Kalbim, Beynim, Ruhum

Resim

Bunları saat sabah 7.20 de yazıyorum. Bir değişiklik var, birkaç hafta sonra taşınacağım. Aslında şu an oturduğum eve sadece 68 gün önce geldim. Tam steemite katıldığım gün taşınmıştım. 😊 Harika bir deneyim, ufuk açan bir deneyim. Yeni insanları entelektüel ve duygusal olarak kısmi de olsa tanıyabileceğiniz en güvenli ortamlardan biri. Şimdiye kadar saygısız davranan tek bir steemit üyesiyle karşılaşmadım, belki zamanla onları da deneyim edeceğiz.

Uzun zaman önce oradan oraya eşya taşımayı bıraktık. Bu neden böyle oldu? Birinci sebep çok sık hareket ediyor olmamızdı. Yani her evin bir sorunu mutlaka var ya da işimiz sebebiyle daha uygun bir konumda olmamız gerekebiliyor. İkincisi de artık eşyalı kiralık ev bulmakta hiç de zorlanmıyoruz.

Bize ait son eşyalarımız olan elektrik süpürgesi, çamaşır askısı ve çift kişilik bir yatağı da burada bırakıp yeni bir mekâna geçmiş olacağız. Yanıma belki düdüklü tenceremi alırım. En önemli eşyam olur kendisi. 😊

Bunları yazıp yazmamak konusunda çok düşündüm, dün bir paylaşım yapmadım zaten. İnsan her zaman aynı heves ve güçte olmuyor. Öyle çok uykum vardı ki dün, sadece uyudum. Bir iki tane valiz hazırlamak ve ev sahibine ayıp olmasın diye şöyle bir ortalığı toplayıp evden çıkmaktan başka bir iş olmasa da değişiklik öncesi bir gerginlik hissederim. Ölümden korkma sebebimizle aynı bu korku. Gideceğin yeri bilmemek.

Gideceğin yerde aynı konforu bulacak mısın? Oradaki insanlar sana iyi davranacaklar mı? Sevecek misin bakalım yürüyüş yolunu, güvenli olacak mı markete gitmek? Market çok uzak mı? (Öldükten sonra kim markete gitmek ister ki!) İnsan kılını kıpırdatmak istemez. Durmak durmak ister. Kendine bir uğraş bulma sebebi de gelecekte daha rahat edebileceğini düşünmesinden gelir.

40 yıl çalışıp emekli olmayı falan bekler insan. İlerde mutlu olmayı bekler. Hep ilerde hep ilerde. Emekli olunca da başka başka şeyler ister ama çoğu zaman yapamaz. Muhtemelen sizin de görmüş olduğunuz bir tane animasyon film izlemiştim. İsmi İnner Working’di. Buraya link eklemedim, çünkü tam halini bulamadım. Ama bulursanız yorum olarak ekleyin lütfen, tekrar izlemeyi çok isterim.

Bu filmde dikkatimi çeken konu adamın en sonunda iş yerinden ayrılma beklentimizi boşuna çıkarması. Adam ayrılmıyor, her şeye lanet edip ortamı terketmiyor. Ortamda mutlu olacak şeyler buluyor ve arkadaşlarını da mutlu etmeye çalışıyor. Her zaman yapabilir mi bilmiyorum tabi. Güzel hazırlanmış bir animasyon, ama sonuçta yine sistem kazanıyor, birey değil. 😊

Aslında enin de sonunda bir ego, bencillik var ve kendisine zararı dokunacağını gördüğü anda koşulları biraz esnetiyor. İş saatleri esnasında küçük bir eğlenceye izin vermeleri bundan.

Peki biz ne mi yapıyoruz? Bunu anlatan ama sonucu hiç beklenmedik bir şekilde gayri ciddi bir şekilde bağllayan, başka bir animasyon filmini de buraya ekleyeyim:

Bu filmde bahsetmeyi unuttukları, insanın insana verdiği zarar. Bunun yerine iki uzaylı geliyor, dünyaya zarar veren adamı (temsilen tüm insanlık) ezip geçiyor.

Ve benim bir umudum var! Güzel ve güvenli bir dünyanın daha ötesinde bir umut. Bütün kötülükler yok olsun falan demeyeceğim. 😊 Sadece tüm bu olanları kullanmayı öğrenmemiz lazım. Kötülükler devam edecek ve biz bu kötülüklerin bizden kaynaklandığını kabul edene kadar büyümeye devam edeceğiz. Çok ileri bir seviyeye geldik şimdi. Çünkü gerçekte olanlar, yukarıdaki animasyon filmindekinden çok daha büyük.

Bu süreçte paylaşımlarımı aksatmamaya çalışacağım. Hatta bugün bir resim çizmek istiyorum, bu evdeki son resimler, olacak önümüzdeki günlerde çizeceklerim.