အလုပ္ဝင္စ အနာဂတ္လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ပါ
"အလုပ္ဝင္စ အနာဂတ္လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ပါ"
ကေလးမ်ားအား အေလးထား
ဘြဲ႔ - လူတိုင္းရခ်င္တာေပါ့။
ရာထူး - လူတိုင္းလိုခ်င္တာေပါ့။
ေနရာေကာင္း - လူတိုင္းေရာက္ခ်င္တာေပါ့။
ဆရာေလာကမွာ ဆရာေတြဘြဲ႔တစ္ခုၿပီးတစ္ခုရေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။သို႔ေသာ္ ဘြဲ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ရာထူးတိုး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ယူဖို႔ကိုေတာ့ ေသခ်ာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၿပီးမွယူသင့္ပါတယ္။
ရာထူးရလို႔ ကိုယ္ကဝမ္းသာေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ မိဘႏွင့္ကေလးမ်ားစိတ္ဆင္းရဲရမည့္အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။
*****ဘြဲ႔ဆိုတာ ကိုယ့္ဘဝေတာက္ေျပာင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့အေထာက္အပံ့ေကာင္းတစ္ခုပါ။
ရာထူးဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ရင္လုပ္ဖို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာတစ္ခုပါ။*****
ကိုယ္လည္းမလုပ္ႏိုင္ဘူး။လုပ္ႏိုင္တဲ့လူက်ေတာ့လည္း အားနည္းခ်က္ရွာအျပစ္ျမင္ကဲ့ရဲ႕ေနလို႔မရပါဘူး။
ဦးေဆာင္ၿပီး အႀကီးအကဲရာထူးေနရာယူခ်င္သူေတြဟာ အဓိက စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ဖို႔ႏွင့္ အနာဂတ္အတြက္ အေျမာ္အျမင္ေကာင္းေတြ ရွိဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။
အရည္အခ်င္းမရွိရင္ ရွိေအာင္ သင္ၾကားျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ရႏိုင္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္အက်င့္မေကာင္းတာကိုေကာင္းေအာင္ ကိုယ္တိုင္ျပဳျပင္ယူမွရတာမို႔ ေခြးၿမီးေကာက္ဆို က်ည္ေတာက္အေသစြပ္ထားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ရာထူးေနရာဆိုတာ ဂုဏ္ေမာက္မာန္ေထာင္လုပ္စားရမယ့္ေနရာမဟုတ္ပါဘူး။
ဆရာ့ဝတၱရားမွာ "သင့္ရာအပ္ပို႔" ဆိုတဲ့တစ္ခ်က္လည္းပါပါတယ္။
ဆရာေကာင္းမရွိတဲ့ေက်ာင္းဟာ ေကာင္းတဲ့ေလာကႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္တဲ့ေနရာျဖစ္သကဲ့သို႔l
သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသာလမ္းမရွိတဲ့ေနရာလည္းျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဆရာဆိုတာ လူေတာ္လူေကာင္းေတြေမြးထုတ္ေနသူပါ။အနည္းဆံုး မေတာ္တဲ့သူေတြသူ႔ဘဝသူ႔ဝန္းက်င္၌သူ႔ဘဝႏွင့္သူ ေကာင္းေအာင္ေတာ္ေအာင္ရပ္တည္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ေမြးထုတ္ေပးေနသူပါ။
အခ်ိဳ႕မိဘေတြl အခ်ိဳ႕လူေတြ ရိုင္းတယ္လို႔ေျပာလို႔ မရဘူး။ သူတို႔ကိုယဥ္ေက်းလိမၼာေအာင္ေလ့က်င့္သင္ေပးရမယ့္အရြယ္မွာ ဆရာေတြကမျပည့္စံု။ ရွိတဲ့ဆရာကေကာ ေသခ်ာသင္ၾကားဆံုးမေပးခဲ့ရဲ႕လား ဘယ္သူမွ မသိေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြကေတာ့ သိေနမွာပါ။
*****ဘာသာ သာသနာကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္လို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ဆရာေတာ္ေတြလည္း ဆရာေကာင္း၏သင္ၾကားဆံုးမလမ္းညႊန္မႈကို ခံယူသင္ခဲ့ဖူးမွသာ
သံသရာတစ္ေလွ်ာက္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုျပဳမူေနထိုင္တတ္ရမယ္ဆိုတာကို ဆံုးမလမ္းညႊန္မႈေပးႏိုင္မွာပါ။*****
"""""တစ္ခါတစ္ေလ အမွားlအမွန္ မေဝခြဲတတ္တဲ့သူေတြႏွင့္ေတြ႔ဆံုရတဲ့အခါ အနာဂတ္အတြက္ ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရတဲ့အျဖစ္ေတြ ေစတနာအျပည့္ထားတဲ့ဆရာတိုင္းႀကံဳဖူးၾကမွာပါ။"""""
စာသင္ဖူးသူတိုင္းပညာ၏ခက္ခဲနက္နဲမႈကိုသိမွာပါ။လူတိုင္းကဉာဏ္ရည္မတူသလို မိဘအေျခအေနမတူတဲ့အတြက္ ပညာတတ္ဖို႔အေရး ဘယ္ေလာက္ထိႀကိဳးပမ္းၾကရတယ္ဆိုတာကို ကေလးေတြပညာေရးကိုအားေပးတဲ့မိဘတိုင္း ခံစားဖူးလို႔သိမွာပါ။
ေငြမရွိရင္ ေလေတာင္အလကားဆက္သြယ္လို႔မရ ျဖတ္ေတာက္ပစ္တတ္တာ ဖုန္းေဘကုန္သြားတဲ့လူတိုင္းခံစားဖူးမွာပါ။
"""""ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကိုယ့္တပည့္ကိုလမ္းမွန္ညႊန္ျပႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ အတန္းအလိုက္ပညာ၏သင္ယူရျခင္းအခက္အခဲကိုရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရာမွာနားလည္မႈေပးႏိုင္ဖို႔lလမ္းမွန္ျပႏိုင္ဖို႔ ဘြဲ႔တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ယူႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးႀကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။
ရာထူးတိုးယူတဲ့အခါ ရာထူးအလိုက္ တာဝန္ခြဲေဝထမ္းေဆာင္ရတာခ်င္းမတူတာမို႔
ဘြဲ႔ထက္ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းအားကိုခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ရာထူးတိုးယူသင့္ပါတယ္။"""""
လက္ရွိလူေတြအေနျဖင့္ အနာဂတ္အတြက္ ေစတနာအမွန္l ေမတၱာအမွန္ထားတာပါတယ္ဆိုလွ်င္
(ဘယ္ေသာအခါမွ သြန္သင္ဆံုးမ၍မရသူ မပါ။ )
ရာထူးတိုးယူဖို႔ မဆံုးျဖတ္ခင္ ငါက တပည့္ေတြကိုတတ္ေအာင္သင္ေပးႏိုင္မွာလားဆိုတာ အရင္စဥ္းစားေပးပါ။
ဘြဲ႔ေတြပိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကေလးကို ရေအာင္lတတ္ေအာင္lနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ မသင္ႏိုင္လွ်င္ ရွက္စရာေကာင္းလွသည္။
ဘြဲ႔မ်ားစြာပိုက္ၿပီး ကိုယ္သင္ႏိုင္တဲ့ အတန္းlဘာသာကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ကာ ဆရာဘဝကိုသိကၡာရွိရွိရပ္တည္မည္လား။
ဘာဘြဲ႔မွမရလည္း ကိုယ္သင္ႏိုင္တဲ့အတန္းlဘာသာကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ကာ လုပ္သက္အေတြ႔အႀကံဳlလုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကံဳျဖင့္ ဆရာဘဝကိုသိကၡာရွိရွိရပ္တည္မည္လား။
ကိုယ့္သာအသိဆံုးျဖစ္ေပလိ္မ့္မည္။
ငါမူလတန္းျပမို႔ မ်က္ႏွာငယ္လိုက္တာဆိုတာ ဆရာေလာကမွာ မရွိပါဘူး။ ဆရာမွန္ရင္ ကိုယ့္ကေလးကိုယ္ လူ လူခ်င္းအျပန္အလွန္ေလးစားတတ္ဖို႔l အခ်င္းခ်င္းမွ်ေဝခံစားနားလည္ေပးဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္ဆံုးမေပးေနရသူေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ရာထူးမရွိလို႔မ်က္ႏွာငယ္ ဖိႏွိပ္ခံရတာl ဘြဲ႔မပါလို႔ မ်က္ႏွာငယ္ ဖိႏွိပ္ခံလာရတာl ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ျဖစ္ၿပီး ဆရာအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ပညာကို တစ္ေယာက္အေလးထား အျပန္အလွန္မေလးစားတာေတြဟာ
ဆရာေလာကထဲကို အလုပ္ရၿပီးေရာlဂုဏ္ရွိၿပီးေရာ ဝင္လာတဲ့သူေတြမ်ားလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။
ဆန္ေကာင္းထဲ ၾကြက္ေခ်းအေရာခံရသလို ႏွာေခါင္းရႈံ႕စရာေတြျဖစ္လာရံုသာမက ဆရာအခ်င္းခ်င္းလည္း အမုန္းပြားစရာေတြျဖစ္လာတာပါ။
ထက္/လယ္/မူ ဘယ္အတန္းသင္တဲ့ဆရာျဖစ္ေစ
ကိုယ္က်ရာေနရာ ေဒသမွာ ကိုယ့္အတန္းက ကိုယ့္ကေလးကို ကိုယ္တာဝန္ယူသင္ရတဲ့ဘာသာရပ္ကို ေစတနာ ေမတၱာ အျပည့္ထား တတ္ေအာင္သင္ေပးရဲ႕လား။ သင္ေပးတယ္ဆိုရင္ ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိရွိ ကိုယ့္ေစတနာနဲ႔ကိုယ္l ကို့္ေမတၱာနဲ႔ကို ကိုယ္ဟာ ဆရာေကာင္းတစ္ဆူပါပဲ။
ဘယ္သူႏွိမ္ႏွိမ္ ကိုယ္မႏွိမ့္သြားပါဘူး။ ကိုယ္ႏွိမ္ခံရလည္း ႏွိမ့္က်မသြားႏိုင္မွန္း ကိုယ့္ဘာသာကိုသိဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ ဆရာဆို ဘယ္အတန္းသင္တဲ့ဆရာျဖစ္ျဖစ္ အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါးထဲမွာ ပါၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔ပါ။
ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ဘယ္လို လူစားမ်ိဳးလဲ သိဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။
*****ေလာကသေဘာအရေတာ့ အမ်ားသေဘာႏွင့္ ညွိၾကည့္ရေပမယ့္
အခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ပတ္ဝန္းက်င္စရိုက္အေနအထားအရ ကိုယ့္စံကိုယ္ထားၿပီးေနရတာမ်ိဳးေတြရွိတတ္ပါတယ္။*****
ဆရာေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္တပည့္ေလးေတြရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳခံထိုက္ေအာင္ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္ဖို႔ပဲအေရးႀကီးပါတယ္။
ကေလးေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို လိမ္ညာမယူမိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ကေလးေတြကို ဆံုးမျပဳျပင္သင့္တာဆံုးမေပးရမယ္။လမ္းမွန္ျပရမယ့္အခါလမ္းမွန္ညႊန္ျပေပးရမယ္။
ဆံုးမျပဳျပင္လမ္းညႊန္ျပရမယ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ မသိက်ိဳးက်ြန္ျပဳ အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ကာ မွားခ်င္မွားl မွန္ခ်င္မွန္ ေရငံု ႏႈတ္ပိတ္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္lမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ဘာမွမေျပာပဲ ကေလးေတြအလိုလိုက္ထားျခင္းဟာ မိဘႏွင့္ကေလးေတြရဲ႕အခ်စ္ကို ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာယူေနျခင္းပါပဲ။
ဆရာမွန္ရင္ ေဝဖန္ခံႏိုင္ရမယ္။ေျဖရွင္းခံႏိုင္ရမယ္။ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ရပါမယ္။
ဆရာက အနာခံမွ ကိုယ့္တပည့္ ကေလးေတြက အသာစံ ရမွာပါ။
လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ တစ္ႏွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္ေမြးထုတ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မူလတန္းlအလယ္တန္းlအထက္တန္းlအဆင့္ျမင့္ပညာ မွာရွိတဲ့ ဆရာlဆရာမေတြရဲ႕ အခ်ိတ္အဆက္ မိမိေလ့က်င့္သင္ၾကားဆံုးမျပဳျပင္ေပးႏိုင္မႈအားေကာင္းမွရမွာပါ။ အဓိကေတာ့ မိဘရဲ႕ သားသမီးေတြအေပၚခံယူထားရွိမႈမွန္ကန္ဖို႔က ဆရာေတြအတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းတစ္ခုပါပဲ။
မိဘႏွင့္ဆရာၾကားက အျပန္အလွန္ တစ္ဦးကေစတနာl တစ္ဦးက ေမတၱာထားရွိမႈ ၾကားမွာ မေတာ္ေလာဘစိတ္မရွိဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
ဆရာေကာင္းဆိုတာ အဆိပ္ပင္ကို ကိုယ့္ပညာျဖင့္ ရွင္သန္ေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။
*****ဆရာေကာင္းဆိုတာ တပည့္ေကာင္းေတြကိုပဲ လက္တြဲေခၚေမြးထုတ္တာပါ။
ဘယ္သူဘယ္စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္ဆိုတာသိရင္ ဘယ္ကေလးကို ဘယ္လိုျပဳျပင္လမ္းညႊန္ေပးရမယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္သူဟာ ဆရာေတြပါပဲ။*****
မူလတန္းအရြယ္ကိုျဖစ္ေစl အလယ္တန္းအရြယ္ကိုျဖစ္ေစl အထက္တန္းအရြယ္ကိုျဖစ္ေစ
ကေလးဆိုတာ အသက္အရြယ္အလိုက္l ဉာဏ္ရည္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမတူလို႔
ေလ့က်င့္သင္ၾကားျပဳျပင္ဆံုးမလမ္းညႊန္ေပးရတာခ်င္းမတူပါဘူး။ ဒါကို သူ ဘာ ငါ ဘာ ျဖင့္ ဆရာအခ်င္းခ်င္း မေလးမစားမျပဳသင့္သလို ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမရွိသင့္ပါဘူး။ ဆရာအခ်င္းခ်င္း ကေလးေတြရဲ႕အသက္အရြယ္အလိုက္ အခက္အခဲမတူတာကို နားလည္ေပးႏိုင္ရင္ ဆရာဘဝဆိုတာ ဆရာ ပါပဲဆိုတာ သေဘာေပါက္လာမွာပါ။
ဆရာအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ပညာတစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ေလးစားမႈထားၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၿပိဳင္ဆိုင္မႈကင္းရင္ ဆရာဘဝဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔မရႏိုင္မွန္းသိလာမွာပါ။
ဆရာအလုပ္ရဖို႔ လြယ္ခ်င္လြယ္မယ္။ ဆရာဘဝေရာက္ဖို႔ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။
ဆရာအခ်င္းခ်င္း ဖိႏွိပ္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ဆရာအမ်ားအျပားဟာ ကိုယ့္ဘဝတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ကေလးေတြရဲ႕ဘဝကိုခ်နင္းဖို႔ဝန္မေလးၾကေတာ့ဘူး။
ဘြဲ႔ေတြပိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကေလးကို ရေအာင္lတတ္ေအာင္lနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ မသင္ႏိုင္လွ်င္ ရွက္စရာေကာင္းလွသည္။
ဘြဲ႔မ်ားစြာပိုက္ၿပီး ကိုယ္သင္ႏိုင္တဲ့ အတန္းlဘာသာကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ကာ ဆရာဘဝကိုသိကၡာရွိရွိရပ္တည္မည္လား။
ဘာဘြဲ႔မွမရလည္း ကိုယ္သင္ႏိုင္တဲ့အတန္းlဘာသာကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ကာ လုပ္သက္အေတြ႔အႀကံဳlလုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကံဳျဖင့္ ဆရာဘဝကိုသိကၡာရွိရွိရပ္တည္မည္လား။
ကိုယ့္သာအသိဆံုးျဖစ္ေပလိ္မ့္မည္။
အခ်ိဳ႕ဆရာေတြ လုပ္သက္အရေရာ ဘြဲ႔အရေကာ ရာထူးတိုးယူလို႔ရတယ္။ဒါေပမယ့္မယူဘူး။ ကေလးေတြ ကိုယ့္ေၾကာင့္နစ္နာမွာစိုးလို႔ လက္ရွိဘဝကိုပဲေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူရင္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ကိုယ့္အတန္းlကိုယ့္ဘာသာကို တက္တက္လာတဲ့ကေလးေတြကိုပဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္သင္ေပးရင္း ျမင့္ျမတ္စင္ၾကယ္တဲ့ဆရာဘဝကိုပဲတစ္သက္လံုးပင္စင္ယူတဲ့အထိlေသတဲ့အထိခံ သိကၡာရွိရွိ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ခံယူသြားၾကတယ္။ ဒါဟာ ဆရာေလာကရဲ႕စံနမူနာယူထိုက္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေကာင္းတစ္ခုဆိုတာ ဆရာေတြပဲသိထားနားလည္ၾကပါတယ္။
အခ်ိဳ႕က ဆရာအလုပ္ရတိုင္း ဆရာျဖစ္ၿပီထင္ၿပီး ရာထူးေနာက္ပဲလိုက္ေနၾကတဲ့အတြက္ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကမွာ အနာဂတ္ကေလးေတြနစ္နာေနၾကရတာပါ။
ရာထူးတိုးတစ္ခုယူေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဓိကစဥ္းစားရမွာက ငါ ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲ့ဒီရာထူးl အဲ့ဒီအတန္းမွာရွိတဲ့ဘာသာl အဲ့ဒီအတန္းမွာရွိေနတဲ့ကေလးေတြကို တတ္ေျမာက္နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့လာသင္ေပးႏိုင္တဲ့စြမ္းအား ကိုယ့္မွာရွိရဲ႕လားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ရာထူးတစ္ခုကိုယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သင့္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ကိုယ့္အတန္းlကိုယ့္ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လူျဖစ္ၿပီး လူေရာင္ေတာက္ေျပာင္တဲ့ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆံုးရံႈးႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သာအသိဆံုးပါ။ငါသာဆိုရင္ေကာ ငါ့လိုစိတ္ဓာတ္အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ဆရာမ်ိဳးနဲ႔သင္ခ်င္လား။ငါ့ သားသမီးဆိုရင္ေကာ ငါလိုစိတ္ဓာတ္အရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိတဲ့ ဆရာဆီမွာ ကိုယ့္သားသမီးကိုယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပ္ထားခ်င္ပါ့မလား။
သူမ်ားရာထူးတိုးယူတိုင္း ကိုယ္လိုက္ယူခ်င္ရေအာင္ ကိုယ္မွာ ဘာအားသာခ်က္ရွိေနလို႔လဲ။ေသခ်ာစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
ဆရာဆိုတာ ကိုယ္သင္ရတဲ့အတန္းl ကိုယ္က်ြမ္းက်င္တဲ့ဘာသာကို အေလးေပးအဓိကထားမွ ကိုယ့္ကေလးအတြက္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္lတစ္တန္းၿပီးတစ္တန္း လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္လာေအာင္ ကိုယ့္ေနရာကေနတာဝန္ေက်ပြန္ေသာႏိုင္ငံ့သားေကာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာပါ။
လူတစ္ေယာက္ လူျဖစ္ဖို႔ႏွင့္ လူစိတ္ရွိဖို႔ဆိုတာ အေျပာလြယ္သေလာက္
လက္ေတြ႔ေမြးထုတ္ေလ့က်င့္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရတာခက္ပါတယ္။
ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကေလးေတြဘဝ အနာဂတ္မွာ စိတ္ဒဏ္ရာမျဖစ္ေစျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးဆရာ့တာဝန္ကိုေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနျခင္းပါပဲ။ ဆရာေလာကထဲဝင္ၿပီး ဆရာေလာကတစ္ခုလံုးကို အေရာင္ေျပာင္းေအာင္ႀကိဳးစားေနသူေတြအမ်ားအျပားရွိေနလည္း ထိုအထဲမွာ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ္ကိုတိုင္က မပါဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ လူဆိုတာ ေငြအတြက္ ေလာဘရွိတတ္ၾကတာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း စီးပြားေရးေစ်းကြက္သဖြယ္သေဘာထားတဲ့ ဆရာေတြပဲ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားၾကတာ ဆရာေလာကမွာမ်ားပါတယ္။
ေစတနာlေမတၱာအရင္းခံလို႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာရင္ေတာင္ အခ်ိဳ႕ဆရာေတြေလာဘပိုတက္လာတတ္ၾကေသးတာပဲ။ဒါဟာမဆန္းၾကယ္ေသာ သဘာဝပါ။ ဒါကိုသိသိႀကီးနဲ႔ ေစတနာထားသေယာင္ ေမတၱာထားသေယာင္ စီးပြားခ်ဲ႕ေနတာဟာ ဆရာအခ်င္းခ်င္း အမုန္းပြားေစၿပီး ကေလးအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို ပ်က္ျပားေစပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ကေလးေတြ အတၱစြဲဘယ္ေလာက္ထိႀကီးတတ္ၾကလဲဆိုရင္ ငါတို႔သင္တဲ့ဆရာမွ ဆရာထင္ တတ္ၿပီး ငရဲမႀကီးသင့္ပဲ ငရဲရကုန္တာ အခ်ိဳ႕ဆရာေတြရဲ႕ျမန္မာ့ပညာေရးလိုုအပ္ခ်က္ကို ေငြျဖင့္အလဲအလွယ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနၾကလို႔ပါ။
ေငြရွိလို႔ အစစ အရာရာသာျပည့္စံုမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ့ဆရာေတြ မညံ့ဘူးဆိုတာ မိဘေတြ သေဘာေပါက္မွာပါ။
သေဘာေပါက္လို႔လည္း ပိုက္ဆံရွိတဲ့မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးကို ေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းေတြေရြးထားၾကတာ အမ်ားအျမင္ပါ။
အစြမ္းအစရွိၿပီး ဘာမွမျပည့္စံုလို႔ လက္မိႈင္ခ် ရွိတာေလးနဲ႔မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္l မေကာင္းေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားသင္ေပးေနတဲ့ဆရာေတြေၾကာင့္ လူေတာ္လူေကာင္းေလးေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္လာတာ ဌာနဆိုင္ရာ အသီးသီးမွာရွိပါတယ္။ အခုဒီစာဖတ္ေနသူလည္း ပါခ်င္ပါေနမွာပါ။ ဆရာေတြဘယ္ေတာ့မွ မညံ့ဘူးဆိုတာ မျပည့္မစံုသင္ရင္း တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ရုန္းကန္ထြက္လာတဲ့တပည့္ေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာ့ပညာေရးမွာ ဆရာေတြဟာ မမွ်မတ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနၾကရတာပါ။
ျပည့္စံုမႈခ်င္းတူလို႔ အရည္အေသြးခ်င္း အယွဥ္ခံရတာ ျဖစ္သင့္ေပမယ့္။
ျပည့္စံုမႈခ်င္းမတူပဲ တန္းတူယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာေစတနာထားၿပီး ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ တပည့္ေတြေရွ႕မွာ ဆရာဂုဏ္မညိဳးႏြမ္းရေလေအာင္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့ ဆရာမ်ားဘဝကို စာနာသင့္ပါတယ္။
မၾကာမီ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေအာင္စာရင္းလည္း ထြက္လာပါေတာ့မည္။
ဆရာအခ်င္းခ်င္း ငါဘာ သူဘာ မခြဲျခားပဲ တစ္ေယာက္ပညာ တစ္ေယာက္ ေလးစားတန္ဖိုးထားႏိုင္ၾကပါေစ။ အမွားပါရင္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ပါ။
ကိုယ္တိုင္က ႀကိဳးစားေလ့လာေနသူတစ္ေယာက္မို႔ပါ။