ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပလတ္စတစ္ခြက္

( ၁ )

ဆရာကိုေသာင္းသည္ ဖတ္လက္စသတင္းစာမူကို ဆက္မဖတ္ေတာ့။ မင္နီျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္ကာ ပယ္စာမူအျဖစ္ ပယ္ထားလိုက္သည္။ သူ႔စားပြဲေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ ဂ်ာနယ္လစ္ေက်ာ္ဦးက သူ႔ကို အကဲခတ္ေနသည္။

"မျဖစ္ဘူးကြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတာ ဘာမွ မၾကာေသးဘူး၊ ဒီသတင္းေၾကာင့္ ရႈပ္ေထြးသြားလိမ့္မယ္"

"ဒါေတာ့ ဆရာ့သေဘာပဲ၊ က်ေနာ္က အတိအက် ရထားတာ"

"မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ၊ ႏွစ္ဖက္လံုးအတြက္ မေကာင္းဘူး၊ ၿပီးေတာ့ မင္းသတင္းသံုးသပ္တာက ရန္လိုေနသလိုပဲ။ ပရိသတ္က ဒါကိုဖတ္ၿပီး ႏွစ္ဖက္စလံုး လက္နက္ေတြ ျဖည့္တင္းေနတယ္၊ အဆင့္ျမင့္လက္နက္ေတြ ၀ယ္ေနတယ္လို႔ ျမင္မယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ကစားစရာလို႔ ထင္သြားမယ္။ မင္းေရးထားတာကိုက " ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနသည့္ကာလမွာပင္ တစ္ဖက္မွ စစ္လက္နက္မ်ား အဆင့္ျမင့္သံုးစြဲႏိုင္ရန္ ဝယ္ယူစုေဆာင္းလ်က္ရွိ " ဆိုတာ ရန္လိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ျဖစ္ေနတယ္၊ မေကာင္းဘူးကြ"

"ဆရာ့သေဘာပဲေလ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ယူသြားမယ္"

"ေနဦးကြာ၊ ေနာက္မွ ယူေတာ့"

ဆရာကိုေသာင္း ခြင့္မျပဳ၊ ထိုဓာတ္ပံုမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားလ်ွင္ ႏွစ္ဖက္လံုး သံသယမ်ားဝင္လာမည္ကို မလိုလား။

"ဆရာတို႔မထည့္လည္း ဒီသတင္းေတြက နယ္စပ္မွာ လူတိုင္းသိေနတာပဲ၊ လက္နက္ေတြဝယ္တာ အခုမွဝယ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ အစိုးရလည္း ဝယ္တာပဲ၊ အကုန္ဝယ္တာခ်ည္းပဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနတုန္း လက္နက္ဝယ္တာ ဆန္းတဲ့ကိစၥမွ မဟုတ္တာ"

"ငါတို႔ဂ်ာနယ္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး မသံုးဘူးကြာ၊ ရွင္းၿပီလား"

ေက်ာ္ဦးက ဆရာကိုေသာင္း၏ ေလယူေလသိမ္းကို အကဲခတ္ၿပီး စားပြဲေရွ႕မွ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။

( ၂ )

"အေမ၊ အငယ္ေကာင္ေလးက ျမန္မာစကားမတတ္ဘူး၊ ဘာေတြေျပာေနမွန္း မသိဘူး"

"သြားမစနဲ႔ဟယ္၊ မေန႔ကလို ေအာ္ငိုေနဦးမယ္"

သန္းျမက ရင္ခြင္ထက္တြင္ ႏို႔သက္ခံေနေသာ အခါလည္သမီးေလးကို တင္ပါးပုတ္ေပးရင္း သားျဖစ္သူကို တစ္လွည့္၊ မလွမ္းမကမ္းရိွ ပလတ္စတစ္အခင္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ ကေလးငယ္ကိုတစ္လွည့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေစာေစာကပင္ ထိုကေလးငယ္၏အေမျဖစ္သူက ကေလး ခဏၾကည့္ထားပါရန္ အပ္ႏွံရင္း ျမစ္ထဲတြင္ အဝတ္ေလွ်ာ္ရန္ ထြက္သြားသည္။

"ဟဲ့ေကာင္ေလး၊ ေနမပူခင္ ဒီျခင္းေတြ ဟိုအပင္ေအာက္ ေရြ႕ထားလိုက္"

သန္းျမက သားျဖစ္သူကိုခိုင္းရင္း အနီးအနားမွ ေစာင္ႏွင့္အဝတ္မ်ားကိုပါ ျခင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ရန္ကုန္ေနသည္ နံနက္ကိုးနာရီကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနၿပီ။ သန္းျမတို႔အိမ္ေျခမဲ့မ်ား ခုတေလာ အေျပးအလႊားအနၲရာယ္မွ ကင္းေဝးေနၾကသည္။ ယခု ေက်ာခင္းအိပ္ခြင့္ရသည့္ေနရာက ေနပူလာလၽွင္ ေနလို႔မေကာင္း။ သစ္ပင္အရိပ္ေကာင္းေကာင္းကို သူ႔ထက္ငါ လုၾကရသည္။ သန္းျမအတြက္ ႏို႔စို႔ကေလးငယ္ရွိေနသည္မို႔ ပိုအေရးႀကီးသည္။

"အေမ အဝတ္ေတြ ရုတ္ခဲ့ရမလား၊ သား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းဘက္ သြားေတာ့မယ္"

"မသြားရပါဘူး၊ အဲဒီမွာ ဖမ္းေနပါတယ္ဆိုမွ၊ ေသခ်င္းဆိုးေလး ဒီေလာက္သြားခ်င္ေနတာ နင့္အေမလင္ရွိလို႔လား၊ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားပဲ သြား"

"ဟာဗ်ာ"

"ငါလုပ္လိုက္မယ္ေနာ္၊ ကေလးက ေနမေကာင္းရတဲ့ၾကားထဲ"

သားျဖစ္သူက မေက်မနပ္ျဖင့္ အဝတ္ျခင္းကို အရိပ္ရသစ္ပင္ေအာက္သို႔ ေရႊ႕သြားေတာ့သည္။ သန္းျမတို႔လူစုသည္ ပန္းဆိုးတန္းဆိပ္ကမ္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးရွိရာ ဝင္းႀကီးထဲမွ ပန္းျခံလမ္းထက္တြင္ စတည္းခ်ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခြင္လံုး အခါေတာ္ေပးသည္ႏွင့္ လွည့္လည္ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ကာ အသက္ေမြးခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။

"အစ္မေရ၊ ငါေတာ့ ဆပ္ျပာက်ျပန္ၿပီ တစ္ခါ၊ မေကာက္လိုဘူးေလ"

"ဟဲ့ကခ်င္မရဲ႕၊ ဆပ္ျပာက အသစ္ႀကီးဟာကို၊ ေက်ာက္ႀကီး လာဦး လာဦး"

သန္းျမက အဝတ္အစားမ်ားေပြ႕ကာ ျပန္လာေသာကခ်င္မကို ကူညီရန္ သားျဖစ္သူအား လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ သားျဖစ္သူက သူ႔အခြင့္အေရးကို ျပန္ေတာင္းဆိုရန္ အေျပးတစ္ပိုင္းျဖင့္ေရာက္လာ၏။

"ဟိုမွာ ဆပ္ျပာက်ခဲ့ျပန္ၿပီ၊ သြားေကာက္ေပးလိုက္"

"ဘယ္နားမွာလဲ၊ ေဘာတံတားေအာက္မွာလား"

"ေအး၊ ဟိုအရင္ေနရာပဲ၊ ရြံ႕ေတြနဲ႔၊ ငါမေကာက္လိုဘူး"

ေက်ာက္ႀကီးက လွစ္ခနဲ ေျပးထြက္သြားသည္။ ရန္ကုန္ျမစ္ကို သူမမႈ။ သူတို႔အဝတ္ေလွ်ာ္ေနက် ေဘာတံတားေအာက္တြင္ ေက်ာက္တံုးမ်ားဆင့္ကာ စီထားသည္။ ေရတက္လာလၽွင္ ထိုေဘာတံတား ေအာက္ေျခတိုင္မ်ားအထိ ေရတိုးလာစျမဲ။ မေန႔ကလည္း ထိုေန႐မွာပင္ ဆပ္ျပာက်ခဲ့၍ သြားေကာက္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။

ကခ်င္မေလးမွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ သန္းျမတို႔ႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာသည္မွာ လပိုင္းမၽွသာရွိေသးသည္။ သန္းျမကလည္း ဘဝတူေတြမို႔ သြားေလရာ ေခၚသည္။ အိမ္မဲ့ယာမဲ့ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ၾကသူမ်ားမို႔ မုဆိုးမခ်င္း စုစုစည္းစည္းေနရမည္ဟု သေဘာတူထားသည္။ ေက်ာက္ႀကီးက ရြံ႕ေပသြားေသာဆပ္ျပာကို ေဘာင္းဘီျဖင့္ပြတ္ရင္း ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႔အေမနံေဘးသို႔ ဆပ္ျပာကို ပစ္ခ်ေပးၿပီး

"ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္" ဟု စကားစလိုက္သည္။ သန္းျမက မ်က္ေစာင္းထိုးသည္ကို ရင္ဆိုင္ရန္မဝံ့။

"ငါလိုက္မယ္ေလ"

ကခ်င္မေလးက လံုးေထြးေနေသာ ေရစိုအဝတ္မ်ားကို ျဖန္႔ေနရင္း ေက်ာက္ႀကီးကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"မလိုက္သြားနဲ႔ ကခ်င္မေရ၊ အဲဒီေသခ်င္းဆိုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းဘက္ သြားမွာ"

"တကယ္၊ အယ္...ငါမလိုက္"

ကခ်င္မေလးက အေၾကာက္အကန္ ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။ ေက်ာက္ႀကီးက ျပန္ေျပးထြက္သြားသည္။ သန္းျမေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ ပိုက္ဆံပစ္မေနနဲ႔ဟူေသာ တားျမစ္ခ်က္ကို ဟုတ္ကဲ့ဟု ေအာ္ေျပာသြားေသးသည္။

"နင္ ငါနဲ႔ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရား လိုက္ခဲ့၊ ေစာေစာသြားမယ္၊ ေနပူလာရင္ ကေလးက ငိုဦးမယ္"

သန္းျမစကားကို ကခ်င္မေလးက 'ဟုတ္၊ဟုတ္'ဟု အေျဖေပးရင္း ေရစိုအဝတ္မ်ားကို ျမန္ျမန္ျဖန္႔ေနေတာ့သည္။

( ၃ )

"အရွင္ဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ၏ ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ႀကီးသိန္းေအာင္ႏွင့္တကြ တပ္မေတာ္သားအားလံုး ေဘးမသီရန္မခဘဲ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္တန္ခိုးေၾကာင့္ က်န္းမာ
ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ တိုက္ပြဲမ်ား ကင္းေဝးပါေစဘုရား"

မသူဇာသည္ လက္ထဲမွ သေျပခက္ႏွင့္ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို ဘုရားအားရည္စူးကာ ဦးခ်ကန္ေတာ့သည္။ နံေဘးမွသမီးျဖစ္သူကလည္း လိုက္၍ကန္ေတာ့သည္။ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ထက္တြင္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ အခါသမယမို႔ စည္ကားလွသည္။ မသူဇာ ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးသည္ႏွင့္ ညီမျဖစ္သူက မသူဇာထံမွ ပန္းမ်ားကိုယူကာ ဘုရားေရွ႕မွပန္းအိုးတြင္ သြားေရာက္ထိုးစိုက္ေပးသည္။ တူမျဖစ္သူက လက္ထဲမွကင္မရာျဖင့္ အေမျဖစ္သူကိုတစ္လွည့္ ေဒၚေလးျဖစ္သူကိုတစ္လွည့္ ရိုက္ေပးေနသည္။ ငါးႏွစ္အရြယ္ေပမို႔ ကင္မရာျမင္ကြင္းမွေပၚလာသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ကာ အထူးသေဘာက်ေနသည္။ ရိုက္ၿပီးေသာပံုမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ရသည္ကလည္း အေမာ။

"ေဒၚေလးကို ျပပါဦး၊ လွေကာ လွရဲ႕လားဟယ္"

"လွပါတယ္ဆို"

ကေလးမေလးက သူၾကည့္ေနေသာပံုမ်ားကို ေဒၚေလးအား ျပလိုက္သည္။

"ဟယ္..ေဒၚေလးပံုက ေခါင္းပိုင္းလည္း မပါဘူး၊ ျပန္ဖ်က္ေပး ျပန္ဖ်က္ေပး"

ေဒၚေလးက သူ႔ပံု မလွမပျဖစ္ရသျဖင့္ ကင္မရာကို ေတာင္းသည္။ ကေလးမက မေပး။ ေနာက္တစ္ပံုကို ျပသည္။

"ေအာင္မယ္ သူ႔အေမက်ေတာ့ ဟုတ္လို႔၊ သြား၊ ေရခဲမုန္႔ ဝယ္မေကၽြးဘူး"

"ေဒၚေလးကလည္း ျပန္ရိုက္ေပးမယ္ေလ"

"တကယ္ေနာ္"

"အင္းပါဆို"

"ေအာင္မယ္ေလး လိမၼာလိုက္တာ အလကားစတာပါ၊ ေရခဲမုန္႔ အဝေကၽြးမယ္ေနာ္"

ေဒၚေလးက တူမေခ်ာေလးကို ဆြဲေပြ႕ကာ အားပါးတရ နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ငါးကန္ဘက္သြားမည္ဟု အစ္မျဖစ္သူထံ ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။ အစ္မက ပုတီးစိပ္ကာ ေနခဲ့မည္ဟု ေျပာရင္း

"ကေလးကို ဂရုစိုက္ေနာ္၊ သိပ္မၾကာေစနဲ႔"

"ေမႀကီး တာ့တာ"

သမီးက ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေဒၚေလးႏွင့္ လိုက္သြားသည္။ ေဒၚေလးလက္ကို ဆြဲထားေနာ္ဟု အေမက လွမ္းသတိေပးလိုက္ျပန္သည္။ ငါးကန္ဘက္တြင္ ငါးစာ၊ လိပ္စာေကၽြးေနသူမ်ားက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ စည္ကားေနသည္။ ေဒၚေလးက တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ကို ကိုင္ရင္း ဝင္ရေကာင္းႏိုးႏိုး အကဲခတ္ေနဆဲ။

"လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ၊ ၿပီးမွ ျပန္လာမယ္"

ေဒၚေလးစကားေၾကာင့္ တူမျဖစ္သူက ေတြေဝသြားသည္။

"အစ္မေတာ္ျမနန္းႏြယ္ဘက္ သြားမယ္၊ ေရခဲမုန္႔မစားခင္ ဝက္သားတုတ္ထိုး သြားစားရေအာင္"

"ေဟး"

ကေလးမေလးက သေဘာတူေၾကာင္း ဟစ္ေႂကြးလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသား ဖိနပ္ဗလာျဖင့္ လၽွဳိ႕ဝွက္ေသာအမႈကိစၥႀကီးကို ပူးေပါင္းၾကံစည္ေသာသေဘာျဖင့္ လူအမ်ားၾကားမွ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို လွ်ဳိရင္း ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္သို႔ ေျပးထြက္လာၾကသည္။ ငါးကန္သို႔မသြားဘဲ ဝက္သားတုတ္ထိုး ထြက္စားသည့္အမႈအတြက္ ႏွစ္ဦးသား ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသည္။

"ျပန္မေျပာေၾကးေနာ္၊ ကတိ"

"ကတိ"

"တည္"

"တည္"

"ေဟး"

ႏွစ္ဦးသား လက္ဝါးရိုက္လိုက္ၾကသည္။ ဝက္သားတုတ္ထိုးစားၾကသည္။ အားပါးတရစား၍ ေကာင္းေနဆဲ နံေဘးသို႔ေရာက္လာေသာ သူေတာင္းစားသားအမိေၾကာင့္ တူမျဖစ္သူ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေဒၚေလးထံသို႔ တိုးကပ္သြားသည္။
ႏို႔စို႔ကေလးငယ္ကိုေပြ႕လ်က္ ပလတ္စတစ္ခြက္ျဖင့္ ေတာင္းရမ္းေနေသာ သန္းျမသည္ အကြက္မိေလၿပီမို႔ ေနာက္မတြန္႔ေတာ့၊ ေဒၚေလးသည္ တူမျဖစ္သူကို ေပြ႕လ်က္ တစ္ရာတန္ကို ရွာသည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲတြင္ တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္မွအပ ငါးေထာင္တန္ႏွင့္ တစ္ေသာင္းတန္မ်ားသာ ပါသည္။

"တစ္ရာတန္တစ္ရြက္ေလာက္ ခဏေပးပါ"

ေဒၚေလးက ဝက္သားတုတ္ထိုးသည္ထံမွ ေတာင္းကာ သူေတာင္းစားသားအမိကို စြန္႔ၾကဲလိုက္သည္။ သန္းျမသည္ ႏိုင္ကြက္ကို နင္းမိၿပီမို႔ ထိုေအာင္ေျမမွ ျပန္ဆုတ္ခြာလာခဲ့သည္။ မလွမ္းမကမ္းတြင္ အကဲခတ္ေနေသာ ကခ်င္မကို ေခါင္းငဲ့ျပလိုက္သည္။ ကခ်င္မက ေက်ာလြယ္ထားေသာသားငယ္ကို ဟန္ခ်က္ျပင္ကာ ခ်ီပိုးရင္း ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္မွ အလွဴ႕ဒါယိကာမထံ ခ်ဥ္းကပ္သြားေတာ့သည္။

( ၄ )

"အစ္မ၊ နင့္ေယာက်္ားက စစ္သားဆို"

"နင့္ကို ဘယ္သူေျပာလဲ"

"ေက်ာက္ႀကီး"

"အဲဒီေသခ်င္းဆိုးေျပာတာ နင္ ယံုမေနနဲ႔၊ အလကား"

"ငါ့ကို ဓာတ္ပံုျပတယ္"

"ဘာ"

သန္းျမက ေပါင္ေပၚတြင္အိပ္ေမာက်စျပဳေနသည့္ အခါလည္သမီးအား ဗီႏိုင္းေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ ထဘီအစုတ္ႏွင့္ပတ္ထားေသာ လြယ္အိတ္အစုတ္ကို ဆြဲထုတ္ကာ ေမႊပါေတာ့သည္။

"ေသခ်င္းဆိုးေလး၊ ေသခ်င္ဆိုးေလး" ဟု တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း လြယ္အိတ္ထဲမွာ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြသည္။

"အစ္မရယ္ နင္စိတ္ဆိုးလား၊ ငါ့ကို ေျပာပါဟယ္"

"အဲဒီဓာတ္ပံု ဘယ္မွာလဲ"

"ငါမသိဘူးေလ၊ စစ္သားပံုကို ျပတယ္၊ သူ႔အေဖလို႔ ေျပာတာပဲ"

သန္းျမသည္ ဓာတ္ပံုကို ရွာမေတြ႕သျဖင့္ လြယ္အိတ္ကို သြန္ခ်သည္။ ကခ်င္မကို စူးစိုက္ကာၾကည့္သည္။ ကခ်င္မက သန္းျမအနီးသို႔ တိုးဝင္လာရင္း စိတ္ဆိုးလားဟု ေမးေတာ့သည္။ တစ္ခြန္းေမးသည္၊ ႏွစ္ခြန္းေမးသည္။ သန္းျမ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ရင္း မ်က္ရည္မ်ား ဝဲလာသည္။

"အစ္မရယ္၊ ငါ့ေယာက်္ားလည္း ကခ်င္စစ္သားပဲ၊ သူလည္း ေသၿပီေလ၊ ငါတို႔ တအားဒုကၡေရာက္တာပဲ၊ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးလား"

"ေသၾက ေသၾက၊ သူေတာင္းစားေတြ၊ ဟီး..."

သန္းျမေအာ္ကာ ငိုခ်ပစ္လိုက္သည္။ အနီးမွ ပလတ္စတစ္ခြက္ကိုလည္း လႊင့္ပစ္သည္။ ကခ်င္မ၏ကေလးငယ္ေလးသည္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ခင္းအိပ္ထားေသာ သတင္းစာကို မရမက ဆြဲဖဲ့ေနသည္။ သတင္းစာ၏ ေခါင္းႀကီးသတင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲဟု ပါရွိၿပီး ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ား တဟဲဟဲႏွင့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနၾကသည္။ ရန္ကုန္ေနမွာ အဝီစိေလာက္နီးနီး ပူျပင္းလာေလၿပီ။