က်ေနာ့္ တေန႔တာ ျဖတ္သန္းပံုက ရိုးရိုးေလးပင္။ စာသင္၊ စာေရး၊ အနားယူ၊ ညေရာက္ေတာ့ အိပ္ ဒါပဲ ျဖစ္၏။ တခါတေလေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ဆံုၿပီး coffee, beer အစရွိသျဖင့္ စားၾက ေသာက္ၾကၿပီး စကားစျမည္ ေျပာ ျဖစ္၏။ မေန႔ကလည္း ညေနဖက္ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ႏွင့္ ဆံုျဖစ္၏။ ထိုသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ အတူစားၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ စကားေျပာ ျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုသူငယ္ခ်င္း၏ အေဒၚအိမ္သို႔ သြား၏။ ယခင္ရက္မ်ားကလည္း ေထြေထြထူးထူး လုပ္စရာမရွိက ထို ေဒၚေဒၚအိမ္မွာပဲ coffee ေသာက္ ရင္း စားစရာတခုခု လုပ္စားၾက၏။
သူငယ္ခ်င္းက Channel Myanmar မွ ေဒါင္းလာသည့္ ဇာတ္ကားမ်ားကို memory stick ထဲသို႔ ေျပာင္းၿပီး TV ရွိ usb ေပါက္မွာ ထည့္ၿပီး ဇာတ္ကားၾကည့္ဖို႔ ျပင္၏။ က်ေနာ္တို႔ ေဒၚေဒၚအိမ္ေရာက္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ မိုးရြာ၏။ ရြာသည္မွ အႀကီးႀကီး ရြာ၏။ နာရီ၀က္ေလာက္ မိုးရြာၿပီး တိတ္သြား၏။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဇာတ္ကား ဆက္ၾကည့္ေနၾက၏။ ည (၁၀) နာရီခြဲေတာ့ သူေကာ၊ က်ေနာ္ေကာ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ ျပင္၏။ သူ႔အိမ္က ဘုရားျဖဴ၊ က်ေနာ့္အိမ္က ေက်ာင္းႀကီးစု ရပ္ကြက္ ေတာင္စြန္ႏွင့္ ေျမာက္စြန္ျဖစ္၏။ ေဒၚေဒၚအိမ္က ေစ်းပိုင္း (ၿမိဳ႕လယ္) ရပ္ကြက္တြင္ ရွိ၏။

သူငယ္ခ်င္းက ကား (Hi jet) ႏွင့္ လာျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္က ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ျဖစ္၏။ ေဒၚေဒၚ၏ အိမ္၀ိုင္းထဲတြင္ ကား (၂) စီး ရပ္ထားသျဖင့္ ေနရာမရွိေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းသည္ သူ၏ ကားကို ျခံ၀ိုင္းျပင္မွာ ရပ္ထား၏။ က်ေနာ့္ ဆိုင္ကယ္ကေတာ့ ျခံ၀န္းထဲမွာပင္ ရပ္္ထား၏။ ႏွစ္ေရာက္သား ခဏရပ္ စကားေျပာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး က်ေနာ္က ဆိုင္ကယ္ အရင္ေမာင္းထြက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့၏။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီး (၁၀) မိနစ္ေလာက္ ေနေတာ့ phone ျမည္၏။ အိမ္က ဆက္သည္ထင္၏။ ည (၁၀) နာရီခြဲ၊ (၁၁) ထိုးလွ်င္ အေမက က်ေနာ့္ကို phone ဆက္ေနၾက။ မျပန္လာေသးဘူးလား၊ ဘယ္မွာလဲေပါ့။ phone ဆက္သူက အေမ မဟုတ္။ အေစာက သူငယ္ခ်င္္းပင္ ျဖစ္၏။ သူ႔ကား စက္ႏႈိးမရလို႔ ဆက္ျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္လည္း ျပန္ဆင္းလာခဲ့ေပးမယ္ဟု ေျပာၿပီး phone ခ် ဆိုင္ကယ္ ျပန္လွည့္လိုက္၏။

photo from Facebook

မနက္ကလည္း သူငယ္ခ်င္း သူ႔အိိမ္ကအထြက္ကို ကားတြန္းႏႈိးခဲ့ရသည္ ဆို၏။ တေယာက္တည္း တြန္းလိုက္ရတာ ေမာေနတာပဲ ဟု ဆို၏။ ေတာ္ေသးသည္ သူ႔အိမ္လမ္းက ခပ္ေျပေျပေလး ျဖစ္ေနတာ့ တေယာက္တည္းလည္း တြန္းလို႔ ျဖစ္၏။ ေန႔လည္ခင္း အလုပ္နားမွာ ရပ္တုန္းကေတာင္ လိမ့္ဆင္းလို႔ ရမည့္ ေနရာေလးမွာ ရပ္ခဲ့ရ၏။ သို႔ႏွင့္ ညေန ရံုးဆင္းေတာ့ ၀ပ္ေရွာ့ သြားလုိက္ေသးသည္ ဆို၏။ Battery လဲမွ ရေတာ့မည္ဟု ၀ပ္ေရွာ့ ဆရာက ဆို၏။ Battery က ငါးေသာင္း၊ ေျခာက္ေသာင္း ေလာက္ ရွိသည္ ဆို၏။ သူငယ္ခ်င္း၏ Battery အိုးထားခဲ့မည္ ဆိုလွ်င္ ေလးေသာင္း သို႔မဟုတ္ ငါးေသာင္းႏွင့္ ရမည္ ဆို၏။ သူ႔ Battery ကို တေသာင္းေစ်း ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ သူငယ္ခ်င္းလည္း ပိုက္ဆံ သိပ္မလည္ေသးလို႔ ေနာက္မွ လည္မည္ဆိုၿပီး ျပန္လာခဲ့သည္ ဆို၏။ ယခု ကားစက္ႏႈိးမရဆိုသည္မွာ Battery ၀ပ္သြားျပန္ၿပီ ထင္၏။ တြန္းႏႈိးဖို႔ လိုေသာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို လွမ္း phone ဆက္သည္ ထင္၏။ ေဒၚေဒၚတို႔က အိပ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။

သူငယ္ခ်င္းနား က်ေနာ္ ေရာက္သြားေတာ့ သူ႔ကို ကားနားမွာ phone flash မီးေလး ထြန္းၿပီး ပတ္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕၏။ ဘာျဖစ္တာလဲ ဟု က်ေနာ္ေမးေတာ့ battery အားမရွိေတာ့လို႔ မႏိုးေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ၊ ဒိုင္ခြက္မီးေလးေတြေတာင္ မလင္းဘူး၊ ေရ ဆီ မီတာလည္း မျပဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆင္းၾကည့္ေတာ့ Battery မွ မရွိတာ ဘယ္ႏိုးမလဲ။ သြားၿပီ က်ေနာ့္ battery အခိုးခံလိုက္ရၿပီ။ က်ေနာ္ အံအားသင့္သြား၏။ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားသည့္ ကားမွ battery ကို ဘယ္လိုမ်ား ျဖဳတ္ခိုးသြားပါလိမ့္။ ယခင္ကတည္းက ေခ်ာင္းေနသူ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ေဒၚေဒၚအိမ္သို႔ လာတိုင္း ကားႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ထိုကားကို အိမ္ျပင္မွာပဲ ရပ္ေနၾကကိုး။ ထို႔ျပင္ သူ႔ကား Battery ကလည္း မျမင္ကြယ္ရာမွာ မဟုတ္ပဲ ျမင္ရသည့္ ေနရာမွာ ျဖစ္ေနေတာ့ ခုိးခ်င္သူ အဖုိ႔ အရံသင့္ျဖစ္လို႔ ေန၏။

အိမ္ျပင္္မွာ ရပ္ထားေပမယ့္ ျခံျပင္သို႔ အ၀င္အထြက္ လံုး၀ ျပတ္သြားျခင္း မ်ဳိး မဟုတ္ေပ။ လူအ၀င္ အထြက္ေတာ့ ရွိ၏။ က်ေနာ့္ အထင္ေတာ့ မိုးႀကီးႀကီး ရြာတုန္းကမ်ား ထီးေဆာင္းၿပီး ျဖဳတ္သြားသလားေပါ့။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ ကားတြင္ battery မရွိေတာ့တာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ ေဒၚေဒၚတို႔ မိသားစုလည္း ႏိုးလာၾက၏။ သို႔ႏွင့္ ေဒၚေဒၚ အမ်ဳိးသားက ကား စီယာတိုင္ ကိုင္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ က်ေနာ္က ေနာက္က တြန္းၿပီး battery မရွိေတာ့သည့္ ကားကို ျခံ၀န္းထဲသို႔ သြင္းဖို႔ ျပင္ရေတာ့၏။ နဂို ရွိေနၿပီးေသာ ကား (၂) စီးေၾကာင့္ ေနရာေတာ့ နည္းနည္းၾကပ္၏။ သို႔ေသာ္ အိမ္၀ိုင္းထဲ သြင္းခဲ့မွ ရမည္။ ႏုိမို႔ ျခံျပင္မွာ ရပ္ထားခဲ့လွ်င္ မနက္လင္းလွ်င္ ကားအခြံၾကီးသာ က်န္ေနလိမ့္မည္။

photo from Facebook

Mandalay မွာ အလစ္သုုတ္၊ ခုိးဆိုးလုႏႈိက္မ်ား ထူေျပာေနသလို၊ Taunggyi တြင္လည္း ယခုလို ခိုးမႈေလးမ်ား မၾကာ မၾကာ ျဖစ္ေန၊ ၾကားေနရ၏။ တေလာက ဆို လူတေယာက္ သူ႔ဆိုင္ကယ္ ေပ်ာက္လို႔ ဆိုၿပီး online မွာ တင္ၿပီး ေတြ႔လွ်င္ အေၾကာင္းၾကားေပးပါ ဆိုၿပီး တင္ဖူး၏။ ျခံ၀န္းထဲမွာ ရပ္ထားသည့္ ဆိုင္ကယ္ကို ျခံ၀န္းေသာ့ ဖြင့္ၿပီး ၀င္ခိုးသြားျခင္း ျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ အႏွီ သူခုိးက ျခံ၀န္းတံခါးကိုေတာင္ ေသာ့ျပန္ခတ္သြားေပးေသး၏။ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်ရသည့္ သူခုိးပင္။ Click ဘီးႏွင့္ ယိုးဒယား 125 ဘီးမ်ား အေပ်ာက္မ်ား၏။ ေပ်ာက္လွ်င္လည္း ျပန္မရ၊ ျပန္မေတြ႕သည္က မ်ား၏။ သူခိုးမ်ားသည္ လူစု၊ လူေ၀း အခ်ိတ္အဆက္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုလူမ်ားကို ရဲမ်ားက မဖမ္းမိ၊ မဖမ္းႏိုင္ဘူးလား ဟု က်ေနာ္ ေတြးေတာေနမိ၏။

အေတြးမ်ားေနလို႔ မျဖစ္ေသး။ ျခံ၀န္းထဲ ကားသြင္းၿပီးေနာ္ သူငယ္ခ်င္းကို က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးရေပလိမ့္ဦးမည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ အေ၀းႀကီး၊ အၾကာႀကီး ေမာင္းရေပလိမ့္ဦးမည္။

Don Jaun

MSC 31