ဒီလိုႏွင့္ Fourth Year ကို က်ေနာ္ တက္ခြင့္ ရ၏။ က်ေနာ့္ထက္ (၃) ႏွစ္ခန္႔ အတန္းအားျဖင့္ ငယ္သည့္ ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ တက္ရ၏။ First Year ႏွင့္ Third Year မွာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အေကာင္းဖက္ကေတြးလွ်င္ေတာ့ ေရွ႕မီ ေနာက္မီ ျဖစ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း၊ အသိမ်ားတာေပါ့ေလ။ Third Year (External) ႏွစ္တုန္းက ခင္သည့္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ႏွင့္ ေပါင္းၿပီး Nano ဆိုသည့္ စာစဥ္ေလးကို ထုတ္ေ၀ ျဖစ္၏။ (ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို က်ေနာ္ ယခင္ posts မ်ား၌ ေရးသားေဖာ္ျပဖူး၏။)

Fourth Year ႏွစ္သည္ တက္ျဖစ္ခဲ့သည့္ တကၠသိုလ္ႏွစ္မ်ားအတြင္း အေပ်ာ္ဆံုး ျဖစ္၏။ ဘာလဲ ရည္းစား (ခ်စ္သူ) ရလို႔လားေပါ့။ မဟုတ္ေပ။ အထက္က ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း Nano ဆိုသည့္ စာစဥ္ေလး ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ First Year ၿပီးေနာက္ စာကို ေသခ်ာေလး ျပန္လုပ္ျဖစ္သည့္ ႏွစ္လည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ First Year တႏွစ္ထိၿပီးကတည္းက ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ေျမာက္ၾကြၾကြ မေနေတာ့ေသာ က်ေနာ္သည္ Fourth Year မွာေတာ့ First Year မွာတုန္းက ကဲ့သို႔ေသာ တက္ၾကြသည့္ စိတ္မ်ားျဖင့္ တကၠသိုလ္ေန႔ရက္မ်ားကို ျဖတ္သန္း ျဖစ္၏။

First Year တက္စတုန္းက နည္းပညာေက်ာင္းသားႀကီး ငါကြ ဆိုသည့္ စိတ္ႀကီး၀င္စိတ္ႏွင့္ ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ေလး ျဖစ္ေန၏။ အမ်ားအျမင္မွာ မသိသာေသာ္လည္း မိမိိကို္ယ္ကို သိ၏။ ထိုစိတ္တို႔သည္ First Year တႏွစ္ထိၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ အေ၀းသို႔ လြင့္စင္သြား၏။ အပိုစာသာမ်ား၊ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ေတြ ဘာေတြ သိပ္မလုပ္ေနေတာ့ပဲ ေနတတ္သလိုေလးသာ သိုသိုသိပ္သိပ္ေလး ေနခဲ့၏။ ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ အပိုးက်ိဳးသြားသည္ေပါ့။ သို႔ေပမယ့္လည္း နည္းနည္း နည္းနည္းႏွင့္ မရဲတရဲေတာ့ ဆိုးေနတုန္းပင္ ျဖစ္၏။ Fourth Year မွာ တဖန္ ျပန္လည္ တက္ၾကြလာျခင္းသည္ First Year တုန္းက ကဲ့သို႔ စိတ္ႀကီး ၀င္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ မိမိလုပ္ေနသည့္ စာစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ေပ်ာ္ တက္ၾကြေနျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။

Chapter 8 မွာ ေရးခဲ့ဖူးသည့္အတိုင္း က်ေနာ္ ႏွင့္ စာစဥ္ေပါင္းထုတ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းသည္ ေပါင္းရခက္သည္ဟု လူအမ်ားက လက္ခံထားသူ ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ႏွင့္ေတာ့ ေပါင္းရသင္းရ အဆင္ေျပ၏။ သို႔ေပမယ့္လည္း သူ႔အေတြးေတြက တမ်ိဳးေတာ့ တမ်ိဳးပင္။ အမ်ားႏွင့္ မတူ တမူထူးသူဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ က်ေနာ္တို႔သည္ Nano ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေအာက္မွာ တရင္းတႏွီီးႏွင့္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ေလး ေျပာဆို ေဆြးေႏြး ျဖစ္၏။ (၁၅) ရက္ တႀကိမ္ထုတ္ စာေစာင္ (စာစဥ္) ေလးအတြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ အၿမဲေတြးေတာၿပီး အလုပ္ရွုပ္ေနေလ့ ရွိ၏။

စစခ်င္းထုတ္သည့္ ပထမ တေစာင္သည္ မဆိုးဟု ဆိုလို႔ ရ၏။ အထိုက္အေလ်ာက္ အားေပးမႈရခဲ့၏။ သို႔ေပမယ့္ ဒုတိယ တေစာင္မွာေတာ့ ထင္သေလာက္ မွန္းထားသေလာက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ ထည့္သြင္းထားသည့္ အေၾကာင္း အရာ စာေပမ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ၊ ပထမႏွစ္၀က္ ေျဖရန္ နီးကပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာ လူနည္း ေနျခင္း ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းလာသူ နည္းေသာေၾကာင့္ စာေစာင္ ၀ယ္ယူအားေပးမည့္သူ ပထမ တေစာင္ေလာက္ မရွိေပ။ ဒုတိယပတ္ စာေစာင္မွ လြဲၿပီး ေနာက္ပို္င္းထုတ္ေ၀သည့္ အပတ္စဥ္မ်ားတြင္မူ တျဖည္းျဖည္း ေရာင္းအား ေကာင္းၿပီး၊ ေစာင္ေရမ်ား တက္လာခဲ့၏။

ပထမဆံုး အပတ္စဥ္မ်ားတြင္သာ ကိုယ္ေတြက လိုက္ေရာင္းေနရၿပီး ေနာက္ပိုင္း စာစဥ္မ်ားတြင္မႈ မိမိတို႔က လုိက္ေရာင္းစရာမလိုေတာ့ေပ။ ထြက္ခ်ိန္ေရာက္သည့္ ရက္နီးလာလွ်င္ သူ႔အလိုလို လာလာေမးၿပီး ၀ယ္ၾက၏။ တခါတေလ ထြက္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေနလွ်င္ မထြက္ေသးဘူးလား၊ ဘာလို႔လဲ ဆိုၿပီး ေမးယူခံရသည့္ အထိပင္။ က်ေနာ္တို႔၏ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမႈေၾကာင့္ စာစဥ္ေလး ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ ျဖစ္လာခဲ့သလို က်ေနာ္တို႔လည္း စာစဥ္ေလးေၾကာင့္ ယခင္ထက္ မ်က္ႏွာပို၍ ပြင့္လာခဲ့၏။ ဆိုရလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ စာစဥ္ေလးသည္ ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းေလး ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းခဲ့ၾကသည့္ အျပင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကလည္း အားေပးခဲ့ၾက၏။

ဤသို႔ျဖင့္ Fourth Year ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခြင့္ရခဲ့၏။ ေက်ာင္းစာလုပ္လိုက္၊ စာစဥ္အတြက္ အခ်ိန္ေပးလိုက္နွင့္ တကၠသိုလ္ ေန႔ရက္မ်ား ကုန္ဆံုးခဲ့၏။ မၾကာမီ စာေမးပြဲ ေျဖ၏။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္၏။ ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ တခုႏွင့္ ထပ္ၾကံဳရ၏။ က်ေနာ္ႏွင့္ စာစဥ္ အတူလုပ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း Fifth Year (BE) သို႔ ေပါင္းကူး မပါပဲ Fourth Year (2BT) ႏွင့္ပဲ ရိုးရိုးေအာင္ ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ကံၾကမၼာႀကီးသည္ က်ေနာ့္ကို အလြန္ပဲ က်ီစယ္၏။ က်ေနာ့္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစလိုက္၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ခြဲခြာေစလိုက္နွင့္ တကၠသိုလ္ ေန႔ရက္မ်ားကို လြမ္းေမာစရာမ်ားႏွင့္ နာက်င္စရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေအာင္ ကလူက်ီစယ္၏။ တဆိတ္ေလးေတာ့ ရက္စက္လြန္းလွ၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္သည္ (BE) တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို အႏွီသူငယ္ခ်င္းမပါပဲ တကိုယ္ေတာ္ ျဖတ္သန္းရေပေတာ့မည္။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31