အခ်ိဳးအေကြ႔ အလွည့္အေျပာင္းမ်ား

" အသက္တစ္ရာမေနရေသာ္လည္း အမႈတစ္ရာေပြရ " ဆိုေသာစကားမွာ သူမ်ားေတြအတြက္ မွန္ မမွန္မသိေသာ္လည္း ကြ်နု္ပ္အတြက္မူ တကယ္ပင္မွန္လွေပသည္။ လူသားတို႔ျဖတ္သန္းခဲ႔ႀကရေသာ ဘဝဇာတ္ခံုအခ်ိဳးအေကြ႔အလွည့္အေျပာင္း ကလန္ကာအဖြင့္အပိတ္တို႔ကေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တူႀကမည္မဟုတ္ေပ။

Image source
2017-2018 ခုႏွစ္အတြင္းကြ်န္ေတာ္ႀကံဳေတြ့ခဲ႔ေသာ အခ်ိဳးအေကြ႔ကမူ ႀကီးမားလြန္းခဲ႔ေပသည္။ 2017 ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းက ကြ်န္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီး၏ မိဘအိမ္တြင္ အတူေနႀကရင္းမွ သမက္ႏွင့္ေယာက္ခမတို႔ ထံုးစံအတိုင္း မတည့္ႀကျခင္းေႀကာင့္ မိန္းမျဖစ္သူနဲ႕ပါ စကားမ်ား၍ ထိုအိမ္ေပၚမွ ကြ်န္ေတာ္ ဆင္းလာခဲ႔ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္က ပိုက္ဆံသိန္းသံုးဆယ္ခန့္လည္း ယူလာခဲ႔ပါတယ္။ ဘာအလုပ္မွလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေအာင္လည္း စိတ္ေလေန၍ ျမစ္ႀကီးနား ဝိုင္းေမာ္ျမိဳ႕နယ္ရွိ ေတာရြာေလးတစ္ရြာတြင္ သီတင္းသံုးေနေသာ အကိုေတာ္စပ္သူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာခဲ႔ပါေတာ့တယ္။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥ မ်ားလုပ္ကိုင္ေပးရင္းမွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား လုပ္ေနခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ထိုရြာေလးမွာ ႏွစ္လနီးပါးေလာက္ အေနႀကာလာတဲ႔အခါ ရြာရွိလူမ်ားနဲ႔ ခင္မင္လာခဲ႔သလို ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ပါတ္ဝန္းက်င္နဲ႕လည္း ထိေတြ႔မႈ မ်ားလာခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီရြာေလးက " ကခ်င္အထူးေဒသ " " ေဂြထု " ရဲ႕ အဝန္းအဝိုင္းထဲမွာ ပါျပီးေတာ့ ကခ်င္ျပည္သူ႔ စစ္ေတြကို ေနရာေပးထားတဲ႔ ေနရာတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ အရင္ကေတာ့ ဘိန္းစိုက္တဲ႔သူကစိုက္ ေရႊရွာ တဲ႔သူကရွာနဲ႕ ေရႊအရမ္းထြက္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရႊလုပ္ခြင့္ေတြ ပိတ္ထားျပီး ဘိန္းလည္း စိုက္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ ကခ်င္ျပည္သူ႔စစ္အမည္ေပးထားတဲ႔ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ကို အဲဒီေနရာမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြေပးထားျပီး ဘိန္းအစားထိုးသီးႏွံ အျဖစ္ တရုတ္ငွက္ေပ်ာ စိုက္ခင္းမ်ားစြာ စီးပြားျဖစ္စိုက္ပ်ိဳးတဲ႔ ေနရာအျဖစ္ ယခုအခ်ိန္ထိ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိႀကပါတယ္။ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာက အလုပ္သမားမ်ားစြာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ႀကျပီး ငွက္ေပ်ာေတြ ခုတ္တဲ႔ အခ်ိန္ဆို တစ္ရက္ကို ေသာင္းႀကီးသိန္းေငြ အထိ အလုပ္သမားေတြ ရႀကပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ေတြ လိုက္ေကာက္ရင္း အဆိုပါေဒသက လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြင့္က ဖြင့္ထားတဲ႔ ေလာင္းကစားရံုႀကီး တစ္ခုကို ေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီေလာင္းကစားရံုမွာ ေလာင္းကစားနည္း မ်ားစြာကို ကစားလို႔ရျပီး ဘယ္ရဲမွ အနားကပ္လို႔ မရေအာင္ အဲဒီလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕က လုပ္ပိုင္ခြင့္ရထားပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားျမိဳ႕ႏွင့္လည္း သိပ္အလွမ္းမေဝးတဲ႕ ေနရာပါ။

Image source
ေလာင္းကစား ဆိုရင္ ဝါသနာႀကီးလွတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ေတြ ျပန္ပို႔ျပီး ပိုက္ဆံႏွစ္သိန္းယူ အဲဒီေလာင္းကစားရံုကို သြားကစားပါတယ္။ ေလာင္းကစားရံုအထဲမွာ လာကစားႀကသူေတြနဲ႕ အေတာ္ကို စည္ကားလွျပီး တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က ဗိုလ္ေတြ ဗိုလ္ကေတာ္ေတြလည္း လာကစားေနႀကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမရက္ကေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မျပီး ငါးသိန္းေလာက္နိုင္တာနဲ႕ ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ steemit မွာ စာေရးေနျပီး msc chat group ထဲေတာင္ နိုင္တာႀကြားမိပါေသးတယ္။ " အစရွိေတာ့ ေနာက္ေနာင္ " ဆိုသလို ေနရာလည္းသိထားသလို နိုင္လည္းနိုင္ထားဖူးေတာ့ ခဏဏသြားကစားျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ တိုတိုဆိုရရင္ အစပိုင္းမွာ နိုင္ေပမဲ႔ ေနာင္ႀကာလာတဲ႔အခါ အရံႈးနဲ႔ရင္ဆိုင္ရျပီး အိမ္ကထြက္လာတုန္းက ပါလာတဲ႔ပိုက္ဆံေလးေတြ အကုန္လံုး အဲဒီေနရာမွာ အကုန္လွဴလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ပါတဲ႔ပိုက္ဆံလည္း ကုန္ျပီျဖစ္သလို အဲ႔ဒီေနရာမွာလည္း မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ဘုန္းႀကီးကို ခြင့္ပန္ျပီး ဖားကန့္ကို ျပန္တက္ခဲ႔ပါတယ္။ ကံေလးက ေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဖားကန့္ေရာက္ျပီး တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ သိန္းငါးဆယ္တန္ ေရမေဆးတစ္လံုးေအာင္ျပန္တယ္။ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္စားရမဲ႕ ဇာတာေတာ့ ပါဟန္မတူဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြးျပီးဘဝင္ျမင့္မိပါေသးတယ္။ ဖားကန့္ဆိုတာကလည္း အရင္ကတည္းက ေနေနႀကဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ စိမ္းတဲ႔ေနရာေတာ့မဟုတ္ေပဘူးေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီေက်ာက္ေရာင္းျပီး ရတဲ႔ေငြေလးေတြနဲ႔ ေအာက္ေက်ာက္ကေလးေတြ ျပန္ဝယ္ျပီး ေရႊလီကို သူမ်ားနဲ႔ ေက်ာက္ေရာင္းလိုက္ဖို႔ လုပ္မိျပန္ပါတယ္။ ကံေကာင္းလွျပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္ထားမိတာ ကိုယ္လုပ္တဲ႔အေခါက္မွ ပဲ ေရြလီကို ေက်ာက္ကယ္ရီအပ္ထားတဲ႕ ကယ္ရီသမားက လမ္းေက်ာမွာ ေက်ာက္ေတြနဲ႕ အတူအဖမ္းခံရပါေရာဗ်ာ။ ရွိသမ်ွ ပံုေအာျပီး ရင္းထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ပိုက္ဆံေလးေတြ ေရႊလီေတာင္ မေရာက္လိုက္ဘူး တျပားမွကုန္းေကာက္စရာ မရွိေတာ့ေအာင္ ျဖစ္သြားျပန္ပါေရာ။

အဲဒီလိုနဲ႕ ဖားကန့္မွာပဲ ေဝေလေလ ပြဲစားေယာင္ေယာင္ ေလာပန္းေယာင္နဲ႕ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ လုပ္ေနခဲ႕တာ နည္းနည္းျပန္ႀကာသြားျပန္တယ္။ တစ္ရက္ ေျမစာပံုမွာ 5000 ေလာက္နဲ႕ ဝယ္တဲ႔ ေရမေဆးတစ္လံုးက ထင္မွတ္မထားပဲ သိန္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေရာင္းစားရျပန္ပါတယ္။ ေရႊလီကို အခဲမေက်ေသးတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေက်ာက္အမ်ားႀကီး မဝယ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္လံုးေကာင္းပဲ ဝယ္ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။

ဆယ့္ငါးသိန္းတန္ တစ္လံုးတည္းပဲ ဝယ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မျပီး ေက်ာက္က ေရႊလီေရာက္သြားပါတယ္။ ေက်ာက္ေရာက္သြားျပီဆိုေတာ့ လူကိုယ္တိုင္လိုက္ျပီး သြားေရာင္းပါတယ္။ ပထမဆံုးျပတဲ႕ တရုတ္က အဲ႔ေက်ာက္ကို တရုတ္ေငြ ငါးေသာင္းေပးပါတယ္။ သိန္းငါးဆယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေရာင္းရင္ ေတာ္ေတာ္ျမတ္ေနေပမဲ႕ အဲဒီထက္ ပိုရခ်င္တာနဲ႕ တင္းထားလိုက္တာ ေက်ာက္က ရြာလည္ျပီး ေစ်းမထြက္ေတာ့ဘူးျဖစ္သြားပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သံုးဆယ္ငါးသိန္းပဲ ေပးတဲ႔ တရုတ္တစ္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႔ျပီး အဲ႔ဒီေစ်းနဲ႔ပဲ ေရာင္းလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ေက်ာက္ေလးေရာင္းျပီး ဖားကန့္ျပန္လာခဲ႔ေတာ့ အိမ္ကမိန္းမ က ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ကေလးကို ရွင္ျပဳေပးမွာမို႔ ျပန္ခဲ႔ေတာ့တဲ႕ေလ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေလလြင့္ေနတာေတြ အဆံုးသတ္ျပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ရပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္ ကေလးရွင္ျပဳတဲ႕ အခ်ိန္ အိမ္ကထြက္သြားတုန္းက ယူသြားခဲ႔တဲ႕ ပိုက္ဆံေလး ျပန္ပါသြားျပီး အလွဴထဲ အနည္းအက်ဥ္းထည့္နိုင္ခဲ႕လို႔။

ကေလးက ငယ္ေသးေပမဲ႕ ေယာက္ခမမ်ားက သူတို႔မ်က္ကြယ္မျပဳခင္ ကေလးကို ရွင္ျပဳေပးခဲ႕ခ်င္တယ္ဆိုျပီး သူတို႔ပဲ လုပ္ေပးတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ကူးမထားေသးပဲ အလွဴ႕ဒကါ ႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္ ဟာကိုယ္ဆို အလွဴမေပးနိုင္ေသးဘူးေလ။ ရွင္ျပဳျပီးမႀကာခင္မွာပဲ ေယာက္ခမမ်ားက သူတို႔ သားသမီးေတြကို အေမြခြဲေပးဖို႔ လုပ္ႀကျပန္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရမလဲ မသိေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ကူးနဲ႕ ဖဲရိုက္ေနလိုက္ေသးတယ္။ အေမြရတဲ႕ပိုက္ဆံကို Steem coin ေတြ ဝယ္စုထားလိုက္မယ္ေပါ့ေလ စိတ္ကူးတာ။

ေဟာ အေမြခြဲေပးတဲ႕ေန့က် ပိုက္ဆံမေပးဘူးခင္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ့္အေႀကာင္းသိလို႔ ျဖစ္မယ္။ သိန္းတစ္ရာ့ ရွစ္ဆယ္တန္ အိမ္တစ္လံုးဝယ္ေပးျပီးေတာ့ အကုန္လံုးအေက် ဝယ္ေပးတာလဲ ဟုတ္ဘူးဗ်။ တစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ပဲ သူတို႔စိုက္ေပးျပီးေတာ့ ႏွစ္ဆယ္က ကြ်န္ေတာ္ရွာေပးရမယ္တဲ႕။ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ အဲ႔ေလာက္အေႀကြးအမ်ားႀကီး မတင္ဖူးေပမဲ႕ ေယာက္ခမဆီက အေမြရမွပဲ သိန္းႏွစ္ဆယ္ အေႀကြးတင္သြားရတယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ အဲဒီလိုတဲ႕ သိန္းႏွစ္ဆယ္ကို တစ္ႏွစ္အတြင္း ေပးရမယ္ဆိုျပီး အိမ္ေရာင္းတဲ႕ သူနဲ႔စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားရတယ္ဗ်ာ။

သိပ္မႀကာခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးသဖခင္ ေက်းဇူးအေဖကို ဆံုးရံႈးရတာပါပဲ။ အခုကေတာ့ ဇာတိရပ္ရြာမွာ အေဖ့ရဲ႕ ရက္လည္ျပီးဆံုးတဲ႕ အခ်ိန္ထိ ေနရဦးမွာပါ။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ေလးကတိုေတာင္းလွေပမဲ႕ ကြြ်န္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ႔တယ္။

ပိုက္ဆံေတြကို ရာေငြကိုင္သံုးခဲ႔ရသလို တစ္ျပားမွ မက်န္ေအာင္လည္း ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ပိုက္ဆံ မရွိပဲနဲ႕ အလွဴ႕ဒကါ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ျပီး သားေလးကို ရွင္ျပဳေပးနိုင္ခဲ႕တယ္။ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ႕အိမ္ဆိုတာကို ရခဲ့ျပီးေတာ့ အေႀကြးကလည္း အေမြရမွ အေႀကြးတင္ေနရျပန္တယ္။ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးတဲ႕ ဖခင္တစ္ေယာက္ကို ဆံုးရံႈးခဲ႔ရျပန္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္အတြင္း အေလ်ာ္အစားႀကီးေနတဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝ ကို ဖခင္ရဲ႕ ရက္လည္အတြက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း စာစီႀကည့္မိတာပါဗ်ာ။ ဘာေတြ ဆက္ျပီးႀကံဳေတြ႔ရဦးမလဲ ဆိုတာေတာ့ ဘုရားမွ တစ္ပါးမသိနိုင္ေတာ့ျပီေပါ့ဗ်ာ။

Author>>>@aungzawhtwe

MSC : 014