"เข้ารั้วมหา'ลัย"

มหา'ลัยแห่งนี้มีเรื่องเล่า
แต่ก่อนเก่าฉันเคยมาหาจุดหมาย
เป็นเพราะบุญต่ำต้อยน้อยเกินไป
ที่หวังไว้จึงมลายสลายลง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ หลังจากที่ฉันทำงานอยู่เป็นประจำในท้องนาท้องไร่ วันนี้มีโอกาสได้พักผ่อน1วัน ที่ได้พักผ่อนก็ไม่ใช่ว่าจะหยุดเองหรอกค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า...

เมื่อคืนนี้คนที่สนิทกับครอบครัวของฉัน โทรมาชวนให้สามีของฉันให้ขับกระบะพาแม่ยายหรือแม่ของภรรยาของเขา ไปเป็นกำลังใจให้ลูกสาวคนเดียวของเขา ซึ่งกำลังจะไปเตรียมตัวเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย เธอพึ่งเรียนจบม.6จากโรงเรียนภูเวียงวิทยาคม ซึ่งฉันเองก็จบม.6จากโรงเรียนนี้เช่นกัน

แม่ของเธอเป็นคนบ้านเดียวกันกับฉัน แต่พอแม่ของเธอแต่งงานกับพ่อของเธอ แม่ของเธอจึงย้ายไปอยู่กับพ่อของเธอ ซึ่งบ้านของเธอห่างจากบ้านของฉันประมาณ12กิโลเมตร พอพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันและสามีจึงเข้านอน

พอวันรุ่งขึ้น ฉันและสามีก็เตรียมตัวจะเดินทาง เราคุยกันว่าจะออกเดินทางตอน9โมงเช้า ฉันและสามีกินข้าว อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย นั่งรอครอบครัวที่จะเดินทางไปส่งลูกสาว จนเวลาล่วงเลยไป10โมงกว่าๆ ฉันจึงเห็นรถของเขาวิ่งมา ซึ่งภายในรถคันนั้นนั่งมา5คนคือพ่อ แม่ ลูก เพื่อนบ้านคนสนิทและน้องชายของเขาซึ่งเป็นคนขับรถ

ส่วนรถกระบะของฉันก็มีคนนั่งมา5คนเหมือนกันคือฉัน แม่ยายของเขากับหลานตัวเล็กๆ1คน พร้อมด้วยหลานสาวคนโตอีก1คน ส่วนคนสุดท้ายคือสามีของฉันซึ่งเป็นคนขับ

เราเริ่มออกเดินทางออกจากอำเภอภูเวียงประมาณ10โมงเช้า ผ่านอำเภอชุมแพ พอพูดถึงชุมแพทำให้ฉันนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาทันที

"ชุมแพพลเมืองหนาแน่น ดินแดนต่อแคว้นภูเวียง
ภูเขียวอยู่ทิศเฉียงๆ ติดข้างเคียงกับเกษตรสมบูรณ์"😅😅

พอออกจากตัวเมืองชุมแพ เราก็เลี้ยวขวาไปบนถนนสาย201 เราขับรถไปเรื่อยๆผ่านอำเภอวังสะพุง จ.เลย มาจอดเติมน้ำมันที่ผานกเค้า ซึ่งผานกเค้าเป็นภูเขาที่มีลักษณะคล้ายนกเค้ากระพือปีกทั้งสองข้าง มองดูสวยงามและแปลกตาดี

วันนี้ท้องฟ้าดูครึ้มๆแต่ก็เหมาะกับการเดินทาง เพราะอากาศเย็นสบายดี ทิวทัศน์ข้างทางของจังหวัดเลยส่วนใหญ่จะเป็นภูเขา มีทั้งภูเขาลูกใหญ่ลูกเล็กสลับกันไป ฉันเพลิดเพลินกับธรรมชาติข้างทาง เพราะปกติแล้วฉันเองเป็นคนชอบธรรมชาติ ดูหน้าตาก็แล้วกันว่าฉันชอบธรรมชาติแค่ไหน

พอทำธุระส่วนตัวเสร็จเราก็ออกเดินทางต่อ จนกระทั่งมาถึงหอพักประมาณบ่ายโมงกว่าๆ หอพักจะอยู่ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย ซึ่งหอพักนี้มีอยู่3ชั้น
เธอพักอยู่ชั้น3 พวกผู้ชายต่างก็ช่วยกันขนของ พอขนของเสร็จพ่อแม่ของเธอก็จัดเตรียมหาอาหารมากินข้าวเที่ยงกัน รวมทั้งหมด10คน คุณยายของเธอที่นั่งมากับฉันห่อข้าวเหนียว ส่วนกับที่ท่านห่อไปจะมีตำพริก ซึ่งตำพริกนี้ท่านจะนำพริกสดเสียบไม้ย่างไฟแล้วนำไปตำใส่กระเทียม ปลาร้าและผงชูรส ส่วนกับอีกอย่างก็คือซุบหน่อไม้ดอง ส่วนลูกสาวและลูกเขยของท่านซึ่งเป็นเจ้าภาพ ก็จะซื้อไก่ย่าง หมูยอและส้มหมูมาด้วย พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงเดินออกมาระเบียงและถ่ายรูปภูเขาที่อยู่ล้อมรอบหอพัก

ภายในห้อง พวกผู้ชายก็จัดห้องให้เธอผู้มาเรียน เธอพักอยู่กับเพื่อน จึงมีเตียงนอน2ที่ ตู้เสื้อผ้า2อัน
พร้อมด้วยโทรทัศน์ พัดลมและตู้เย็น ซึ่งเขาเก็บค่าห้องพักเดือนละ2,000บาท ส่วนค่าน้ำ ค่าไฟคนเช่าเสียเอง

เราทั้งหมดใช้เวลาอยู่กับเธอประมาณ3ชั่วโมง เสียดายที่มีเวลาน้อย ฉันเลยไม่ได้เข้าไปในมหาวิทยาลัย ฉันถามเธอตั้งแต่ก่อนจะเดินทางมาว่ามหาวิทยาลัยราชภัฎเลย มันใช่อันเดียวกันกับวิทยาลัยครูเลยหรือเปล่า? เธอตอบว่าไม่รู้ พอฉันเดินทางมาใกล้ๆมหา'ลัยเท่านั้นเเหละ ฉันถึงกับร้องอ๋อ...เพราะสมัยที่ฉันเรียนจบม.6 ฉันก็เคยมา
สอบสัมภาษณ์รอบโควต้าโดยใช้เกรดเฉลี่ย ปรา
กฏว่าฉันสอบผ่าน ฉันดีใจมากเพราะความหวังตอนนั้นอยากจะเป็นครู แต่พอเอาเข้าจริงๆพี่ก็ไม่มีเงินส่งเสีย ความหวังจึงพังทลายลง แต่มันก็เป็นธรรมดาของชีวิต ที่มีทั้งความสมหวังและความผิดหวังเป็นของคู่กัน ชีวิตไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบฉันใด ชีวิตของคนเราจะพบแต่ความสุขก็หาไม่ ทุกข์หรือสุขย่อมอยู่กับคนเราเสมอ ขึ้นอยู่กับว่าจะสุขหรือทุกข์มากน้อยเพียงใดก็เท่านั้น...

สำหรับวันนี้ฉันต้องขอตัวก่อนนอนพักเอาแรงไว้สู้กับงานในวันพรุ่งนี้ เอาไว้พบกันโพสต์หน้านะคะ ก่อนจากกัน ขอให้เพื่อนๆจงมีความสุข สุขภาพแข็งแรงกันทั่วหน้า สำหรับวันนี้สวัสดีค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตาม

Thank you for visiting my post and follow me.
Love you all.