ประสบการณ์ที่เหนื่อยแต่ได้เรียนรู้ถึงนิสัยคน

สวัสดีเพื่อนๆ ชาว steemit ทุกคนครับ

วันนี้เป็นวันที่มีธุระด่วนที่เชียงใหม่ ซึ่งได้เดินทางมาทันที ไม่ได้เตรียมไว้ล่วง เพราะเมื่อวานมีโทรศัทพ์มาหาผมเรื่องเกี่ยวการซื้อ มีลูกค้ามาขอซื้อรถผมผมจึงขับไปให้เค้าดูที่เชียงใหม่ในวันนี้ครับ การเดินทางก็เหมือนเดิมครับระยะทางจากฝางมาเชียงใหม่ 150 กิโล ระยะทางที่ผ่านทางดอยแฟนผมเป็นคนขับ เพราะผมไม่ชำนาญทางครับ ส่วนทางกับในเมืองตรงผมจะเป็นขับ
วันนี้ผมได้เรียนรู้นิสัยคนจากการขายรถ นัดลูกค้าไว้ 2 คนครับ คนแรกมาตอนคุยโทรศัพท์ตกลงกันไว้ราคาสูง ไปๆมาๆ ต่อกดราคาผม จึงบายไปไม่ได้ขาย นี้แระครับคนไม่ซื่อสัตย์ ทั้งที่ตกลงกันไว้ราคาเท่าไร รถสวยไม่มีปัญหา แต่อยากได้ของดีราคาถูก
จึงรอลูกค้าในรอบบ่ายแต่ตอนแรกว่าจะไม่รอลูกชายผมอยู่บนรถได้ไม่นานอาละวาด ร้องไห้ทำร้ายตัวเองไม่หยุด หลังจากที่รักษาหายวันนี้เป็นวันนี้ที่ออกมาหงุดหงิดเมื่อจากไม่ได้วิ่ง แต่ด้วยความที่ผมยึดถือสัจจะจึงอยู่รอ
แต่ก็พบความผิดหวังและเหนื่อยใจอีกครั้ง คือ นัดผมแล้วไม่ยอมมาตามนัด ผมทั้งเสียเวลาแล้วก็เหนื่อย ลูกผมก็เหนื่อยแล้วคางบวมจากการที่รอคนไร้สัจจะ ไม่มาผมไม่ว่าไม่มาแต่ไม่โทร ไม่ไลน์ โทรไปก็ไม่รับ

ตอนนี้นึกว่าจะราบรื่น แล้วจะพาลูกไปห้าง ไปเที่ยวหาของอร่อยกิน แต่ก็คงไม่ได้ไปไหนแล้ว เพราะเค้าอาละวาดไม่หยุดจึงหาที่พัก แล้วได้พักภายในมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ภาพบนสุดคือวิวด้านนอกห้องพักครับ
ระหว่างที่รอก็มีคนจากสันกำแพงโทรมาบอกขายไปยังจะซื้อ แต่ขอเป็นรถมาให้ช่างที่อู่ตรวจสอบ ผมเห็นลูกอารมเริ่มดีเลยตกลง ทีนี้ปรากฏว่าไปครึ่งทางพี่ท่านโทรบอกยกเลิกครับ
คนเราสมัยนี้เค้าเล่นขายของกันหรอครับ อยากได้รีบโทรพอไม่เอาก็ยกเลิก แต่คนนี้ยังดีนิดนึงตรงโทรมาบอกครับ วันนี้ผมขอจบเรื่องราวตรงนี้ไว้ก่อนเพราะเหนื่อยทั้งกายและใจมากครับ แล้วลูกชายอาละวาดต่ออาจจะไม่ได้ทักทายใครนะครับคงได้แค่โหวตครับ เดียวจะมาต่อว่าเรื่องราวบทสรุปจะเป็นยังไงครับในวันพรุ่งนี้ครับ ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ติดตามครับ