Omurilik ile yaşamak

_Kaynak

Temel istekler noktasında benzer hareketler yapmamız da bir tür yönlendirme. Ne istediğimiz hakkında bir fikrimiz olmadan yaptığımız üniversite tercihleri... Metalurji ve malzeme mühendisi ne iş yapar parça parça, okurken öğrendim.
İstanbul'da yaşamak istiyor muydum? Bir fikrim yoktu. Sonra ipleri ele almaya başladım tabi ama küçük değişiklikler o kadar etkili değildi. Yine de bir sonraki büyük değişime kafa olarak hazır olduğumu sanıyorum.

Şehir gibi tercihlerin en kötü yanı pişman olmak zordur. Aynı beklenmedik bir çocuk dünyaya getirmek gibi. Zamansızdır, hayatınız için mantıklı değildir ama geldikten sonra pişman olamazsınız. Şehir de aynı böyle. Size iyi gelmese de bırakamıyorsunuz.

Peki yaş grubum ne yapıyor bu aralar? Az bir kısım bolca yurt dışına çıkıyor ve gezebildiği kadar gezmek farklı kültürleri öğrenmek istiyor. Harika. Fakat ekonomik olarak da zorladığı için çok kısıtlı sayıda insan bunu başarabiliyor. Yine benzer oranda bir kısım akademik hayatına çok odaklanmış durumda. Onları da tebrik ediyorum. Fakat dikkate değer oranlarda başka yönelim yok diyebilirim.

Günümüzü nasıl geçireceğimizi planlayıp duruyoruz. Hayattan beklentilerimiz sorulduğunda düzene sövüp ülkenin geleceği yokken bizim geleceğimiz nedir? diye geveliyoruz. Haksız mıyız? Sanki biraz.

_Kaynak

İnsanların dünyaya mutlu olmak için geldiğini savunurum. Fakat üretmek de bir o kadar gereklidir. Hatta üretmek mutluluk için gereklidir. Üretmeden insan nasıl hayattan keyif alabilir ki? Sanıyorum en özendiğimiz hayatları yaşasak da üretmeden keyif alamayacağız. İnsanın kötü durumlara adapte olma hızına bakarsak keyifli bir yaşama adapte olması da çok uzun sürmeyecektir. Yani bir süre sonra hayallerimiz de monotona bağlayacaktır.

Bunu diyen Doctor, zamanında bir kadın için epey vaktini harcamıştı. "Bir kadın için değer mi?" gibi aptalca bir yaklaşımda değilim. (benden böyle bir yaklaşım bekleyen beni ilk kez okuyordur) Sadece anlamsız şekilde vaktimi çaldığını söylemeye çalışıyorum. Sonu sıfırsa koşmak, kimsenin değil benim salaklığımdı. Bahsettiğim süreci bırakmamda da en büyük yardımcı düşünce yukarıda anlattıklarım oldu. Yani sürekli yenildiğim o oyunu kazansam ne olacaktı ki? O kadınla birlikte olsam elde edeceğim mutluluk yeterli değildi. Asıl isteklerimi gerçekleştiremiyorken o yanımda olsa ne olurdu olmasa ne olurdu?

Hedeflerime ulaşana ya da hedeflerime giden yolda yürüdüğümden emin olana kadar gündelik isteklerden vazgeçmiştim. İşe de yaradı. Sonra diğer isteklerim olursa zaten çok daha büyük mutluluk getireceğinden eminim. Size de neden burada olduğunuzu bulma konusunda iyi şanslar diliyorum.

Sadece yedi milyar zombiden biri olmadığınızdan emin olmaya çalışın.