ရာသီဥတုကလည္း ခုတေလာ အေတာ္ေလးကို ပူလာ၏။ က်ေနာ္တို႔ ေတာင္ေပၚေဒသေတာင္ ဤမွ် ပူေနလွ်င္ အညာေဒသဆိုလွ်င္ မည္မွ် ပူေနမယ္ မသိေပ။ တေန႔ တေန႔ ပူလြန္းလွသျဖင့္ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္။ မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း မလုပ္လို႔က မရေပ။ တူေတာ္ေမာင္၊ တူမေတာ္တို႔ရဲ႕ သင္တန္း အသြားအျပန္၊ အပို႔အႀကိဳ ကိစၥေတြက ရွိေနေသးသည္ကိုး။

သူတို႔ေလးေတြမွာလည္း ေႏြေနပူပူ ေန႔လည္ခင္းႀကီးမွာ ဟိုသင္တန္းတက္ ဒီသင္တန္းတက္ႏွင့္ သနားဖို႔ေတာ့ ေကာင္း၏။ သူတို႔ထက္ ပိုသနားဖို႔ေကာင္းတာက က်ေနာ္။ တေန႔ တေန႔ သူတို႔ကို ႀကိဳပို႔ ေနရသည္ကိုး။ ႀကိဳပို႕ရံုတင္ မဟုတ္ပဲ တခါတေလ English သင္တန္းက သင္ေပးလိုက္သည့္ စာမ်ားကို ျပန္လည္ ေလ့က်င့္ေစျခင္း၊ စာမ်ား က်က္ကူျခင္းမ်ားကိုပါ လုပ္ေပးရ၏။ ေရခ်ိဳး၊ သန္႔စင္ခန္းသြားသည့္ ကိစၥမ်ားမွာလည္း ပါရ၏။ တခါတေလ က်ေနာ့္ အေမ (သူတို႔ အဖြား) မအားသည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ ထမင္းေကၽြးရသည့္ အလုပ္ကိုပါ လုပ္ေပးရ၏။

မလုပ္ေပးခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေပမယ့္ တခါတေလ သူတို႔ အလုပ္ေတြပဲ လိုက္လုပ္ေပးေနရသျဖင့္ ကိုယ့္အလုပ္ကို မလုပ္ျဖစ္တာ၊ ေနာက္က်တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ရ၏။ ထိုအလုပ္ေလးေတြက ရုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ မပင္ပန္းဘူးဟု ထင္ရ၏။ တကယ္လုပ္ၾကည့္မွ မည္မွ် ပင္ပန္းေၾကာင္းကို သိမည္ ျဖစ္၏။ ကေလးရွိသည့္ အိမ္ေထာင္ရွင္တိုင္း ထိုအေၾကာင္းကို သိ၏၊ နားလည္၏။ သူတို႔ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြမလို႔ ထားပါ။ က်ေနာ္က လူလြတ္ တေယာက္ ျဖစ္ၿပီး ထို ကိစၥမ်ားကို လုပ္ေနရသည္ မဟုတ္လား။ တေန႔ တေန႔ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ့္ကို လူလြတ္တေယာက္ ဆိုတာ ေမ့မသြားေအာင္ သတိေပးေနရ၏။ ထိုသို႔ သတိမေပးေနလွ်င္ မၾကာခင္ လြတ္သြားႏိုင္၏။

ေမ်ာက္ (၂) ေကာင္က တေမွာင့္၊ အမေတာ္ (၂) ေယာက္က တေမွာင့္ႏွင့္ တေန႔ တေန႔ မရိုးႏိုင္ေပ။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္ၾကလိမ့္မည္။ ေႏြရာသီမလို႔ စာသင္ခ်ိန္မ်ား နည္းေန၊ မရွိေသးသျဖင့္ ဆရာသက္ပိုင္ တေယာက္ သာသာယာယာ နားေနရသည္ဆိုၿပီးေပါ့။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္းလည္း ထိုသို႔ ေနခ်င္ပါ၏။ တကယ့္ တကယ္က ထိုသို႔ မဟုတ္ေနေပ။ တေန႔ တေန႔ မနက္ အိပ္ယာထ မ်က္စိဖြင့္ကတည္းက စလိုက္သည့္၊ မ်ားလုိက္သည့္ အလုပ္။ ဘာေတြမွန္းကို မသိေပ။

လြန္ခဲ့ေသာ္ (၃)၊ (၄)၊ (၅) ႏွစ္တုန္းက ေႏြရာသီမ်ားတုန္းကေတာ့ ယခုကဲ့သို႔ မဟုတ္ပဲ အလြန္မွပဲ သာယာလွ၏။ ေအးေအးေဆးေဆး နားလွ်င္နား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ခရီးေတြ သြားလိုက သြားေပါ့။ ပီဘိတကယ့္ကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပင္။ အနားရလြန္းလို႔ကို ခက္ေနေသး၏။ ယခုမ်ား ထိုသို႔ မဟုတ္ေပ။ အမမ်ား အိ္မ္ေထာင္ ကိုယ္စီ က်ကုန္မွပဲ အလုပ္ေတြက ပိုလာေတာ့၏။ ဘာမွကို မဆီမဆိုင္ အလုပ္ပိုရသူက က်ေနာ္ ျဖစ္ေန၏။ ယခုတေလာက ပိုၿပီး အလုပ္ပို၏။ ထို အေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာေနလွ်င္ က်ေနာ္ေရးေနၾက အခန္းဆက္ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ ပိုၿပီး ရွည္သည့္၊ အပိုင္းအဆက္မ်ား အမ်ားဆုံး ျဖစ္သြားႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ တခု ျဖစ္သြားႏိုင္၏။ Steemit ေပၚလာတာလည္း တမ်ိဳးေကာင္း၏။ ယခင္က ယခုလိုမ်ိဳး တခုခု ျဖစ္လွ်င္ ဒီအတိုင္း ေရရႊတ္လိုက္၊ ၿငီးညဴလုိက္ဖို႔သာ ရွိသည္ မဟုတ္လား။ ယခုေတာ့ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ steemit ေပၚ တက္ေရးၿပီး reward တခုခု ယူႏိုင္သည္ မဟုတ္လား။ အရွုပ္ေတြၾကား၊ အလုပ္ေတြၾကားထဲကေန စာေလးေတြေတာ့ အခ်ိန္လုၿပီး ေရးေနပါဦးမည္။

Don Jaun

MSC 31