รำลึกถึงคนบนฟ้า

สวัสดีเพื่อนๆ ชาว steemit ทุกคนครับ

ตอนแรกว่าจะไม่เข้ามาเขียนแล้ว แต่ก็นะชีวิตคนเราต้องเดินต่อไป ถึงจะเศร้าแค่ไหน ก็ต้องกัดฟัน สู้มันต่อไป เพื่อไม่ให้คนบนฟ้าได้เป็นห่วง ถ้าเรามัวแต่ท้อแท้ไม่ทำอะไรเลย จะยิ่งทำให้เค้าไม่สงบ ขอให้ไปสู่สุขคติ สู่สวรรคนะครับ หลับให้สบายนะพ่อ ลูกคนนี้ไม่มีโอกาศเจอกันอีกแล้ว ชาติหน้ามีจริงขอให้เกิดเป็นพ่อลูกกันอีกนะ

วันนี้วันที่ 14 พ.ค. 2561 เป็นวันที่จากไปอย่างไม่วันกลับ จากไปอย่างสงบเมื่อเช้า ของพ่อผู้ให้กำเนิดลูกคนนี้ ทั้งที่พึ่งมาจากเชียงใหม่เจอหน้ากัน ยังอวยพรให้หลาน(ลูกผมหายดี) ทำไมไม่รออยู่ให้ถึงวันนั้น วันที่หลานหายดีสามารถเรียกปู่ได้ ผมไม่นึกว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้ ผมขอบรรยายความรู้สึก รำลึกถึงท่านครั้งสุดท้าย รูปสุดท้ายที่มีโอกาศถ่ายด้วยกัน ท่านก็เหมือนผมคือ ไม่ชอบถ่ายรูป แต่ถ้าเป็นวันสำคัญจริงๆ ถึงจะยอมถ่าย คงไม่มีโอกาศถ่ายรูปด้วยกันอีกแล้ว ลาก่อนครับ คงไม่มีอะไรจะบรรยายความรู้สึกได้ดีไปกว่าน้ำตา ผมยอมรับขณะเขียนโพสต์ผมเขียนด้วยน้ำตาของผม

รูปนี้ถ่ายเมื่อปีที่แล้วเดือนตุลาคม 2560 ครั้งล่าสุดและครั้งสุดท้ายที่มีโอกาศถ่ายรวมกันเป็นครอบครัว เป็นงานบวชเณรหลานให้แก่ในหลวงรัชกาลที่ 9

จริงๆผมก็ไม่อยากเอามาเขียนหรอครับ แต่ผมเก็บกดความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกต่างๆไม่ได้ พอได้เขียนความรู้สึกอัดอั้นตันใจให้มันเบาบางลง แม้จะต้องฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะ

ขอบคุณทุกกำลังใจและการทักทายของเพื่อนๆ ที่มีต่อผม และขอบคุณมิตรภาพที่มีให้กันเสมอมา ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณจากใจ