အျပန္ကိုေတာ့ ကိုသက္ အကို လိုက္မပို႔ပဲ အျခားသူ လိုက္ပို႔ေပး၏။ ေတာ္ေသးသည္ ကိုသက္ အကို လို္က္မပို႔လို႔။ ထိုအခ်ိန္မွ စၿပီး ကိုသက္ အကိုကို ဂ်ိန္းစဘြန္းလို႔ က်ေနာ္ နာမည္ ေပးလိုက္၏။ ထိုနာမည္က သူႏွင့္ လုိက္သည္ မဟုတ္လား။ ယခု တေခါက္ ကိုသက္ က်ေနာ့္ကို လာႀကိဳလို႔ ေတာ္ေသး၏။ သူပဲ လာႀကိိဳေအာင္လည္း ကားေပၚမွာကတည္းက တပါတည္း မွာထား၏။ ေတာ္ေနၾကာ ဂ်ိန္းစဘြန္း ေရာက္လာမွ။ ဂ်ိန္းစဘြန္း လာမႀကိဳေပမယ့္ ကို္သက္ အေမအိမ္မွာေတာ့ ဂ်ိန္းစဘြန္းကို ေတြ႕ရ၏။

ဂ်ိန္းစဘြန္းကေတာ့ က်ေနာ့္ကို မမွတ္မိေပ။ ညက အရွိန္ မျပယ္ေသးတာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ ကိုသက္က မနက္ ေစာေစာ လာႀကိဳေပးသည့္ အျပင္ ခဏ တျဖဳတ္ အနားယူဖို႔လည္း ေနရာ ျပင္ေပးေသး၏။ အလြန္မွ ဧည့္၀တ္ေက်သည့္ သေဘာေကာင္းသည့္ လူႀကီးပင္ ျဖစ္၏။ သူက ခဏ တျဖဳတ္ နားလို႔ ရေအာင္ အိပ္ရာ ခင္းေပးေပမယ့္ သူေကာ က်ေနာ္ေကာ မအိပ္ျဖစ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ စကားေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ မဆံုတာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား။ ၾကားထဲမွာ မေတြ႕ျဖစ္သျဖင့္ ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္းမ်ား ေျပာေနရာမွာ မနက္ (၆) နာရီပင္ ထိုးသြား၏။

သို႔ႏွင့္ ကိုသက္ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း ကိုဟင္ႏွင့္ မနက္စာ စားရန္ ထြက္လာ လိုက္္ေတာ့၏။ တည္းမည့္ ဟိုတယ္မွာ ပစၥည္းမ်ား ထားခဲ့ၿပီး ကိုဟင္ ႏွင့္ ကိုသက္ ထိုင္ေနၾက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ထြက္္လာလိုက္၏။ ထိုဆိုင္က စားစရာ အစံုရ၏။ ထိုဆိုင္မွ coffee ႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္းေတာ့ သေဘာက်၏။ ေကာင္းလည္း ေကာင္း၏။ မနက္စာ စားၿပီး က်ေနာ္လည္း ဟိုတယ္ျပန္ၿပီး ခဏ တျဖဳတ္ အိပ္လိုက္ဦးမယ္ေပါ့။ ေန႔လည္ ေလာက္မွ ကိုသက္ႏွင့္ ျပန္ဆံုရန္ ခ်ိန္းထား၏။ ကိုသက္လည္း ျပန္နားဖို႔ လိုသည္ မဟုတ္လား။ မနက္ခင္း အေစာႀကီး အိပ္ရာ ထလာခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား။

photo from Google

ကိုသက္သည္ မနက္ခင္းမွ အေစာထထားရသည္ မဟုတ္၊ ညကလည္း အေစာ အိပ္ရာ မ၀င္ထားရဟု ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလည္း နားဖို႔ေတာ့ လိုေနၿပီ ျဖစ္၏။ သို႔ေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို ဟိုတယ္ ျပန္ပို႔ဖို႔ လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ phone ၀င္လာ၏။ အသိ တေယာက္က မဂၤလာေဆာင္လာရန္ ဖိိတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ကိုသက္ ခဗ်ာ မသြားလွ်င္လည္း မျဖစ္သည့္ မဂၤလာေဆာင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မအိပ္ရေလာက္တာ့ပါဘူး ကိုဒြန္ရယ္ ဆိုၿပီး ၿငီးေလေတာ့၏။ သူႏွင့္ က်ေနာ္ ေန႔လည္ (၁၂) နာရီေလာက္ ျပန္ဆံု ၾကရန္ ခ်ိ္န္းထား၏။ က်ေနာ္လည္း ဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္တာ့ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ခဏ အိပ္လိုက္၏။

အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ (၁၂) နာရီ ထိုးခါေတာင္ နီးေနၿပီ ျဖစ္၏။ ကိုသက္ကို phone ဆက္ၾကည့္၏။ မကိုင္ေပ။ ဘဲႀကီး အိပ္ေနေသးသည္ ထင္၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း လန္းဆန္းသြားေအာင္ ဆိုၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္၏။ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ထပ္ေခၚၾကည့္ေသး၏၊ ကိုသက္ phone မကိုင္ႏိုင္ေပ။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း ထပ္ မေခၚေတာ့ေပ။ ခဏေန က်ေနာ့္ေၾကာင့္ သူ႔ အိပ္စက္ခ်ိန္ အေႏွာင့္အယွက္ ထပ္ျဖစ္ေနဦးမည္။ ေန႔လည္ စာစားဖို႔ ျပင္လိုက္၏။ ဘယ္နားသြားစားရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဟိုတယ္ေဘးမွာ ထမင္းဆိုင္ေလး တဆိုုင္က ကပ္လ်က္ ရွိေန၏။ သို႔ႏွင့္ ထိုဆိုင္မွာပဲ ထမင္းသြားစားၿပီး ဟုိတယ္သို႔ ျပန္လာကာ ကိုသက္ phone ျပန္ေခၚလာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31