เวลา

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนผมไหม ผมทำงานเป็นลูกจ้างมากว่า 10 ปีตลอดระยะเวลาการทำงานที่ผ่านมา ผมให้ความสำคัญกับเรื่องเวลาการมาทำงานน้อยมาก ส่วนใหญ่ผมมักจะมาทำงานสายประมาณ 20-30 นาที แม้ผมจะมาทำงานสายแต่ผมก็ไม่เคยกลับก่อนเวลาหรือกลับตรงเวลา ผมมักอยู่ชดเชยเวลาที่มาสายให้บริษัทประมาณ 1-2 ชั่วโมง ตลอด 10 กว่าปีของการทำงาน จนเมื่อประมาณ 3 ปีที่ผ่านมา นโยบายบริษัทเริ่มเปลี่ยนจากเดิมไม่เคร่งครัดเรื่องเวลาเข้างานมากนัก กลายเป็นมาตรการห้ามมาทำงานสายเกินจำนวนที่กำหนด สิ่งที่เกิดขึ้นคือผมติดอันดับพนักงานมาสายเป็นประจำ เหตุที่สายเพราะต้องไปส่งลูกและส่งภรรยาก่อนมาทำงาน เป็นแบบนี้ตลอด 3 ปี ซึ่งก็เป็นไปตามคาดผมถูกเรียกไปตักเตือนและได้แต่คิดว่าก็ชดเชยให้แล้วไงแถมไม่ได้ค่าล่วงเวลาด้วย จนวันหนึ่งที่ผมทำธุรกิจของตัวเองทำให้เข้าใจเลยว่าการมาทำงานสายมีผลกระทบยังไงบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรู้สึกของเพื่อนร่วมงานที่รู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ หรือจะเป็นงานบางงานที่ต้องทำให้เสร็จ ณ ตอนนั้นก็ต้องเลื่อนออกไป พร้อมกับอีกหลายปัญหาที่ตามมา ทุกวันนี้ผมกลับมาทำงานบริษัทอีกครั้ง แต่ครั้งนี้บริษัทยอมให้พนักงานมาทำงานสายได้ โดยมีเงื่อนไขว่าต้องทำงานให้ครบชั่วโมง แต่ถึงแม้ว่าครั้งนี้บริษัทยอมให้มาทำงานสายได้ ผมกลับไม่รู้สึกอยากมาทำงานสาย ผมพยายามปรับปรุงตัวเองเริ่มจากนอนให้เร็วขึ้น และตื่นให้เช้าขึ้น เพื่อจะไปทำงานให้ทันเวลา เริ่มให้ความสำคัญกับเวลามากขึ้น ความรู้สึกหนึ่งที่ผมสัมผัสได้จากประสบการณ์ในครั้งนี้ คือ “วินัย” เริ่มรู้สึกเหมือนเรามีวินัยมากขึ้น เริ่มทำอะไรที่ดูเป็นประโยชน์กับตัวเองมากขึ้นอะไรที่ไม่เป็นประโยชน์ก็เริ่มให้เวลากับมันน้อยลง ทุกวันนี้ผมยังคงสายอยู่แต่ค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ มีการบันทึกเวลาเพื่อบอกว่าพรุ่งนี้ต้องเร็วกว่านี้ ต้องทำให้ดีกว่านี้ และเป้าหมายหนึ่งในปีนี้ของผมก็คือ “การให้ความสำคัญกับเวลา” ผมเชื่อว่าถ้าทำสำเร็จชีวิตผมต้องดีขึ้นแน่นอน ใครที่ปีที่แล้วหรือคิดว่าชีวิตช่างแย่เหลือเกินมาลองตั้งเป้าดูไหมครับว่าปีนี้ฉันจะให้ความสำคัญกับเวลา ฉันจะเป็นคนตรงต่อเวลาแล้วมาดูกันครับว่าชีวิตจะดีขึ้นจริงไหม?