W poszukiwaniu cienia, czyli niedzielny spacer po parku zamkowym w Pszczynie

Wycieczkę po parku zamkowym

rozpoczynamy przejściem przez boczną bramę od ulicy Żorskiej.
Na bramie tej widnieje herb Pszczyny.

Zaledwie po kilku krokach, w lewo odbija urokliwa ścieżka.

Na końcu ścieżki, na Kukułczym Wzgórzu, spoczywa ostatni właściciel Pszczyny – Jan Henryk XV. Wraz z księciem spoczywa jego syn – zmarły w wieku zaledwie 26 lat - hrabia Bolko von Hochberg .

Pałac niejako zerka na nas z oddali. Na niego przyjdzie jeszcze czas.

Dalej, zbaczając z utartych ścieżek, szukamy ochłody w cieniach ogromnych drzew porastających park.

Ciesząc się widokiem dorodnych kasztanowców, lip i dębów, docieramy
do urokliwego stawu, Jednego z wielu w tym parku.

Wkrótce dostrzegła nas rodzina sępów ;)
(czy może jednak kaczek). Przypłynęły całą familią, licząc na darmową wyżerkę (że też nie wziąłem ze sobą nic do jedzenia). Na szczęście przy brzegu czekała na nie darmowa stołówka w postaci całej masy Nartników Dużych – smacznego :)

Gdy usiedliśmy w cieniu na trawie, dołączył do nas taki towarzysz.

Okoliczności przyrody były tak atrakcyjne, że (zostawiwszy wypoczywających wycieczkowiczów) wraz z nowym owadzim kumplem ruszyłem cyknąć kilka fotek na pamiątkę.

Po pewnym czasie, już wspólnie z "szanowną wycieczką", poszliśmy dalej.
„Wisienką na torcie” okazał się pałac widziany z bliska.

Monumentalne gmaszysko strzegą wykute w kamieniu lwy.

Gdy zegar wybił 13tą, my – głodni jak te lwy, poszliśmy na lody, robione w/g tradycyjnej receptury. Pyszne :) Polecam!

Po krótkiej sjeście, posileni i schłodzeni pokaźną porcją lodów, skierowaliśmy swe kroki w dalszą część parku.
Po drodze napotkaliśmy kolejny staw, a w nim lilie wodne.

I tak, spacerując z wolna, obeszliśmy spory kawałek parku,
docierając znów pod zamek.

Tym pięknym widokiem pożegnaliśmy się z parkiem pszczyńskim, mówiąc – (na pewno) do widzenia!