Najpierw wyjaśnię moją myśl. Skąd się wzięła.

• Trafiłem na artykuł „historia wyryta w cegle”
  Gdzie na dwóch kawałkach cegieł odzyskanych z budynku.
  Jest wyryty tępym narzędziem napis w języku rosyjskim: „Niech żyje Ojczyzna. Nie powiedziałem ani słowa. 11 Lutego 1943”
  Nikt nie wie, jak trafiła do Muzeum Górnośląskiego. Przypuszcza się, że kogoś prowadziła intuicja. Człowiek który zrozumiał, że napis wyryty podczas drugiej wojny światowej musiał kosztować wiele poświęcenia, a cegły musiał wydobyć z przebudowy lub rozbiórki domu.
  Historia przypuszcza, że mógł to być pracownik przymusowy lub jeniec radziecki w powiecie bytomsko-tarnogórskim nadzorowany przez niemiecką rzeszę.

Mamy tutaj osobę incognito która stworzyła napis, jak i drugą, która przyniosła tę część historii do muzeum.

Nikt nie skorzystał z żadnego nicku, nikt nie podpisał się pod napisem, nie chwalił się, a dzięki jednemu poświęceniu moim zdaniem zostały dwie osoby warte zapamiętania i nieważne kim byli ważne, że zrobili słuszne rzeczy. Twórca napisu okazał miłość, a znalazca okazał szacunek dla niej.

---

Żródł zdjęcia Witalis Szoltys

---

Po ciężkim dniu.

Praca plus obowiązki domowe, znalazło się trochę wolnego czasu.
Ten czas otworzył mi myśli.
Kiedy tylko zamknąłem oczy i przypominałem sobie o swoich marzeniach, celach.
Nagle do głowy wpadł mi obraz (myśl), w której poruszyłem temat.

• Co pozostawimy po sobie.

No właśnie co ? Oprócz np.: „dzieci”. Mamy wiele do pozostawienia, ale czy to pozostanie zapamiętane.
Macie takie pragnienie, żeby zostać zapamiętanym „za coś” ?
Ja mam, tylko to jest naprawdę trudne. Możemy robić wiele zdjęć i każdą inną rzecz, którą jesteśmy w stanie stworzyć i pozostawić. Ale skąd mamy pewność, że garstka ludzi zapamięta ?

• Fakt jest jeden. Moim zdaniem tym faktem jest miłość i dobroć lub rzecz.
  Mówiąca o tym, to taka co przekazuje „To ja i kocham to lub tamto…”,
  Jesteśmy różni, więc znajdą się i tacy, którzy zostaną zapamiętani za złe działania.

Mamy teraz tyle możliwości wyrażania uczuć.
Omijając te, które każdy zna, czyli: okazanie miłości, dobre uczynki, czy po prostu być przy kimś, to teraz mamy internet tutaj możemy pozostawić bardzo wiele np.: pisząc, fotografując, komentować i udzielać się na każdy możliwy sposób.

• Choć rzadko kiedy zastanawiamy się, co robimy. W dodatku najczęściej zasłania nas „nick", który tworzy z nas często potwory, czujemy się anonimowo.

Tutaj mogę w sumie powiedzieć. Dobrze, że powstają takie portale czy serwisy jak @steemit gdzie społeczność dba o dobro i kulturę tego miejsca.

Dziękuję bardzo. Jeśli dotarłeś aż tutaj. Znaczy to, że mój wpis zainteresował Ciebie.
Bardzo mi miło.