"เวรกรรมมีจริงหรือไม่"

เรื่องเวรกรรมมีจริงหรือแกล้งพูด
เชิญพิสูจน์ด้วยกันฉันจะเล่า
ฟังแล้วคิดพิจารณาอย่าหูเบา
ฉันจะเล่าตามจริงทุกสิ่งอัน

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ก็มาพบกันอีกเช่นเคยนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องราวที่จะมาพูดคุยให้เพื่อนๆได้รับฟังกัน ซึ่งเรื่องราวในวันนี้ เป็นเรื่องราวที่ฉันสนใจมาก มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะพิสูจน์ได้ยาก ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เชิญรับฟังได้เลยค่ะ

เรื่องที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องเล่าจากพี่สาวของฉันเองค่ะ ซึ่งอายุของท่านก็70ปีพอดี พอดีว่าพี่ชายของฉันไม่สบายด้วยโรคถุงลมโป่งพอง พี่น้องจึงได้มาพบกันโดยอัตโนมัติ พี่สาวคนนี้เลยเล่าเรื่องของเวรกรรมให้ฉันฟัง ท่านเล่าว่า

สมัยที่ท่านยังเป็นเด็กนักเรียน ซึ่งเรียนอยู่ชั้นป.4 โรงเรียนจะอยู่ติดกับบ้าน โรงเรียนในสมัยนั้นยังไม่เจริญ อาคารเรียนก็ทำด้วยไม้ทั้งหมด รวมทั้งหลังคาด้วย ส่วนพื้นอาคารเป็นพื้นดินที่ยังไม่ได้เทคอนกรีต มีโต๊ะยาวที่นั่งด้วยกันหลายคน มีลิ้นชักสำหรับวางสมุดและหนังสือ ส่วนนักเรียนก็สวมใส่เสื้อผ้าที่ทอเองจากฝ้าย สมัยนั้นจะนิยมปลูกฝ้ายเพื่อนำมาทอผ้ากันแทบทุกหลังคาเรือน

เรื่องมันมีอยู่ว่ามีครูหนุ่มคนหนึ่ง แต่งงานกับหญิงสาวชาวบ้านและะมีลูกด้วยกัน2คน สมัยนั้นครูคนนี้จะมีจักรยานสำหรับเอาไว้ปั่นไปโรงเรียน ภรรยาของครูคนนี้เป็นคนในหมู่บ้านที่ครูคนนี้สอนอยู่

ต่อมามีครูสาวซึ่งพึ่งจะบรรจุใหม่ๆมาสอนอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ เธอเป็นคนตัวเล็กๆ ผิวขาว รูปร่างหน้าตาน่ารัก ทำให้ครูหนุ่มคนนี้แอบรัก และได้เสียกันในที่สุด ครูสาวคนนี้เป็นคนต่างจังหวัด เธอจึงมาเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ จนกระทั่งเธอท้องโตความจึงแตก ครูหนุ่มไม่ยอมกลับบ้านไปหาภรรยา สร้างความโกรธแค้นให้กับภรรยาเป็นยิ่งนัก

วันหนึ่งภรรยาจึงเดินทางมาโรงเรียนแล้วชี้หน้าด่าครูสาวไปต่างๆนาๆ โดยที่ครูสาวไม่ได้โต้ตอบอะไร เพราะรู้ตัวว่าตัวเองผิดที่แย่งสามีชาวบ้าน โดยมีเด็กนักเรียนมายืนมุงดูรวมทั้งพี่สาวของฉันด้วย ก่อนที่หล่อนจะจากไป หล่อนได้สาปแช่งเอาไว้ว่าขอให้ครูสาวคนนี้อย่าได้ตายดี ขอให้ตายแบบเลือดตกยางออก ตายก็อย่าได้มีพระนำหน้า
เมื่อด่าได้สมใจแล้ว หล่อนก็กลับ

อยู่ต่อมาครูหนุ่มก็อยู่กินกับครูสาวโดยที่ไม่ยอมกลับไปหาภรรยาอีกเลย ครูสาวท้องโตจนได้เวลาคลอด เธอคลอดลูกเป็นผู้ชาย จนกระทั่งวันเวลาผ่านไป.... เธอก็ตั้งท้องอีก โดยที่ลูกชายคนโตอายุยังไม่ถึงขวบ คราวนี้เธอท้องโตกว่าปรกติ สมัยนั้นยังไม่มีสถานีอนามัยหรือโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ ส่วนมากจะคลอดเองโดยมีหมอตำแยเป็นคนทำคลอด เมื่อถึงเวลาคลอดเธอจึงคลอดลูกออกมา
แต่ปากฏว่ายังเหลืออยู่ในท้องอีกคน เธอพยายามคลอดคนที่2 แต่เนื่องด้วยเธอเสียเลือดมาก เธอสิ้นใจตายพร้อมกับลูกทั้งสองคน ซึ่งบ้านฉันเรียกว่าตายทั้งกลม

สมัยนั้น ถ้าตายทั้งกลม จะรีบนำไปฝังและจะไม่มีการจัดพิธีกรรมใดๆ เธอจึงถูกนำไปฝังพร้อมกับลูกทั้งสองโดยที่ไม่มีพืธีกรรมใดๆ เธอถูกหมอธรรมสะกดไม่ให้วิญญาณไปหลอกหลอนใคร

หลังจากที่จัดการกับศพของเธอและลูกเรียบร้อยแล้ว วันหนึ่งในเวลาพลบค่ำ ผู้คนที่อาศัยอยู่ใกล้โรงเรียน ได้ยินเสียงของประตูหน้าต่างของโรงเรียนกระทบกันดังเหมือนเสียงของคนปิด-เปิดประตู พอหมอธรรมผ่านไปดู ก็ไมาเห็นมีอะไรผิดปรกติ สร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านเป็นอย่างมาก พอถึงอาหารเย็นทีไร ชาวบ้านจะรีบกินข้าวก่อนที่ตะวันจะตกดิน ซึ่งสมัยก่อนจะใช้ตะเกียง พอกินข้าวเย็นเสร็จ ต่างก็พากันเข้านอน
ตั้งแต่หัวค่ำ ยิ่งพี่สาวของฉันซึ่งตอนนั้นเป็นเด็กนักเรียน ท่านจะกลัวผีมาก เวลานอนท่านก็จะใช้ผ้าคลุมโปง ร้อนหรือหนาวไม่เกี่ยวเพราะกลัวว่าจะเห็นผีนั่นเอง

เป็นยังไงกันบ้างคะสำหรับเรื่องเวรกรรม เชื่อหรือไม่นั้นขึ้นอยูกับดุลยพินิจของแต่ละบุคคล แต่ทางที่ดีแล้ว ฉันว่าเราไม่ควรกระทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
หรือผิดทำนองครองธรรม เพราะเรื่องบางเรื่องอาจจะเกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่รู้ตัว

ก่อนจากกันในวันนี้ ขอให้เพื่อนๆจงมีสุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะคะ เพราะวำหรับฉันแล้ว สุขภาพเป็นสิ่งที่สำคัญมาเป็นอันดับ1 ดังที่ฉันเคยได้ยินมาว่า
"สุขภาพจิตที่แจ่มใส ย่อมอยู่ในร่างกายที่แข็งแรง
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและการติดตามนะคะ

Thank you for visiting my post and follow me.