แสดงความยินดีพี่รหัส

สวัสดีครับพี่ๆ เพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกๆท่าน วันนี้ผมก็พามาย้อนรอยละลึกความหลังกันสักหน่อย วันนี้ก็มากับวายฝนเลย ฝนกำลังตกพอดี นั่งฟังเสียงฝนย้อนวันเวลา...ฝนกำลังตกแรง..อากาศเย็นสบายดี ทางนั้นฝนตกกันรึเปล่าครับ..ดีนะไม่ตกตอนกลางวัน ถ้าตกตอนกลางวันก็จะลำบากหน่อยๆ คงไปไหนมาไหนมาสะดวก แต่ตกตอนกลางคืน คงนอนหลับฝันดีแน่เลย..วันนี้ก็มีเรื่องราวงานบายเนียร์มาให้ได้อ่านกัน ตอนนั้นผมก็เรียนอยู่ปีสาม ก็ได้ร่วมกิจกรรมงานบายเนียร์เลี้ยงส่งรุ่นพี่ที่กำลังจะจบ ที่แน่ๆ ก็มาแสดงความยินดีกับพี่รหัสตัวเองแหละครับ เป็นวันที่ทุกคนรอคอย เพราะว่าเราก็เรียน ห้าปี กว่าจะจบสาขาวิชาอื่นเรียนสี่ปีก็จบแล้ว ยกเว้นหมอนะครับแฮๆ แต่ก็แปลกดีนะครับ เราใช้ชีวิตกับการศึกษานานเหมือนกันถ้าจะคิดดู เรียนตั้งแต่เด็กจนอายุ ยี่สิบกว่าค่อยจบ ครึ่งชีวิตเลยก็ว่าได้ เป็นการลงทุนอีกอย่างหนึ่งในการดำรงชีวิต เรียนจบแล้วต้องมาลำบากหางานทำอีก ฮ่าๆๆ เหมือนกับว่า เรียนรองานอะไรอย่างนั้น บางคนเพื่อนผมจบมัธยมแล้วก็ไปทำงานเลยเขาสามารถมีเงินมีงานเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว แต่เรายังเรียนไม่จบเลย บางคนก็แต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว..แต่ตัวเรากว่าจะจบได้ จบมาแล้วยังต้องมาเดินย่ำต๊อกหางานอีก....หางานไม่ได้ก็ต้องเดินเตะฝุ่นอยู่แถวบ้าน เป็นอะไรที่ตลกจริงๆ เห็นพี่ญาติข้างบ้านเรียนจบโทมา ตอนนี้ยังไม่มีงานทำเลย อนาถใจแท้ บางคนเรียนจบ ป.ตรีมา เอาวุฒิ ป.ตรีไปสมัครงานเขาไม่รับ จนได้เอาวุฒิ ม.6 ไปสมัคร เรียนว่ายากแล้วหางานทำยิ่งยากมากกว่า ใครที่เรียนจบแล้วได้งานทำเลยก็ถือว่าโชคดี บางคนอาจจะมองว่าหางานทำไม่ยากเลย ไปสมัครที่ไหนเขาก็รับ แต่บางคนก็หางานหลายที่เหมือนกันกว่าเขาจะรับทำงาน แต่ก่อนผมก็คิดเหมือนกันว่าการสมัครงานหางานทำมันจะยากขนาดนั้นเลยเหรอ แต่เจอกับตัว ก็ยากอยู่นะ ฮ่าๆๆ เมื่อมีโอกาสจงรักษามันไว้ เพราะว่าบางทีโอกาสไม่มีให้เราตลอด บางอย่างก็อาจจะสมดังใจ บางอย่างก็ไม่สมดังใจ เราเรียนสายนี้มาเรายังไม่ได้ทำงานตรงสายที่เราเรียนมาเลย แต่บางคนก็อาจจะได้ทำงานตรงสายที่ตัวเองเรียนมาเหมือนกัน โอกาสคนเรามีไม่เหมือนกัน แต่ผมว่าเป้าหมายก็ไม่น่าจะต่างกันมาก ก็หวังให้ครอบครัวอยู่สุขสบาย มีบ้าน มีรถ มีที่ทำกินเป็นของตัวเอง.....

ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ช่วยกดโหวต กดแชร์ คอมเมนต์ และเป็นกำลังใจให้กันตลอดมา ขอบคุณครับ