ความเหนื่อย ความสุข และรอยยิ้ม

สวัสดีเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคนครับ .... หลังจากเมื่อวานเหนื่อยกับการเดินทางและทำกิจกรรมกับลูกชายตลอดทั้งวัน ก็สามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ซึ่งผลจากการกระตุ้นในกิจกรรมบำบัดในรอบนี้ได้ผลลัพธ์ในแง่บวกทีเดียว ทำให้เรียกคุ้มค่าแก่การเดินทาง
หลังจากตอนแรกที่คิดว่าก่อนมา ผมได้คิดทบทวนว่าเราเดินทางไกลแบบนี้ แล้วฝึกในหลายๆ ที่จะเป็นการที่เราฝึกมากไปหรือป่าว เกินพอดีไปไหม เคยได้ยินคำที่ว่าอะไรที่ตรึงจนเกินไปมันก็ไม่ดี หย่อนเกินก็ไม่ดีไหม
แล้วก็ลองตั้งคำถามกับตัวเองดู ผมเคยพาลูกชายไปฝึกกิจกรรมบำบัดเมื่อหลายปี สมัยนั้นยังอยู่ที่กรุงเทพ ไปฝึกหลายสถานที่มาก จนมันเกิดดผลลัพธ์ที่ได้เป็นผลเสียมากกว่าผลดี เพราะนอกจากจะเหนื่อยล้ากันทั้งพ่อ แม่ลูก แล้ว ยังเกิดอาการเครียดกันมากด้วย
แต่วันนี้พอลูกชายเริ่มปรับตัวได้ในตอนนี้ ก็รู้สึกว่าเค้าดีขึ้นมา จนผมมีความสุขและยิ้มได้เต็มที่ในรอบ 2 ปีเลยก็ว่าได้เดียวต้องรอดูอีกสักพักว่าจะรักษาระดับอารมณ์ของเค้าได้คงที่ได้นานเท่าไรก่อน
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ครูให้พ่อแม่มานั่งรอด้านนอก หลังจากเข้าไปร่วมในกิจกรรมใหม่ได้ 6 ครั้ง ผมกับแฟนต้องนั่งรออยู่ม้านั่งข้างนอกอย่างใจจดจ่อ

.... หลังจากที่ครบตามกำหนดเวลา ครูก็ได้เรียกไปพูดคุยกัน วันนี้ถือว่าขึ้นในการที่ไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วย เค้ามีสมาธิได้ถึง 18 นาที ในการทำกิจกรรมอยู่นิ่งๆ
ปกติจะอยู่ไม่นิ่งกับที่ จะวิ่งไปวิ่งมาตลอด สำหรับผมคือแค่นี้ผมก็ดีใตแล้วครับ การที่เด็กพิเศษจะมีพัฒนาขึ้นแค่นี้ได้ คนเป็นพ่อแม่ก็ดีใจ เหมือนได้ทองแล้วครับ
แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยมาฝึกกับครูในห้องกิจกรรมบำบัดอีกที่ ซึ่งครูก็ชมว่าดีขึ้น ก็ใจชื้นขึ้นมาเยอะ
วันนี้คงมีเรื่องสั้นๆ เกี่ยวชีวิตตัวเองและครอบครัวแค่นี้ครับ ช่วง 2 อาทิตย์นี้อาจจะโพสต์สั้น หรืออาจไม่มาโพสต์ คงต้องดูเวลา และร่างกายตัวเองอีกทีว่าไหวไหม
ขอบคุณเพื่อนที่ติดตามอ่านนะครับ และขอบคุณทุกๆ การโหวตที่มีให้กันครับ
kriang3tee (โจ้)

Posted using Partiko Android