ၿပီးခဲ့ေသာ ေသာၾကာေန႔က တူေတာ္ေမာင္ကို ေက်ာင္းသြားႀကိဳ၏။ သို႔ေပမယ့္ ဆရာသမားက က်ေနာ့္ကို မေစာင့္ဘဲ က်ေနာ့္ ေယာက္ဖ (သူ႔ အမ တ၀မ္းကြဲ အေဖ) ႏွင့္ လိုက္ျပန္သြား၏။ ဆရာသမား ယခု တပတ္အတြင္းမွာ ထိုသို႔ လိုက္လိုက္ျပန္သြားတာ (၂) ႀကိမ္ ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ ေနာက္က်ေနလို႔ ဆိုလွ်င္ ထားေတာ့၊ ခုက အခ်ိန္အားျဖင့္ ဘာမွ မကြာလိုက္ေပ။ တခါတေလ တူေတာ္ေမာင္က ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။ သူမေစာင့္ခ်င္လွ်င္ မေစာင့္ဘဲ လိုက္ျပန္သြားတတ္၏။

သူတို႔၏ ေက်ာပိုးလြယ္အိတ္ႏွင့္ ထမင္းဂ်ိဳင့္ ျခင္းမ်ား မပါလွ်င္ေတာ့ ကေလး (၂) ေယာက္ႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ စီးရတာက သိပ္မခက္လွေသာ္လည္း ဂ်ိဳင့္မ်ား ေက်ာပိုးအိတ္မ်ားႏွင့္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ စီးရတာ အတန္ငယ္ ခက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တူေတာင္ေမာင္ကို က်ေနာ္၊ တူမေလးကိုေတာ့ တူမေလး၏ အေဖက ႀကိဳျခင္း ျဖစ္၏။ ဒါကို က်ေနာ့္ တူက လိုက္ျပန္ သြားျခင္း ျဖစ္၏။ ယခုလို မိုးတြင္း အခါမ်ိဳးမွာ မိုးက ေျပာလို႔ ရသည္ မဟုတ္။ မေတာ္လမ္းမွာ မိုးရြာလာလွ်င္ မခက္ဘူးလား။ မိုးကာ ယူၿပီး လာခဲ့သည့္ က်ေနာ့္ကို မေစာင့္ဘဲ သူ႔ ဘႀကီး (က်ေနာ့္ ေယာက္ဖ) ႏွင့္ လိုက္ျပန္သြားသည့္ တူေတာ္ေမာင္ကို စိတ္တိုမိ၏။

က်ေနာ့္ ေယာက္ဖကလည္း သူေခၚသြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို Ph မဆက္ေပးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သြားေသာ္လည္း တူေတာ္ေမာင္က မရွိေတာ့ေပ။ သို႔ႏွင့္ တကိုယ္တည္း ျပန္လာခဲ့ရ၏။ က်ေနာ္ အိမ္ကေန ထြက္လာခ်ိန္က မိုးရြာေန၏။ မိုးက ေက်ာင္းဆင္းခ်ိ္န္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုေန႔က ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းကို က်ေနာ္ ေရာက္ေတာ့ မိုးတတ္သြား၏။ သို႔ေပမယ့္ တူေတာ္ေမာင္က မရွိေတာ့ေပ။ သူတို႔ အျပန္မွာ မိုးနည္းနည္းေတာ့ မိမည္ ထင္၏။

အျခား မဟုတ္ ေနာက္တေန႔ မနက္ စေနေန႔မွာ တူေလးေကာ၊ တူမေလးေကာ (၂) ေယာက္လံုး ဖ်ားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အမွန္ေတာ့ ေသာၾကာ ညကတည္းက ဖ်ားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။ ေဆးႀကိဳတိုက္ေပမယ့္ မရလိုက္ေပ။ ညမွာ သူတို႔ စဖ်ားၾကေလ၏။ မနက္မွာေတာ့ လံုး၀ကို ဖ်ားသြား ၾကၿပီ ျဖစ္၏။ စေန၊ တနဂၤေႏြ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္း မသြားႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ တနဂၤေႏြ ဓမၼစကူးလည္း မသြားႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ ဒီတပတ္ ဓမၼစကူးမွာက ကေလးမ်ားထဲမွ ရက္မွန္သည့္ ကေလးမ်ားကို ရက္မွန္ဆု ေပးမည့္ ရက္ ျဖစ္၏။ ထိုရက္မွာမွ အိမ္က ဆရာသမား (၂) ေယာက္က မသြားႏိုင္သျဖင့္ ဆုမရေတာ့ေပ။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31