

"ဒါဘယ္လဲ ဦးေနကိုစိတ္ပူလို႔ထြက္လာတာမဟုတ္လား"
ေနေရာင္ျပံဳးစိစိႏွင့္ေမးေတာ့
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး ေၾကးအိုးနဲ႔ေရခဲမုန္႔ကိုေခြးေကြၽးမွာစိုးလို႔"
ေနေရာင္သေဘာက်၍တစ္ဟားဟားႏွင့္ရယ္ပါေတာ့သည္

ေနေရာင္ေပ်ာ္ပါသည္ ဘာပျဲဖစ္ျဖစ္ေလ သူမေလးစိတ္ကိုသိလိုက္ရၿပီေလ
"ကဲလာပါ လာစားေတာ့ဂ်စ္တူးမေလး"ဆိုကာပိုးအိလက္ကိုဆြဲၿပီးထမင္းစားခန္းထဲေခၚခဲ့ေလသည္
ပိုးအိကိုထိုင္ခိုင္းၿပီး ေနေရာင္ပင္အကုန္လုပ္ေပးေလသည္
စိတ္သာဆိုးရေပမဲ့တကယ့္တကယ္ေတာ့ပိုးအိဦးေနကိုေၾကာက္ပါသည္

သိပ္ၿပီးလည္းမဆိုးရဲ
"ရၿပီ ငဂ်စ္မေလး စားေတာ့ "
"ဟုတ္ "
ေဟာ ခုက်ေတာ့လည္းသိပ္ေတာင္မေခ်ာ့လိုက္ရ သူ႔ဘာသာသူ ျပန္ေျပသြားသည္သာ
"ပိုးအိ စားေကာင္းလား ႀကိဳက္လား"
"ဟုတ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ "
ေျဖေတာ့လည္းပလုတ္ပေလာင္းႏွင့္.....

"စား စား စားၿပီးရင္ ဦးေနျပစရာလည္း႐ွိတယ္ ေပးစရာေတြလည္း႐ွိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေန ဦးေနကိုပိုးအိတစ္ခုေတာင္းဆိုစရာ႐ွိတယ္"
ေျပာပံုကိုက ကေလးေလးႏွယ္.....

"အံမယ္ထူးထူးဆန္းဆန္း ဆိုစမ္းပါဦးအမိ"
ေနေရာင္ေျပာေတာ့ပိုးအိကအားတက္သေရာႏွင့္
"ပိုးအိေလ....ပိုးအိ..............."