A Pilipino Poetry "Pagkakaibigan"
Bawat isa'y hinuhubog sa pamilyang pinagmulan
Ibat-ibang pamamaraan ang s'yang kinalakihan
Magkaibang personalidad ang kinagisnan
Naging hawak-hawak kahit saan
Sa una man nating tagpu't pagkikita
Hindi man ganun kadaling makisama
Mata, kilos at pandinig ay ramdam na
Di alam pagkakaibigan ay uusbong na pala
Sadyang kay bait ng panahon
Tadhana minsan man umaayon
Pagkrus ng landas natin pinagkataon
Magkaiba man ng agwat at panahon
Bawat tawa'y dinig man sa iba
Hangga't hindi ito nakakabara sa tainga
Di man natin alintana na may bukas pa
Di pansin ang oras at uwian na pala
Kulitan at asaran man ay nandiyan
Tuksohan at pikonan man ay makisabayan
Gawai'y minsan hindi na nagustuhan
Basta't pagkakaibigay pinabulaanan, gusot ay malulusotan
Hindi man lahat ng panahon tayo'y magkasama
Hindi man lahat ng oras tayo'y galak sa tawa
Hindi man itong pagkakaibigan natin iba sa kanila
Pero dito ko lubos nadarama, na tanggap ako ng walang sawa
Alam natin sa umpisa, na tayo ay magkakaiba
Ibat-ibang pananaw, opinyon minsan di magkaisa
Pero hangga't tibok ng puso ay iisa
Pagkakaiba'y siyang naging umpisa, na tayo'y nagkasama
Congratulations @mhelrose! You have completed the following achievement on the Steem blockchain and have been rewarded with new badge(s) :
Click on the badge to view your Board of Honor.
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPDo not miss the last post from @steemitboard: