"ในวัยเรียน"

เป็นนักเรียนต้องศึกษาหาความรู้
ให้คุณครูได้ยิ้มร่าว่าศิษย์เก่ง
จะได้อวดใครใครไม่หวั่นเกรง
มีศิษย์เก่งครูได้หน้าก็ว่าไป

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เมื่อกี้ฝนตกหนักมาก ตอนนี้กำลังจะมืด ฝนก็หยุดตกพอดี ตอนกลางวันอากาศร้อนอบอ้าวมากค่ะ แดดแรงด้วย พอตอนเย็นหลังจากที่
ฝนหยุดตกแล้ว อากาศก็จะเย็นสบาย...พอดี
อยู่เงียบๆคนเดียว...เลยคิดหาเรื่องราวที่จะมาเล่าสู่เพื่อนๆฟังกัน...วันนี้ขอเล่าถึงสมัยตอนอยู่ในวัยเด็กซี่งเรียนอยู่ในระดับประถม ให้เพื่อนๆได้รับฟังกันนะคะ

สมัยครั้งเมื่อฉัน...ยังเป็นเด็ก บ้านฉันจะอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียน จึงนับว่าเป็นความโชคดีของฉันที่ไม่ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนคนอื่นๆ เพราะแค่เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงโรงเรียนแล้ว โน่นแหละ...ได้ยินเสียงระฆังเพื่อเตรียมเข้าแถวเคารพธงชาติฉันจึงจะรีบวิ่งไป
พอไปถึงก็รีบเอากระเป๋าไปไว้ในห้องเรียน แล้วรีบลงมาเข้าแถวหน้าเสาธง...

พอเข้าแถวเสร็จเรียบร้อยแล้ว หัวหน้านักเรียนก็จะเป็นคนร้องนำ"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย" ทีนี้นักเรียนทั้งหมดก็ร้องรับ"เป็นประชารัฐ ผไทของไทยทุกส่วน อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล ด้วยไทยล้วนหมาย รักสามัคคี ไทยนี้รักสงบ...."ร้องไปเรื่อยๆจนจบเพลง ร้องถูกบ้างผิดบ้างไปตามประสา พอร้องเพลงชาติจบ ผู้นำก็พาสวดมนต์ไหว้พระ พอสวดมนต์เสร็จ คุณครูก็จะมีเรื่องมาพูดหน้าเสาธง พอพูดจบก็ให้เด็กๆเก็บขยะ ใบไม้หล่นหรือสิ่งที่ไม่งามตาเสียก่อนแล้วค่อยเข้าชั้นเรียน

ก่อนที่จะเริ่มเรียน คุณครูจะให้ท่องสูตรคูณก่อน
2หนึ่งเป็น2
2สองเป็นสี่
2สามเป็น6
2สี่เป็น8
ท่องแบบนี้เลยค่ะ จนถึงแม่12 จากนั้นจึงเริ่มเข้าเนื้อหาที่จะเรียนต่อไป การเรียนการสอนคุณครูจะเน้นให้ท่องจำ ท่องสูตรคูณบ้าง ท่องกลอนบ้าง ซึ่งตอนนั้นฉันจำบทกลอนได้ แต่ไม่รู้ว่าชื่อเรื่องอะไรและเรียนอยู่ชั้นไหน ซึ่งบทกลอนนั้นมีใจความว่า

เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน
เหมือนดั่งนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง
เริงร้องซ้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
กลางไพรไก่ขันบรรเลง
ฟังเสียงเวียงเวง
อีเก้งเริงร้องลองเชิง
ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง
คางแข็งแรงเริง
ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง
ป่าสูงยูงยางช้างโขลง
อึงคนึงขึงโขง
โยงกันเล่นน้ำคว่ำไป

มีเพื่อนๆคนไหนเคยเรียนบ้างมั๊ยคะ?...นี่แหละค่ะจำได้จนมาถึงปัจจุบัน ส่วนสูตรคูณก็ท่องได้ถึงแม่12 เพราะเคยท่องมาแค่นั้น แต่...ยอมรับเลยค่ะว่าคุณครูสมัยนั้น เอาใจใส่นักเรียนดีมาก เรียกว่าสอนเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว ถ้ามีการแข่งขันระดับตำบล ฉันก็จะถูกคัดเลือกให้แข่งขันในวิชาภาษาไทย โดยตอนนั้นจะแข่งคัดไทยและเขียนไทย ฉันก็คว้าที่1มาได้ และแข่งขันเขียนไทยในระดับอำเภอ จำได้ว่าคะแนนเต็ม20 ได้19 เขียนผิด1คำ แต่ก็ชนะเลิศได้ผ่านเข้าไปแข่งขันในระดับจังหวัด แต่ทว่า...ในระดับจังหวัด เขาเปลี่ยนเป็นแข่งขันเรียงความ เพื่อนๆลองทายสิคะว่าฉันจะได้เข้ารอบมั๊ย?...

เอาหละค่ะ ถ้าทายไม่ถูก ฉันก็ขอเฉลยแล้วกันนะ
"มิดสี่หลี่ บ่เห็นไหง่"555 ใครแปลออกบ้างน้องั้นฉันแปลให้ก็ได้ค่ะ นั่นก็หมายถึงเงียบไปเลย ไม่มีร่องรอยนั่นเอง ก็มันเป็นอะไรที่ฉันไม่ถนัดเลย แต่ถ้าเป็นเขียนไทย ถึงไหนถึงกันค่ะ เพราะเป็นอะไรที่ชอบและถนัดมาก เป็นอันว่าการแข่งขันคราวนั้นไม่รู้เลยว่าได้ทีเท่าไหร่

ซึ่งในสมัยนั้น ถ้าได้รับคัดเลือกให้ไปแข่งขัน คุณครูจะให้ไปนอนที่บ้านท่านและติวให้ ฉันดีใจมากที่จะได้นอนบ้านคุณครู เพราะจะได้กินกับข้าวดีๆและจะได้นอนบ้านหลังสวยๆ อาหารดีๆสำหรับฉันในสมัยนั้นก็คือไข่เจียว ถ้าได้กินไข่เจียวก็ถือว่าเลิศแล้วค่ะ ปกติแล้ว ที่บ้านฉันก็จะกินส้มตำบ้าง ปู ปลาบ้าง หรือจะเป็นป่นกบ ป่นเขียด เรียกได้ว่าเป็นอาหารที่ไม่ได้ซื้อ....ว่างั้นเถอะ เพราะเงินก็หายาก ตอนไปโรงเรียน นานๆครั้งถึงจะได้ ได้แต่ละทีก็...50สตางค์ ซื้อส้มตำได้1ครกและผัดหมี่ ซึ่งแม่ค้าจะเอาใบตองกล้วยทำเป็นกรวย แล้วตักส้มตำใส่ รู้สึกว่ากินอะไรก็อร่อยไปหมด แม่ค้าก็เป็นแม่ค้าแก่ๆ พอกินหมดแล้ว ก็พากันเลียใบตอง คนเฒ่าคนแก่บอกว่ากินหมดแล้วให้เลียใบตอง แล้วเอาด้านที่ไม่เปื้อนส้มตำค้างบนศีรษะแล้ววิ่งให้ใบตองหล่นจากศีรษะ ถ้าไม่ทำเช่นนั้นจะหัวล้าน ไอ้เราก็...เชื่อสนิท พอกินหมดก็เอาใบตองค้างหัวแล้ววิ่งแข่งกันกับเพื่อนๆ ทั้งวิ่งทั้งหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนาน

เป็นยังไงกันบ้างคะเพื่อนๆ เคยโดนผู้ใหญ่หลอกเหมือนกับฉันมั๊ย?...555 แต่ก็สนุกดีนะ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายเลยค่ะที่จะนำมาเล่าสู่เพื่อนๆฟัง วันนี้ต้องขอตัวก่อนนะคะ ดึกแล้ว ขอให้เพื่อนๆจงมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรงกันทุกคน สำหรับวันนี้...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ☺☺

ขอบคุณทุกๆกำลังใจและการติดตามนะคะ พูดคุยกันได้ ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกๆคนค่ะ