ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕သည္ အပိုင္း(၄)

ပရိတ္သက္သည္ စိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္ေနမွန္းသိေသာအခါ ဆက္လက္၍"အလႈဳတခုလုပ္တယ္ဆိုရင္ ျဖဴစင္ေအာင္လုပ္ရတယ္…ျဖဴစင္တယ္ဆိုတဲ႕ေနရာမွာ မိမိအလႈဳလုပ္မယ့္ ပိုက္ဆံဟာ သူမ်ားမ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်ျပီးမွရတယ့္ ပိုက္ဆံမဟုတ္ရဘူး…ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ ရတယ့္ပိုက္ဆံ ျဖစ္ရမယ္…ဟုတ္ျပီ…လႈဳမယ့္ပိုင္ဆံက ျဖဴစင္ေပမယ့္…အလႈဳအတြက္ သူမ်ားအသက္သက္မယ္ဆိုရင္လည္း မျဖဴစင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး…ေမာင္စိန္လွရဲ႕ အလႈဳပိုက္ဆံက လယ္လုပ္ ယာလုပ္ကရတဲ႕ပိုက္ဆံျဖစ္လို႕ ျဖဴစင္တဲ႕ ပိုက္ဆံပါ…ဒါေပမယ့္ ဝက္ေႀကာ္ေကြ်းမယ္ဆိုရင္ ျဖဴစင္တဲ႕ အလႈဳမဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး…အဲ႕ဒါေႀကာင့္ အဘကေတာ့ ဝက္ေႀကာ္ေတာ့ မေကြ်းေစခ်င္ဘူး…"ေျပာကာ ထိုင္လိုက္ေလသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxx

ရြာသူႀကီးသည္ သူ၏အျမင္ကို ေျပာျပီေသာအခါ အသက္(၇၀)ေက်ာ္ခန္႔ရွိျပီျဖစ္ေသာ အဘေအာင္မင္းမွ"ေအး… သူႀကီးေျပာတာကို အဘလည္း ေထာက္ခံတယ္…ေမာင္စိန္လွတို႔ ပိုျပီး နားလည္သြားေအာင္ အဘက ဘရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာခဲ႕တဲ႔ ဝတၳဳအေႀကာင္းတစ္ခု ေျပာျပအံုးမယ္…"ဟုေျပာကာ မတကဘတၲ ဝတၳဳအေႀကာင္းကို ဤသို႔ ေျပာျပေလသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxx

credit image source

လူတို႔သည္ သတၲဝါတို႕၏ အသက္ကိုသတ္၍ ေသကုန္ေသာေဆြမ်ိဳးတို႔ကို ရည္စူးျပီး"မတကဘတ္"အလႈဳျပဳလုပ္ေနႀကသည္မွာ အက်ိဳးရွိေသာအလႈဳျဖစ္ပါသေလာ အက်ိဳးမရွိေသာ အလႈဳျဖစ္သေလာ သိရွိရန္ ရဟန္းတို႔မွ ျမတ္စြာဘုရားအား ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား ႀကေလသည္။ထိုအခါတြင္ ျမတ္စြားဘုရားက အတိတ္ကာလမွ အေႀကာင္းဝတၳဳကို ေဟာျပေလသည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
လြန္ေလးျပီးေသာအခါက ဗာရာဏသီျပည္တြင္ ေဗဒင္သံုးပံုးကို တဘက္ကမ္းခက္ တက္ေျမာက္ေသာ ဒိသာပါေမာကၡတစ္ဦးသည္ "မတကဘတ္"လႈဳရန္အတြက္ ဆိတ္တစ္ေကာင္းကို သတ္ရင္ျပင္ဆင္ေလသည္။

ထိုျပင္ေသာခဏတြင္ ဆိတ္သည္ ဇာတိႆရဥာဏ္ ဝင္လာျပီး ျပင္းျပစြာရယ္ေမာေလသည္။ထို႔ေနာက္ သည္းထန္စြာ ငိုေႀကြးျပန္သည္။ထိုသို႔ ဆိတ္၏ ရယ္ျခင္း ငိုျခင္းကို ျမင္ေသာအခါ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာသည္ ဆိတ္ကို အက်ိဳးအေႀကာင္းေမးသည္။
ဆိတ္မွ သူသည္ အရင္ဘဝတစ္ခုတြင္ ဤကဲ႕သို႔ မတကဘတ္ အလႈဳလုပ္ရန္အတြက္ ဆိတ္တေကာင္ကို သတ္ခဲ႕ေႀကာင္း၊ ထိုသို႔သတ္​ခဲ့​ေသာ​ေၾကာင္​့ (၄၉၉)ဘဝလံုး ​ဦးေခါင္​းျပတ္​၍ ​ေသဆံုးခဲ့ရ​ေၾကာင္​း၊ ယၡဳဘဝသည္ ဦးေခါင္းျပတ္ ေသဆံုးမည့္ ေနာက္ဆံုးဘဝျဖစ္၍ ဆင္းရဲျခင္းလႊတ္ကင္းေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ ဝမ္းသာ၍ ရယ္ေမာျခင္း ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာျပသည္။

တဖန္ ငိုေႀကြးရေသာအေႀကာင္းမွာ ပါေမာကၡႀကီးမွာ မိမိကဲ႕သို႔ ဘဝ(၅၀၀)ဦးေခါင္းျပတ္၍ ေသဆံုးရမည္ကို သနားေသာေႀကာင ့္ငိုေႀကြးရျခင္းျဖစ္ေႀကာင္း ရွင္းျပေလသည္။ဒိသာပါေမကၡသည္ ဆိတ္၏ စကားကိုႀကားျပီးေနာက္ ဆိတ္ကို မသတ္ပဲလႊတ္ေပးသည္။
သို႔ေသာ္ ဆိတ္သည္ ျခံဳတစ္ခုတြင္ အစာ စားေနစဥ္ ေက်ာင္ျဖာကို မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သည္။မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ ေက်ာက္ဖ်ာမွာ ေက်ာက္ကြဲစ တစ္ခုသည္ ဆိတ္၏ လည္ပင္းကိုမွန္၍ ဆိတ္သည္ လည္ပင္းျပတ္ေသရေလသည္။ဆိတ္၏ ျဖစ္စဥ္ကို လူမ်ား ဝိုင္းအံုႀကည့္ေနစဥ္ ဘုရားေလာင္းမွ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း အျပစ္ကို

"ပါဏာတိပါတ္ သူ႔သက္သတ္က ခ်ိဳ႕လတ္အဂၤါ မ်ားအနာႏွင့္ မြဲျပာရုပ္ရည္ အားအင္ေကြး၍ ေႀကာက္ေလေဘးရန္ ကိုယ္ေလးလံလ်က္ ေျခြရံကင္းလတ္ သူ႕အသတ္ခံ သတက္တိုျပန္ရ ျပစ္မ်ားလွ၏(ဤ လကၤာအား သဂၤဇာဆရာေတာ ္ေရးသားထားသည္္)"
ဟု ေဟာႀကားေလသည္။လူအမ်ားသည္လည္း သူ႔အသတ္သတ္ျခင္း အျပစ္ကို သိသြားေႀကာင့္ အသက္ထက္ဆံုး ေရွာင္ႀကဥ္သြားႀကေလသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxx

ျမတ္စြာဘုရားက ဧကကနိပါတ္ ဇာတ္ဝတၳဳထဲက သီလဝဂ္မွာ အခုဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာခဲ့တယ္ ေမာင္စိန္လွရဲ႕။ထိုအခါ ကိုစိန္လွမွ"အဘရယ္ ဝတၳဳထဲက ဆိတ္က သူကိုယ္တိုင္သတ္တာေလ…က်ဳပ္က ကိုယ္တိုင္သတ္မွာမ မဟုတ္တာ"ဟု ကတ္သပ္ ေျပာေလသည္။

Credit image source
"အဲ႕လို ဆိုေတာ့လည္း အဘက ေနာက္ထပ္ အေႀကာင္းတစ္ခု ထပ္ေျပးရေသးတာပ…ဒို႔ ျမတ္စြားဘုရားရွင္ေတာ္ဟာ ဘုရားျဖစ္တာေတာင္မွ ဝိဘတ္(၁၂)မ်ိဳးကို ခံစားခဲ႕ရတယ္ကြ…အဲ႕ဒီထဲကမွ ေခါင္းကိုက္ ေဝဒနာဟာ… ႏုစဥ္ဘဝ တံငါမ်ိဳးရိုးမွာ ျဖစ္ခဲ႕စဥ္က သူမ်ားေတြ ငါးေခါင္းကို ထုျပီးသတ္ေနတာကို ဝမ္းသာအားရ လက္ခုတ္တီးခဲ႕ဖူးတဲ့ ကံေႀကာင့္ျဖစ္လာရတာ…လက္ခုတ္တီးတာေတာင္ ဝဋ္လိုက္ရင္…ေမာင္စိန္လွက အလႈဳမွာေကြ်းဖို႕ ဝတ္သတ္ခိုင္းမွာဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အကုသိုလ္ႀကီးမလဲ စဥ္းစားသာ ႀကည့္ပါေတာ့ကြယ္…"ဟုေျပာကာ ျပန္ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ကိုစိန္လွမွ"က်ဳပ္ကို အခုလို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ သြန္သင္ေပးတဲ႕ အဘေအာင္မင္းနဲ႕ သူႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ…ဒါနဲ႕ က်ဳပ္အလႈဳမွာ ဘာေကြ်းရမွန္းမသိေတာ့ဘူးဗ်ာ…အားလံုး အႀကံဥာဏ္ေပးႀကပါအံုး"ဟုေျပာကာ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ရြာထဲကသူမ်ားမွ ဟိုဟာေကြ်း ဒီဟာေကြ်းျဖင့္ အႀကံအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးႀကေလသည္။ထိုထဲမွ အိုးသူႀကီး ကိုဘပုေျပာေသာ ငါးေျခာက္ေႀကာ္ကို အားလံုးသေဘာႀက၍ အလႈဳတြင္ေကြ်းရန ္ေရြးလိုက္ေတာ့သည္။

အေကြ်းေမြးအတြက္ ျပီးစီးသြားေသာ္ ေဘးရြာမ်ားသို႔ ဖိတ္ရန္ ကိစၥေျပာႀကျပန္သည္။ထိုကိစၥမွာေတာ့ ကာလသားေခါင္းမွ တာဝန္ယူလိုက္၍ ခဏႏွင့္ျပီးသြားသည္။ထို႔ေနာက္ ကိုစိန္လွမွ အလႈဳတြင္ ဆိုင္းငွားရန္ ကိစၥကို တိုင္ပင္ျပန္သည္။

ဆက္ရန္……

MSC-224
@myintlwinsoe