อยู่ท้องนาป่าไพรไกลแสงสี
แต่มากมีธรรมชาติสะอาดสวย
อย่าได้คิดเลยหนาว่าจะรวย
โชคไม่ช่วยคงต้องจนทนต่อไป

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ มาพบกันอีกแล้วนะคะ วันนี้ฉันจะพาไปชมทุ่งกันค่ะ พร้อมกันหรือยังเอ่ย?...ถ้าพร้อมแล้วเชิญตามมาเลยค่ะ...

เช้าตรู่ สามีขับกระบะออกจากบ้าน โดยมีฉันนั่งอยู่ท้ายกระบะ ในขณะที่รถวิ่งไป ลมพัดมาสัมผัสผิวกาย ช่างสดชื่นและมีความสุขเสียนี่กระไร...
รถวิ่งไปเรื่อยๆ...จนจะเข้าไปยังหมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นหลวงพ่อไปบิณฑบาตกำลังจะกลับวัดพอดี

ท่านไปบิณฑบาตกับทาสที่ซื่อสัตย์ ไม่ว่าท่านจะไปไหน พวกเขาจะคอยติดตามท่านไปเสมอ หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ซึ่งมีพระเพียงรูปเดียวเท่านั้น...

เวลาฉันจะไปทุ่งนาแปลงนี้จะต้องผ่านหมู่บ้าน พอเรามาถึงกลางหมู่บ้าน ก็เจอตลาดนัดเคลื่อนที่พอดี
ซึ่งตลาดนัดเคลื่อนที่จะมีสัปดาห์ละ1ครั้ง สามีกำลังอยากได้ไม้ตียุงอยู่พอดี เพราะช่วงนี้จะมียุงมาคอยรบกวนเยอะ เขาจึงลงไปซื้อ ส่วนฉันก็ได้กิ๊บหนีบผม1อัน

พอได้สิ่งของต้องประสงค์แล้ว เราก็เดินทางต่อ พอมาถึงนาก็เห็นเห็นลูกชายของเพื่อนบ้านที่สนิทกันกับเรากำลังตักน้ำในสระอยู่ เราวานให้เขามาฉีดยาฆ่าหญ้าในนาข้าว พอหญ้าตายเราจะได้หว่านข้าว เขามาถึงก่อนเราพร้อมด้วยรถซาเร้งค์คู่ใจและถังน้ำซึ่งบรรจุ200ลิตร ปัจจุบันแถวบ้านฉันจะนิยมนำรถมอเตอน์ไซด์มาต่อเป็นรถซาเร้งค์เพราะมันนั่งได้หลายคนและยังสามารถบรรทุกสิ่งของได้อีกด้วย พูดถึงเรื่องฉีดยา อันที่จริงเราก็ฉีดเองอยู่แล้ว พอดีว่าเขาพึ่งลาออกจากงานและไม่มีอะไรจะทำ สามีรู้สึกเห็นใจเลยวานให้เขามาฉีดยาฆ่าหญ้า แถวบ้านฉันจะจ้างถังละ300บาท
พอสามีมองเห็น เขาจึงจอดรถและเดินไปบอกบริเวณที่จะฉีด

จากนั้นเราก็ไปขนกิ่งไม้ออกจากนาเพื่อที่จะหว่านข้าว เนื่องจากสามีสงสารเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งซึ่งรู้จักมักจี่กัน เขาพึ่งแยกทางกับภรรยาและไม่มีงานทำ
เขาจึงชวนเพื่อนอีก2คนไปหาซื้อไม้เพื่อตัดไปขาย เป็นต้นว่าไม้มะม่วง ไม้ขี้เหล็ก ซึ่งมีที่รับซื้อเพื่อที่จะเอาไปเผาถ่านขาย พอดีว่าที่ทุ่งนาของฉันมีไม้ขี้เหล็กอยู่2ต้น สามีเลยบอกเขาไปตัด เขาตัดเอาท่อนใหญ่ๆไปขาย แต่กลับไม่ขนกิ่งไม้ออกให้เรา
ดังนั้นเราก็เลยต้องมาขนออก

ในขณะที่ขนกิ่งไม้ไปวางไว้บริเวณเถียงนาเก่า ซึ่งตอนลูกยังเล็กๆ ฉันและสามีได้พาพวกเขามาพักอาศัยเป็นเรือนนอน จนกระทั่งพวกเขาเข้าโรงเรียนระดับประถม ฉันและสามีจึงได้ซื้อที่ที่อยู่ปัจจุบัน จากนั้นก็สร้างบ้านและย้ายจากทุ่งนาไปอยู่บ้าน สมัยก่อนฉันจะทำนาแบบนาดำ พอมาสมัยนี้อะไรๆก็สะดวกสบายขึ้น เราจึงเปลี่ยนจากการทำนาดำเป็นนาหว่านซึ่งสะดวกสบายกว่ากันเยอะ
แถมยังประหยัดค่าใช้จ่าย การทำนาหว่านไม่ถึงวันก็เสร็จ แต่การทำนาดำต้องใช้เวลา12วัน ฉันหมายถึงทำเองกับสามีโดยไม่จ้าง ไม่ว่าจะเป็นการถอนกล้าหรือการดำนาก็ตาม ที่นาผืนนี้ก็ประมาณ6ไร่
เนื่องจากเราทำนาหว่าน ทำวันเดียวเสร็จ เราจึงไม่ได้พักที่เถียงนาอีก ทำให้ปลวกเจาะจนเถียงนาพัง
ฉันเลยรื้อเอาสังกะสีไว้ขายของเก่า

เราขนกิ่งไม้มาวางไว้บริเวณเถียงนาเก่าซึ่งค่อนข้างจะรกสักหน่อย ฉับพลันนั้นเอง!...ฉันก็ได้สัมผัสกับกลิ่นหนึ่งเข้า กลิ่นนี้ช่างคุ้นเสียนี่กระไร
ฉันมองหาที่มาของกลิ่น และแล้ว...ฉันก็มองเห็นด้วยสองลูกกะตา มันคือว่านไฟนั่นเอง สำหรับภาคกลางจะเรียกต้นไพล ซึ่งสมัยนอนนาฉันเคยเอามาปลูก จนเวลาผ่านไปตั้ง20ปี ต้นว่านไฟก็ยังคงหลงเหลืออยู่ ที่ฉันนำมาปลูกก็เนื่องจากว่าสมัยนั้นเขาลือกันว่ามีปอบ แม่ของสามีเลยหาต้นว่านไฟมาให้ฉันปลูกไว้เพื่อกันปอบ ท่านบอกว่าปอบมันกลัวต้นไม้นี้ ซึ่งเท็จจริงแค่ไหนฉันเองก็ไม่อาจรู้ได้ คนโบราณว่ายังไงเราก็ทำตาม อย่างน้อยก็พอทำให้เราสบายใจได้บ้าง

เราใช้เวลาในการขนกิ่งไม้ประมาณ2ชั่วโมง พอเสร็จเรียบร้อยแล้ว สามีจึงชวนฉันไปขุดเอาดินบริเวณที่มีหญ้าเยอะๆไปใส่ทางรถที่บ้าน เขาบอกว่าทั้งได้ดินไปถมทางรถและเป็นการกำจัดหญ้าไปในตัวอีกด้วย

เสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็กลับบ้าน พอมาถึงบ้านก็เอาดินลงจากรถ จากนั้นก็อาบน้ำ กินข้าวและพักผ่อนในเวลาต่อมา

นี่แหละค่ะคือวิถีชีวิตของคนชนบทอย่างฉัน ไม่ตื่นเต้น ไม่โลดโผน อยู่ในระดับปานกลาง วันนี้ก็คงจะสมควรแก่เวลาแล้ว จำต้องลาไปก่อน ขอให้เพื่อนๆในชุมชนของเราจงมีแต่ความสุข สวัสดีค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆอัพโหวต คอมเม้นต์และการติดตามนะคะ

Thank you for upvote, comment and follow me.
Love you all.