İnsanlar kendisini özgür hissetmek istiyorlar.

• Ekonomik olarak.
• Sosyal olarak.

Türkiyede ekonomik özgürlüğünü kazanmak için aylık en az 3 bin lira gelirin olması lazım. Kendin yaşadığını düşünürsek. O da en az.
Buna ulaşmak çok zor.
Ama örnek vermek gerekirse İspanyada kazandığınız para ile alacağınız şeylerin oranını yaptığınız zaman, Türkiyede kazandığınız paranın alım gücünü sorgulamaya başlıyorsunuz.
Belki İstanbuldan %70 daha pahalı olan Madrid bile insanlara çekici gelmeye başlıyor.

Ek olarak sosyallik. Bunun bir diğer versiyonuna özgürlük diyelim hadi. Bu da demek oluyor ki kızlarımızın rahat rahat giyinerek gezmesi, kendi istedikleri yerlerde istedikleri saatlerde takılması.
Çocuklarımızın gözümüz arkada kalmayacak bir şekilde bakılması. Dadıların veya çocuk bakıcılarının patara kütere dövmemesi gibi.
Akşam dışarı çıktığınız zaman yapılacak şeyler... İnsanların sevecenliği gibi.

Ne yazık ki biz çok da sevecen bir millet değiliz. Misafirperveriz evet fakat güler yüzlü değiliz. Özellikle de tanımadığımız insanlara karşı bir günaydın demek, otobüste onun alanına saygılı olmak gibi konularda.

Diyorsunuz ki yahu kaptan, birisi bana otobüste cinslik yaptı diye, ben karşıdan karşıya geçerken arabasını durdurmadı diye, twittere sürekli engel ve medyaya sürekli sansür geliyor diye, eğitim sistemi problemli diye bu ülkeden gidilir mi?

Bilemem. O kararı kişi kendi verecek.