မုန္းခ်င္လည္း မုန္းၾကပါေစေတာ့

"Fri, Oct 5''

အရင္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့
ကိုယ့္ကိုလူမုန္းမွာ အရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ဆီအကူအညီလာေတာင္းတိုင္း
ျပန္ကူညီျဖစ္တယ္။
သူတို႔မသိတာက က်မက စူပါမန္းမဟုတ္ဘူး။
စူပါမန္းလိုစြမ္းအင္ေတြပိုင္ဆိုင္ထားလို႔
ကူညီႏိုင္တာ တစ္မ်ိဳးေပါ့ေနာ္။
အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေတြၾကားထဲကေန
မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္
အဆင္မေျပ, ေျပေအာင္
ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးထားတာပါ။
လူေတြရဲ႕သေဘာက
ဆယ္ခါမွာ ၉ခါကူညီဖူးတာ သူတို႔မျမင္ဘူး။
ဆယ္ခါမွာ တစ္ခါေလာက္မကူညီတာကို အျပစ္ျမင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
ဒီေန႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုရဲရဲဝ့ံဝ့ံခ်လိုက္တယ္။
ကူညီႏိုင္တာကူညီမယ္။
မကူညီႏိုင္တာဆို ျငင္းပယ္လိုက္မယ္။
Relax!
မကူညီႏိုင္တာႀကီးကို အတင္းႀကိဳးစားၿပီး ကူညီဖို႔မလုပ္ေတာ့ဘူး။
မုန္းခ်င္လည္း မုန္းၾကပါေစေတာ့။

Photo from facebook

တစ္ေန႔တာၾကံဳေတြ႔ရသမ်ွကို သင္ခန္းစာမ်ားအျဖစ္မွတ္ယူၿပီး
ဒိုင္ယာေရးစာအုပ္ေလးထဲခ်ေရးလိုက္ရေတာ့ အနည္းငယ္ေပါ့ပါးသြားသလိုပါပဲ။
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ တီဗီကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
Channel 7 မွာ ''ေဝဟင္ခ်စ္သူ'' ဆိုတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲလာေနေလရဲ႕။ အဲ့ဒီဇာတ္ကားေလးက က်မအႀကိဳက္ဆံုးဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ အစအဆံုးအေခြဝယ္ၾကည့္ၿပီးသားမို႔ TVဖြင့္ထားေပမယ့္ စိတ္တို႔က ဇာတ္လမ္းတြဲဆီအာရံုမေရာက္ပဲ ကိုယ့္အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းတြဲထဲက မင္းသမီးေလးနဲ႔အျဖစ္အပ်က္ျခင္းတူညီေနပီလားလို႔သာေတြးေတာေနမိပါေတာ့တယ္......

Photo from wikipedia

အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းေက်ာ႐ိုးေလးက ဒီလိုပါ။
အမႊာညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းပါ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေဖက အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး
သူတစ္ပါးအတြက္ဆိုအျမဲအနစ္နာခံကူညီတတ္တဲ့ ရဲတစ္ေယာက္။ တစ္ေန႔မွာ သူ႔မိန္းမနဲ႔ဖုန္းေျပာေနတုန္း
''ကယ္ၾကပါဦး႐ွင္''ဆိုတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့
သူသြားကူညီတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဓားထိုးခံရၿပီး အသက္ဆံုးပါးသြားတယ္။ ဆံုးပါးသြားတဲ့သု႔အေဖရဲ႕႐ုပ္ကလာပ္ကိုၾကည့္ရင္း အႀကီးမကေတာ့ ငိုတာေပါ့၊ အငယ္မကေတာ့ မငိုဘဲအံႀကိတ္ထားၿပီး
''အေဖသူမ်ားကူညီေတာ့ ဘာရလဲ? အသက္ေသ သြားတာပဲ အဖတ္တင္တယ္မို႔လား'' ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ပဲ ၾကည့္ၿပီး မငိုမိေအာင္ႀကိဳးစားတယ္။ အမႊာဆိုေပမယ့္လို႔ သမီးအႀကီးက သူ႔အေဖနဲ႔စိတ္ဓာတ္တူၿပီး ၾကင္နာသနားတတ္တယ္၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနတယ္
။ အငယ္မေလးကေတာ့ သူ႔အေဖေသၿပီးေနာက္ပိုင္း မ်က္ႏွာကိုတင္းတင္းပဲထားတယ္ အျပံဳးဆိုတာ မ႐ွိသေလာက္ပဲ။ ''လာမထိနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္'' ဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳး။ ဒီလိုအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ပဲ
လူအမ်ားစုကသူ႔ကိုေၾကာက္ၾကတယ္။ ေနာက္ကြယ္မွာသာ
bad witch(မေကာင္းတဲ့စုန္းမ) လို႔ နာမည္ေျပာင္ေပးထားၾကတာ သူ႔ေ႐ွ႕မွာဆိုမလႈပ္ရဲၾကဘူး။

အမႊာညီမႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ကေတာ့ ''ေလယာဥ္မယ္''ေလးျဖစ္ခ်င္တာပါတဲ့။
ညီမႏွစ္ေယာက္လံုးဥာဏ္ေကာင္းၿပီး စာႀကိဳးစားၾကေတာ့
ႏွစ္ေယာက္လံုး စေကာလား႐ွစ္ရတယ္။ စေကာလား႐ွစ္ရေပမယ့္
မိသားစုကဆင္းရဲေတာ့ အိမ္ရဲ့စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တစ္ေယာက္ကေက်ာင္းတက္ တစ္ေယာက္က စီးပြား႐ွာမွျဖစ္မယ္ေလ။
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့အႀကီးမပဲ အနစ္နာခံတကၠသိုလ္ဆက္မတက္ဘဲ စတိုးဆိုင္မွာ အေရာင္းစာေရးမအျဖစ္ အိမ္အတြက္စီးပြား႐ွာရပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ
အဲ့ဒီေနရာကေနစၿပီးေတာ့ အႀကီးမရဲ႕အနစ္နာခံမႈေတြစေတာ့တာပါပဲ။

အပိုင္း ၂ ဆက္ရန္
Written by,
@honeysara
MSC 040