Truth which's still True !
( အေတြးေလးနည္းနည္းထည့္ပါရေစ ... ေခါင္းထဲမွာ ရွင္းေနျပီး လက္ခံႏုိင္မွ ဖတ္ေပးပါလို႔ ၾကိဳတင္ေျပာပါရေစ )
ျဖစ္မလာေသးေသာ ျဖစ္မလာခဲ့ေသာ ျဖစ္မလာႏုိင္ေသာ အရာမ်ားက ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ အရာရာတုိင္းမွာ အေျခအေနႏွင့္အခ်ိန္အခါအေပၚ မူတည္ျပီး အေရးပါေသာ အရာေတြက ကြဲျပားၾကတယ္။ ကိုယ္ေတြဆီမွာေရာ ဘယ္အရာေတြက အေရးပါေနသလဲ။
မိမိအလုပ္လား ... မိသားစုဘဝလား ... ဘာေတြလဲ ...
ထိုထိုအေရးပါတဲ့အရာေတြအတြက္ အခ်ိန္ေရာ ေပးႏုိင္ၾကလား ... ေပးေရာ ေပးျဖစ္ရဲ႕လား ...
ဘဝမွာ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးျပီး အသက္ေတြလည္း ၾကီးလာၾကသလို အေတြ႕အၾကံဳေတြလည္း ပိုမိုမ်ားျပားလာပါတယ္။ မ်ားျပားလာတဲ့အေတြ႕အၾကံဳေတြဆိုတာ မိမိရဲ႕အမွားေတြက ရရွိတဲ့ သင္ခန္းစာေတြဆိုတာ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီသင္ခန္းစာေတြက ဘဝနဲ႔ ခ်ီျပီး ရလာမယ္ဆိုရင္ တန္ဖိုးထားရပါမယ္။ ဘဝနဲ႔မခ်ီရင္ေတာင္ ေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားသင့္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္သလို မလိုအပ္ဘဲ ဘဝတစ္ခုလံုး ထိုးေကၽြးလုိက္ရမယ္ဆိုရင္ တန္ပါ့မလား။
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေျပာေနလို႔ ျမင္မွာ မဟုတ္ရင္ အားလံုးနားလည္တဲ့ ဥပမာနဲ႔ ျပသပါ့မယ္။
ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဆိုပါေတာ့ ...
တစ္ေန႔စာကို တစ္ေန႔မလုပ္တာ သူ႔အမွားပါ။ မွားမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ မျပင္တာက ပိုျပီးၾကီးတဲ့အမွားပါ။ တကယ့္စာေမးပြဲေရာက္ေတာ့ မေျဖႏုိင္တာက အမွားဆံုးျဖစ္သြားျပီ။ အဲဒီအခါ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကို ျပန္စရမယ္။ သူ႔ဘဝမွာ ဆယ္တန္းဆိုတဲ့ အတားအဆီးတစ္ခုကို မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေသးေလးကေန ဘဝနဲ႔ ခ်ီျပီး မွားသြားျပီ။ ဒီေတာ့ ဘာဆက္လုပ္မလဲ။ ထပ္ၾကိဳးစားဖို႔ပဲ ရွိေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘဝအေျပးျပိဳင္ပြဲမွာ တစ္ႏွစ္ေနာက္က်သြားျပီ။ ဒါဟာ သိသာတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ကြက္ပဲ ရွိေပမယ့္ ဒီထက္ပိုျပီး ေသးႏုပ္တဲ့ကိစၥေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ လူဆိုတာ အမွားမကင္းတာေၾကာင့္ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီရွိၾကျပီး ျပန္လည္သံုးသပ္မယ္ဆုိရင္ မိမိရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ျမင္လာမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပင္တာနည္းၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ ?
ၾကည့္ရတာေတာ့ မိမိနာမည္ကို ကုန္အမွတ္တံဆိပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ပံုေသသတ္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါမယ္။
ဦးေက်ာ္သူဆိုပါေတာ့။ သူ႔နာမည္ကို ၾကားတာနဲ႔ သူ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ လူေတြ အကုန္သိၾကတယ္။
လူဆိုးဇာတ္လိုက္ေတြဆိုလည္း သူတို႔နာမည္နဲ႔ သူတို႔ျပဳမူတဲ့အက်င့္ကို တြဲျပီး သိၾကတယ္။
ေလာကၾကီးဟာ ဇာတ္ခံုၾကီးပါ။
လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္အမွတ္တံဆိပ္ကို လူသိမ်ားေအာင္ ေၾကာ္ျငာေနၾကတဲ့လူေတြခ်ည္းပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ့္အရည္အေသြးပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။
နာမည္ေက်ာ္လာတယ္။
တခ်ိဳ႕က ဒီအတုိင္း မေျပာင္းလဲဘူး။
ၾကာေတာ့ ရိုးအီလာၾကတယ္။
သူကေတာ့ ဒါမ်ိဳးခ်ည္းပါ။ သူက ဒီအတုိင္းခ်ည္းပဲ။ သူ႔ကို ေမးရင္ ဒီအေျဖဘဲ ၾကားရမွာပါ။ စသျဖင့္ေတြနဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
လိုရင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္အမွတ္တံဆိပ္က ကိုယ့္အတြက္ တန္ပါရဲ႕လား။ ကိုယ္ေတြ ရင္းခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ထုိက္တန္ပါရဲ႕လား။ ျပင္ပေလာကနဲ႔ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြက ထပ္တူက်ပါရဲ႕လား။ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။
ကိုယ္ေတြ လုပ္ခဲ့သမွ်ဟာ တန္ မတန္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ ေနဝင္ခ်ိန္က်မွ သိၾကတယ္။
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြက မ်ားၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ေနဝင္ခ်ိန္ မေရာက္ခင္ သိလုိ႔ ေရာ မရဘူးလား။ ဘာလို႔ အခ်ိန္တိုင္း အျမဲတိုင္း မသံုးသပ္တာလဲ။
သံုးသပ္တယ္ဆိုရင္ေရာ ဘာလို႔ ကိုယ့္အမွတ္တံဆိပ္က ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကို မျပဳျပင္တာလဲ။
ေငြေတြကို သံုးျဖဳးန္းတယ္။ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းတီးတယ္။ ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဒိ မရဏာက ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ရုပ္ဖ်က္ျပီး လိပ္လို ေခါင္းဝွက္ေနၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္တြင္းက အခ်က္ျပသေကၤတကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်က္ျပသံက တျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာတဲ့အခါ ေဆးရံုကား ျမည္သံနဲ႔အတူ အသံလႈိင္းထပ္တူက်သြားျပီး စိတ္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈက ဦးေဆာင္တဲ့ ခႏၶာခ်ိဳ႕ယြင္းမႈကို ျပဳျပင္ဖို႔ အေျဖရွာရေတာ့တယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း ေနာက္က်သြားျပီ။
ကိုယ့္အတြက္ recovery ျပန္လုပ္စရာ အခ်ိန္ မရွိေတာ့ဘူး။
ထပ္ျပီး မခ်ိဳ႕ယြင္းေအာင္သာ ေနထိုင္ရေတာ့မယ္။
ဒီအခါ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ရွိလာပါတယ္။
ဘာလို႔မ်ား အစကတည္းက အဲဒီလို မေနခဲ့တာလဲ။
ဘာလို႔မ်ား ငါ ဒီလို ျဖစ္တဲ့အထိ ေပေတေနရတာလဲ။
အေျဖကေတာ့ တန္ဖိုးသေဘာကို မွားယြင္းတြက္ခ်က္မိတာပဲ။
အစားအေသာက္အပ်က္ခံျပီး အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။
ျပီးေတာ့ ျပဳျပင္မရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အပ်က္အစီးကို ပိုင္ဆိုင္ရတယ္။
တန္ေရာ တန္ရဲ႕လား။
ကိုယ္ရတာနဲ႔ ေပးရတာနဲ႔။
နဖူးေပၚလက္တင္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္ညေတြ မ်ားလာတယ္။
အေျဖမရဘဲ အိပ္ေရးပ်က္တာ တန္ပါရဲ႕လား။
အေျဖရရင္ေရာ အိပ္ပ်က္တာက အစားျပန္ရပါ့မလား။
ဒီေတာ့ ပစၥဳပၸာန္မွာ ကုန္လြန္ခဲ့ရတာေတြက ျပန္ရွာမရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိသာသြားတယ္။
မလိုအပ္ဘဲ ျဖဳန္းတီးတဲ့အခ်ိန္ေတြကလည္း သူမ်ားနဲ႔ ရာထူး ဝင္ေငြ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာသြားတဲ့အခါ သိသာသြားတယ္။
ကိုယ္ေတြ မတန္တာေတြကို တန္တယ္ အထင္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတယ္။
ေရလိုက္လြဲေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေပါစားပစၥည္းေတြကို မတန္မဆနဲ႔ ဝယ္စားျပီး ျဖစ္လာတဲ့ က်န္းမာေရးျပႆနာေတြကို ကုသေနရတယ္။
အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ တီထြင္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဝယ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ကိုယ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြ ေငြေတြ ဆံုးရႈံးသြားတယ္။
အလုပ္သက္သာျပီး ခႏၶာကိုယ္လႈပ္ရွားမႈ မရွိေတာ့ အေျပးစက္ေတြ ေလ့က်င့္ခန္းစက္ေတြ ဝယ္ယူျပီး အထူးတလည္ ေလ့က်င့္ေနရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပါပဲ။
ကိုယ္လုပ္သမွ်ဟာ ကိုယ္တတ္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္ မသိဘဲ ျဖစ္လာတာေတြက မ်ားသြားတာေၾကာင့္ ရရွိတဲ့အေတြ႕အၾကံဳက ဘာမွ သံုးစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။
အဖိုးတန္တာ ဘာလဲ မသိခင္ အဖိုးတန္တာ ဘာလဲ သိတဲ့ပညာကို အရင္ မယူမိတာက ကိုယ့္အမွားလား။
မ်ိဳးဆက္အလိုက္ လင့္ဆင့္ကမ္းတဲ့တာဝန္ကို ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့သူေတြ အမွားလား။
အမွားကိုပဲ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တာက ဘာေၾကာင့္လဲ။
အဲဒီအမွားကို အမွန္လို႔ ထင္ေနတာကပဲ မွားေနတာလား။
ေတာ္ျပီေလ ... စဥ္းစားဖို႔ မတန္တဲ့ စကားလံုးေတြကို စဥ္းစားရင္း အဖိုးတန္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အကုန္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။
စားခ်ိန္တန္စား အိပ္ခ်ိန္တန္အိပ္တဲ့အျပင္ စားတဲ့အခါ အိပ္တဲ့အခါ mental ပိုင္းဆုိင္ရာ physical ပိုင္းဆိုင္ရာ အလုပ္ေတြ မလုပ္ဖို႔ပဲ အဓိကထားပါေတာ့မယ္။
ပါးစပ္ကလည္း ျပီးေတာ့လည္း ျပီးတာပါပဲ ဆိုတာ ေရရြတ္ရင္း အရာရာတိုင္းကို အေရးမၾကီးသြားေအာင္ ၾကိဳးစားေနေတာ့မယ္။
ျဖစ္သမွ် ပ်က္တတ္ေတာ့ ဘာကိုမွ အေထြအထူး ဝမ္းမနည္းေအာင္ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာ အာရံုေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္။
အဆံုးသတ္မွာ ငါဟာ သာမန္လူတစ္ဦးသာ ျဖစ္ေစရမယ္ ...
MSC - 176
အေတြးေပါင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင္႔
ကိုဒိုလို ေခါင္းေျပာင္ခ်င္လာလို႔နဲ႔ တူပါတယ္ေလ
Exclusive offer GET 5 STEEM Airdrop
Join our Site and get 5 steem airdrop on your steem account. The Campaign has start for attract new user to use our service and mass adoption.
Get 5 STEEM NOW CLICK HERE
Please give the detail information before I click your link. Thanks.
အစမ္းေလ့က်င့္လို႔ မရတဲ့ ေလာကဇာတ္ခံုမွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္ဖို႔ လိုပါတယ္
အမွားထဲကပဲ အမွန္ျပင္ေနရတာပါဗ်ာ
အဲဒီလုိ သုံးသပ္ေတြးေခၚမႈေတြ မရွိၾကလုိ႕ လူတုိင္းတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ကြဲျပားသြားၾကတယ္ထင္ပ
ေတြးတာကေတာ့ ေတြးေနရပါတယ္ ဒါမွ ကိုယ္ ဘာလဲဆိုတာ သိမွာပါ
ေကာင္းျပီေလ ေတြးေခၚၾကတာေပါ့
Let's do it.
အေတြေပါင္းမ်ားစြာ ခ်န္ခဲ့တဲ့ ကိုေစာေရ...
ဖတ္ၿပီးေတာ့ထိုင္ေတြးေနရၿပီ။
ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ
ျပင္ရမယ့္အခ်က္ေတြေပါ့ကိုေစာ
ဟုတ္ ကိုက္ညီမယ္ဆိုရင္ပါ
မေကာင္းဘူးလို႕ထင္ရတဲ့အက်င့္ေတြကို ေစာနိုင္သမ်ွေစာေစာျပင္ရမယ္
အသက္ၾကီးလာေလ ျပင္ရမွာ မ်ားလာေလပါပဲဗ်ာ
ဟုတ္ကဲ့ motivation ေကာင္းေကာင္းရတယ္ဗ်
ဟုတ္ကဲ့
အေၾကာင္းအရာတစ္ခု မွန္ မမွန္ ဆိုတာက အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသ ကြဲျပားမႈရွိတတ္ပါတယ္။ မွန္ မမွန္ကို ခြဲျခားႏိုင္တဲ့ အသိပညာလည္း လိုပါတယ္။ အမွားကို အမွန္ထင္တာၾကာလာရင္လည္း အမွန္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဘာေျပာေျပာ ေရးသားထားတာ ေကာင္းပါတယ္။
ထပ္မံျဖည့္စြက္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ