ภาคต่อ การเดินทางของเรา

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว steemians,esteem ที่น่ารักทุกๆคนค่ะ

หลังจากเมื่อวานที่เราได้เดินทางมาถึงสนามบินดอนเมืองกันแล้วนะค่ะ หลังจากนั้นเราก็เข้าเขตจ๊อบเข้าประเทศไทยกันล่ะที่นี่ ปกติแฟนจะเป็นคนเตรียมเอกสารการเดินทางและเขียนการ์ดขาวให้ตลอดเลยค่ะ ดีของเมย์เป็นคนไทยไม่ต้องดขียนการ์ดขาว แต่ลูกสาวนางใช้พาสปอร์ตมาเลเซีย พอถึงคิวเราแล้วเมย์เลือกเข้าแถวกับเจ้าหน้าที่ผู้หญิงค่ะ แต่เจอดีเลยค่ะ พอยื่นเอกสารเท่านั้นแหล่ะ นางว่าไม่เอาการ์ขาวแบบนี้นะค่ะ เอาแบบใหม่แล้ว ไปอยู่ไหนมา เอาไปกรอกใหม่ใส่ให้ละเอียดด้วยนะ จะไปพักที่ไหน ที่อยู่ใส่ด้วยไม่ใช่ป่อยให้ว่างแบบนี้.....ฮื่อๆ เอาให้เต็มที่เลยค่ะคุณเจ้าหน้าที่ ( คิดในใจอีกล่ะ 5555) ก็ต้องมากรอกใหม่ เงอะงะๆอยู่นานสองนาน เพราะตัวเล็กไม่อยู่เฉยเลย วิ่งไป วิ่งมาตลอดเลย เราก็ต้องระวัง กลัวนางจะไปไกล จากที่มาแต่ต้นๆ กลายว่ามาจ๊อบหลังๆเลยที่นี้ พอเขียนเสร็จแล้ว ที่นี้เมย์เลือกที่จะไปจ๊อบกับเจ้าหน้่าที่เป็นผู้ชายบ้างค่ะ เผื่อเค้าจะอลุ่มอลวยให้บ้าง เพราะสนามบินนี้เมย์เพิ่งเคยใช้บริการเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ 555

และเมื่อทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแล้ว เราก็ต้องรอต่อเครื่องบินไปอำเภอแม่สอดกันค่ะ คราวนี้เราต้องขึ้นของสายการบินนกแอร์และนี้ก็ครั้งแรกเหมือนกันกับสายการบินนี้ แต่ก่อนหน้านี้มีก็เลื่อนเที่ยวบินของเรา จากปกติเป็นช้ากว่าเกือบๆ สามชั่วโมง เวลาที่เหลือเราก็ต้องไปนั่งคอยสิค่ะ หาอะไรให้ลูกกินเสร็จนางก็วิ่งเล่น ไม่ยอมนอนพัก ตื่นก็เช้า ณ.ตอนนี้ก็เกือบๆบ่ายสองเข้าไปแล้ว ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วค่ะ ลูกสาวก็ยังไม่มีแววว่าจะอยากนอน แต่จุดที่ไม่น่าจะเกิดกับเกิดขึ้น คือ ในสนามบินเราต้องขึ้นรถบัสไปขึ้นเครื่องที่กลางลานจอด ช่วงนี้ถือว่าไกลพอได้ค่ะ เมย์ให้นานนั่งบนกระเป๋าเดินทาง เป้อีกใบสะพายหลัง คนก็เยอะมากเรียกว่าเต็มลำอ่ะค่ะ ช่วงที่จะไปต่อ เห็นนางนั่งเงียบๆ ที่ไหนได้นางนั่งหลับค่ะ เราก็ตกใจ เอ้ย! นางหลับง่ายมากๆเลย เอาล่ะสิที่นี้ จะต้องหอบนางเพิ่มอีกและต้องขึ้นบันไดด้วยนะค่ะตอนนี้ รู้สึกคิดหนักนิดๆ เพื่อนๆร่วมเที่ยวบินก็ยิ้ม ก็ขำนางกัน เราก็พยายามที่จะปลุกให้นางตื่น แต่ไม่มีผลแล้วค่ะ5555

สุดท้ายต้องหอบกันทุลักทุเลขึ้นเครื่อง ยังดีที่มีพี่สาวใจดีแกช่วยถือกระเป๋าไปส่งที่นั่งให้ ดูได้จากที่เราทุลักทุเลแบบนี้แอร์ไม่มีกระจิตกระใจจะช่วยสักนิดเลยค่ะ ต่างจากแอร์เอเซีย หลังจากนี้ก็ไม่ต้องกังวลว่านางจะปวดหูอีกแล้วค่ะ เพราะนางหลับยาวไปจนถึงสนามบินแม่สอดกันเลยที่เดียว แต่ตอนลงนี้สิ ปลุกนางตื่นแล้ว แต่นางไม่ยอมเดิน ที่นี้ใครๆก็ลงไปกันหมด เราคนสุดท้าย หอบทั้งกระเป๋า หอบลูก เรียกว่าเหนื่อยสุดๆเลยที่นี้ รีบโทรให้น้องชายมารับอย่างด่วน ร่างกายต้องการพักอย่างแรง 555 ยังๆ ไม่ได้พักค่ะ เพราะต้องไปจ่ายตลาดกับแม่อีก เรียกว่าวันนั้นทั้งวันคุ้มมากกับการใช้ชีวิต มีความสุขมากๆ

ขอบคุณสำหรับโหวตและติดตามนะค่ะ
Follow me @Paopaoza