အေမ
*အေမရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ကမၻာျကီးရယ္
အေမ
ေျခသလုံးအိမ္တိုင္နဲ႔ဘဝမဟုတ္ေပမယ့္
သူငယ္တန္းဖတ္စာအုပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး
အေမ႔ေျခသလုံးေတြ ယိုင္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ
အေမသာအသိဆုံးျဖစ္မွာပါ
.
အျဖဴအစိမ္းကိုဆင္ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္မ်က္လွည့္စျပတဲ႔ေန႔
စာသင္ေက်ာင္းန႔ဲရြာၾကားလမ္းေလး
အေမ႔ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြ ေဖြးေနခဲ႔တယ္
ထမင္းမဝေအာင္ ဆင္းရဲတာမဟုတ္
ထမင္းဝိုင္းမလွ႐ုံေလာက္ပဲ ဆင္းရဲခဲ႔တာ
စားဖူးတဲ႔ အတိတ္ညစာေတြမွာ
ေမတၱာတရားကလြဲရင္
အေမထည့္ေပးတတ္စရာ ဟင္းမ႐ွိခဲ႔ဘူး။
သူမ်ားေဝတဲ႔ျပည္ပန္းညိဳရြက္ကိုစားၿပီး
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထမင္းဝိုင္းေတြ
ေန႔တိုင္းခါးသက္ဖူးတယ္
'ေခြ်တာတယ္' ဆိုတဲ႔စကား
မၾကားခ်င္႐ုံက လြဲလို႔
ေတာ္ေတာ္နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္ အေမ
ဘယ္သူမွမသုံးေတာ့တဲ႔ ကတ္ဆက္အိုေလးထဲ တရားေခြထည့္ၿပီး
သာဓုေခၚ႐ုံမွတပါး အေမ႔အတြက္
ဘယ္လိုသုခေတြမ်ားပိုိပိုလွ်ံလွ်ံ႐ွိခဲ႔လို႔လဲ။
ရန္ကုန္ကိုမေရာက္ဘူးတဲ႔ အေမ
ေ႐ႊတိဂုံကိုမဖူးဘူးတဲ႔ အေမ
ေန႔စဥ္သတင္းအစီအစဥ္ေတြ
နားမေထာင္ဘူးတဲ႔ အေမ
ေခတ္ေပၚဇိမ္ခံပစၥည္းဆိုလို႔
ပန္ကာေလရဲ႕ေအးျမမႈကိုေတာင္
အေမခံစားဘူးရဲ႕လား။
ဒီလိုပဲ ျဖတ္သန္းခဲ႔တာပါ
ဒီလိုပဲ ျဖတ္သန္းေနတာပါ
ဒီလိုပဲ ျဖတ္သန္းရေတာ့မွာလား
တစ္ရက္ေျပာင္း တစ္ရက္ေျပာင္းနဲ႔
အေမ႔ေခါင္းမွာ အလံျဖဴေတြတစ္ပင္ၿပီးတစ္ပင္
အၿမဲစီးဆင္းေနတဲ႔စမ္းေခ်ာင္းေလးက
အေမ႔ပါးေရေတြကို တေရြ႕ေရြ႕ဆြဲခ်ေနၿပီ။
ဘယ္သူေတြဘယ္လိုေျပာေျပာ
ကြ်န္ေတာ့အတြက္ အေမက
နပိုလီယံထက္ သူရဲေကာင္းပိုဆန္ခဲ႔တယ္။
အေမလည္း မိုက္တယ္
ကြ်န္ေတာ္လည္း မိုက္တယ္
အေမမိုက္တာက ကြ်န္ေတာ့ကိုေျပာင္ေစတယ္
ကြ်န္ေတာ္မိုက္တာက အေမ႔ကိုေမွာင္ေစတယ္
အေရာင္မတူတဲ႔ သတိၱႏွစ္ခုၾကား
အေမဗ်ာမ်ားရတာလည္း ခဏခဏ။
'မပင္ပန္းပါဘူး'တဲ႔ အသံယိုင္ယိုင္ေလးနဲ႔
အေမညာတယ္ အေမညာခဲ႔တယ္
ႏြမ္းနယ္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးက
ကြ်န္ေတာ္တို႔အနာဂတ္ကို လတ္ဆတ္ေစရဲ႕။
မ်က္စိလည္ၿပီး ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ႔
အေမ႔ေခြ်းရနံ႔ေတြကလည္း
အိမ္ဦးခန္းက ဘုရားပန္းေတြလို
ကြ်န္ေတာ္က အေမ႔ကိုမခ်စ္တတ္ေသးသလို
ကိုယ္တိုင္လည္း မခ်စ္တတ္သူဆိုေတာ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမတၱာတရားကိုနားလည္ဖို႔
သင္ယူေနရတယ ္အေမ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အနာဂတ္ႀကီး ေခါင္းေပၚရြက္လို႔
တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာထြက္
တစ္ရပ္ကြက္ၿပီး တစ္ရပ္ကြက္ေျပာင္း
အေမေျပာေနက်စကား
'သူေျခတိုမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ဇီဝဓာတ္ေတြ ႐ွည္မယ္' ဆိုပဲ။
မႏၲေလးၿမိဳ႕က ဝမ္းေဝးလမ္းမႀကီးေတြေပၚေရာက္တိုင္း
အေမ႔ကို ျပန္ျပန္သတိရတယ္။
စံပယ္ပန္း႐ုံနားထိုင္ျဖစ္ရင္ေတာ့
စံပယ္ရနံ႔ေတြရေနဦးမွာေပါ့အေမ
ရြာျဖစ္ထြက္ကုန္ေတြနဲ႔ က်မၼာပါေစ။
တကယ္ေတာ့ အေမဆိုတာ
ကမ႓ာႀကီးကို ေမတၱာတရားနဲ႔လင္းေစသူ
က႐ုနာတရားနဲ႔ ေအးေစသူ
မုဒိတာတရားနဲ႔ ေႏြးေစသူ
ဥေပကၡာတရားနဲ႔ ဆတူခံစားသူ။
ႏြမ္းေျခာက္ေနတဲ႔ ဘုရားစင္ေပၚက
ပန္းေတြကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
ေနာင္တေတြရင္ဝမွာလာလာစိုက္
အေမသင္ေပးလိုက္တဲ႔
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား တစ္ခုနဲ႔တင္
ကြ်န္ေတာ္က ကမ႓ာႀကီးျဖစ္သြားခဲ႔ၿပီ အေမ...။