အိမ္ကေလးတစ္လံုး

အိမ္ကေလးတစ္လံုး

ယေန႔ေခတ္တြင္လူတိုင္နီးပါး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ဆံုးေနေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ရွိပါသည္။ ယင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္တစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေရးျဖစ္ပါသည္။မိဘစဥ္ဆက္ခ်မ္းသာသူမ်ားအတြက္ ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း၊ မိဘက လည္းမခ်မ္းသာကိုယ္က ေအာက္ေျခကစတင္ရုန္းကန္ၾကိဳးစားရသူမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္မူ ကိုယ္ပိုင္အိမ္က ေလး၊ ျခံကေလးနဲ႔ေနရဖို႔ ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ဆိုသည္မွာ မလြယ္ကူလွ လစာ ၃ သိန္းေလာက္ရရွိသည့္ အရာရွိ တစ္ဦး ပင္လွ်င္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ မစားမေသာက္၊အဝတ္မဆင္ပဲေနပါမွ သိန္း ၃၆၀ ရမည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္သူကမစား မေသာက္ မဝတ္ဆင္ပဲ ေနႏိုင္ပါမည္နည္း။ ဘယ္သူက အလုပ္ဝင္ဝင္ျခင္း လစာ ၃ သိန္းရရွိႏိုင္ပါမည္နည္း။ သို႔ပါ၍ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာအရာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မိဘမ်ားလက္ထက္ဆိုလွ်င္ လစာက်ပ္ ၁၁၀ ေလာက္မွ်ရရွိေသာ္လည္း ၃၅၀ ေလာက္ပဲ ေပးရေသာ အိမ္ျခံကေလးမ်ားကို တစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္း ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့သည္။မိမိေလာက္ပင္ပညာမသင္ၾကားခဲ့ရ ေသာ မိဘမ်ားသည္ အိမ္တစ္လံုးႏွင့္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ အာရံုစားစရာမလိုအပ္ခဲ့ပါ။ သားသမီး (၈)ေယာက္ (၉)ေယာက္ ေလာက္ကိုလည္း ထမင္းမငတ္ေအာင္ေကၽြးေမြးျပဳစုႏိုင္ေသးသည္။ အားလံုးကိုယ္စီ ေက်ာင္တက္ႏိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ေသးသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၂၅ႏွစ္ ေလာက္ကႏွင့္ယခု သိသိသာသာဘာေၾကာင့္ကြာျခားသြားရပါသနည္း။ အေျဖရွိပါ သည္။၁၉၉၃ ခု ဇြန္ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္မက္သေနာ္လ္စက္ရံု၊ဆိပ္သာရြာ၊ၾကံခင္းျမိဳ႔နယ္တြင္ အလုပ္စဝင္သည္။ လစာ က ၁၂၅၀ က်ပ္။စက္ရံုအနီးဆိပ္သာရြာတြင္ ေစ်းတန္းေလးရွိသည္။ဝန္ထမ္းမ်ားက အဲဒီေစ်းတန္းကေလးမွာေစ်း ဝယ္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္ကမွတ္မွတ္ရရ ထိုေစ်းတန္းကေလးမွာ ေရခ်ိဳပုဇြန္ထုတ္မ်ားက အလြန္ေစ်းခ်ိဳသည္။ တစ္ပိႆာလံုးဝယ္မွ ၁၂၅ က်ပ္ပဲရွိသည္။ တစ္ဆယ္သား ကိုေတာ့ ဆယ့္သံုးက်ပ္ေလာက္ေပးရသည္။ ကၽြန္ေတာ့ မိဘေနရပ္ျပည္ျမိဳ႔တြင္ပင္ ၁၅၀ က်ပ္ေလာက္ေပါက္ေစ်းရွိသည္။ဆိုေတာ့ လစာနည္းေပမယ့္ ေလာက္ငေအာင္ ေတာ့စားႏိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆိပ္သာရြာဆိပ္ကမ္းသို႔ေရနံသေဘၤာမ်ားလာကပ္ၾကသည္။ ေစ်တန္းကို ဆင္း၍ ေစ်းဝယ္ၾကသည္။ ျမိဳ႔တိုင္း၊ရြာတိုင္းစိုက္ကပ္လာေသာ သေဘၤာသားမ်ားက ဆိပ္သာရြာေစ်းတန္းတြင္ ပုဇြန္ထုပ္မ်ားေစ်းေပါေၾကာင္းသိသည္။ ျပီးေတာ့ သေဘၤာသားမ်ားက ဝန္ထမ္းဆိုေသာ္လည္း သူမ်ားဝန္ထမ္း ေတြနဲ႔မတူ။ေရနံေတြ ခိုးေရာင္းေနၾကသျဖင့္ သေဘၤာသားတိုင္းခ်မ္းသာၾကသည္။ သူတို႔အဖို႔ တစ္ပိႆာ ၁၂၅ က်ပ္သည္ အလကားရသကဲ့သို႔ေစ်းခ်ိဳလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစ်းတန္းတြင္ရွိသမွ် ပုဇြန္ထုပ္မ်ားကို အကုန္သိမ္း ၾကံဳးဝယ္ၾကသည္။ စက္ရံုဝန္ထမ္းေတြဝယ္စားစရာပင္မက်န္ေအာင္ဝယ္ၾကသည္။ ၾကာေတာ့ ပုဇြန္ရွားပါးလာျပီး ေစ်းတက္လာေတာ့သည္။ဘယ္ေလာက္အထိေစ်းတက္သြားသလဲ ဆိုလွ်င္ ျပည္ျမိဳ႔ကေစ်းႏႈန္းထက္ပင္ မ်ားလာ သည္။
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကိုသံုးသပ္ၾကည့္ပါက ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္ရျခင္းအေၾကာင္းတရားကို ထင္ ရွားစြာ သိျမင္ႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။ ေငြကိုေရလိုသံုးႏိုင္သူမ်ား၊ ေငြကိုအလကားလိုလိုရရွိသူမ်ားက ထင္သလို ေစ်းေပး၍ ဝယ္ယူတတ္ၾကသျဖင့္ ေစ်းကြက္ဝယ္လိုအားမ်ားကာ ေစ်းတက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ျမန္မာျပည္၏ အိမ္ျခံ ေျမေစ်းမ်ားမွာ အေမရိကန္ထက္ေစ်းမ်ားေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ားပင္ဝင္မလာ ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေန ရသည္။ အခုေတာ့ ေရခ်ိဳပုဇြန္ထုပ္၊ႏွင့္အိမ္ျခံေျမသာမဟုတ္ အစစအရာရာ ပစၥည္းအမ်ိဳးအမည္မခြဲျခားပဲ ေစ်ႏႈန္း မ်ားျမင့္တက္ခဲ့ရပါျပီ။ ျမန္မာျပည္တြင္ေငြကို အလကားရေနသူမ်ားမည္မွ်မ်ားျပားေနသနည္း ။ သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုမဆင္မျခင္သံုးစြဲေနၾကပါသလဲ။ဆင္ျခင္ေတြးဆၾကည့္လွ်င္ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
ေရးသားသူ - မင္းစိုးႏိုင္
MSC – 010
Photo – google