Açıkçası günümüzün gençliğinin pek de mutlu olmadığını herkesin bildiğini düşünüyordum, ta ki biraz yaşı büyük insanların neler düşündüğünü öğrenene kadar. Zannediyorlar ki gençler hapları atıyor, sahillerde, kordonlarda, sokak aralarında seks partileri yapıylarlar deli gibi eğleniyorlar uyuşturucu falan filan derken hooop üniversiteyi kazanamayınca isyan ediyorlar. Halbuki ne sistemden, ne derslerden ne de 3 tane kitaptan haberleri var...
Az önce bir soru yazıldı eğitim sistemiyle ilgili ve ben triggerlandım. Bu yazıyı yazmak istedim.
Soru burada canlarım.

Oraya yaptığım yorumu buraya da atacağım şimdi ama önce şunu belirteyim, buradaki postu güzel okumak istiyorsanız mutlaka videoların bir kısmını tıklayıp izleyin.
Yazılara göz gezdirip okuymayın.

Eğlenemeyen Gençlik

Zannediyorlar ki 2 tane bilmemne fest'e gidince eğlendik.
Bok eğlendiniz abicim.
Anasını siktiniz doğanın. Ben maksimum 10 kişi ile gittim kampa kendi grubumla. Diğer arkadaşlarla gittiğim zaman, kendi çöplerimi değil, başkalarının da çöplerini toplar olarak buldum kendimi.
Daha dün akşam moda sahilde arkadaşlarımla takılırken, kalktığımız zaman gözümüze çarpan çöpleri alıp attık. Yani siz düşünün bunun ne kadar basit bir eylem olduğunu.
Ama elimize yapışıyor bizim. Neden? Biz egoist piç bir gençliğiz çünkü.

Anamız toplamış bizim arkamızdan her şeyi şu ana kadar. Yatağının altından prezervatif çıkan tek nesil bizizdir herhalde. Eskiden insanlar sıkı fıkı saklarmış böyle şeyleri. Rahatlığa bak... Bir de milletin festivallerine bak. Dünyanın en büyük festivallerinden birisisi ile kıçı kırık interrail'i kıyaslamak pek doğru olmayacak ama olsun. Siz görün, belki aranızdan 1-2 kişiyi de gaza getiririm de...

Yaptığım yorum

Valla hocam, eğitim sistemi hakkında çok sert konuşurdum ama bunun gereksiz olduğuna inanıyorum. Konuya farklı bir açıdan yaklaşacağım.
Ben Türkiyedeki eğitim sisteminin değişeceğine inanmıyorum. Neden kötü olduğunu falan arkadaşlar şimdi yorumlarda yazacaklar zaten.

Ben oğlumun eline sopa alıp quidditch falan oynamasını istiyorum. Saatlerce derse kapanıp sosyallikten feragat etmesini değil. Kızımın rahat rahat giyinip gezebilmesini, instagramda rahat rahat fotoğraflar paylaşıp kaşar etiketi yememesini istiyorum.

Kızım çıksın metal müzik söylesin istediği gibi giyinsin gezsin tozsun eğlensin isterim. Bu hayata bir kez geliyoruz. Bunu sınırlayan kişilerin kafa yapısını da asla anlayamadım, anlayamayacağım da. Oğlun gezsin ama kızın evde dizinin dibinde otursun... Heee heee ok. Örnek;

Bunun için bu ülke pek de uygun gelmiyor bana. En çok sinirlendiğim konulardan birisidir gençlerimizin gençliğini yaşayamaması. Benim de istediğim şekilde yaşayamamış olmam.
Eğitim sistemimiz buna sebep oluyor.
Gençlerimiz eğlenemiyorlar. Büyüyünce de mutsuz mutsuz aptal saptal insanlar oluyorlar.

Zaten sonra da iş hayatı vs derken bok gibi bir hayata sahip oluyorlar afedersiniz.
Eğitim sisteminin, eğitimli insan değil, tamamen bir hayvan sürüsü yetiştirdiğine inanıyorum.
Bu sisteme karşı olan insanların çözümünün de olduğuna inanmıyorum. Bakalım, göreceğiz yorumları şimdi.

Eeee?

Ülkesini sevmeyen bir adam falan değilim ben. Sadece bu bir isyan. Haklıyım da. Evet, tabuları olan, sığ ve kapalı bir ülkede yaşıyoruz. Benim kafa yapım da böyle değil.
Bunun için denizci oldum zaten. Dünyanın her yerini görebilme fırsatım olabileceği için.
Ben ileride çocuklarının nasıl yaşayacağını daha 20li yaşlardan düşünmeye başlamış bir insanım.
Dolayısıyla bu gibi konuları gördükçe, çocuk katliamları, tacizler, tecavüzler...
Bu ülkede kalmak bana çok da cazip gelmiyor.

Dışarıda olmuyor mu bunlar? Mesela avrupa falan oralarda olmuyor mu? Oluyor abicim ama bu kadar sık mı oluyor? Sapık her yerde sapık. Ama şöyle düşün, çocuğunun İstanbulda Gaziosmanpaşa'da mı yaşamasını istersin Bebek'te mi?
Dolapderede sokakta mı büyümesini istersin, Cihangir'de mi?
Esenyurttya, ünalanda falan mı yaşamasını istersin yoksa Moda'da mı?

İşte bu soruları ülke bazında kendine sormaya başladığın zaman, izole olamayacağını öğreniyorsun.
Evet orada bol bol dışlanacağımdan eminim. Sen Türk'sün sen barbarsın vesaire.
Ama bunlar da, oraların sorunları olacak.
Kimse bana gelip senin ülken canım ülkem ölürüm Türkiyem tatavası yapmasın. Ben 25 senedir bu ülkede yaşıyorum, bir çok avrupa ülkesinde, hatta Endonezya gibi dünyanın en fakir ülkelerinden birinde bile 1.5 ay yaşamış bir insanım.
Dolayısıyla neyin ne olduğunu biliyorum.
Sadece canım istedi ve yazmak istedim.

Ülkemi çok seviyorum fakat insanlarımızın eğitilmesi, gençliğimizin üzerindeki lanetin kalkması ve birbirine saygılı olması gerekiyor. Bunun da şu anda zor olduğunu görüyorum.
Neyse.