ข้าวฟืน

เวลาไปท่องเที่ยว ฉันชอบที่จะออกไปเจอสัมผัส ความเป็นอยู่ของผู้คน ก็ฉันอยากรู้ว่าจะแตกต่างจากที่ฉันอยู่อย่างไรบ้าง การได้พูดคุยคืออย่างแรกเลย เพราะภาษาก็แตกต่างอยู่แล้ว แต่เราก็สามารถสื่อสารกันได้ และอีกอย่างนึงที่ฉันอยากรู้และอยากลองก็คืออาหารการกิน ฉันคิดว่าการกินเป็นวัฒนธรรม พืชพันธุ์ต่างๆก็จะขึ้นและเจริญเติบโตในภูมิอากาศที่ต่างกัน ผลไม้และผักต่างๆ ฉันมาเชียงใหม่ครั้งนี้ก็ได้ลองกินอาหารที่ยังไม่เคยกินเลย นั่นก็คือ อาหารไทยใหญ่ วันนี้ฉันไปตลาดวโรรส เพื่อเลือกชื้อของฝากที่เป็นอาหารแปรรูปพื้นเมือง พอไปถึงก็หิวพอดี ก็สอดส่ายสายตา ว่าจะกินอะไรดี สายตาฉันก็ไปเห็นในถาดสีเหลืองๆ

ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ก็ยืนอ่านเมนูก็งงไปใหญ่

อย่างเดียวที่จะทำให้หายงง ก็ต้องถามคนขาย แต่ก็ไม่เคลียร์ จำต้องลองสั่งมาชิมแต่ราคาไม่แพงเลยค่ะ จานละ 30 บาท ฉันลองสั่งยำข้าวฟืนถั่วมากิน 1 ชาม

หน้าตาก็ประมาณนี้เลยค่ะ คนขายก็บอกว่าปรุงเพิ่มได้ค่ะ แต่ฉันไม่ปรุงค่ะ รสชาดมัน เค็ม และเปรี้ยวจากผักกาดดอง ข้าวฟืนทำจากถั่วเหลือง สำหรับฉันก็อร่อยดีนะคะ ฉันกินหมดชามเลยค่ะ แล้วก็มีคนมาสั่งเมนูข้าวฟืนอุ่น ฉันก็อยากลอง แต่เอาจริงๆ ชามแรกฉันก็อิ่มแล้ว แต่มีความอยากรู้ เลยสั่งเพิ่มข้าวพืนอุ่นอีกชามนึง แต่บอกเค้าว่าให้ตักไม่ต้องมากแค่อยากชิมแต่จ่ายเต็มราคา แม่ค้าก็ตักอย่างอื่นให้ฉันชิมด้วยน่ารักมาก

นี่คือหน้าตาข้าวฟืนอุ่น ก็อร่อยดีค่ะ ซอสสีเหลืองๆก็ทำจากถั่วเหลือง รสชาดก็คล้ายกับยำข้าวฟืนถั่ว แต่ข้าวฟืนอุ่นไม่เปรี้ยวมาก เพราะใส่ผักกาดดองไม่เยอะ ข้าวฟืนทางร้านทำเอง จัดไป 2 ชาม อิ่มมากค่ะ และรู้สึกดีมากได้ลองกินและไม่ผิดหวัง แม่ค้าน่ารักมาก ถ้ามีโอกาศ ฉันจะกลับมากินอีกครั้ง