ႏူးညံ့ရီေဝေစတတ္ေသာက်ိန္​စာ ၇

​ေမ စကားမ​ေျပာ​ေတာ့ ပတ္​ဝန္​းက်င္​က တခဏမွ် တိတ္​​ဆိတ္​​ေနၿပီးမွ ​ေမက ျဖည္​း​ေလးစြာ စကားဆက္​ျပန္​တယ္​။
​" ​ေမ့ရဲ႕ ငယ္​ဘဝ အိမ္​မက္​က ​ေမဟာ လူတကာ​ေတြရဲ႕ၾကားမွာ ​ေခါင္​း​ေမာ့ရင္​​ေကာ့ႏိုင္​တဲ့ ​ေအာင္​ျမင္​တဲ့ ကိုယ္​့​ေျခ​ေထာက္​​ေပၚ ကိုယ္​ရပ္​တည္​ၿပီး ဂုဏ္​ယူ ဝင္​့ႂကြားႏိုင္​တဲ့ မိန္​းမတစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​ခ်င္​ခဲ့တာ။အခက္​အခဲ​ေပါင္​းမ်ားစြာၾကားထဲက​ေန စာကို ႀကိဳးစားခဲ့တာ..ခန္​႔တို႔ မိသားစု​ေတာင္​ ​ေမ ဆယ္​တန္​းကို ဂုဏ္​ထူး​ေလးခုနဲ႔​ေအာင္​တာကို မသိခဲ့ၾကဘူး "

ထိုစကားကို ​ေျပာ​ေနခ်ိန္​မွာ ​ေမမ်က္​ႏွာ ​ေပၚက နာၾကည္​းရိပ္​နဲ႔ လႊင္​့ခနဲျပံဳးတဲ့မဲ့ျပံဳးကို ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။
" ​ေမ့ဘဝအတြက္​ တံခါး တစ္​ခ်ပ္​ပြင္​့ၿပီလို႔ ဝမ္​း​ေျမာက္​ဝမ္​းသာျဖစ္​​မယ္​မၾကံ​ေသးဘူး ကံအခြင္​့ ၾကမၼာက ​ေမ့ကို ကံ​ေကာင္​းခြင္​့မ​ေပးဘူး။ အစ္​မက ကားတိုက္​ခံရၿပီး ​ေျခ​ေထာက္​​ေတြ က်ိဳးသြားတယ္​။ တကယ္​့ဒုကၡိတ ပါပဲ။ အစ္​မ​ေယာက်္​ားက အစ္​မကို ​ေဖးမသလိုနဲ႔ ​ေမ့အ​ေပၚမွာ မ႐ိုးသားမွန္​းသိတယ္​။ဒါ​ေပမဲ့ ​ေမ ဂ႐ုမစိုက္​ပဲ စာကို ႀကိဳးစားခဲ့တယ္​။ ​ေမ့​ေက်ာင္​းစရိတ္​နဲ႔ အစ္​မရဲ႕ ​ေဆးဖိုးစရိတ္​ အိမ္​စရိတ္​​ေတြကို ​ေမ႐ွာ​ေဖြခဲ့တယ္​။​ေမရဲ႕ ႐ုပ္​ရည္​က ပံုမွန္​ထက္​ လွပတယ္​လို႔ လူ​ေတြ​ေျပာၾက​ေပမဲ့ ​ေမဂ႐ုမစိုက္​ခဲ့ဘူး။​ေမက ႐ုပ္​ရည္​ကို အားမကိုးဘူး ပညာကို အားကိုးမယ္​လို႔ ခံယူခဲ့တာကိုး။ အဟြန္​႔...​ေမ့႐ုပ္​ရည္​အရ ​ေမ့အတြက္​ စပြန္​ဆာ​ေတြ မ႐ွားခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီအနၱရာယ္​​ေတြၾကားက​ေန ​ေမ လိမ္​မာပါးနပ္​စြာ တိမ္​း​ေ႐ွာင္​​ေနခဲ့ပါ​ေသးတယ္​။
ႀကိဳးစားတဲ့အရာတိုင္​းမွာ ျဖစ္​ခ်င္​သလို ျဖစ္​လာၾက​ေလ့မ႐ွိဘူး..သိလား..ထက္​ျမက္​။ ​ေမ့ ​ေဆး​ေက်ာင္​း ဒုတိယႏွစ္​မွာ ​​ေက်ာင္​းစရိတ္​နဲ႔ အိမ္​စရိတ္​နဲ႔ ​ေက်ာင္​းစာနဲ႔ လံုးပန္​းရတဲ့ ဖိအားဒဏ္​ကို ​ေမ မခံႏိုင္​​ေတာ့ပဲ ပံုလဲ​ေတာ့တာပဲ။အဲ့ဒီႏွစ္​မ​ွာ ​ေမ စာ​ေမးပြဲက်တယ္​။​ေမ့ဘဝဟာ ဘယ္​​ေလာက္​ပဲ ႐ုန္​းကန္​ပါ​ေစ ျပန္​ထခြင္​့မရတဲ့ဘဝပဲ..ကံၾကမၼာကို ​ေမ မုန္​းတယ္​။ ​ေမ့ဘဝကို ​ေမ မုန္​းတယ္​။ ကိုယ္​ျဖစ္​ခ်င္​တိုင္​း ျဖစ္​ခြင္​မရတဲ့ ဘဝမွာ ျဖစ္​လာတဲ့အတိုင္​းပဲ အားလံုးကို ​ေမ လက္​ခံပစ္​လိုက္​တယ္​။ အဟင္​း...ဟင္​း....အဲ့ဒီလိုဆို​ေတာ့လည္​း ဘဝက လြယ္​လြယ္​​ေလး ျဖစ္​သြား​ေရာ​ေပါ့.."

​ေမ့ စကားသံ​ေတြ တိတ္​ဆိတ္​သြားတယ္​။​ေဆးခန္​း မ်က္​ႏွာက်က္​ကို ​ေမာ့ၾကည္​့ၿပီး မ်က္​ရည္​​ေတြကို က်မလာဖို႔ သူမ ႀကိဳးစား​ေနမွန္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ နားလည္​ လိုက္​တယ္​။
သူမစကား​ေတြ ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​့အတြက္​လည္​း စကားလံုး​ေတြ ​ေပ်ာက္​ဆံုး​ေနခဲ့တယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ့ လက္​ထဲက ဆူးသက္​ရဲ႕ စာကို က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္​ ဆုပ္​ၿပီး ​ေဘာင္​းဘီအိတ္​ထဲ ထည့္​့ထားလိုက္​မိတယ္​။သူမရဲ႕ နာက်င္​ ရခ်ိန္​​ေတြ ​ေလ်ာ့ပါးပါ​ေစ​ေတာ့​ေလ...။
...................................

" သား..​ေစတနာဆိုတာ လူတိုင္​းကို ထားလို႔ ထိုက္​တန္​ပါတယ္​ သား။ ဒါ​ေပမဲ့ ပတ္​ဝန္​းက်င္​ဆိုတာ အ​ေမတို႔​ ႐ွင္​သန္​​ေနတိုင္​း ကင္​းကြာ​ေနလို႔မရဘူး​ေနာ္​။အ​ေမ့သားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​တုိင္​းကို အ​ေမယံုပါတယ္​။..."
​
​ေမ တစ္​​ေယာက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့ဆီမွာ ​ေသာင္​တင္​​ေနခဲ့တာ အ​ေတာ္​​ေလးၾကာပါၿပီ။ကြၽန္​​ေတာ္​က မ​ေျပာ​ေပမယ္​့ ​ေမ့အ​ေၾကာင္​းကို အ​ေမသိ​ေနခဲ့ပါတယ္​။အ​ေမမသိ​ေသးတဲ့ ဆူးသက္​ရဲ႕အ​ေၾကာင္​းကို​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​းမ​ေျပာခဲ့သလို ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ္​တိုင္​လည္​း ဆူးသက္​ပို႔လိုက္​တဲ့ စာတစ္​​ေစာင္​က လႊဲလို႔ ဘယ္​​ေနရာမွာမွ စံုစမ္​းလို႔မရခဲ့ပါဘူး။

ခန္​႔မင္​းမ႐ွိတဲ့​ေနာက္​မွာ ဆူးသက္​ကို ကကြၽန္​​ေတာ္​့ ညီမ​ေလးတစ္​​ေယာက္​လို ​ေစာင္​့​ေ႐ွာက္​ဖို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​ တာဝန္​မကင္​းဘူးလို႔ ယူဆတဲ့အတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဆူးသက္​ကို ​ေနရာ အႏွံ႔ လိုက္​႐ွာ​ေနမိတယ္​။

သတင္​း​ေတြ လိုက္​လံ စံုစမ္​း​ေနမိတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ အခုထိ​ေတာ့ မ​ေတြ႔ရ​ေသးပါဘူး။

" ​ဗိုလ္​မႉးကလည္​း ညံ့တယ္​​ေနာ္​။က ြ​်န္​​ေတာ္​တို႔က ​လူ​ေတာ္​ပဲ ထင္​ထားတာ။"

သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြနဲ႔ ဆံုရင္​ ​ေျပာ​ေနက်စကား​ေတြကို ကြၽန္​​ေတာ္​ ျငင္​းဆန္​ရ​ေလ့႐ွိပါတယ္​။

" ကိုယ္​့ကို အားကိုးတႀကီး ခိုလွံုလာတဲ့ကို ကြၽန္​​တာ္ အခ​ြင္​့အ​ေရး ယူဖို႔ မသင္​့ပါဘူး။ ​ေမ့ကို ကြၽန္​​ေတာ္​ ညီမ​ေလးလိုပဲ သ​ေဘာထားပါတယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ သူ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ကို ​ရင္​ဆိုင္​ဖို႔ မရဲ​ေသးလို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​့ဆီ ​ေရာက္​​ေနခဲ့တာပါ...."

​ေမ့ရဲ႕ ဂုဏ္​သိကၡာအရ ကြၽန္​​ေတာ္​ အဲ့ဒီလို​ေလးပဲ ​ေျာျဖစ္​ပါတယ္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​ကိုယ္​တိုင္​ ​ေမ့ ဘဝအ​ေၾကာင္​း​ေတြကို သိၿပီး သြားခ်ိန္​မွာ ​ေမ့ကို မုန္​းတီးစရာ လူတစ္​​ေယာက္​လို႔ မျမင္​တတိ​ေတာ့ပဲ သနားစရာ လူတစ္​​ေယာက္လို႔ ျမင္​​ေနမိတာ ၾကာပါၿပီ​ေလ။
ကြၽန္​​ေတာ္​ဆီမွာ​ေတာ့ သူမဟာ သာမန္​ လူတစ္​​ေယာက္​လို ​ေပ်ာ္​ရႊင္​​ေနတာကို ျမင္​ရ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဝမ္​းသာရျပန္​ပါတယ္​။
တစ္​ခု႐ွိတာက သူမက ဆူးသက္​တို႔သားအမိအ​ေၾကာင္​း ​ေျပာတဲ့အခါ ကြၽ​န္​​ေတာ္​ သိပ္​​ေၾကာက္​​ေနမိတာပါပဲ။
" ဒီတစ္​ခါ အ​ေဒၚနဲ႔​​ေတြ႕ရင္​ဆူးသက္​နဲ႔လည္​း ​ေတြ႔ႏိုင္​ၿပီသိလားထက္​။ ဟိုတုန္​းကဆို ခန္​႔နဲ႔ ​ေမက ဆူးသက္​ကို အျမဲစၿပီး ဆူးသက္​ငိုရင္​ အ​ေဒၚက ဆူနဲ႔ အခုျပန္​​ေတြးလိုက္​ရင္​ ​ေပ်ာ္​စရာလည္​း​ေကာင္​း လြမ္​းစရာလည္​း ​ေကာင္​းနဲ႔..."
သူမ ထိုအခ်ိန္​​ေတြအ​ေၾကာင္​းကို ​ေျပာတိုင္​း မ်က္​ႏွာ​ေလးက ​ေအးျမစြာ ျပံဳး​ေန​ေလ့႐ွိတယ္​။ဆူးသက္​က ကြၽန္​​ေတာ့္​အခန္​းနဲ႔​ေဘးခ်င္​းကပ္​အခန္​းလြတ္​မွာ တပ္​ရင္​းမႉးႀကီးရဲ႕ခြင္​့ျပဳခ်က္​နဲ႔ မိန္​းက​ေလးအ​ေဖာ္​တစ္​​ေယာက္​နဲ႔ အတူ​ေနတာပါ။
အတူ​ေနတာဆို​ေပမဲ့ ညအိပ္​ခ်ိန္​​ေတြ​ေလာက္​သာ ျဖစ္​ၿပီး​ေတာ့ ဆူးသက္​က ကြၽန္​​​ေတာ္​အားလပ္​ခ်ိန္​​ေတြတိုင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​နဲ႔သာ စကား​ေျပာရင္​း ​ေန​ေလ့႐ွိတာမ်ားပါတယ္​။
တစ္​​ေန႔မွာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္ ​တပ္​​ေဆးခန္​းက တာဝန္​ခ်ိန္​ၿပီးလို႔ အခန္​း​ေ႐ွ႕ျပန္​​ေရာက္​လာခ်ိန္​မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ စိုးထိတ္​ျခင္​းက ႀကိဳလင္​့လို႔ ​ေနခဲ့ပါၿပီ...

အပိုင္​း...၈...​ေမွ်ာ္​

Written @yekungsatthone
Photo from google
Msc 213