မီးအိမ္ရွင္ အိပ္မက္

“မီးအိမ္ရွင္ အိပ္မက္”

“ဆရာမ…….. ဆရာမ”
“ေဟ ဘယ္သူလဲ”
“သား ေမာင္ပိန္ပါဆရာမ”
“ေအာ္ သားဘာကိစၥရိွလုိ႕လဲ”
“ဆရာမ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလး ကို္ယ္ေတြတအားပူျပီး တကုိယ္လုံးတုန္ေနလုိ႕ပါ။အေဖတုိ႕ကလဲ ေတာထဲထင္းသြားခုတ္တာ ျပန္မလာေသးလုိ႕ပါ ဆ၇ာမ၊အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလးကုိလုိက္ၾကည့္ေပးပါဦး”
“ေအာ္ ေအးေအး သြားႏွင့္ ဆရာမလုိက္လာခဲ့မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ ကၽြန္ေတာ္သြားႏွင့္ျပီေနာ္”
ျမစိမ္းတစ္ေယာက္ တပည့္ျဖစ္သူကလာေခၚေပမယ့္လဲ အိမ္မွာ သမီးေလးကလဲေနသိပ္မေကာင္းခ်င္ ဒါေပမယ့္လဲ ကေလးေတြခ်ည္းဘဲ ပစ္ထားလုိ႕မရတာေၾကာင့္ သမီးေလးကုိ သူ႕အဖြားနဲ႕ခဏထားျပီး တပည့္ျဖစ္သူရဲ႕အိမ္ကုိလုိက္ခဲ့လုိက္ပါတယ္။အိမ္ကေန လုိရမယ္ရ ရွိတဲ့ေဆးေလးေတြကုိ ရွာျပီးယူခဲ့လုိက္ပါတယ္။

Image Source
ဒီလုိ ေ၀းလံေခါင္သီတဲ့ေနရာမွာ ေဆးရုံမေျပာနဲ႕ ဆရာ၀န္ ဆရာမေတာင္မရွိတဲ့ေနရာမွာ အသိပညာနည္းပါးတဲ့ေက်းလက္ျပည္သူေတြဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ ေရွးလူႀကီးမ်ားေျပာခဲ့ေသာ ေဆးမီးတုိမ်ားႏွင့္သာ ျဖစ္သလုိကုသၾကတာမ်ားပါတယ္။ ျမစိမ္းတစ္ေယာက္ ဖြံ႕ျဖိဳးေသာၿမိဳ႕ျပကေန ဖြံ႕ျဖိဳးမႈနည္းေသာ ေတာင္တန္းေဒသဆီကုိ ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႕က်ေတာ့ ပထမစိတ္ညစ္သြားပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အစိုးရ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ျငင္းပုိင္ခြင့္မရွိဘဲ မေျပာင္းခ်င္ပါက ၀န္ထမ္းဘ၀မွထြက္ရုံသာ။ရထားေသာ ဆရာမအလုပ္ေလးကုိ မက္ေမာတြယ္တာမႈေၾကာင့္သာ ဒီလုိေတာင္တန္းဆီကုိေရာက္ခဲ့ရျခင္းပါ။
ျမစိမ္းစေရာက္ခါစကဆုိ ေတာ္ေတာ္ကုိ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ေနစရာအိမ္ကလဲရွိေပမယ့္ ယုိင္နဲ႕နဲ႕ အိမ္သာ ကမရွိနဲ႕ ျမိဳ႕ျပကေနေျပာင္းလာေသာ ျမစိမ္းတုိ႕သားအမိအဖို႕ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ အေတာ္ေလးကုိ ေလ့က်င့္ယူရပါတယ္။ျမစိမ္းတုိ႕ေရာက္လာမွသာ အိမ္သာသုံးရမွန္းသိလာျပီး သူတုိ႕အဖုိ႕ေတာ့ ျဖစ္သလုိေျဖရွင္းေနၾကျမဲပါ။ဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းမႈ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ ေနာက္က်ျခင္းမ်ားရဲ႕အက်ိဳးဆက္မ်ားပါ။ ဒီလုိေနရာမိ်ဳးကုိ မလာခ်င္ေသာသူမ်ားကုိလဲ အျပစ္မေျပာလုိပါ။ျမိဳ႕ျပမွလာေသာသူမ်ားအဖုိ႕ အစစအရာရာ အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ျဖတ္သန္းၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒသခံေတြရဲ႕ ရုိးသားတဲ့ စိတ္ထားေလးေတြကေတာ့ ၿမိဳ႕ျပမွာရွာလုိ႕မရႏုိင္တဲ့ အရာေလးေတြပါ။
ယခုလုိ တပည့္အိမ္ကုိလာရာတြင္လဲ ေတာင္ကုန္း ေတာင္နံရံမ်ားကုိ ဂရုစုိက္၍လာရပါတယ္။ေက်းရြာအတြင္း တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္မွာ ေျမျပန္႕ေဒသမ်ားလုိမဟုတ္ဘဲ ေတာင္ကုန္းေတာင္နံရံေဘးမ်ားတြင္ တည္ထားေသာေၾကာင့္ တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္သြားလာေရးကအစ ခက္ခဲစြာသြားလာရပါတယ္။ မုိးရာသီမ်ားဆုိလွ်င္ ေတာင္နံရံမ်ားဆီမွ ေျမျပိဳက်မႈေၾကာင့္အခက္အခဲမ်ား ပုိလုိ႕ၾကဳံရပါတယ္။အရင္ေျမျပန္႕မွာေနစဥ္အခ်ိန္တုန္းက ဒီဒုကၡမ်ားကုိ မခံစားခဲ့ရပါ။ယခုေတာင္ ျမစိမ္းတုိ႕အိမ္မွလာရာတြင္ ၁၀မိနစ္ခန္႕ၾကာျမင့္ပါတယ္။ျမစိမ္းတုိ႕ေရာက္တာ ၁ႏွစ္ခြဲခန္႕ရွိျပီဆုိေတာ့ သြားလာရာတြင္လည္း အသားက်ခဲ့ပါျပီ။ဒီလုိနဲ႕ တပည့္ျဖစ္သူရဲ႕အိမ္ထဲကုိ၀င္လုိက္ပါတယ္။

Image Source
“သမီးေလး ေတာ္ေတာ္ေလးခ်မ္းေနလား”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ”
“ေမာင္ပိန္ ညီမေလးကုိဘာလုပ္ေပးထားေသးလဲ”
“အိမ္မွာရွိတဲ့ အေဖတုိ႕ေသာက္ေနက်ေဆးေတာ့တုိက္ထားတယ္”
“ဘာေဆးလဲ”
“မသိဘူးဆရာမ အေဖတို႕ေသာက္ေနက်ဆုိေတာ့ တုိက္လုိက္တာဘဲ ေနာက္ဆုံးညီမေလးကကိုယ္ေတြတအားပူေနတာနဲ႕ ဆရာမကုိလာေခၚတာပါ။”
“သား ေမာင္ပိန္ေနာက္ဆုိ ဘာေဆးမွန္းမသိဘဲ မတုိက္နဲ႕ၾကားလား၊ေဘးျဖစ္လိမ့္မယ္၊အခုေရကုိခြက္ထဲထည့္ခဲ့ အ၀တ္ေလးပါယူခဲ့”
ျမစိမ္းလဲ ပါလာတဲ့ ပါရာစီတေမာလ္ ကုိ တုိက္ျပီး ကေလးရဲ႕တစ္ကုိယ္လုံးကုိ ေရပတ္တုိက္လုိက္ပါတယ္။၁၅မိနစ္ခန္႕အၾကာမွာေတာ့ ကေလးက ကုိယ္ပူက်သြားတာေၾကာင့္ ျမစိမ္းလဲ စိတ္ေအးသြားရပါတယ္။အိမ္မွာလဲ သမီးေလးကုိထားခဲ့ရတာေၾကာင့္ ေမာင္ပိန္ကုိ ေနာက္ထပ္ေဆးအခိ်န္နဲ႕တုိက္ဖုိ႕ပါ ေသခ်ာမွာျပီး ျမစိမ္းျပန္ခဲ့လုိက္ရပါတယ္။ျမစိမ္းတုိ႕အဖုိ႕ ဒီလုိေ၀းလံလွျပီး ဖြံ႕ျဖိဳးမႈေနာက္က်တဲ့ေဒသေတြမွာ ကေလးမ်ားအတြက္ ပညာေရးကုိသင္ၾကားရုံတင္မဟုတ္ဘဲ ေဒသခံေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ၊အသိပညာဗဟုသုတေတြ၊က်န္းမာေရးေတြကအစ ကုိယ္သိသေလာက္တတ္သေလာက္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိေ၀းလံျပီး ဖြံ႕ျဖိဳးမႈေနာက္က်တဲ့ေဒသေတြကုိ အျခားဖြံ႕ျဖိဳးေသာေဒသမ်ားနည္းတူ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစခ်င္ပါတယ္။ဒါမွသာ ဒီေဒသရဲ႕ျပည္သူေတြ လူမႈေရး က်န္းမာေရး ပညာေရး စီးပြားေရးေတြဟာအမ်ားနည္းတူ ေကာင္းလာမွာျဖစ္ပါတယ္။အခုေတာ့လဲ ျမစိမ္းတစ္ေယာက္ ဒီေဒသရဲ႕လုိအပ္မႈေတြကုိျဖည့္ဆီးရင္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျဖစ္လာမယ့္ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္မႈေတြကုိ ေမ်ာ္လင့္ေနမိပါေတာ့တယ္……………။
စာဖတ္သူမ်ားအားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္……….။

Thant Zin Soe (@tharpauk)
MSC 134