က်ြန္​​ေတာ့ငယ္​ဘဝအ​ေၾကာင္​း (၂)

က်ြန္​​ေတာ့ငယ္​ဘဝအ​ေၾကာင္​း (၂)

ဘုန္​းႀကီးကလဲ စာသင္​သားက​ေန​ေက်ာင္​းထိုင္​ရကာစဆို​ေတာ့အားရဝမ္​းသာျဖစ္​​ေန​ေလသည္​၊​ေက်ာင္​းႀကီးကလဲဘယ္​​ေလာက္​ႀကီးတယ္​၊တိုင္​​ေပါင္​းရွစ္​ဆယ္​​ေက်ာ္​တယ္​ ​ေက်ာင္​းထဲမွာလဲ မရမ္​းပင္​ကဘယ္​နွစ္​ပင္​ ငွက္​​ေျပာပင္​အံုးပင္​စသည္​့အပင္​မ်ားအျပင္တျခားသီးပင္​စားပင္​​ေတြ​ေရာအ​ေျမာက္​အျမားရွိ​ေၾကာင္​းဆြမ္​းခံရန္​မလို​ေၾကာင္​း႐ြာထဲမွ​ေနစဥ္​အလွည္​့က်ဆြမ္​းအုပ္​​ေတြ​ေျမာက္​မ်ားစြာရွိ​ေက်ာင္​း ဆြမ္​းကြမ္​းကပိုလ်ွံ​ေန​ေၾကာင္​းအားရဝမ္​းသာ​ေျပာ​ေလ၏။တျခားရပ္​႐ြာမွာသူတ​ေယာက္​ထဲ​ေနရသျဖင္​့႐ြာက က​ေလးသံုး​ေလး​ေယာက္​​ေလာက္​​ေခၚျခင္​တယ္​ ၊က်​ေတာ္​ကိုလဲၾကည့္​့ၿပီးတကာႀကီးရဲ႕သားကိုလဲ​ေခၚခ်င္​တယ္​ ဟိုမွာ​ေက်ာင္​းထား​ေပးမယ္​၊ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းနားမွာ အစိုးရတြဲဘက္​အလယ္​တန္​း​ေက်ာငိးရွိ​ေၾကာင္​း​ေက်ာင္​းကိုလဲသူတက္​ခ်င္​သ​ေလာက္​ထား​ေပးမယ္​ဟု​ေျပာ​ေလသည္​၊
ထိုအခါအ​ေမက မျဖစ္​နိုင္​ဘူးဦးဇဥ္​းရဲ႕က​ေလးကငယ္​​ေသးတယ္​ တပည္​့​ေတာ္​ကတခါမွ တပည္​့​ေတာ္​သားနဲ႔ခြဲဘူးတာမဟုပ္​ဘူးလို႔​ေျပ​ာေလ၏။ အ​ေဖက​ေတာ့ တပည္​့​ေတာ္​သားကနဲနဲငယ္​​ေသးတယ္​ဘုရားဟု​ေျပာ​ေလ၏။က်ြန္​​ေတာ္​က​ေတာ့အဲ့ဒီအခ်ိန္​မွာလိုက္​ခ်င္​တယ္​မလိုက္​ခ်င္​ဘူးသိတ္​စိတ္​မဝင္​စား​ေသးပါ။

​ေနာက္​တရက္​နွက္​ရက္​​ေန​ေတာ့ ညီအကိုသူငယ္​ခ်င္​းျဖစ္​တဲ့ ​ေက်ာ္​​ေ႐ႊ၊​ေက်ာ္​​ေငြ၊ဖိုး​ေငြ၊ခင္​ဦးစသည္​့​ေဆာ့ဖက္​ကစားဘက္​​ေတြက ဘုန္​းႀကီး​ေနာက္​လိုက္​ဖို႔မိဘ​ေတြကသ​ေဘာတူၾက​ေလ၏၊ဘုန္​းႀကီးကလဲက​ေလး​ေတြကိုအတန္​းပညမတက္​ၾကသျဖင္​့သူတို႔​ေတြ​ေတြကိုဝါသနာပါရာပညာမ်ားသင္​​ေပးမယ္​ဟုမိဘမ်ားကို​ေျပာ​ေလ၏က်ြန္​​ေတာ္​သည္​ထိုအခါမွ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကလဲအတူတူလိုက္​ခဲ့ဘို႔​ေျပာ၊ အဖြဲ႕ကလဲ​ေကာင္​းဆို​ေတာ့ ဘုန္​းႀကီးနဲ႔လိုက္​ျခင္​​ေၾကာင္​း အ​ေဖနွင္​့အ​ေမကိုပူဆာ​ေလ​ေတာ့၏။မိဘ​ေတြကလဲမထည္​့ခ်င္​ က်ြန္​​ေတာ္​ကလဲမလိုက္​ရမွာစိုးသျဖင္​့​ေက်ာင္​းမတက္​ဘဲ ဘုန္​းႀကီး​ေနာက္​တ​ေကာက္​​ေကာက္​လိုက္​​ေန​ေလ၏၊​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့တျခားက​ေလး​ေတြ​ေရာပါၿပီးပညာ​ေရးကလဲ ဒီမွာကမူလတန္​း​ေအာင္​ရင္​ဆက္​ထားစရာ​ေက်ာင္​းကမရွိဘုန္​းႀကီးကလဲ​ေက်ာင္​းဆက္​ထား​ေပးမယ္​အာမခံ​ေတာ့ က်ြန္​​ေတာ့ကို ျမန္​​ေအာင္​ကိုထည္​့လိုက္
​ဖို႔သ​ေဘာတူ​ေလ၏။ထို​ေခတ္​အခါက ရွစ္​တန္​း​ေအာင္​လ်ွင္​မူလတန္​းျပဆရာရ​ေလ၏။​ေျခာက္​တန္​း​ေအာင္​ရင္​အစန္​းခန္႔​႔ဆိုၿပီးမူလတန္​းျပဆရာရ​ေလ၏။ဒီလိုနွင္​့က်ြန္​​ေတာ္​သည္​လိုက္​ခြင္​့ရသျဖင္​့ဘုန္​းႀကီးနွင္​့က်ြန္​​ေတာ္​တို႔က​ေလးအုပ္​စုကို​ပခုကၠဴသို႔နြားလွည္​းျဖင္​့လိုက္​ပို႔ၾက​ေလ၏။ထို​ေခတ္​အခါကလမ္​ပန္​းဆက္​သြယ္​​ေရးယခုလိုမ​ေကာင္​းလွ​ေပ၊​ေအာက္​ျပည္​နွင္​့အညာ​ေဒသကို ကုန္​​ေရာင္​းကုန္​ဝယ္​အျဖစ္​ဧရာဝတီျဖစ္​ကိုအဓိကအားထားရ​ေလသည္​၊က်ြန္​​ေတာ္​မွတ္​မိသ​ေလာက္​ သ​ေဘၤာႀကီး​ေတြမ​ေပၚ​ေသးဘဲ စက္​​ေလွမ်ား ​ေမာ္​​ေတာ္​မ်ား​ေလာက္​သာအဓိကအားထား​ေနရတယ္​လို႔ထင္မိ​ပါသည္

​ ၊အခုအခ်ိ္​န္​ ပခုကၠဴနွင္​့ျမန္​​ေအာင္​ ဆိုင္​ကယ္​ျဖင္​့​ေသာ္​လည္​း​ေကာင္​း ကားျဖင္​့​ေသာ္​လည္​း​ေကာင္​း​ေနျခင္​း​ေပါက္​​ေရာက္​​ေသာခရီးကို​ေလွတတန္​ ကုန္​းတတန္​ျဖင္​့ နွစ္​ညအိပ္​သြားခဲ့ရ၏၊​ေမာ္​​ေတာ္​ျဖင္​့သာခရီးအစအဆံုးဆိုရင္​တပတ္​​ေလာက္​ၾကာမည္​ထင္​ပါသည္​၊
ဆက္​ရန္​....

Post writer=@yuzana(shineshine)
MSC=146