အခ်စ္ဆံုး မို႕ပါ အပိုင္း (35)
အခ်စ္ဆံုး မို႕ပါ
အပိုင္း (35)
ေကာင္းရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္က ဒီဂရီ အဆံုးထိ ျမင့္တက္ေနျပီ။
သူဘာလုပ္ရမလဲ။ကိုယ္က သူ႕ကို ေက်ာခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ
သူက ကိုယ့္ကို ျပန္ေက်ာသြားတယ္။ေကာင္း ဧည့္ခန္းတြင္
ထိုင္မရ ထမရ ေခါက္ထိုးေခါက္ျပန္ ေလ်ွာက္ေနမိသည္။
"ေကာင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"အန္ကယ္ အိန္ဂ်ယ္နဲ႕ ေန ျပန္ေပးဆြဲ ခံထားရတယ္တဲ႕"
"ဘာ သမီး ျပန္ေပးဆြဲ ခံရတယ္ ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ ဦးအာဏာက က်ြန္ေတာ္တို႕ ရထားတဲ႕
သက္ေသနဲ႕ လဲမယ္တဲ႕"
"ဟင္ ဒါဆို ဘယ္လို လုပ္မလဲ ညီကဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္
ရက္စက္ရတာလဲ ကြာ ဒါနဲ႕ ခေရာ သူက သူ႕သားကို
ဂရုစိုက္တာမဟုတ္ဘူး သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတာ
ခ ကို သူတစ္ခုခုလုပ္မွာ စိုးရိမ္ရတယ္"
"ခကို ေမေမ စ်ာပန ခ်တဲ႕ေန႔က ေခၚသြားတာ က်ြန္ေတာ္
ေတြ႕လိုက္တယ္ သားအဖခ်င္း ကိစၥမို႕ က်ြန္ေတာ္ ဝင္မပါ
ေတာ့တာ ၾကည့္ရတာ ခလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရတာထင္တယ္"
"ဒါဆို ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ"
"ခုေတာ့ ဘာမွ လုပ္လို႔ရေသးမွာ မဟုတ္ဘူး ေခါင္းေအးေအး
ထားျပီး စဥ္းစားၾကတာေပါ့"
သံစဥ္ သတိရလာပါျပီ။ေခါင္းက နည္းနည္း မူးေဝေနသည္။
သူမႏွင့္ စိမ္းသက္သက္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခု
ဂိုေထာင္ထဲ သူမေရာက္ေနတာပါ
သူမ လက္ႏွင့္ေျခေထာက္က တင္းက်ပ္စြာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမႈ
ကို ခံထားရသည္။ရုန္းေသာိလည္း မရ
နာက်င္မႈသာ ရသည္။သူမ ေဘးကို ၾကည့္ေသာအခါ
"ဟင္ ေသြးေသြး"
သူမ ေခၚသံေၾကာင့္ ေနသတိရလာသည္။
"ဟင္ သံစဥ္"
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ စိမ္းသက္သက္ေနရာ
"ကိုယ္တို႕ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ သံစဥ္"
"သံစဥ္ လည္း မသိဘူး သံစဥ္ သတိရလာေတာ့
ဒီကို ေရာက္ေနျပီ"
"ၾကည့္ရတာ ကိုယ္တို႕ ျပန္ေပးဆြဲ ခံလာရတာထင္တယ္"
"ဟင္ ျပန္ေပးဆြဲ ခံလာရတယ္ ဟုတ္လား"
ထိုစဥ္ လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။
"ဟင္ ကိုမိုးျမင့္"
"ဟုတ္တယ္ ငါဘဲ သိပ္အံ႕ၾသသြားလား"
"ရွင္ က်ြန္မတို႕ကို လြတ္ေပး"
"ဟ လြတ္စရာလား ငါဒီေလာက္ မရူးေသးဘူး"
"သံစဥ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခုဆို ဒယ္ဒီနဲ႕ ကိုကို
စိတ္ပူေနေလာက္ျပီ"
"စိတ္မပူပါနဲ႕ သူတို႕ ခုဆို မင္းျပန္ေပးဆြဲ ခံထားရတာ
သိေနေလာက္ျပီ"
"ခင္မ်ားတို႕ နဲ႕ က်ဳပ္တို႕ ဘာရန္စမွ မရွိဘဲ ဘာလို႕
က်ဳပ္တို႕ ကို ျပန္ေပးဆြဲ လာရတာလဲ"
"ဒါ ကရိုးရွင္းပါတယ္ ေကာင္းျမတ္ပိုင္ လက္ထဲက
သက္ေသမွန္သမ်ွကို လိုခ်င္လို႕"
"အဟက္ စိတ္ကူး မယဥ္စမ္းပါနဲ႕ ေကာင္းက ခင္မ်ားတို႕
ထင္သေလာက္ မတံုးဘူး"
"မွန္တာေပါ့ သူမတံုးလို႕ ငါတို႔အေၾကာင္း စံုစမ္းနိူင္တာေပါ့
ဒါမဲ႕ ဘယိလိုလုပ္မလဲ ခု ဘယ္လိုလုပ္မလဲ သူတို႕ရဲ႕
အားနည္းခ်က္က ဒီမွာေလ"
ထိုလူၾကီး သံစဥ္ ပါးကို ဖ်စ္ျပီး ေျပာေနသည္။
"လူယုတ္မာ ငါ့ကို မထိနဲ႕ ဖြီး"
သံစဥ္ ထိုလူ႕မ်က္နွာကို တံေတြးနဲ႕ ေထြးလိုက္သည္။
"ငါ့မ်က္နွာကို တံေတြးနဲ႕ ပက္တယ္ေပါ့ ျဖန္း"
သံစဥ့္ မ်က္နွာ စပ္သလိုလို ထူပူသြားသည္။
"ခင္မ်ား ဘာလုပ္တာလဲ သံစဥ္ကို မထိနဲ႕"
"ထိေတာ့ဘာျဖစ္လဲ မင္းက ဘာလုပ္နိူင္လဲ"
မိုးျမင့္ ဆိုေသာသူ သူ႕လူေတြကို အခ်က္ျပလိုက္သည္။
လူဆိုး သံုးေလးေယာက္ တုတ္ေတြနဲ႕ ေနဆီသို႕
အားမနာစြာ ရိုက္ခ်လိုက္တဲ႕ ရိိုက္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဒဏ္ရာေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္ေနျပီ
ေသြးမ်ားစြာကလည္း ထြက္ေနသည္။
သံစဥ္ ငိုေနယံုမွ အပ ဘာမွ မတတ္နိူင္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း မရ
သူမ ေအာ္ဟစ္ အကူညီေတာင္းေနမိသည္။
"ကယ္ၾကပါဦး ဒီမွာ က်ြန္မတို႕ကို လူဆိုးေတြ ဖမ္ခ်ဳပ္ထားလို႕ပါ
ကယ္ၾကပါဦး"
"ေကာင္မ ကဲဟာ ေအာ္ခ်င္ဦး"
"ေျဖာင္း ေျဖာင္း"
ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ရိုက္ခ်က္ ပါးစပ္မွ ေသြးေတြ
စီးက်လာသည္။ ရိုက္ခ်က္နဲ႕ အတူ သူမလည္း
ေခတၲေလာ ကၾကီးနဲ႕ အဆက္သြယ္ ျပတ္သြားခဲ႕သည္။
"သူတို႕ကို video ရိုက္ျပီး ေကာင္းျမတ္ပိုင္ ဆိုတဲ႕
ေကာင္ဆီ ပို႕လိုက္"
"ဟုတ္ အစ္ကိုေလး"
ေကာင္း ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ
အေရးၾကီးတဲ႕ အခ်ိန္ဆို အၾကံက ထြက္မလာ
ထိုစဥ္ သူ႕ထံ message ေရာက္လာသည္။
သူ ထိုmessage ကို ဖတ္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္ကာ
e-mailတြင္ ပို႕ထားေသာ video ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ခုမွ စိတ္က ဂနာမျငိမ္ ေနကလည္း ဒဏ္ရာ ဘရပြနဲ႕
သံစဥ္ကလည္း ဒဏ္ရာရေနသည္။
"ခဏဘဲ သည္းခံထားေပးၾကပါ ငါမင္းတို႕ကို ေသခ်ာေပါက္
လာကယ္မယ္ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဘာမွ မျဖစ္ၾကပါနဲ႕"
ခ တစ္ေယာက္ မညိဳ အလာကို ေစာင့္ေနမိသည္။
အိမ္ထဲမွာ အေစာင့္ေတြ ေလးေယာက္ေလာက္ဘဲ
က်န္ခဲ႕သည္။က်န္တဲ႕သူေတြက သံစဥ္တို႕ ဖမ္းခ်ဳပ္ခံထားရတဲ႕
သိုေလွာင္ရံုကို ေရာက္ေနသည္။
မညိဳ အေစာင့္ေတြဆီ သြားျပီး
"ရွင္တို႕ လည္း တစ္ေန႔လံုး ခ ကိုေစာင့္ေနရတာ ပင္ပန္းမွာဘဲေနာ္"
"သခင္ၾကီး အတြက္ဆို ပင္ပန္းတယ္လို႕ မျမင္ပါဘူး"
"ဘယ္ဟုတ္မလဲရွင္ ရွင္တို႕ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုတာ က်ြန္မ
သိပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ေလ ဒီမွာ ရွင္တို႕အတြက္
အေအးေဖ်ာ္လာတယ္ ေသာက္လိုက္ၾကေနာ္ ေရာ့"
"မင္း ဘာေတြၾကံစည္ေနတာလဲ ဒီထဲမွာ အိပ္ေဆးေတြ
ထည့္ထားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
အေရးထဲ ေသာက္စရာရွိ ေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး
"ဘာမွ မထည့္ထားပါဘူး အေအးသက္သက္ပါဘဲ"
"မင္းအရင္ေသာက္ျပ"
ဒီ မသာေတြကလည္း ငါ့ကို လာေသာက္ခိုင္းေနတယ္
ယံုေအာင္ေတာ့ ေသာက္ျပရမွာေပါ
မညိဳ အေအးယူျပီး ေသာက္ျပလိုက္သည္။
"ဒီမွာ ယံုျပီလား"
ထိုအခါမွ ထိုလူေတြ အေအးေသာက္လိုက္ၾကသည္။
ေသာက္ေသာက္ ေသာက္ျပီး တစ္ခါတည္းေသလည္း
ေအးတာဘဲ
"က်ြန္မ ခကို ေန႔လည္စာ ပို႔ေပးဦးမယ္ေနာ္"
မညိဳ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္လာျပီး ခ အခန္းဆီသို႕
"ဟာ မညိဳရာ ေမ်ွာ္လိုက္ရတာ အေျခေနဘယ္လ္ုလဲ"
"မညိဳေလ မပိုင္ရင္ မလုပ္ဘူး "
"ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဒါဆို က်ြန္ေတာ္တ္ု႕ ဒီအိမ္ထဲက ထြက္မယ္
က်ြန္ေတာ္က ဂိုေထာင္သြားျပီး လူသြားကယ္မယ္
မညိဳက ကိုေကာင္းက္ု အေၾကာင္းၾကားျပီး ရဲေတြ ေခၚလာခဲ
ဟုတ္ျပီလား"
"ေအး ေအး "
"ok သြားစ္ု႕"
အေစာင့္ေတြ အေအးေသာက္ျပီးတာနဲ႕ မ်က္လံုးက ေမွးဘာသည္။
သူတို႕သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
မိုးျမင့္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ေျပာ အဲ႕ဘက္ အေျခေနေကာင္းလား"
"က်ြန္ေတာ္တို႔က္ု အိပ္ေဆးခတ္ထားျပီး မရေတာ့ဘူး
ဝါး "
"ေဟ့ေဟ့ ဟာကြာ ေစာင့္သံုးက္ု မက်ဘူး
သခင္ၾကီး သခင္ေလး ထြက္ေျပးသြားျပီတဲ႕"
"ဘာကြ "
"သခင္ေလး ဒီကို လာေနျပီထင္တယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
"ခ ရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ဆူးခက္ဆိုတဲ႕ မိန္းကေလးဘဲ
အဲ႕မိန္းကေလးကို သူ႔ကိုထိန္းခ်ဳပ္နိူင္မဲ႕ လက္နက္အျဖစ္
သံုးလို႔ရတယ္ အဲ႕ဒီမိန္းကေလးက ခုရန္ကုန္မွာမလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ သခင္ၾကီး"
"ခုခ်က္ခ်င္း သြားဖမ္းလာခဲ႕"
"ဟုတ္"
ခနဲ႕ မညိဳ အိမ္ထဲက ထြက္လာရင္း တစ္ေနရာ အေရာက္
မညိဳေရွ႕ လဲက်လာေသာ လူတစ္ေယာက္
"အမေလး အေမေရ သရဲ"
"ရႈး မညိဳ လူပါ ဟိုေကာင္ေတြေလ မညိဳေသခ်ာၾကည့္ပါ"
"aww ဟုတ္သားဘဲ "
"မညိဳ အိပ္ေဆးဘယ္ေလာက္ထည့္ထားလို႕ သူတို႕
ခ်က္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားရတာလဲ"
"ဟဲဟဲ တစ္ခြက္ကို တစ္ခြက္ကို လက္ဖက္ရည္ဇြန္း
တစ္ဇြန္းထဲပါ"
"အမေလး ေသသြားမလားေတာင္ စိုးရိမ္ရတယ္ "
"မေျခာက္ပါနဲ႕ဆို "
"မညိဳ ေတာ္တယ္ လာသြားၾကမယ္ က်ြန္ေတာ္သြားျပီေနာ္
မညိဳ ကိုေကာင္းကို ေသခ်ာသြားေျပာေနာ္"
"အမေလး ငါလည္း အိပ္ခ်င္လာျပီ"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႕လဲ"
"အမေလး သူတို႕ယံုေအာင္ ငါေသာက္ျပရတယ္ဟဲ႕"
"ခုေတာ့ မအိပ္ပါေသးနဲ႕ ကိစၥက အေရးၾကီးေနတယ္"
"ေအးပါဟယ္"
ဆူး အျပင္သြားျပီး ျပန္အလာ သူ႕တိုက္ခန္းေလးကို
တံခါးဖြင့္ေနစဥ္ ႏွာေခါင္းထဲဝင္လာေသာ အနံ႔တစ္ခု
သူမ ေခတၲေမ့သြားသည္။
သူမ သတိရလာေသာအခါ ကားထဲေရာက္ေနသည္။
"ဟင္ ရွင္တို႕က ဘယ္သူလဲ ကားရပ္စမ္း လႊတ္
ငါ့ကိုလႊတ္ "
"တိတ္တိတ္ေနစမ္း ေကာင္မ "
လက္ဝါး ရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ သူမ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ေမ့သြားျပန္သည္။
ဦးအာဏာ သံစဥ့္ ပါးေလးကို ကိုင္ျပီး
"သနားပါတယ္ ငါ့တူမရယ္ ဒါေပမဲ႕ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
မင္းေၾကာင့္နဲဲေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အစီစဥ္ေတြ အပ်က္မခံနိူင္ဘူး "
"ဖြီး အဲ႕ဒီ ရြ႕ံစရာေကာင္းတဲ႕လက္နဲ႕ က်ြန္မအသားကို
မထိနဲ႕ "
"ငါ့ကို တံေတြးနဲ႕ ေထြးတယ္ေပါ့ အစက သက္ညွာေပး
မလို႕ဘဲ နင္က ဒီလိုလုပ္လာေတာ့ ငါလည္း အေမွာက္
ေထာင္ျပရမွာေပါ့ ကဲဟယ္ ျဖန္း ျဖန္း"
သူမ ပါးေလး လည္း ေယာင္ေနျပီ ေသြးမ်ားစြာလည္း
ထြက္လို႕ သူမ အရမ္းကိုနာက်င္ေနျပီ
"ခင္မ်ား ဘာလုပ္တာလဲ သံစဥ့္ကို မထိနဲ႕ "
"နားျငီးတယ္ ဒီေကာင္ကို ပါးစပ္ပိတ္သြားေအာင္
ဆံုးမ လိုက္ၾကကြာ"
ေန ကိုယ္ကို က်ေရာက္လာေသာ ရိုက္ခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ
သူလည္း အသားေတြေၾကြ မြ ေနျပီး တစ္ကိုယ္လံုးလည္း
အားအင္မဲ႕ေနျပီး သတိေတာ့ အလြတ္မခံ သူသတိကို
လက္ကိုင္ထာမိသည္။
ခ ဂိုေထာင္သို႕ တိတ္တိတ္ေလး ဝင္လာသည္။
ခိုးဝင္လာရင္း လူမိသြားေသာေၾကာင့္ ဖို္က္တာ လုပ္ရျပန္သည္။
သူ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းသြားျပီး ေတြ႕လိုက္ရေသာ
အက်ဥ္းတန္လွသည့္ ျမင္ကြင္း
"ဒယ္ဒီ ေတာ္သင္ျပီ ဒယ္ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္တန္းက
ရပ္လိုက္ပါေတာ့"
"ဟင္ ခ "
"ဟုတ္တယ္ ခ ခင္မ်ားရဲ႕သား ဒါမဲ႕ ခင္မ်ားလို မယုတ္မာဘူး"
"ခ ဒယ္ဒီလုပ္ေနတာေတြ အကုနိလံုးက မင္းအတြက္ခ်ည္းဘဲ
ဆိုတာ မင္းနားမလည္ဘူးလား"
"အဟက္ က်ြန္ေတာ္အတြက္ ဟုတ္လား ခုက်ြန္ေတာ္
ဘာမ်ား အက်ိဳးခံစားရလို႕လဲ ဒယ္ဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္
က်ြနိေတာ္ အရွက္ကြဲတာဘဲ အဖတ္တင္တယ္
ဒယ္ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို က်ြန္ေတာ္အကုန္သိတယ္"
"မင္းက ဘာမ်သိလို႔လဲ"
"resort ကိုၾကံစည္တာလည္း ဒယ္ဒီဘဲ ျပီးမမကို
ၾကံစည္တာလဲ ဒယ္ဒီဘဲ တီေလး ေသတာကလည္း
မရိုူဘူူထင္တယ္"
"ဟုတိတယ္ ေမသြင္ကို ငါကိုယ္တိုင္ သတ္ခဲ႕တာ
အဲ႕ေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ"
"ေတာ္ျပိ နားေထာင္နိူင္စြမိးမရွိေတာ့ဘူး"
ခ သံစဥ္ဆီ သြားျပီး မမ ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"
"ဟင္ ခ မမကို လာကယ္တာလား"
"မမ မေၾကာက္နဲ႕ ခ ရွိတယ္ေနာ္"
"ေသြး ေသြးကို ကယ္ပါဦး ခရယ္"
"စိတ္ခ်ပါ"
ေကာင္း တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ ထိုင္ေနရင္း မညိဳေရာက္လာသည္။
"ေကာင္း ေကာင္း "
"ဟင္ မညိဳ ခေရာ ခ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အဲ႕ဒါေနာကိမွေမး ခက ျမိဳ႕ျပငိက ဂိုေထာင္ကို
ရဲေတြေခၚျပီး လာခဲ႕တဲ႕ အဲ႕မွာ မမေလး တို႕ကို
ဖမ္းထားတယ္"
"တကယ္ ok မညိဳ ေက်းဇူး"
"ေအး ငါလည္း မရေတာ့ဘူး အိပ္ေဆးမိထားတယ္ ဝါး"
မညိဳ ဧည္ခန္းထဲဘဲ ဝင္အိပ္ေနလိုက္သည္။
ေကာင္း ရဲစခန္းကို အေၾကာင္းၾကားျပီး ဂိုေထာင္သို႕
လာခဲ႕သည္။
ခ သံစဥ္ႏွင့္ ေနကို ၾကိဳးေျဖေပးေနသည္။
ဦးအာဏာ ဘာမွ မေျပာမိ သူဆူးခက္ ဆိုေသာ
မိန္ကေလး ျမန္ျမန္ေရာက္လာဖို႕သာ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ထိုစဥ္ ၾကားလိုက္ရေသာ ကားသံ ဦးအာဏာ
မ်က္ႏွာ မွာ အျပံဳးဆင္လိုက္သည္။
"မင္း ဒယ္ဒီကို မလြနိဆန္နိူင္ပါဘူး ခ"
"ဘာလို႔ မလြန္ဆန္ရဲ႕ရမွာလဲ"
"ဟိုမွာ ဘယ္သူလဲ ၾကည့္လိုက္ပါဦး"
"ဟင္ မမ "
"ခ ဆူူးကို ကယ္ပါ "
"ဒယ္ဒီ ဒီကိစၥ မန႕ဲ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး မကို လႊတ္လိုက္ပါ"
"လႊတိစရာလားကြ မင္းလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ဘဲ
ဝင္မပါနဲ႕ေလ "
"ပတ္သက္လြန္းလို႔ကို ဝင္ပါရတာေပါ့ ခ ဆိုတာ
ဒယ္ဒီ့သား အေဖရဲ႕ ကိစၥက သားနဲ႕လည္း သက္ဆိုင္တယ္ေလ"
ထိုစဥ္ သခင္ၾကီး ရဲေတြ ေရာက္လာျပီ
"ဘာ လတ္စသတ္ေတာ့ ခ မင္းေခၚလာတာလား"
"ခ က ဒယ္ဒီ့သားပါ ဒယ္ဒီေရွ႔ေတာ့ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းသင့္တာေပါ့"
"သားက အေဖကို စိန္ေခၚေတာ့လည္း အေဖက ေရွ႔ထြက္ရမွာေပါ့"
ဦးအာဏာ မိုးျမင့္ကို အခ်က္ျပလိုက္သည္။
သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သံစဥိကို ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိနိရြယ္ထားသည္။
ထိုစဥ္ ထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္သံ ႏွစ္ခ်က္
ပစ္မွတ္က ဆူးနဲ႕ သံစဥ္ပါ သို႕ေပမဲ႕
အခ်စ္သူရဲေကာင္း ေတြ တိုက္ပြဲဝင္လိုက္ၾကသည္။
ခဆူးကို ကာကြယ္ေပးလိုက္သျဖင့္ မိုးျမင့္ရဲ႕ေသနတ္
က်ည္ဆံက ခရဲ႕ ေက်ာျပင္ဆီသို႕
ထိုနည္းတူစြာ ေနလည္း သံစဥ္ကို ကာကြယ္ရင္း
ဦးအာဏာရဲ႕ က်ည္ဆံက သူ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုသို
ေကာင္းေနာက္က်ခဲ႕ျပီ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္
ေကာင္း ရင္ထဲနာက်င္ကာ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစိတငိမိသည္
သူေအာ္ေခၚမိေသာ နာမည္
" ခ "