ยามเย็นที่โบ๊ทลากูน
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemians ทุกท่าน
สบายดีวันทำงาน.... วันอังคารที่ 9 เม.ย.62 มาล้าววววว....มาล้าววววว กลับมาพบกันอีกแว้ววววว.... ช่วงเน้.... บัวรู้สึกเหมือนตัวเองลนๆ ยังไงพิกล เหมือนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องทำในเวลาเดียวกัน แล้วยังไม่ได้ทำ ยังไม่ได้เริ่ม (แม่คนธุระเยอะ) พอจะเริ่มทำเวลาก็จวนเจียนเต็มที มันเลยทำให้ลน ยิ่งตอนนี้เป็นโรคคิดถึงลูกชายคนเล็ก ที่บัวเอาไปฝากให้แม่เลี้ยงตั้งแต่กลับบ้านไปเลือกตั้งเดือนที่แล้ว เพราะมีแพลนจะเดินทางไปเที่ยวญี่ปุ่นหลายวัน จะให้แม่มาอยู่ที่นี่ภูเก็ต เต็มที่เลยให้ 5 วัน แกเบื่อและเป็นโรคคิดถึงบ้านอยู่ไหนได้ไม่นาน และอีกอย่างแม่ต้องไปช่วยน้องสาวบัวขายของช่วงสงกรานต์ด้วย แต่ว่าดีหน่อยที่แกอยู่บ้านน้องสาวได้นานกว่าอยู่ที่อื่น เพราะคุ้นเคย และคนที่รู้จักตั้งแต่ยังไม่ได้ย้ายบ้าน ก็ไปมาหาสู่ทำให้แกไม่เหงา ส่วนลูกชายคนเล็กเวลาที่บัววิดีโอคอลไปทีไร ก็เล่นสนุกสนานกับเพื่อนๆ ได้เล่นน้ำทุกวันถูกใจนางที่สุด นางจะคิดถึงบ้านก็ตอนอยากเล่นเกมส์ กว่าจะได้เจอลูกก็อีกประมาณเกือบเดือนค่ะ ตอนนี้ก็ทนคิดถึงไปก่อน
เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนแรกบัวคิดว่าจะไม่ได้ไปไหน พอดีคุณสามีติดตามข่าวสารเกี่ยวกับภูเก็ต ก็เลยรู้ว่าที่โบ๊ทลากูนช่วงสัปดาห์เขามีการจัดงาน ช่วงเย็นวันเสาร์ที่ผ่านมาบัวกับสามีก็เลยแวะไปดูว่ามีอะไรน่าสนใจไหม เพราะดูในข่าวแล้วไม่มีรูปภาพอะไรเลย และอีกอย่างอยู่ใกล้บ้านเดินทางแค่ 5 นาทีถึงแล้ว
ไปถึงโบ๊ทลากูนประมาณ 1 ทุ่ม แสงยังไม่หมดเลยค่ะ บัวก็เดินไปเก็บรูปไป ที่เห็นเป็นดวงไฟสว่างๆ นั่นไม่ใช่พระอาทิตย์หรือพระจันทร์นาจา.... แต่เป็นดวงไฟที่ใช้ส่องสว่างภายในโบ๊ทลากูนค่ะ เดินเข้าไปข้างในบรรยากาศดูเงียบๆ เหมือนกับไม่มีงานอะไร บัวกับสามีก็เลยเดินเลาะไปตามท่าเทียบเรือ
ขณะที่เดินไปก็ได้ยินแต่เสียงเพลง กับเสียงพิธีกรประกาศบนเวที แต่ฟังไม่ชัด แล้วก็เดินเลาะตามท่าเทียบเรือไปเรื่อยๆ อ้า!!!!.... ในที่สุดก็เจอป้ายงาน ซึ่งมีขนาดเล็กมาก นึกในใจหรือตรูมาผิดงานฟร่ะ ไหนก็มาถึงนี่แล้ว เข้าไปดูสักหน่อยเป็นไร
เจอป้ายงานแล้วแต่ยังไม่เจอคนค่ะ ได้ยินแต่เสียง เดินไปถ่ายรูปเรือไป
เดินมาอีกพักใหญ่ก็เริ่มเจอผู้คนแล้ว เอ่อ....คงมาไม่ผิดงานหรอก งานจะจัดบริเวณท่าเทียบเรืออีกฝั่งหนึ่งค่ะ จัดยาวไปตามทางเดิน ก็จะมีซุ้มต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องออกกำลังกาย นวดผ่อนคลาย และซุ้มอาหารอีกมากมาย แต่ดูเหมือนจะเริ่มวายหรือเริ่มเก็บข้าวของกันแล้ว บัวก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปร้าน
เดินไปจนสุดทางเดิน ก็จะเจอเวทีเล็กๆ เป็นการแสดงความสามารถของเด็กๆ ค่ะ เป็นการเต้นประกอบเพลง ซึ่งเด็กบางคนเล็กมากๆ เต้นไปร้องไห้ไป ส่วนครูผู้สอนก็เต้นนำอยู่ด้านหน้า เด็กๆ น่ารักมากค่ะ
เด็กๆ น่าจะเรียนการเต้นบัลเล่ต์ เพราะภายในโบ๊ทลากูนจะมีโรงเรียนสอนเต้นบัลเลย์ เต้นฮิปฮอป เทควันโด พอมีงานก็พามาออกงานโชว์
นี่เป็นการแสดงโชว์ความสามารถของเด็กๆ ให้มีความกล้าแสดงออกในทางสร้างสรรค์ พอเห็นเด็กมีความกล้าแสดงออก บัวก็ปรึกษากับสามีว่าจะส่งลูกชายคนเล็กมาเรียนเต้นดีไหม เขาจะได้เลิกเป็นเด็กขี้อายและกล้าแสดงออกสักที ขุ่นแม่สายดัน เผื่ออนาคตอาจจะไปเป็นนักร้อง นักเต้นบ้างอะไรบ้าง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมา
แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า เลิฟนะยู้วววว....
อิจฉาคนได้เที่ยวจริงๆ
Posted using Partiko Android
พอดีมันอยู่ใกล้บ้าน
Posted using Partiko Android
ภาพขาวดำเมื่อวานติดโหวตเหมือนด้วยเด้อหอย
Posted using Partiko Android
เคร
Posted using Partiko Android
Thanks for using eSteem!
Your post has been voted as a part of eSteem encouragement program. Keep up the good work! Install Android, iOS Mobile app or Windows, Mac, Linux Surfer app, if you haven't already!
Learn more: https://esteem.app
Join our discord: https://discord.gg/8eHupPq
Thank you.
Posted using Partiko Android
เด็กๆดูไร้เดียงสาจะน่ารักค่ะคุณบัว เข้าใจถึงหัวอกของพ่อแม่ที่ห่างจากลูกค่ะ ยังไงๆก็ขอให้ทนต่อไปนะคะ ฝึกไว้เผื่อตอนโต ยังไงๆเขาก็ต่องจาากเราเพื่ไปเรียนต่ออยู่แล้วหละค่ะ😊😊
ขอบคุณค่ะพี่นาง พอดีลูกชายคนเล็กขี้อ้อน พอห่างกันก็เลยคิดถึงมากเป็นพิเศษ
Posted using Partiko Android
The weather looks good too!
Posted using Partiko iOS
อากาศยามเย็นกำลังดีเลยค่ะ
Posted using Partiko Android