พลังหญิงยุคใหม่

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ที่น่ารัก ชาว steemit & busy,

กว่าจะได้จรดปลายนิ้วพิมพ์ลงแป้นพิมพ์เพื่อเขียนเรื่องราวลงใน steemit ก็ปาไปเกือบสี่โมงเย็นของวันอาทิตย์ วันที่อากาศดี ถึงช่วงเช้าจะมีฝนตกลงมาบ้างแต่ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้วค่ะ มีแดดจ้าส่องแทน ถึงจะมีเมฆตั้งเค้าครึ้มเหมือนจะตกอีกรอบ อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรกับฝนคะ มีตกเดี๋ยวก็ต้องมีหยุด เหมือนชีวิตของเราที่ต้องมีทั้งโชคดีและโชคร้าย มีเรื่องที่ดีและร้ายเข้ามา อย่าไปกังวลมากเกินนะคะ ในโลกนี้ไม่มีใครมีแต่โชคร้ายหรอกค่ะ มองบวกคิดดีเข้าไว้ เรื่องร้ายจะกลับกลายเป็นดีค่ะ

บรรยากาศหน้าบ้านพักที่พึ่งย้ายเข้ามา เห็นต้นไม้ ระเบียงใหญ่ทำให้อากาศถ่ายเท จะได้นั่งเขียนอะไรเรื่อยเปื่อย อากาศวันนี้ไม่ร้อนมากค่ะ

ก่อนจะได้เขียนก็นี้เลยค่ะ ซัดมะม่วง ตะลิงปลิง น้ำปลาหวานก่อนเลย สมองแล่นฉิว

เมื่อวานเป็นวันแรกที่ได้เริ่มทำงาน part time ที่บ้านรักภาษา เป็นศูนย์สอนภาษาไทย - ภาษาอังกฤษ ให้กับทั้งคนไทยและต่างชาติ อายุตั้งแต่ 3 ขวบ ไปจนถึงผู้ใหญ่เลยค่ะ เจ้าของเป็นคู่สามีต่างชาติและภรรยาไทย ส่วนมากธุรกิจบนเกาะ ก็จะเป็นแฟนหรือสามีภรรยาที่เป็นคนไทยอยู่กับคนต่างชาติทำธุรกิจและบริหารด้วยกันซะส่วนมาก น้อยมากที่จะเป็นคนต่างชาติล้วนทั้งคู่ บางทีอยากจะตั้งสมาคมภรรยาคนต่างชาติประจำเกาะพะงันไปเลยค่ะ 5555 ไว้แบ่งปันข้อมูลประชาสัมพันธ์ธุรกิจของแต่ละคนบนเกาะนี้ อิๆ

วันเริ่มงานวันแรกก็ยังไม่มีอะไรมากค่ะ เพราะต้องรอให้ทางเจ้าของผู้ชายกลับมาจากทำเรื่องที่กรุงเทพฯ เสียก่อน แล้วค่อยเริ่มมอบหมายหน้าที่ให้วิ ส่วนมากวิก็มีหน้าที่ดูแลหน้าร้านเพราะจะเปิดขายผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ตรงนี้ยังไม่สามารถให้รายละเอียดได้นะค่ะ เพราะทางเจ้าของอยากจะเก็บเป็นความลับไว้ก่อน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่บอกไม่ได้ แต่จะมาเล่าอีกทีนะค่ะ บอกหมดก็ไม่มีเรื่องให้เขียนลง steemit ซิค่ะ 555
และอีกหน้าที่ก็คือ ให้ข้อมูล ดูแลด้านธุรการให้กับศูนย์ภาษา เรื่องราคาค่าเรียน และหลักสูตรที่จะสอน ตรงนี้ก็คงต้องรอทางเจ้านายกลับมาพร้อมหน้าพร้อมตาก่อนจะดีกว่า เดี๋ยวคนนี้ว่าอย่างคนนี้บอกไม่ใช่มันจะดูไม่ดี

สรุปก็ไปนั่งเมาท์มอยทำความรู้จักกันไว้ เพราะวิอยู่เกาะพะงัน มาจะ 5 ปี ยังไม่เคยได้เจอน้องเจ้าของศูนย์ภาษาเลยค่ะ น้องมาจากกรุงเทพฯ เหมือนวิแต่เค้าอยู่มาก่อนวิ น้องเค้าอยู่มา 7 ปีแล้ว และน้องเค้าอ่อนกว่าวิแค่ 1 ปี ก็เลยคุยกับถูกคอ เพราะเรามาจากเมืองใหญ่เหมือนกัน และบางเหตุผลที่ย้ายมาอยู่เกาะพะงันก็ค่อนข้างจะคล้ายกัน เพราะเบื่อเมืองใหญ่ รถติด ผู้คนที่เห็นเรื่องวัตถุนิยมสำคัญกว่าเรื่องคุณงามความดี (ไม่ใช่ทุกคนในเมืองกรุงจะเป็นพวกบ้าวัตถุสิ่งของแต่ส่วนมากก็จะประมาณว่า มองคนที่การแต่งตัว เครื่องประดับ ก่อนที่จะเรียนรู้นิสัยใจคอคน) พอเจอคนจริตเดียวกันก็เลยคุยกันได้ถูกคอ แถมดูลักษณะน้องเค้าก็คล้ายวิ คือกล้าพูด กล้าเสนอไอเดีย และเป็นคนตรงๆ แต่มีศิลปะในการพูด คือการเป็นคนตรงเปิดเผย ไม่จำเป็นต้องเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก หรือฉีกหน้าใครตรงนั้น แต่รู้วิธีการพูดให้ฉลาดให้คนฟังได้คิด และมีเหตุผลในคำพูดนั้น และยังรักษาน้ำใจและความรู้สึกของทั้งผู้พูดและผู้ฟังไว้ได้

เชื่อไหมเมื่อวานแค่ได้ไปทำงานประมาณ 5 ชั่วโมงครึ่ง วิก็สามารถให้น้องๆ เค้ารู้ว่าวิเล่น steemit และชวนน้องๆ เค้าสมัครเล่นกันด้วยนะ 5555 ความรักใน steemit มันซึมอยู่ในสายเลือดวิแล้วหละค่ะ เดี๋ยววันจันทร์วิจะสอนน้องๆ เค้าสมัครและให้ดูรายละเอียดและวิธีการเล่น steemit โดยเฉพาะถ้าจะอยู่ในชุมชนไทย - ลาว เราจะเล่นให้ถูกต้องตามกฎกติกามารยาท และเล่นแบบไหนทำให้เราสนุกไปกับ steemit และเพื่อนๆ ในชุมชน แต่บอกก่อนนะค่ะ ก่อนวิจะเล่าให้น้องๆ ฟัง มันมีที่มาที่ไป ไม่ใช่มาถึงก็ล้างสมองน้องๆ ให้เค้ารำคาญหรือคิดว่าเรามาหลอกลวง เหมือนแม่ทีมหลอกขายสินค้าอะไรแบบนั้นนะค่ะ อีกอย่างวิบอกน้องไปว่าเราสามารถเล่นตอนเรามีเวลาว่าง ไม่ทำให้งานหลักเสียหาย กลัวเจ้านายใหม่จะกลัวว่าวิมาชวนตัวเค้าและลูกน้องมาเล่น โซเชียลมีเดีย ในเวลางาน เราก็ต้องรู้จักแยกแยะด้วยนะคะ ต้องเอางานที่เรารับผิดชอบให้เรียบร้อยก่อนที่เราจะมาทำกิจกรรมที่เรารักอย่างเขียน steemit ก็ต้องเขียนตอนเรามีเวลาจริงๆ มีสมาธิจะได้เขียนออกมาได้ดี ไม่ใช่เขียนลวกๆ แล้วจะหวังให้เพื่อนๆ โหวตให้เยอะๆ เน้นคุณภาพนิดนึง (หมายถึงตัววิเองนะคะ ไม่ได้พาดพิงใครนะคะ)

สรุปตอนนี้เรื่องงานก็ยังไม่มีอะไรมากคะ ได้ไปเจอเจ้าของคนไทยและลูกน้องคนไทย เป็นผู้หญิงทั้งคู่ วันนี้วันหยุด ก็จะเริ่มงานอีกทีวันจันทร์นี้ค่ะ

ส่วนเมื่อวานตอนเย็นวิก็ได้ไปทานอาหารกับคุณสามี เมนูที่ไม่ต้องคิดอะไรมากก็คือ พิซซ่าและสลัดค่ะ 5555 ถ้าคนไทยก็ผััดกระเพราไข่ดาว ง่ายสะดวกและก็ไม่ต้องรอนาน ร้านที่วิไปทานเป็นร้านโปรดของวิและสามี ต้องไปทุกอาทิตย์ พิซซ่า พาสต้า อร่อยค่ะ และไม่ไกลจากที่พัก ทำให้เราไม่ต้องขับมอเตอร์ไซต์นาน เดี๋ยวนี้ถ้าขับเกิน 20 นาทีสำหรับวิถือว่าไกลจากบ้านมากเลยค่ะ เดี๋ยวนี้เป็นจิกโก๋กิโลเดียวค่ะ ไม่ชอบไปไหนไกลๆ เพราะขี้เกียจนั่งรถนาน

เจ้าของร้านเป็นหนุ่มอิตาลี 2 คนเป็นเพื่อนกันค่ะ เป็นหุ้นส่วนมาร่วมหุ้นกันทำร้านอาหารในไทย ยังโสดทั้งคู่ ใครสนใจอยากรู้จักบอกวิได้นะจ้ะ เพราะหนุ่มๆ ก็เกริ่นว่าอยากรู้จักสาวไทย แต่เค้าบอกขอแบบคนทำมาหากินนะค่ะ ไม่ต้องสวยต้องรวยแต่รักทำมาหากิน เพราะเค้าบอกเค้าไม่รวยพอที่จะเลี้ยงใครได้ เพราะอายุยังไม่ถึง 30 ปีกันเลย 555 บอกยังไม่ได้เงินเกษียณ มีแอบจิกเบาๆ ร้ายนะพวกนี้

พิซซ่าที่ยานนิคสั่ง ชื่อ Napoli วััตถุดิบหลักๆ ก็คือ ปลาร้าฝรั่ง หรือ แองโชวี่ กลิ่นแรงและเค็มได้ใจ วิก็ชอบทานนะค่ะ คือแซ่บไม่เลี่ยนดี ส่วนวิสั่ง สลัดปลาหมึกใส่มันฝรั่ง ก็อร่อยดีค่ะ เพราะไม่อยากกินแป้งมากตอนช่วงเย็น อยากจะบอกเวลาไปร้านนี้ทีไรรู้สึกเหมือนอยู่ต่างประเทศ เพราะจะมีแต่วิที่เป็นคนไทยหัวดำ ตัวดำอยู่คนเดียว นอกนั้นก็เป็นชาวต่างชาติทั้งหมด ก็ได้ความรู้สึกเหมือนไปเที่ยวยุโรป ทั้งที่ยังไม่เคยไปเลยค่ะ 555 ใช้เวลาอยู่ที่ร้านอาหารไม่นานค่ะ ประมาณ 1 ชั่วโมงรวมเวลาสั่งและทานแล้วนะคะ วิกับยานนิคนี้รีบทานรีบกลับ จนเด็กๆ ที่ร้านจนเจ้าของเค้ารู้เลยว่า ถ้าสองตายายนี้มา สามารถจัดโต๊ะให้คนอื่นได้อีกไม่เกิน 1 ชม. ไม่ค่อยได้นั่งแช่เท่าไหร่ 555 เพราะมีเหมียวน้อยรออยู่ที่บ้านก็เลยต้องรีบกับมาบริการหาข้าวหาน้ำให้คุณนายอีกค่ะ ถึงจะไม่แน่ใจว่าคุณนายจะกลับเข้าบ้านตอนไหน วิกับยานก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อดูแลลูกค้า vip นางนี้ค่ะ เมื่อคืนคุณนายก็กลับมาตอน 4 ทุ่ม มาถึงก็สั่งๆ ให้ บ่าวทั้งคู่กุลีกุจอให้อาหารให้ทานด่วน กลัวแม่หญิงจะกริ้ว 555

วันนี้วิก็ขอเล่าเรื่องสัพเพเหระเบาๆ รับวันอาทิตย์วันหยุดนะคะ ไม่ค่อยเน้นสาระ เน้นมาทักทายเพื่อนๆ เพราะช่วงนี้มีเพื่อนใหม่ เพื่อนเก่า มาทักทายกันบ่อยขึ้น เพราะวิก็พยายามจะเขียนให้ต่อเนื่อง ไม่ถึงห่างหายร้างราเหมือนเดือนที่แล้ว พอไปจัดการปัญหาเรื่องอะไรที่ค้างคาที่ผ่านมาให้เสร็จสิ้นวิก็เลยสามารถจัดสรรเวลาให้กับ steemit ได้อย่างเต็มที่

ตอนนี้วิก็จะมีเพื่อนๆ ที่แวะมาอ่านและทักทาย พร้อมให้คำชมดีๆ และกำลังใจบ่อยๆ ต้องขอขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ที่ส่งกำลังใจและข้อความมาให้ตลอด วิก็พยายามจะเขียนให้ดีที่สุดในสไตล์ของวิ ที่เพื่อน ๆ ก็พอจะรู้ว่าเป็นแบบไหน แบบไหลไปเรื่อยๆ 555 แต่ก็ยังมีแง่คิดแฝงไว้ในบทความบ้างไม่มากก็น้อย 555 และขอขอบคุณทุกคนนะคะ ที่ชมว่าวิเป็นผู้หญิงเก่งและแกร่ง วิก็เป็นผู้หญิงไทยธรรมดานี้แหละค่ะ ไม่ได้พิเศษหรือมีพลังวิเศษอะไร แต่วิแค่มีความคิดที่ชัดเจนว่า ถึงเราจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กเราก็ทำอะไรเองได้ ไม่ต้องรอแต่พึ่งพาคนอื่น โดยเฉพาะถ้าเราเป็นหญิงไทยที่แต่งงานกับฝรั่ง วิอยากให้สังคมยอมรับว่า เมียฝรั่งไม่ต้องเกาะสามีกินตลอดไปหรอกค่ะ เมียฝรั่งก็ทำงานหาเงินใช้เองได้เหมือนกัน แถมหาเงินเก่งอีก วิก็ขอโม้อีกนิดอย่าพึ่งหมั่นไส้นะคะ ถ้าใครคิดจะมีสามีฝรั่งนะคะ ให้เค้าเอาเราไปพูดได้ทั้งต่อหน้าและลับหลังว่า มีเมียคนนี้แล้วโชคดีกว่าถูกหวย เพราะเมียเป็นคนดีเอาการเอางาน ให้เพื่อนสามีอิจฉา จนต้องเอ่ยปากว่า เธอช่วยแนะนำสาวไทยที่เหมือนเธอได้ไหม เพราะเค้าบอกว่าสาวไทยสวย แต่เรื่องนิสัยเค้าค่อนข้างจะกลัว

วิไม่ได้มาพูดจาว่าดูถูกหญิงไทยกันเองนะคะ วิอยากให้เรารักษาศักดิ์ศรีของเราไว้ อย่าให้เงินมาทำให้เรายอมเสียศักดิ์ศรี หรือกลายเป็นผู้หญิงที่จะรอให้เงินจากฟ้าหล่นใส่หัว เพราะวิเห็นสาวไทยรุ่นใหม่บางคนคิดง่ายเกินค่ะ อยากได้เงินหมื่นเงินแสนแต่ไม่อยากทำงาน มันจะได้ไหมค่ะ วิเป็นผู้หญิงยุค 90 ที่เติบโตมาและได้เห็นความลำบากของคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ ว่ากว่าจะได้แต่ละบาทไม่ได้ง่าย ถึงวิอาจจะเคยหลงทางไปบ้างตอนจบมาทำงานใหม่ๆ ใช้เงินไม่เป็นจนติดหนี้บัตรเครดิต แล้วโชคดีที่พ่อคอยช่วยและเตือนสติ และก็กลับมาตั้งหลักได้ก็ตอนอายุ 30 ต้นๆ จนจะเริ่มเดินได้ตรงก็อายุ 35 วิถึงเชื่อเสมอว่าชีวิตไม่ได้ง่าย เราต้องมีสะดุดขาตัวเองล้มบ่อยๆ แต่พอเราเรียนรู้จากข้อผิดพลาดที่เราทำไว้ ก็จำไว้และอย่าผิดซ้ำสองในเรื่องเดิมๆ วิก็เลยเชื่อเสมอว่า ชีวิตคนไม่มีใครจะโชคร้ายและล้มเหลวไปตลอดหรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่เราทำพลาดแต่เรื่องเดิมๆ หรือคิดตื้นๆ ว่าชีิวิตมันง่าย รอคอยความช่วยเหลือจากคนอื่น ถ้าคิดแบบนั้นเราก็จะไม่มีทางยืนได้ด้วยตัวเอง

สุดท้ายวิขอให้สาวๆ ยุคใหม่ทุกคน มีพลังดีพลังบวกสถิตย์ไว้ที่ตัวคุณ คนจะเป็นเพชร ยังไงก็เป็นเพชรคะ แต่บางทีก็ต้องใช้เวลาเจียรนัยกันนิดนึง สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

ขอบคุณค่ะ

วิ