လြမ္းေစတီ အပိုင္း ( ၁ )

pyaesone101 (52)in #myanmar • 6 years ago (edited)

"ဟဲ့ ေက်ာ္ေဆြ ငါ့ကိုေစာင့္အံုး"
"ေအးပါဟ
မိခက္ ေရာ့ ငါ့လက္ကိုလွမ္းဆဲြျပီးတက္ခဲ့"
ခက္က ငေက်ာ့္လက္ကိုဆဲြတက္လိုက္သည္။
ေရာက္ပါျပီေတာင္ထိပ္ကို ဟူးေမာလိုက္တာဟာ။ ခက္က လြယ္အိတ္ထဲမွေရဗူးကို ထုတ္ကာ
ေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း ေက်ာ္ေဆြ ့ဘက္ကို
ကမ္းေပးလိုက္သည္။ေဘးပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးက တိတ္ဆိတ္ကာ ေလအေ၀ွ့တြင္ေၾကြက်သြား
ေသာ သစ္ရြက္ေၾကြသံတစ္ခ်ိဳ ့ႏွင့္ ဆည္းလည္းသံ တလြင္လြင္မွတစ္ပါး အျခားမရိွ။
ျမိဳင္ရြာကေလး၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ေတာင္ၾကားတစ္ခုရိွသည္။ ထိုေတာင္ၾကားကိုလြန္လွ်င္ ပတ္ေခြစီးဆင္းေနေသာ ယင္းေခ်ာင္းတစ္ခုရိွျပီး
ယင္းေခ်ာင္းအလယ္တြင္ ျမင့္မားလွေသာ
ေတာင္တစ္လံုး။ထိုေတာင္ထိပ္တြင္ေတာ့
ျမိဳင္ရြာတစ္ရြာလံုးမွကိုးကြယ္ေသာ ဆုေတာင္းျပည့္လြမ္းေစတီရိွေလသည္။
ေက်ာ္ေဆြႏွင့္ခက္က ၄တန္းေရာက္မွ ေတြ ့ခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။ေက်ာ္ေဆြကျမိဳင္ရြာသား
ျဖစ္ျပီး ေလးတန္း၏ အတန္းေခါင္းေဆာင္။
ခက္အေဖက ျမိဳင္ရြာသို ့တာ၀န္က်ေသာ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ကာ ခက္၄တန္းႏွစ္တြင္ ေျပာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။စာေတာ္ေသာ ေက်ာ္ေဆြ ့ဆီက မမီွေသာစာမ်ားကိုရွင္းခိုင္းရင္း ခက္ႏွင့္ေက်ာ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း
ျဖစ္လာခဲ့သည္မွာ ၄တန္းမွသည္ အခု ၉တန္းသို ့
ေရာက္ရိွခဲ့ေပျပီ။ခက္ေကာ ေက်ာ္ေဆြေရာ ကေလးကတည္းက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ေနရာေလးတစ္ခုရိွသည္။ထိုေနရာကား လြမ္းေစတီပင္။

ႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္သို ့ေရာက္ခဲ့ေပျပီ။ အခ်ိန္မ်ားလည္းကုန္လြန္ကာ ခက္က ဆံပင္ ကုပ္၀ဲႏွင့္
အပ်ိဳေပါက္စျဖစ္လာသလို ေက်ာ္ေဆြကလည္း
အရပ္ရွည္လာျပီး ပိုမိုေခ်ာေမာကာ လူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာခဲ့ေပျပီ။ ႏွစ္ဦးသား၏ ရင္ထဲတြင္ ငံု့သွ်ိဳးေန ေသာ သံေယာစဥ္ တြယ္တာစိတ္ သူငယ္ခ်င္း
အခ်စ္မွသည္ မရိုးမသားျဖစ္လာခဲ့သည္။အရင္လိုလက္ခ်င္းတဲြ၍ ဘုရားေပၚမတက္ေတာ့ ခပ္လွမ္း
လွမ္းမွသာ လမ္းအတူေလွ်ာက္ျဖစ္သည္။ ဘုရား
ကုန္းေပၚတြင္ သစ္ရြက္ေၾကြမ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်ေနသည္။ေတာင္ေလမ်ားကလည္း တျဖဴးျဖဴး တိုက္ခတ္ေနသည္။ခက္၏ ဆံပင္အုပ္အုပ္မ်ားက ေလအေ၀ွ့တြင္ လြင့္ေနၾကသည္။ေက်ာ္ေဆြက
သစ္ရြက္အေၾကြေလးေပၚတြင္ သူႏွင့္ ခက္နာမည္ကို ေရးလိုက္သည္။
"ခက္ေရာ"
ခက္က ေက်ာ္ေဆြေပးေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္
ကေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သစ္ရြက္ကေလး
ေပၚတြင္ ေဘာပင္ေလးႏွင့္ ေရးထားေသာ စာတစ္ေၾကာင္း။
" ေက်ာ္ေဆြ + ခက္ "
"ဘယ္ေတာ့မွ မခဲြေၾကးေနာ္"
ခက္က ေက်ာ္ေဆြ ့ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္
သည္။ မိမိကိုၾကည့္ေနေသာ ေက်ာ္ေဆြ ့အၾကည့္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာရဲခနဲျဖစ္သြားကာ တစ္ဖက္သို ့လွည့္လိုက္သည္။
"ခက္ ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္"
ေက်ာ္ေဆြ ့စကားေၾကာင့္ ခက္ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ကာ ရွက္လည္းရွက္သြားသည္။
"နင္ကလဲငါတို့ဆယ္တန္းေတာင္မေအာင္ေသးပဲနဲ့"
ေက်ာ္ေဆြကခဲလံုးကိုေခ်ာက္ထဲသို့ပစ္ခ်လိုက္ရင္း "ဒါဆို ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ေန ့ၾက
နင္ငါ့ကို အေျဖေပးမွာလား"
"ေအးေပးမယ္။ဒီေန ့ကစျပီး ဒို ့လြမ္းေစတီကို
မလာပဲေနရေအာင္ ဆယ္တန္းေနာက္ဆံုးဘာသာ ေျဖျပီးတဲ့ေန ့ၾက တစ္ခါေတြ ့မယ္ေလ။

အေျဖကေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ေန ့ ဒီေစတီကုန္းေလးေပၚမွာပဲ ေပးမယ္"
ေက်ာ္ေဆြေပ်ာ္သြားသည္။ ခက္လြယ္အိတ္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
"နင္တစ္ကယ္ေျပာတာေနာ္ခက္"
"တစ္ကယ္ေပါ့"
"ကတိေနာ္"
"ေအးပါဟယ္ ကတိကတိ"
ႏွစ္ဦးသား၏ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးက
ဆည္းလည္းသံႏွင့္အျပိဳင္ လႈပ္ခတ္ေနၾကေလေတာ့
သည္။

တစ္ရက္ျပီးရင္ တစ္လ၊တစ္လျပီးရင္ တစ္ႏွစ္ဟူ
သည့္အတိုင္း ရာသီအလီလီက အကုန္ျမန္လွ
သည္။ေႏြမွသည္မိုး ၊မိုးမွသည္ ေဆာင္း၊ ေဆာင္းမွသည္ တစ္ပတ္ျပန္၍ ေႏြေရာက္ခဲ့ေပျပီ။ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္လံုး ေက်ာ္ေဆြေကာ ခက္ေကာ စာကို
အသည္းအသန္ၾကိဳးစားၾကသည္။
ဆယ္တန္းေအာင္ရမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ၾကိဳးစားလာခဲ့သည္မွာ ယေန ့စာေမးပဲြေနာက္ဆံုးဘာသာကို ေျဖဆိုျပီးေလျပီ။ခက္က လြယ္အိတ္ကို ဘုတ္ခနဲခ်ကာဖိနပ္စီးလိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ အိမ္ထဲသို ့ကားတစ္စီး၀င္လာေလသည္။ေဖေဖက ကားေပၚက ဆင္းျပီး ကဲသမီးေရ သြားၾကစို ့ ။
ေဖေဖတို ့ဒီရြာကေလးနဲ ့မိုင္ ၃၀၀ေလာက္ေ၀းတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းဘက္က ရြာကေလးကို
ေျပာင္းဖို ့တာ၀န္က်လာျပီ။ အခုသြားရေတာ့မယ္ သမီး။ ခက္ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
ဒီေန ့ေက်ာ္ေဆြနဲ ့ခ်ိန္းထားသည္ေလ။
ကိုယ့္ေဇာနဲ ့ကိုယ္မို ့သတိမထားမိ။အိမ္ထဲတြင္
ပစၥည္းအားလံုး သိမ္းျပီးပါေပါ့လား။ကားသမားက
ပစၥည္းမ်ားကို ကားေပၚတင္ေနသည္။ေဖေဖသမီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို သြားႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္။သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြသိျပီးျဖစ္မွာပါ။ ေဖေဖ ရြာထဲကို
အကုန္လိုက္ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပီ။ ခက္ထပ္ျပီး အတြန္ ့
မတက္ရဲေတာ့ ခက္၏ ေဖေဖဦးခင္ေအာင္က
ေက်ာင္းအုပ္ပီပီ ျပတ္သားသည္။ ေငါက္စရာရိွလွ်င္လည္း ခ်က္ခ်င္းေငါက္သည့္သူမ်ိဳး ခက္ေၾကာက္ရပါသည္။ ေဖေဖခ်ေပးေသာ ေနရာတြင္ထိုင္လိုက္
ရင္း ခက္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္တစ္စက္ေၾကြက်သြားသည္။ ေက်ာ္ေဆြ ေစာင့္ေနရွာေရာ့မည္။
ေနလံုးက အေနာက္ဘက္ေတာတန္းအတြင္းသို ့
ငံု့သ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္သြားေပျပီ။ ေက်ာ္ေဆြထိုင္ရာမွထလိုက္သည္။ခက္လာမည္ဟု ေျပာထားေသာ္
လည္း ေရာက္မလာခဲ့။ ေျခလွမ္းမ်ားက ယိုင္နဲ႔နဲ႔ႏွင့္အိမ္သို ့ျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္......