ေအးခ်မ္းသာယာ ကရင္ျဖဴရြာ

ဒီေန ့မွ ေနကပို၍ ပူေနသေယာင္ပင္ ရြာမွ ထြက္လာေတာ့ နွင္းပင္မကြဲေသး။ က်ံဳဒိုး ျမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ အပူဒဏ္စခံရသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေခ်ြးတို ့ရႊဲလ်က္ လက္တို ့ပင္ ေခ်ြးေစးမ်ားျဖင့္ ေစးထန္းထန္းျဖစ္ေနေပသည္။ မလာ၍ ကလည္းမျဖစ္ မိမိနွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္သည့္ ဝမ္​းကြဲ အမတစ္ဦး၏ မဂၤလာပြဲမို ့ အလုပ္အကိုင္ေန ့ မတိုင္ခင္ ဖြားေအကို လာပို ့ရသည္။ ျပီးလ်ွင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ရမည္။ မနက္ျဖန္ အလုပ္အကိုင္ကိုေတာ့ အမိုးတို ့နွင့္အတူ ျပန္လိုက္လာရေပဦးမယ္ ။မဂၤလာပြဲ တစ္ခု က်င္းပသည္ဆိုလ်င္ မိမိတို ့ ေတာရြာမ်ားအဖို ့ ေဆြမ်ိဳးအင္အား ျပသည့္ပြဲပမာ မေတာ္လည္းစပ္၊ ေတာ္လည္းစပ္ျပီး ဝိုင္းဝန္းကူညီ လုပ္အားေပးရသည္မွာ အစဥ္အလာ တစ္ခုလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။

မဂၤလာပြဲျကီး ျပီးေျမာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း သူ ့ေဆြမ်ိဳး၊ ငါ့ေဆြမ်ိဳး အကုန္ျပန္ျကေလျပီ။ မိမိကားမျပန္ခ်င္ေသးေပ။ အစ္ကို ေတြနွင့္အတူ သူငယ္ခ်င္းေနထိုင္ရာ ရြာေလးကိုလိုက္ခ်င္လွေပသည္ ။သို ့ေသာ္ အမိုးက စိတ္မခ်၍ မလႊတ္ ။ဒီလိုေတာ့ အျဖစ္မခံနိုင္။ အမိုးစကား နားေထာင္ျပီး အိမ္တြင္းပုန္းေနရတာျကာေတာ့ လူက အပင္ေတာင္ေပါက္ေတာ့မယ္ ။မ်က္စိမပြင့္၊ နားမပြင့္နွင့္ဆိုေတာ့ စိတ္ကို ဒံုးဒံုးခ်လိုက္မိသည္။ အမိုးမလႊတ္လည္းသြားမည္။ အိမ္ေပၚကေမာင္းခ်လည္း ခံမည္ဟုသာ။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ရြာကား သူလိုငါလို ေနထိုင္ရာ ကရင္ရြာကေလးဆိုေသာ္ျငား အလြန္ပင္ ေရွးရိုးဆန္သည္။ မိမိတို ့နွင့္ မတူကြဲျပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈနွင့္ ေနထိုင္ျကေသာ ကရင္ျဖဴရြာကေလးမို ့ ပို၍ စိတ္ဝင္စားမိသည္။


မနက္အေစာျကီးသြားရမည္ဆိုေတာ့ ညကတည္းက ျပင္ဆင္လို ့ မနက္က်ေတာ့ အစ္ကိုေတြရယ္ သူငယ္ခ်င္းမေတြရယ္နဲ႕ ရြာသို ့ သြားခဲ့ျကသည္​။ ရြာက အနည္းငယ္ ေခါင္သည္။ သို ့ေပမဲ႕ သစ္ပင္ ေတာေတာင္မ်ား အံု ႔ဆိုင္းေနကာ ေအးခ်မ္းသာယာလွပါသည္။ရြာႏွင္​့မလွမ္​းမကမ္​းတြင္​ ေလးေထာ္ခို ့ ေရတံခြန္ဆိုတာကလည္း ေရမ်ားတစ္ဝုန္းဝုန္းနွင့္စီးဆင္​းလ်က္​ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာအတိပင္။ ရြာေလးကား ေရွးဆန္သည္ ေခတ္မွီသည္ဟုပင္ ဆိုပါရေစ။ ကိုယ္ပိုင္ ေရအားလ်ွပ္စစ္စက္ေသးေလးမ်ားျဖင့္ မီးရေအာင္ သြယ္တန္းထားသည္ ။ထူးဆန္းသည္ကား ထိုရြာရွိ ကရင္လူငယ္မ်ားလိုလို အမ်ားစုက ေသ်ာင္ထံုးမ်ားထားရွိျကသည္ ။ေရွးေခတ္ လူျကီးမ်ားသဖြယ္ ကိုယ္က်င့္သီလ လည္းျပည့္စံုျကသည္။ ကိုးကြယ္ရာကား ဗုဒၶဘုရားရွင္ျဖစ္ေပမဲ႕ အသက္ျကီးျပီး ဝတ္ျဖဴစင္ျကယ္ဝတ္ထားေသာ ဘရေသ့ဟု ေခၚသည့္ သူေတာ္စင္ျကီးမ်ာအေပၚလည္း ကိုးကြယ္ ယံုျကည္ျကပါေသးသည္။


သီလေဆာက္တည္ က်င့္သံုးရမည့္ရက္ဆိုလ်ွင္ ကရင္ျဖဴတို ့ရုိးရာ သင္တိုင္းဝတ္စံုမ်ား ဝတ္ဆင္ျကရသည္ ။ဘာသာေရးဂိုဏ္းတစ္ခုအေနနွင့္ ဘိုးရေသ့ေခၚ ဝတ္ျဖဴစင္ျကယ္ သူေတာ္စင္ ျကီး၏ ဆံုးမျသဝါဒကို ခံယူက်င့္သံုးရသည္။ အလြန္ပင္ ေအးခ်မ္းလွပါဘိ။ ထိုရြာကေလးရွိ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မ်ွ ေလာဘ၊ ေဒါသ ရယ္လို ့ မရွိသေလာက္ပင္ ရွားပါးလွသည္။​ေနစရာအတြက္​လည္​း ေတာထဲမွ ရရွိေသာ သစ္၊ ဝါးမ်ားျဖင့္ အိမ္ေလးမ်ားေဆာက္ကာ ေနထိုင္ျကသည္ ။အိမ္တိုင္းလိုလို ခ်မ္းသာသည္ဟုမဆိုနိုင္​သာ္လည္း​​ ထြန္စက္မ်ား​​၊​​ေထာ္လာဂ်ီမ်ားရွိျကသည္။သို ့​ေသာ္​​​ ​​​​​​ပိုက္ဆံ အသျပာဟူ၍ မသံုးစြဲတတ္ျကေပ။ ကြမ္းသီးျခံမ်ား လုပ္ကိုင္ျကျပီး ထိုကြမ္းသီးမ်ားျဖင့္ ဆန္၊ ဆီ ၊ ဆားလဲလွယ္ သံုးစြဲျကသည္ ။လူနည္းစုကေတာ့ ျမိဳ႕ေပၚတတ္၍ ေရာင္းခ်ျပီး လိုအပ္သည္မ်ား ျပန္၍ ဝယ္လာေလ့ရွိသည္ ။ရြာတြင္ေတာ့ ေငစကၠဴြက အသံုးမဝင္သေလာက္ကို တန္ဖိုးမဲ႕ပါသည္ ။

မိမိသည္လည္း ကရင္လူမ်ိဳး၊ သူတို ့သည္လည္း ကရင္လူမ်ိဳး သို ့ေသာ္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ ယံုျကည္ကိုးကြယ္မႈ ေနထိုင္မႈ စသည့္ဓေလ့မ်ားကား
ကြဲျပားျခားနားလွသည္ ။ကေလးသူငယ္မွစ၍ လူျကီးတိုင္ေအာင္ ျမင္ရေတြ႕ရ သူအဖို ့မွာ ေအးခ်မ္းလွေပသည္။ ေရွးဆန္သည္ဟုဆိုျငားေသာ္လည္း စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ မိမိတို ့ ျမိဳ႕ေနလူတန္းစားထက္ မ်ားစြာ သာလြန္ပါသည္ ။ ရြာတြင္းသို ့ လူစိမ္းမ်ား ေတာ္ရံုအဝင္မခံေခ်။ မိမိတို ့ေမာင္နွမ တစ္စုကား ဖခင္၏ ရင္းနွီးမႈျဖင့္သာ ဝင္ေရာက္လည္ပတ္ခြင့္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မိမိအတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အသစ္မ်ား ရရွိသလို ဗဟုသုတ မ်ားလည္းတိုးခဲ႕သျဖင့္ အျမတ္ထြက္ခဲ႕သည္ဟုသာ ဆိုခ်င္ပါသည္။ ထိုရြာကေလး၏ ေအးခ်မ္းသာယာမႈနွင့္ ရြာသူရြာသားမ်ား၏ ေဖာ္ေရြမႈကား ယေန ့ထိ မေမ့နိုင္ေတာ့ပါ။ အခါအခြင့္သင့္လ်ွင္ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခ်င္ပါေသးသည္ ။

မိမိအား ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ ထိုထိုလူ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနွင့္ ျပည့္စံုျကပါေစ။

MSC-181
Author-@gunapeya
Photo by Naw May