One Cut of the Dead: Kork, gül - Küfret, eğlen

Bong Joon Ho’s “Parazit”i bana korku komedileri düşündürdü. Son yıllarda en beğendiğim filmler hep bu janrdan çıktı sanki.
Daha önce söyledim galiba; Yorgos Lanthimos’un neredeyse tüm filmlerinin (IMDb’ye göre öyle olmasalar da) korku-komedi olduğunu düşünüyorum. “The Favorite” hariç tabii. Şimdi tekrar düşününce, “Kutsal Geyiğin Ölümü” de hariç tutulabilir. Gerçi bence çarpık bir mizah anlayışınız varsa komikti – yani bu ben güldüm demek oluyor:)
Geriye ne kaldı? "Köpek Dişi" ve "The Lobster". Yok, onlar da aslında korku-komedi değil; gerilim-komedi. IMDb haklı mı ne? (Yazarken kendimi çürütüyorum ya, buna da ayrıca bayılıyorum. Ama IMDb, "Köpek Dişi"ni hiç komediden saymıyor. Oysa resmen komik o film. Ve bu arada izlediğim en iyi düşük bütçeli film – bir insanda yetenek varsa film çekmesi için bile o kadar çok para gerekmediğinin açık kanıtı.)
Korku-komedilere dönersek, “Get Out” mesela muhteşem bir örneğiydi. İzlemediyseniz izleyiniz, izlettiriniz. Ben hakkında hiçbir şey okumadan oturup izlemiştim – kafam uçtu!
Ama bu yazıyı asıl yazma sebebim hiçbiri değil, şu: One Cut of the Dead.
Bu da iyi sinemanın ille de büyük bütçe gerektirmediğinin kanıtlarından biri.
2017 yapımı bu Japon filmine ilk kırk beş dakika boyunca küfrediyor, eğer direnip devam ederseniz müthiş eğleniyorsunuz. Olaylar dandik bir zombi filminin setinde başlıyor ve gelişiyor. Bol vaktiniz varsa (bol vakit, önemli; yoksa hiç bulaşmayın) mesela şu soğuk kış günlerinde evde sıkıldığınız bir gün oturun izleyin.
Ama lütfen ilk bölümde bana küfretmeyin.
Sabredin – eğer sona doğru çok eğlenmezseniz, tamamdır, o zaman bana da küfredebilirsiniz.
İyi seyirler.